Κόουτς, εκτέθηκες…

Ο Παναγιώτης Αναστόπουλος γράφει για την εξαιρετική εμφάνιση των Καββαδά, Χουγκάζ και Μαντζούκα κόντρα στους Σέρβους και για το λάθος του κόουτς να τους αγνοήσει σε όλο το Final Four του Κυπέλλου Ελλάδος.

Τηρουμένων των αναλογιών, των απωλειών, των συνθηκών και των διαθέσιμων παικτών, ο «Εξάστερος» κατάφερε να πάρει μια εξαιρετικά δύσκολη και συνάμα καθοριστική νίκη, που του τονώνει άμεσα την αυτοπεποίθηση, ύστερα από την «αυτοκτονία» στο θεσμό του Kυπέλλου.

Ο Νεμάνια Νέντοβιτς ήταν εκ νέου, όπως πάντα άλλωστε, αλάνθαστος επιθετικά, βάζοντας τη μπάλα στο πλεκτό από όπου και όπως ήθελε, ο Σαντ-Ρος επέστρεψε στις θετικές εμφανίσεις, ευστοχώντας σε δύο σημαντικά τρίποντα για την έκβαση του αποτελέσματος, ενώ και οι Μέικον–Έβανς ήταν ουσιαστικοί, φέροντας σε ικανοποιητικό βαθμό εις πέρας τα καθήκοντα που είχαν αναλάβει. Ωστόσο, σε αυτό το άρθρο δε θα αναλωθούμε στην εξέλιξη της αναμέτρησης και στη συνεισφορά που είχαν οι συνήθεις… ύποπτοι. Θα σταθούμε στους «πρωταγωνιστές» Καββαδά, Μαντζούκα και Χουγκάζ, που με την εμφάνισή τους, ειδικά αυτή του πρώην σέντερ του Ηρακλή, τράβηξαν όλα τα βλέμματα.

Ξεκινάμε από την περίπτωση του εν πολλοίς ξεχασμένου από τον Δημήτρη Πρίφτη, Big… Billy. Ο έμπειρος ψηλός και κατά σειρά 3ος στην ιεραρχία των centers φέτος, είναι γεγονός πως οπότε καλείται να καλύψει το κενό του Παπαγιάννη, το κάνει με μεγάλη επιτυχία (βλ. τα πεπραγμένα του κόντρα στην Εφές στην Τουρκία). Όσον αφορά το ματς κόντρα στο σύλλογο του Βελιγραδίου, ο Καββαδάς ήταν απολαυστικός. Με τη δύναμη του σώματός του, τον όγκο που διαθέτει και το εκτόπισμά του, μπόρεσε να κάμψει την όποια αμυντική αντίσταση προσπάθησαν να του βάλουν οι Κούζμιτς και Μίτροβιτς, οι οποίοι τα βρήκαν… σκούρα απέναντί του. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να πάρει αρκετές ατομικές προσπάθειες στο low post, με τις περισσότερες εξ αυτών να έχουν θετική κατάληξη. Αυτό δείχνει επίσης και την ευστοχία του στα hook που επιχείρησε (8/10, 80%), από τα οποία προήλθαν οι 16 από τους 17 πόντους του συνολικά.

Στον ανασταλτικό τομέα δε ξεχώρισε τόσο, όμως κατάφερε να μαζέψει αρκετά ριμπάουντ, να δυσκολέψει τη ζωή των αντιπάλων ψηλών όταν επιτίθονταν και να τους οδηγήσει σε μερικά λάθη. Δεδομένα η κορυφαία του εμφάνιση με τα «πράσινα», η οποία θα πρέπει να αποτελέσει το έναυσμα για την ενεργοποίησή του ακόμα και σε περιόδους που ο Παναθηναϊκός είναι πλήρης και όχι μόνο όταν αγωνίζεται… μισός.

