Olympiacos Offense: Προσοχή, τρέχει! (pics)

Μιας και το ντέρμπι πλησιάζει εκ νέου, ο Κωνσταντίνος Πανάς καταγράφει τις απόψεις του και εξηγεί μέσα από εικόνες πως τρέχουν ορισμένα plays του Ολυμπιακού. Τι πρέπει να προσέξουν οι «πράσινοι».

Αντιμετωπίζοντας τον Ολυμπιακό, το πρώτο πράγμα που παρατηρεί ο αντίπαλος προπονητής είναι τα εξής στοιχεία. Είναι μια ομάδα που θέλει να τρέξει από το πρώτο δευτερόλεπτο, επιλέγει το παιχνίδι του pick-n-roll, της αδύναμης πλευράς και φυσικά το drive που είτε θα καταλήξει σε split, είτε σε μοίρασμα κοντά στο καλάθι.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Transition Offense Series

Όποιος είχε διαβάσει το άρθρο μου για το σεμινάριο άμυνας του Πασκουάλ, θα θυμάται ότι στην transition επίθεση υπάρχουν τέσσερις τρόποι εκδήλωσής της. Από αυτό που είδα, ο Ολυμπιακός πραγματοποιεί αρκετά επιτυχημένα το απλό transition, που μπορεί να εκδηλωθεί με το παρακάτω διάγραμμα.

Η πιο απλή εκδήλωση γίνεται με πέντε κατευθύνσεις μετά από ριμπάουντ. Ο παίκτης 1 που θα τρέξει την ομάδα, οι παίκτες 2 και 3, που θα στηθούν στις γωνίες ή τα φτερά για το κατάλληλο spacing, και ο «τρέιλερ» παίκτης 4.  Ο παίκτης 5 λειτουργεί σαν finisher σε περίπτωση που αστοχήσει ο παίκτης που θα εκπληρώσει τον αιφνιδιασμό. Γι’ αυτό οι ομάδες που είναι transition based διαθέτουν ένα versatile-motor σέντερ, που μπορεί να καλύψει τα αμυντικά του καθήκοντα και να τρέξει στον αιφνιδιασμό, ολοκληρώνοντας τις φάσεις.

Όταν ο Ολυμπιακός τρέχει με τον ακόλουθο τρόπο στο τρανζίσιον υπάρχουν τρεις τρόποι (που παρατήρησα εγώ) επίθεσης. Ανάλογα την πλευρά που θα τρέξει ο παίκτης 1, ο αντίθετος παίκτης φτερού πρέπει να τραβηχτεί ελάχιστα προς τις 45 μοίρες (φτερά), για να σουτάρει. Οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν να επιθυμούν την παρακάτω επίθεση σε δευτερεύων αιφνιδιασμό. Στην προκειμένη περίπτωση, και ενώ ο Μάντζαρης ας πούμε έχει τραβηχτεί από την πλευρά του 3, ο παίκτη 2 θα πρέπει να ανέβει ελάχιστα προς τα φτερά για το σουτ.

Ο δεύτερος τρόπος ήταν η ολοκλήρωση επίθεσης από τον παίκτη 1, κάτι που ονομάζουμε early iso. Ο Σπανούλης ήταν ο κύριος εκφραστής αυτών των επιθέσεων και ολοκλήρωνε σχεδόν κάθε early iso από την αριστερή πλευρά! Η επίθεση γινόταν πάντα σε πρώτο χρόνο.

