Ο «φονιάς», ο χαμένος κι ο αναμορφωτής!

Επιτέλους νίκη. Ο Παναθηναϊκός έσπασε το ρόδι και μια κάκιστη παράδοση που τον κυνηγούσε, έδειξε εντελώς διαφορετικά πράγματα και ο Στέλιος Μπιτσώρης αναλύει ποια είναι αυτά. 

Σε αυτή την κρίσιμη καμπή που βρίσκεται ο Σύλλογος το ζητούμενο είναι ένα και είναι εντελώς ξεκάθαρο. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να νικάει. Με… μισό μηδέν, με πεντάρες, με ευκολίες, με δυσκολίες; Δεν έχει σημασία το πώς. Νίκη με κάθε τρόπο και επούλωση πληγών.

Στη φάση που βρίσκεται η ομάδα, η νίκη είναι φάρμακο, τόσο για την επώαση των τραυμάτων που έχει προκαλέσει στο κορμί του «Τριφυλλιού» ο Ρόκα και ο συρφετός που κουβάλησε στο Κορωπί, όσο και για να καλυφτεί ταχύτατα το χαμένο έδαφος στη βαθμολογία του ελληνικού πρωταθλήματος.

Οι «πράσινοι» βρίσκονται πολύ χαμηλά και ο στόχος της κατάληψης μιας εκ των τριών πρώτων θέσεων του βαθμολογικού πίνακα πλέον φαντάζει ως κάτι ανέφικτο. Η 4η δε, παραμένει ακόμη πολύ δύσκολη, αλλά το περσινό λαμπρό παράδειγμα του «προβληματικότερου» Παναθηναϊκού του Γιώργου Δώνη παραμένει οδηγός. Μην ξεχνάμε πως και πέρσι το ξεκίνημα ήταν πανομοιότυπο, μα το ταμείο έκλεισε με θετικό πρόσημο. 

Το έργο που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας ο Λάζλο Μπόλονι είναι πάρα πολύ δύσκολο, μα ξαναλέω, στο ποδόσφαιρο και στην πραγματική ζωή η σκληρή δουλειά, η πίστη και η επιμονή σε ανταμείβουν. Το υλικό που διαθέτει ο Παναθηναϊκός εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι ανώτερο του περσινού και άκρως πιο ποιοτικό.

Επιθετικά υπάρχει πληθώρα επιλογών τόσο στην κορυφή, όσο και στον άξονα. Στην πρωτεύουσα της Φθιώτιδας, όπου ο Παναθηναϊκός έχει ζήσει άσχημες μέρες τα πράγματα φάνηκαν εντελώς διαφορετικά. Δεν ήταν τόσο η συνολική απόδοση που δίνει στον κόσμο της ομάδας ελπίδες για κάτι καλύτερο στο μέλλον, αλλά η ατομική πρόοδος αρκετών ποδοσφαιριστών του.

Ο Μπόλονι κάνοντας έως τώρα τα πολύ βασικά που χρειάζεται να κάνει κάποιος που θέλει να λέγεται προπονητής, έχει μπορέσει να ξεκλειδώσει σε έναν πρώτο βαθμό τους παίκτες του. Να τους αλλάξει ψυχολογία και να τους πείσει πως δεν είναι κακοί αθλητές, αλλά δεν έχουν βοηθηθεί ώστε να αποδείξουν το αντίθετο.