Επόμενος στη λίστα είναι ο 18χρονος Λευτέρης Μαντζούκας. Ερχόμενος από τις άκρως ελπιδοφόρες ακαδημίες του Προμηθέα Πάτρας την περσινή σεζόν, όλοι ανέμεναν πως κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα κάνει το λεγόμενο step-up. Και αυτό φαίνεται πως γίνεται σιγά-σιγά τώρα. Το τελευταίο διάστημα, παρατηρούμε έναν Λευτέρη που έχει αρχίσει να ξεθαρρεύει, να έχει αποκτήσει μεγαλύτερο μπασκετικό θράσος και να στηρίζεται αρκετά στο μακρινό σουτ του. Κόντρα στους «ερυθρόλευκους» της Σερβίας, ο Μαντζούκας δεν έμεινε στο μυαλό των φιλάθλων για τους 5 πόντους που έβαλε, αλλά κυρίως για τη θέλησή του να πάρει πρωτοβουλίες. Και για να ειδικεύσω το ζήτημα, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πόσο σωστή δομή έχει στο σουτ του, παρά το ύψος του. Αν και ακόμα δεν έχει βρει τον τρόπο να βάζει τη μπάλα με συνέπεια στο καλάθι από μακρινή απόσταση, είναι τρομερό το γεγονός πως η μηχανική του είναι τέλεια. Ελπίζουμε, λοιπόν, τα 2/2 τρίποντα κόντρα στην πρώην του ομάδα στο Κύπελλο και τα δύο σουτ του με τον Αστέρα να αποτελέσουν την αρχή της μόνιμης ευστοχίας του.

Και τέλος, περνάμε στον νεοφερμένο από το δανεισμό του στον Ιωνικό, Νίκο Χουγκάζ. Ο 22χρονος power forward, στο ντεμπούτο του με το Τριφύλλι στο στήθος, παρέδωσε σεμινάρια αμυντικής συγκέντρωσης και προσήλωσης. Μπορεί στο επιθετικό κομμάτι να φάνηκε πως ακόμα υστερεί κόντρα σε αντιπάλους όπως ο Νταβιντόβατς ή ο Κάλινιτς, ωστόσο στην πίσω μεριά του παρκέ ήταν χάρμα οφθαλμών. Περίσσιο πάθος, σκληρές άμυνες, στα όρια του επιτρεπτού βέβαια, και διεκδίκηση κάθε μπαλιάς (χαρακτηριστικό το στιγμιότυπο που οδηγήθηκε σε τζάμπολ ύστερα από τη «μάχη» για το πάρσιμο της μπάλας) ήταν ορισμένα από τα γνωρίσματα που χαρακτηρίζανε την Παρασκευή τον Χουγκάζ, ο οποίος δε φαίνεται να αγχώνεται ποτέ στην παρθενική του συμμετοχή στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο. Μάλιστα, τον είδαμε κιόλας να κατεβάζει τη μπάλα όταν οι γκαρντ της ομάδας ήταν κλεισμένοι, να τη χειρίζεται με αρκετή άνεση κόντρα σε παίκτες με πολύ μεγαλύτερη εμπειρία από εκείνον και γενικότερα να είναι άνετος μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Προφανώς και η βελτίωσή του είναι απαραίτητη αν θέλει να στεριώσει στην Ευρωλίγκα και να γίνει αξιόλογη λύση για μια ομάδα που συμμετέχει σε αυτή. Όμως, η πρώτη γεύση που πήραμε από τον Νίκο ήταν αρκετά… γλυκιά.

Και τώρα τίθεται το μεγάλο ερώτημα: Θα μπορούσαν οι παραπάνω τρεις να βρουν έστω 10 λεπτά συμμετοχής στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος κόντρα στον Ολυμπιακό έτσι ώστε να ξεκουράσουν τα βαριά «χαρτιά» του ρόστερ (βλ. Παπαγιάννης, Οκάρο Ουάιτ) για να έχουν δυνάμεις να ανταπεξέλθουν στην -τραγική με τον τρόπο που εξελίχθηκε- τέταρτη περίοδο; Νομίζω πως η απάντηση δόθηκε ξεκάθαρα στο παρκέ του ΟΑΚΑ, εκεί που ο κόουτς δεδομένα εκτέθηκε εξαιτίας των επιλογών του στο Final Four της Κρήτης…

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Παναθηναϊκός: Αντίστροφη μέτρηση για Ρογκαβόπουλο – Το πρόσωπο – κλειδί για το «μπαμ» στο «5»!
• Παναθηναϊκός: Τα τετ-α-τετ του Βιτόρια με Γερεμέγιεφ και Ιωαννίδη – Τι τους ζήτησε (pics)
• Ουναΐ: Σε ανοιχτή γραμμή με Παναθηναϊκό στην Αυστρία! (pic)
• Παναθηναϊκός: Οι τρεις παίκτες με τα καλύτερα τελειώματα στην προετοιμασία!
• Το προσωνύμιο του Τετέ και η… έμπνευση του Ιωαννίδη