Ο τρίτος τρόπος είναι να αφήνουμε στον «τρέιλερ» για να τελειώσει τη φάση. Συγκεκριμένα, ο Σπανούλης, και ενώ έβρισκε εμπόδια, σταματούσε τον ρυθμό και έψαχνε την καλή πάσα στον Πρίντεζη που ερχόταν σαν τρέιλερ από την θέση 4 που βλέπετε παραπάνω. Ορισμένοι προπονητές επιθυμούν να σπάει η μπάλα κατευθείαν στα φτερά από τον παίκτη 1, ώστε να οδηγηθεί εκ του ασφαλούς η πάσα στον «τρέιλερ» 4. Ωστόσο, η φιλοσοφία του κόουτς Σφαιρόπουλου (και του Ιτούδη και του Ομπράντοβιτς) είναι ότι αν ο παίκτης 1 πασάρει στα φτερά, αυτομάτως χάνουμε το πλεονέκτημα στον αιφνιδιασμό. Για παράδειγμα, υπάρχει μια πολύ γνωστή άσκηση που ονομάζεται 3 εναντίον 2+1. Η τριάδα επιτίθεται απέναντι σε δύο και μόλις περάσουν το κέντρο, ένας τρίτος αμυντικός μπαίνει στη μάχη. Ο κόουτς Ιτούδης λοιπόν, είχε πει ότι είναι της άποψης ότι αν ο παίκτης 1 πασάρει μετά το κέντρο σε έναν εκ των δύο συμπαικτών του, αυτό που βλέπει είναι… δύο εναντίον δύο… και με τον τρίτο αμυντικό να έρχεται… τρεις εναντίον τρεις. Άρα επιθυμεί, και εφόσον διαθέτει παίκτες όπως ο Σπανούλης και ο Μάντζαρης, να τρέχουν οι ίδιοι τον αιφνιδιασμό και να μοιράζουν τον παιχνίδι, είτε να ολοκληρώνουν την  φάση.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Ένα άλλο κομμάτι, όπου διακρίνεται ο Ολυμπιακός είναι το early drag. Η συγκεκριμένη κατάσταση, όπως έχω ξανά γράψει, ήταν πολύ σημαντική πηγή πόντων για τον Παναθηναϊκό του 2009. Πως εκδηλώνεται; Αρχικά για τους πιο μυημένους, είναι να πηγαίνει η μπάλα στα φτερά για γρήγορο side-pick-n-roll. Θεωρητικά, ο παίκτης 5 που κατέβασε το ριμπάουντ και πάσαρε στο 1, θα ανέβει για το pick. Ωστόσο αυτό που παρατήρησα, είναι ότι ο Ολυμπιακός ανάλογα την πλευρά που θα πάρει ο παίκτης 1 θα πάρει το pick από τον τρέιλερ. Δείτε το παρακάτω διάγραμμα.

Η συγκεκριμένη επίθεση πραγματοποιήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο τρόπο που έδειξα και συγκεκριμένα με Σπανούλη να φτάνει μέχρι το τέλος. Ήταν ελάχιστες οι φορές που μοίρασε στον παίκτη 4.

Η τελευταία εκδήλωση ήταν με το early post up από τον τρέιλερ, όπου πραγματοποιούταν σε δευτερεύων αιφνιδιασμό με πάσα από τον παίκτη 1 στα φτερά και έπειτα στον παίκτη 4. Δεν χρειάζεται να γράψω ποιος ήταν ο εκτελεστής. Ο Ολυμπιακός λοιπόν, επιδιώκει και πραγματοποιεί αρκετές early drag καταστάσεις στο παιχνίδι, με κύριους εκτελεστές τους Σπανούλη και Πρίντεζη. Ο Μάντζαρης ψάχνει αρκετά την πάσα στην αδύναμη, ο Γκριν το early iso και τέλος ο Χάκετ ήταν ο παίκτης που εξέφρασε λιγότερο απ’ όλους τις επιθέσεις του Ολυμπιακού στο ανοιχτό γήπεδο.

Isolation Series

O Oλυμπιακός φημίζεται για το παιχνίδι ένας εναντίον ενός που του προσφέρει τόσα χρόνια ο Σπανούλης και ήρθε φέτος να τον βοηθήσει παραπάνω και ο Έρικ Γκριν. Θα δείξω παρακάτω ένα διάγραμμα, του πως στήνονται οι παίκτες του Ολυμπιακού, όταν δίνουν παιχνίδι isolation στον Αμερικανό παίκτη.

Ο Γκριν αρέσκεται να επιτίθεται side, με τους παίκτες 3, 4, 5 να στήνονται στην ίδια ευθεία και τον παίκτη 1 να περνάει από πίσω, αφότου ξεκινήσει το drive. Η συγκεκριμένη κατάσταση είχε οδηγήσει σε drive ‘n split του Γκριν στον Λοτζέσκι, ο οποίος σούταρε για τρεις.

