Παναθηναϊκός: Μήπως στο 1ο ημίχρονο έπαιζαν… ηθοποιοί;

Ο coach Κωνσταντίνος Πανάς σχολιάζει τη μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Ζαλγκίρις και αναρωτιέται γιατί ο Παναθηναϊκός «σκοτώνει» τον εαυτό του.

Όσο παρακολουθούσα το 1ο ημίχρονο, έλεγα πως συνηθίσαμε πλέον και δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι δραματικά. Κλασσικός φετινός Παναθηναϊκός, που παίζει σβηστά στο πρώτο μέρος, κάνει την αντεπίθεση του στο δεύτερο, αλλά τα ματς έχουν λίγο έως πολύ κριθεί από το 1ο ημίχρονο, το οποίο χρησιμοποιούμε πλέον και ως δικαιολογία για τις ήττες.

Όποιος, όμως, είδε το 2ο ημίχρονο θα νόμιζε πως μπήκε άλλη ομάδα να παίξει αντί του Παναθηναϊκού και αυτό σε κάνει να αναρωτιέσαι… Γιατί να μην μπορούν να παίζουν έτσι συνέχεια;

Προφανώς, αυτό θέλει ο προπονητής, αλλά πόσο εύκολο είναι; Ο Παναθηναϊκός ανέβασε στροφές με ταυτόχρονη πτώση της Ζαλγκίρις και εκμεταλλεύτηκε τα πάντα, αλλά κυρίως έλεγξε το ρυθμό και το πήρε πάνω του.

Δεν έμεινε θεατής. Πήρε τα ριμπάουντ, πίεσε στην άμυνα, έτρεξε όταν έπρεπε, ήταν ομαδικός και γενικά ήταν ομάδα Ράντονιτς. Ομάδα που είχαμε συνηθίσει από τον Μαυροβούνιο τα προηγούμενα χρόνια.

Μια ομάδα, δηλαδή, που στηρίζεται στη μεγάλη πίεση στο αμυντικό κομμάτι για να βρει ρυθμό.

Φυσικά, ευτύχησε να έχει ένα σπουδαίο Πάρις Λι, αλλά συλλογικά όλοι οι παίκτες έδωσαν πράγματα, ειδικά η χαμηλή πεντάδα που γύρισε το διακόπτη στο 3ο δεκάλεπτο.

Ο Παναθηναϊκός του πρώτου μέρους μοιάζει σαν το χειρότερο εφιάλτη κάθε φιλάθλου, ωστόσο αυτός που μπήκε στο δεύτερο μέρος σε κάνει να θες να τον παρακολουθήσεις, όχι επειδή κέρδισε με άνεση, αλλά επειδή έβγαλε σπουδαία αντίδραση αμυντικά και επιθετικά γυρνούσε τη μπάλα με μεγάλη ταχύτητα και σε όλους τους παίκτες.

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Παναθηναϊκός: Η πρώτη αντίδραση σχετικά με το πρόγραμμα της Super League
• Τι κρατάμε και τι προβληματίζει από το Παναθηναϊκός – Σάλκε
• Παναθηναϊκός: Το αναλυτικό πρόγραμμα στην Stoiximan Super League τη σεζόν 2025-26
• Όλα τα ντέρμπι του Παναθηναϊκού στην κανονική διάρκεια της Stoiximan Super League
• Ορεξάτος για ένα ημίχρονο, ανεβασμένοι οι μικροί, αλλά η «μπίλια» στο μηδέν