Παναθηναϊκός: Στις χαρές και στις λύπες μαζί!

Η ομάδα βόλεϊ του Παναθηναϊκού έκλεισε τη σεζόν με το Λιγκ Καπ, για να γλυκάνει τη γεύση μιας χρονιάς όπου θα μπορούσε να πετύχει πολλά περισσότερα, αδίκησε τον εαυτό της, αλλά επιβεβαίωσε γιατί θα είναι πάντα στην καρδιά του κόσμου.

---

Άλλος ένας τίτλος για το πιο… Παναθηναϊκό τμήμα του Παναθηναϊκού, την ομάδα βόλεϊ ανδρών, η οποία πέρασε από χίλια κύματα, αλλά πανηγύρισε και στον δεύτερο τελικό του Λιγκ Καπ με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, επικρατώντας με το ίδιο σκορ με αυτό που είχε πανηγυρίσει στο «Μελίνα Μερκούρη» του Ρέντη (3-2).

Έτσι δόθηκε το έναυσμα για πανηγυρισμούς, για τον τρίτο τίτλο στον θεσμό τα τελευταία τέσσερα χρόνια και τον έκτο συνολικά την ίδια χρονική περίοδο, που σηματοδοτεί την επιστροφή του «Τριφυλλιού» στο επίπεδο που του αρμόζει.

Στο επίπεδο διεκδίκησης και κατάκτησης τίτλων και όχι στο επίπεδο… επιβίωσης και αποφυγής του υποβιβασμού.

Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς πως μόλις πέντε χρόνια πίσω το ίδιο τμήμα που έχει χαρίσει τόσες μεγάλες στιγμές στον κόσμο και δικαίως έχει αγαπηθεί, πάλευε ως την τελευταία αγωνιστική, ως το τελευταίο σετ να κρατηθεί στα «σαλόνια», όπως σε εκείνο το σημαδιακό παιχνίδι με τη Νίκη Αιγινίου.

Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι και… χρήματα. Η είσοδος του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στον Ερασιτέχνη το 2018 άλλαξε τελείως την κατάσταση, προς το καλύτερο φυσικά, καθώς με τα χρήματα του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ, το ολοκληρωτικό σβήσιμο των χρεών και τη χρηστή διαχείριση, τα «πράσινα» τμήματα, με πρώτο και καλύτερο το τμήμα βόλεϊ, επανήλθε στο μέγεθος που του αρμόζει.

Σε αυτή την ολική επαναφορά φυσικά καθοριστικό ρόλο έπαιξαν και οι άνθρωποι που το αποτελούν. Σπουδαίες προσωπικότητες με Παναθηναϊκή συνείδηση και γνώση του αντικειμένου, υλοποίησαν πολύ γρήγορα το έργο της επαναφοράς.

Ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος στην τεχνική ηγεσία, ο Σωτήρης Πανταλέων ως αρχηγός και στη συνέχεια όταν κρέμασε τη φανέλα του έπειτα από την τεράστια καριέρα του, ως Διευθυντής των Αγωνιστικών Τμημάτων του Ερασιτέχνη και ο… πανταχού παρών άοκνος εργάτης Ρούλης Αγραπιδάκης φρόντισαν μεταξύ άλλων να υπάρχουν σταθερές βάσεις ώστε οι «πράσινοι» να πάρουν ξανά τη θέση τους στην κορυφή.

Έπειτα από μια δεκαετία περιπετειών, το 2020 έγινε η αρχή με το Λιγκ Καπ, ακολούθησε την ίδια χρονιά το πρώτο Πρωτάθλημα μετά το 2006, το 2022 το Πρωτάθλημα και το Λιγκ Καπ και φέτος το Σούπερ Καπ μαζί με άλλο ένα Λιγκ Καπ.

Ο ανεκπλήρωτος στόχος

Έξι τίτλοι που σηματοδοτούν τη μεγάλη επιστροφή! Κι όμως η πίκρα παραμένει για μια ομάδα που είχε βάλει πολύ ψηλότερα τον πήχη, αλλά δεν κατάφερε να εκπληρώσει τις προσδοκίες.