Ο Ρουμάνος πολύπειρος κόουτς έχει καταφέρει να αναμορφώσει το σύνολο που έχει στα χέρια του κι αυτό το δείχνει καθένας παίκτης ξεχωριστά στο χορτάρι. Άλλωστε φάνηκε και στις δηλώσεις του πως ακόμη η ομάδα δεν είναι στο επίπεδο που ο ίδιος επιθυμεί. Για να μπορέσει όμως να φτάσει εκεί, πρέπει οι ποδοσφαιριστές του να πιστέψουν στις δυνατότητες τους. Κι αυτό είναι που γεννά ελπίδες σε όποιον έχει παρακολουθήσει την έως τώρα πορεία των «πράσινων». 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Καρλίτος, σε αυτά που ανέφερα παραπάνω. Ο Ισπανός γκολτζής νιώθει εμφανώς πιο άνετος με τον νέο ρόλο που του έχει δώσει ο Μπόλονι και η άνεση αυτή μετουσιώνεται σε τέρματα. Η εκτελεστική του δεινότητα είναι ξεκάθαρη. Το είχε αναφέρει πολλές φορές και ο πρώην τεχνικός του Παναθηναϊκού, ο Δώνης. Ο Μπόλονι τράβηξε από την μετριότητα και την αφάνεια του αριστερού εξτρέμ τον Καρλίτος και τον άφησε να «αλωνίζει» στις αντίπαλες άμυνες ως δεύτερο επιθετικό πίσω από τον Μακέντα. Άλλωστε αυτό θέλει και ο ίδιος. Μισή φάση, μισό μέτρο για να «οπλίσει» και να δει την μπάλα να καταλήγει στα αντίπαλα δίχτυα. Αν μάλιστα καταφέρει να φτιάξει και το κομμάτι της φυσικής κατάστασης (εκεί υστερούν όλοι στην ομάδα, αφού στην προετοιμασία κολλούσαν μπρίκια), τότε πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δούμε όμορφα πράγματα από τον Ισπανό «asesino». 

Ο Παναθηναϊκός έχει πολλά κομμάτια ακόμη να βελτιώσει. Είπα παραπάνω πως έχει υπάρξει αναβάθμιση της «πράσινης» γραμμής κρούσης, αλλά παρόλα αυτά δεν έχει δουλευτεί κατάλληλα αυτό το κομμάτι.

Μπροστά από τον «φονιά» Καρλίτος, υπάρχει η «παλιά καραβάνα» της επίθεσης της ομάδας. Ο Μακέντα. Ο Κίκο αν και ξεκίνησε πολύ καλά στα φιλικά και έχει σημειώσει και έως τώρα δυο επίσημα γκολ, είναι ολοφάνερο πως είναι εκτός κλίματος. Δεν έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικό με το πώς χρησιμοποιείται από τον Μπόλονι, τον Πογιάτος και τον Δώνη.

Είναι σαφές πως αφορά τόσο την ψυχολογία του ίδιου του παίκτη, όσο και τη συνολική επιθετική φιλοσοφία της ομάδας. Είναι γνωστά τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα του Ιταλού. Είναι ο τρίτος του χρόνος στην Αθήνα άλλωστε, δεν περιμένουμε να τον μάθουμε σήμερα. Ωστόσο, η έλλειψη πλάνου και δημιουργίας τον έχει παρασύρει σε μια αγωνιστική μετριότητα. Ποτέ δεν ήταν φορ περιοχής και δεν πρόκειται να γίνει.

Η σκληρή κριτική που δέχτηκε μετά το παιχνίδι στο Ηράκλειο και η αντίδραση του ενδέχεται να τον έχει επηρεάσει αρνητικά. Επίσης, είναι απόλυτα φυσιολογικό να περνάει και ένα φεγγάρι ντεφορμαρίσματος. Καθόλου αφύσικο και παράλογο για έναν ποδοσφαιριστή. 

Μόλις οι ρόλοι μέσα στην ομάδα γίνουν ακόμη πιο διακριτοί και βρεθεί επιτέλους μια φόρμουλα που θα λύσει τη δημιουργική δυσκολία που έχει ο Παναθηναϊκός, να ευεργετηθεί και ο Μακέντα. Όλα πλέον είναι στο χέρι του προπονητή, του επιτελείου του και των ποδοσφαιριστών. 

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Κόντης: «Σε αυτό δουλεύουμε πολύ – Έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε ως μεγάλη ομάδα»
• Ζαρουρί: «Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο – Μην ξεχνάμε ότι κάναμε 33 τελικές»
• Παναθηναϊκός: Πολλαπλά «μηνύματα» από Κόντη – Γιατί άφησε εκτός Μαντσίνι, Γεντβάι και Μπρέγκου!
• Παναθηναϊκός: Ανακοινώθηκε η αποστολή για Ατρόμητο! – Άφησε δύο εκτός ο Κόντης
• Συνετρίβη από τον Αστέρα Τρίπολης ο Παναθηναϊκός! (vid)