Κάθε νίκη επί του Ολυμπιακού, αποτελεί νίκη του Πολιτισμού

Στον απόηχο του ντέρμπι των δύο «αιωνίων», ο διευθυντής του «Όλα Πράσινα», Άρης Αντωνόπουλος, σχολιάζει τα όσα συνέβησαν τόσο κατά τη διάρκεια του αγώνα, όσο και μετά από αυτόν, καταλήγοντας σε ένα πολύ συγκεκριμένο συμπέρασμα.

Μπορεί για ορισμένους το ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού να μην είναι τίποτα παραπάνω από ένα από παιχνίδι. Ωστόσο, για πολλούς άλλους, το εν λόγω ματς αποτελεί τη σύγκρουση δύο εντελώς διαφορετικών «κόσμων».

Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στη Λεωφόρο – και όχι μόνο – το βράδυ της Κυριακής (14/2). Και εξηγούμαστε… Αφότου οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν, οι παίκτες του Πέδρο Μαρτίνς προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να κερδίσουν φάουλ και πέναλτι, όντας ταγμένοι στην πάγια τακτική που καθιερώθηκε στον Πειραιά από την εποχή του Σωκράτη Κόκκαλη, του Αλέκου Αλεξανδρή (αυτού που για να κάνει πρωταθλητισμό θα έκλεβε και το παιδί του στο τάβλι), του Στέλιου Γιαννακόπουλου και του Γρηγόρη Γεωργάτου. Όμως, ευτυχώς, ο διαιτητής Μάντεν, παρά τα λάθη του στα… σπόρια, τα οποία και έδωσε στον Ολυμπιακό, δεν καταδίκασε το «Τριφύλλι», όπως πιθανότατα θα έπρατταν άλλοι συνάδελφοί του, ελληνικής καταγωγής.

Μετά τη λήξη του αγώνα, ο Ρούμπεν Σεμέδο έδειξε στην κάμερα το σήμα του Ολυμπιακού, ο προπονητής των «ερυθρόλευκων» υποστήριξε δημόσια ότι «δεν κέρδισε η καλύτερη ομάδα», τη στιγμή που οι φιλοξενούμενοι δεν είχαν καν την ποιότητα να τελειώσουν τις λιγοστές κλασσικές ευκαιρίες που τους δόθηκαν στο ματς και ο αντιπρόεδρος της πειραϊκής ΠΑΕ, Κώστας Καραπαπάς, όχι μόνο έπιασε στο… στόμα του τα παιδιά όλων των φίλαθλων Ελλήνων, αλλά εξέφρασε τα παράπονά του και για τη διαιτησία του Σκοτσέζου ρέφερι.

Από πού να το πιάσει κανείς και πού να τελειώσει; Για την οικονομία της συζήτησης, αλλά και γιατί αν αρχίσουμε να γράφουμε για τον «βίο και την πολιτεία» της ΠΑΕ Ολυμπιακός τα τελευταία 25 χρόνια ενδεχομένως θα χρειαστούμε παραπάνω από δέκα σκληρόδετους τόμους, μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας το εξής: Ο Ολυμπιακός «απαγορεύεται» να χάνει, επειδή ήταν η χειρότερη ομάδα στο γήπεδο. Πάντοτε θα χάνει, επειδή θα είναι άτυχος, αδικημένος από τη διαιτησία, από τις καιρικές συνθήκες ή από τον ανάδρομο Ερμή. Ποτέ δεν έχει ειπωθεί από τα χείλη ενός ιθύνοντα του Ολυμπιακού, είτε προπονητή, είτε στελέχους, ότι οι «ερυθρόλευκοι» ηττήθηκαν γιατί ο αντίπαλός τους έπαιξε καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο. Οι Πειραιώτες υπέστησαν την πρώτη τους ήττα στο πρωτάθλημα, ενώ βρίσκονται στην 1η θέση της βαθμολογίας με διαφορά 16 βαθμών, αλλά για τους ανθρώπους, τους οπαδούς και τον κόσμο του Ολυμπιακού, είναι «μη φυσιολογικό» η ομάδα τους να ηττήθηκε σε ένα παιχνίδι επειδή ήταν απλά χειρότερη στο χορτάρι.