Μια ομάδα που χτίστηκε σε βάσεις για να πάρει όλους τους τίτλους. Και τους πέντε που θα διεκδικούσε, εν τέλει πήρε τους δύο, αλλά τους λιγότερο «αστραφτερούς».

Μεγάλος στόχος ήταν η παραμονή στην κορυφή του Πρωταθλήματος, για την πρώτη back to back κατάκτηση μετά τη διετία 1995-1996, όταν ο Ανδρεόπουλος ήταν αρχηγός της ομάδας στο ταραφλέξ και φυσικά ο ευρωπαϊκός τίτλος!

Το Challenge Cup, για το οποίο κάλπαζε ο Παναθηναϊκός, αλλά… το χάρισε, καθώς παρά το επιβλητικό 1-3 στο κλειστό του Ρέντη επί του Ολυμπιακού, ήρθε η αποφράδα ημέρα του επαναληπτικού ημιτελικού στο Μαρούσι…

Ένας ημιτελικός που στιγματίστηκε από την εγκληματική αντιμετώπιση εκ μέρους της Αστυνομίας με τη ρίψη του δακρυγόνου, την εκκένωση του γηπέδου, την ακατανόητη απόφαση διεξαγωγής κεκλεισμένων των θυρών την επόμενη μέρα και την ανεξήγητη κατάρρευση της ομάδας μετά το 1-0 στα σετ και το χαμένο σετ μπολ πρόκρισης στο δεύτερο σετ…

Θα περάσουν πολλά χρόνια και το μυστήριο της κατάρρευσης του Παναθηναϊκού στον επαναληπτικό ημιτελικό με τον «αιώνιο» μετά το πρώτο σετ δε θα έχει εξηγηθεί.

Μια ομάδα που νικούσε τους Πειραιώτες όποτε ήθελε, με όποιο τρόπο ήθελε και είχε καταφέρει στον πρώτο ημιτελικό να υποτάξει χωρίς τον Ερνάντες, παραδόθηκε ανεξήγητα…

Όλοι μας που βρισκόμαστε απ’ έξω μπορούμε να επιρρίψουμε ευθύνες στη διοίκηση του Ερασιτέχνη για την επιλογή της έδρας για τη ρεβάνς στο «κλουβί» του Αγίου Θωμά αντί για το ΟΑΚΑ που θα προσέλκυε δεδομένα χιλιάδες κόσμου, όπως έγινε πέρυσι στη φιέστα κατάκτησης του τίτλου και τους τελικούς του Λιγκ Καπ με ΠΑΟΚ πέρυσι και Ολυμπιακό φέτος, αλλά εντός των τεσσάρων γραμμών η ίδια η ομάδα απέτυχε να εκπληρώσει τον μεγάλο στόχο παρά τις δεδομένες δυνατότητές της.

Εκείνη η τραυματική ήττα με μια ανατροπή στην οποία δεν πίστευε ούτε ο αντίπαλος ήταν αναμφίβολα μια «μαύρη σελίδα» κι ένα σημείο καμπής που κόστισε άλλους δύο στόχους, το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο.

Στήριξη και αγάπη

Και στις δύο διοργανώσεις ο Παναθηναϊκός απέτυχε, με 0/4 απέναντι στον ΠΑΟΚ, ως απόρροια του πνευματικού «breakdown»μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό και την απώλεια ενός σπουδαίου τίτλου, που αντί να καταλήξει στους «πράσινους» ώστε να καταστήσει επιτυχημένη τη χρονιά, κατέληξε στον Ολυμπιακό, ο οποίος παρότι έχει αποτύχει σε όλες τις άλλες διοργανώσεις (σ.σ. εκκρεμούν οι τελικοί του Πρωταθλήματος με τον «Δικέφαλο»), πανηγύρισε την πιο μεγάλη κούπα της χρονιάς.