Η συγκεκριμένη κατάσταση οδηγεί επίσης και σε extra πάσα του παίκτη 3 στον παίκτη 1. Ο Σφαιρόπουλος, γνωρίζοντας την αδυναμία του Γκριν να επιτεθεί μέχρι τέλους και επειδή ο ίδιος είναι balanced shooter (δεν επιδιώκει την επαφή και δεν λειτουργεί σαν off balanced guard) και θα επιχειρήσει κάποιο pull up ενδεχομένως, του δίνει απεριόριστο χώρο μέσα από High&Low Patterned Offense. Έχοντας τα δύο γκαρντ αρκετά ψηλά και τους υπόλοιπους τρεις αρκετά χαμηλά, ώστε να του δώσει απεριόριστο χώρο να επιτεθεί, όπως αυτός επιθυμεί. Ανάλογα την πλευρά που θα επιτεθεί ο Γκριν, ο παίκτης φτερού πρέπει να ανέβει προς τα πάνω για να δεχθεί πάσα σε περίπτωση που ο Αμερικανός δεν ολοκληρώσει, και ο παίκτης 1, που εδώ λειτουργεί σαν off-guard, να πάρει την θέση του Γκριν για την extra πάσα από τον παίκτη φτερού.

Το isolation του Σπανούλη… Γνωρίζοντας ότι αυτός μπορεί και να φτάσει μέχρι τέλους, αλλά και να σουτάρει με pull up, ο Σφαιρόπουλος επιθυμεί να τραβήξει τον παίκτη 5 προς το elbow, ώστε να τραβήξει τον αμυντικό ρακέτας και να την ελευθερώσει. Σε περίπτωση όπου στείλει βοήθεια ο παίκτης 5, η επίθεση συγκλίνει για να τελειώσει την φάση.

Post Up Entry

Oι «ερυθρόλευκοι» πασάρουν αρκετά στο ζωγραφιστό και όχι μόνο στον Πρίντεζη. Η παρακάτω συνεργασία κατέληξε σε άστοχο σουτ του Μιλουτίνοφ.

Σε σχήμα box, θα γίνει ένα cross screen του παίκτη 3 στον παίκτη 5, ο οποίος στήνεται στο ζωγραφιστό. Ο παίκτης 2 κάνει fake πως κινείται προς την πλευρά του παίκτη 4, για κάποιο σκριν ενδεχομένως. Σε καταστάσεις box, οι αντίπαλοι περιμένουν πάντα ένα με δύο σκριν, γι’ αυτό καλό είναι να γίνονται ταυτόχρονα και όχι με σειρά, για να μην γινόμαστε προβλέψιμοι. Ο παίκτης 2 παίρνει την μπάλα και την πασάρει στον παίκτη 5. Ο παίκτης 3 και ενώ έχει τραβηχτεί προς το κέντρο, μπορεί να πραγματοποιήσει κάποιο backdoor cut, χωρίς να δυσκολέψει το γύρισμα του παίκτη 5 και χωρίς να φέρει τον αμυντικό του στο ζωγραφιστό.

Pin Down Series 

Ο όρος Pin Down χρησιμοποιείται περισσότερο στην Ευρώπη και είναι το σκριν, που γίνεται για να απελευθερώσει κάποιον σουτέρ από το ποστ, στα φτερά ή το αντίθετο. Ο Ολυμπιακός έχει πληθώρα τέτοιων plays και σας παρουσιάζω παρακάτω δύο τέτοια συστήματα.

Σε διάταξη Diamond έχουμε Double Pin των παικτών 4, 5 στους παίκτες 2 και 3. Η μπάλα θέλουμε να φτάσει στον παίκτη 2, ώστε να παίξει side-pick-n-roll με τον παίκτη 4.

Εδώ, πάλι ο Ολυμπιακός χρησιμοποιεί την 1-1-3 patterned offense. Πραγματοποιείται το Pin down του παίκτη 5 στον παίκτη 2, ο οποίος επιθυμούμε να πάρει μπάλα. Αυτό το play χρησιμοποιείται άρδην από τους Σπανούλη και Γκριν. Ορισμένες φορές, ο κόουτς Σφαιρόπουλος βάζει τον παίκτη 5 να σκρινάρει για τον παίκτη 1, κάτι σαν fake-pick-n-roll που καταλήγει στο σχήμα της διαγράμματος που βλέπετε.