Εν τω μεταξύ, ο παραλογισμός της όλης κατάστασης γίνεται ακόμη μεγαλύτερος, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Ολυμπιακός, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, δεν έχει ολοκληρώσει ποτέ στην ιστορία του μια ολόκληρη σεζόν δίχως ήττα. Συνεπώς, από το 1925 έως σήμερα, η ομάδα του Πειραιά αδικείται κατάφορα από εξωγενείς παράγοντες; Η ομάδα που από τη σεζόν 1996/97 έως σήμερα έχει χάσει μονάχα… 4 πρωταθλήματα; Σαφώς, τα ερωτήματα είναι ρητορικά.

Όλα τα παραπάνω, δεν αντικατοπτρίζουν απλά τα σάπια θεμέλια στα οποία έχει στηριχτεί το ελληνικό ποδόσφαιρο επί κυριαρχίας Ολυμπιακού, αλλά γενικότερα την ηθική και κοινωνική κατάπτωση της χώρας. Άλλωστε, το ποδόσφαιρο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας. Η «Ολυμπιακοφροσύνη» δεν απαντάται μονάχα στο ποδόσφαιρο, αλλά και σε πολλούς άλλους τομείς της ζωής όλων μας. Ποτέ δεν φταίμε εμείς για κάτι που μας συμβαίνει. Πάντοτε είμαστε οι καλύτεροι κι οι ικανότεροι όλων. Ποτέ κάποια επιτυχία ενός συνανθρώπου δεν είναι πραγματική επιτυχία. Πάντοτε πρέπει να παίρνουμε το μάξιμουμ με βάση τις διασυνδέσεις μας και όχι τις ικανότητές μας. Πάντα πρέπει να είμαστε πρώτοι, με κάθε μέσο και κάθε κόστος. Σε όλους τους τομείς. Το πώς δεν έχει σημασία. Αν στη σκέψη σας ήρθαν οι παθογένειες της σύγχρονης Ελλάδας, τότε καταλάβατε απόλυτα ότι το «ο Ολυμπιακός είναι το κράτος», που γράφουν με υπερηφάνεια οι οπαδοί του στα γήπεδα κατά καιρούς σε πανό, μόνο τυχαίο δεν είναι. Το κράτος, που αρχικά εξέθρεψε τη διαφθορά στην κοινωνία και κατ’ επέκταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Γι’ αυτό, κάθε ήττα του Ολυμπιακού από τον Παναθηναϊκό, θα αποτελεί παράλληλα νίκη του Πολιτισμού. Νίκη της τιμιότητας, της δικαιοσύνης, της καθαρότητας, της παραδοχής, της ανωτερότητας του αντιπάλου κατά της διαφθοράς, της σαπίλας, της νίκης με κάθε μέσο, των ρουσφετιών και της αναξιοκρατίας.

ΥΓ: Επιτέλους, χειμερινές μεταγραφές στον Παναθηναϊκό που πιάνουν τόπο!
ΥΓ2: Νίκες με ΑΕΚ, Άρη και Ολυμπιακό, με αήττητο σερί και 3 γκολ παθητικό σε 9 ματς. Έργο Μπόλονι. Έργο, που δεν «θαμπώνει» ποδοσφαιρικά, αλλά φέρνει νίκες. Κι οι νίκες φέρνουν τον Παναθηναϊκό ψηλά στη βαθμολογία. Και τελικά, αυτό είναι που μετράει.

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Παναθηναϊκός: Ο πρώτος στόχος στο «9», ο Μορόν και η κλήρωση στο Europa League! (vid)
• Αταμάν: «Φέρτε μου Σενγκούν στον Παναθηναϊκό και νικάμε και τους Ρόκετς!»
• ΑΣΥΛΛΗΠΤΟ: Ακύρωσε μεταγραφή στη Σπόρτινγκ ο Μαρινάκης λόγω… Ιωαννίδη! (pic)
• Ανατροπή λένε τώρα οι Σέρβοι για Πάντοβιτς! – Η ομάδα που τον στέλνουν
• Φύσσας: «Ο Παναθηναϊκός ανήκει στα σαλόνια της Ευρώπης!» – Η αναφορά για πορεία