Οι «πράσινοι» είναι δεδομένο πως αδίκησαν τον εαυτό τους σε εκείνον τον ημιτελικό, όπου δε χρειαζόταν καν να νικήσουν, αλλά να πάρουν άλλο ένα σετ για να κάνουν το 2/2 στα ευρωπαϊκά ραντεβού με τον «αιώνιο» μετά το 2009 και παρότι πανηγύρισαν δύο κούπες να τους μένει πίκρα για αυτά που δεν κέρδισαν…

Παρά την πίκρα για την αποτυχία και δη την ανεξήγητη κατάρρευση, η ομάδα βρήκε το κουράγιο να κλείσει τουλάχιστον θετικά τη σεζόν με έναν τίτλο απέναντι στον Ολυμπιακό, δείχνοντας ψυχικά αποθέματα.

Ανατροπή στον πρώτο τελικό εκτός έδρας από 2-1 σε 2-3 σετ, ανατροπή και στον δεύτερο από 1-2 σε 3-2, δείγμα της ποιότητας και του μαχητικού πνεύματος που δεν είχε δείξει το «Τριφύλλι» στον ευρωπαϊκό ημιτελικό ή τους αγώνες με τον ΠΑΟΚ στα ημιτελικά των Play-Offs του Πρωταθλήματος και τον ημιτελικό του Κυπέλλου.

Γι’ αυτό το μαχητικό πνεύμα έχει αγαπήσει αυτή την ομάδα ο κόσμος. Γι’ αυτό τη στήριξε σε όλα τα μικρά ή μεγάλα ραντεβού, γι’ αυτό θα συνεχίσει να τη στηρίζει και να την αγαπά.

Μια ομάδα αποτελούμενη με ανθρώπους που αγαπούν τον Παναθηναϊκό και παίκτες που δένονται με το τριφύλλι. Ο Αξελ Γιάκομπσεν, μια σπουδαία μονάδα που συνδέθηκε άρρηκτα με αυτή την τετραετία των τίτλων, έφτασε η ώρα να πει το μεγάλο «αντίο», να αποθεωθεί και να αποθεώσει.

Ένας Δανός που έγινε… πράσινος στην καρδιά και ένα με τον κόσμο, όπως και ο Ρανγκέλ, ο Βραζιλιάνος «πύργος» που ήταν βάση της ομάδας τα τελευταία χρόνια και συμπεριφέρεται σα να παίζει… μια ζωή στην ομάδα.

Ο Ερνάντες, ένας Κουβανός που γνώρισε πέρυσι ως αντίπαλος τη μαγική ατμόσφαιρα του κόσμου, ήρθε στην ομάδα φέτος και δέθηκε τόσο ώστε να κλαίει μετά το τέλος του δεύτερου τελικού του Λιγκ Καπ…

Αυτό το «δέσιμο» κάνει τη διαφορά για την ομάδα και για τον κόσμο, που στηρίζει, αγαπά την ομάδα βόλεϊ και είχε ανάγκη να τη δει να σηκώνει άλλη μία κούπα.

Στον τελικό του ΟΑΚΑ με τον Ολυμπιακό έσκασε το χαμόγελο που είχε σβήσει προσωρινά μετά τον ευρωπαϊκό ημιτελικό, αλλά θύμισε και την πικρία εκείνης της βραδιάς, καθώς πολλά θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά αν ο Παναθηναϊκός δεν είχε αδικήσει τον εαυτό του, ώστε να δώσει δικαίωμα σε άλλους να πανηγυρίσουν εις βάρος του.

Στο τέλος όμως βρίσκει απόλυτη εφαρμογή το διαχρονικό σύνθημα… «Στις χαρές και στις λύπες μαζί!»

---

---

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Ρεμπρόφ: «Ρωτήστε τους ίδιους – Πώς θα μπορούσα να διαπραγματεύομαι;»
• Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός: Εισιτήρια… με το σταγονόμετρο για το ντέρμπι στη Λεωφόρο
• Ομπράντοβιτς: «Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα μου – Ο Δημήτρης είναι γιος του Παύλου!»
• Τα δύο μέτωπα του Παναθηναϊκού – Το «καυτό» πρόγραμμα του Κόντη!
• Επίσημο: Ανακοινώθηκε η επιστροφή του Κόντη στον Παναθηναϊκό!