Sideline bounds play

Το παρακάτω διάγραμμα είναι ένα σύντομο play που χρησιμοποιεί ο Ολυμπιακός σε περιπτώσεις sideline bounds (αν χτυπήσει η μπάλα την τελική πλάγια γραμμή, αν γίνει φάουλ, όπου ο χρόνος συνήθως είναι 14 δεύτερα).

Η διάταξη είναι σε double stack, δηλαδή δύο σκριν έτοιμα να απελευθερώσουν δύο παίκτες. Ο παίκτης της θέσης 4 θα σκρινάρει για τον παίκτη 2, ο οποίος παίζει straight για να πάρει την μπάλα από την επαναφορά. Ο παίκτης 4 στήνεται στο ποστ ή πηγαίνει στην γωνία. Ταυτόχρονα, το δεύτερο σκριν του παίκτη 1 στον παίκτη 5, ο οποίος ανεβαίνει για Pick ‘n Roll με τον παίκτη 2. Ο παίκτης 1 πηγαίνει στην αντίθετη γωνία από το κόψιμο του παίκτη 4. Ο παίκτης 3 μετά την επαναφορά στήνεται στο φτερό, απ’ όπου έκανε την πάσα.

Υπάρχουν ορισμένες καταστάσεις στο συγκεκριμένο sideline play. Θα σας δώσω παράδειγμα. Πεντάδα με Μάντζαρη (1), Σπανούλη (2), Παπανικολάου (3), Πρίντεζη (4) και Μπιρτς (5). Ο Σφαιρόπουλος, σκεπτόμενος ότι έχει μόλις 14 (θεωρητικά) δεύτερα στην διάθεση του, επιθυμεί κατευθείαν isolation του Σπανούλη μετά την επαναφορά, χωρίς να περιμένει να στηθεί το σκριν. Το σκριν ανεβαίνει τόσο, ώστε να τραβήξει τον παίκτης της θέσης 5 από την αντίπαλη ομάδα και να δώσει χώρο στο Σπανούλη να διεισδύσει.

Σε αυτό το sideline play λοιπόν, υπάρχουν πέντε πιθανότητες επίθεσης:

1 – Isolation με τον παίκτη 2, κατάλληλο ανέβασμα του παίκτη 5.
2 – Mid Pick ‘n Roll με του 2 με το 5.
3 – Post up με τον παίκτη 4.
4 – Drive ‘n split του παίκτη 2 στην weak side και συγκεκριμένα στον παίκτη 3 που έκανε την επαναφορά.
5 – Υπερφόρτωση και έξτρα πάσα με τον παίκτη 1 που πηγαίνει στην γωνία.

Παρακολουθώντας ένα παιχνίδι του Ολυμπιακού παρατήρησα:

1 – Πολλές επιθέσεις των “ερυθρόλευκων” με τον Σπανούλη σε iso καταστάσεις που κατέληγαν σε καλάθι ή φάουλ χαμηλά.
2 – Δεν είδα Mid Pick ‘n Roll.
3 – Eίδα τον Σπανούλη να μην μπορεί να φέρει εις πέρας τις πρώτες επιλογές και να πασάρει στον Πρίντεζη στο ποστ, στα τελευταία δεύτερα μιας επίθεσης.
4 – Ο Σπανούλης έκανε drive, και ενώ μάζευε την άμυνα, έσπαγε την μπάλα στον Παπανικολάου.
5 – O Σπανούλης έκανε drive, με την weak side να στέλνει βοήθεια, εκείνος να σπάει στον Παπανικολάου και στις αλληλοκαλύψεις έμενε ελεύθερος ο Μάντζαρης, που σούταρε για τρεις.
Το βασικό λοιπόν είναι να πάρει μπάλα ο παίκτης 2 για να κάνει παιχνίδι. Σε περίπτωση που ο αντίπαλος έπαιζε overplay τον Σπανούλη, ο Πρίντεζης στηνόταν κατευθείαν για post παιχνίδι.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στο κομμάτι transition, αλλά και στα Pin down του Ολυμπιακού, όπου υπάρχουν πληθώρα plays από πλευράς «ερυθρολεύκων».