Editorial
Κάποιοι πρέπει να ξυπνήσουν… χθες!
Ο Χρήστος Δημόπουλος γράφει για τη νέα ήττα του Παναθηναϊκού από την Αρμάνι Μιλάνο, που αναγκάζει τους «πράσινους» να παίζουν… τελικούς από τις πρώτες, κιόλας, αγωνιστικές της Euroleague.
Ο Χρήστος Δημόπουλος γράφει για τη νέα ήττα του Παναθηναϊκού από την Αρμάνι Μιλάνο, που αναγκάζει τους «πράσινους» να παίζουν… τελικούς από τις πρώτες, κιόλας, αγωνιστικές της Euroleague.
Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση και απέναντι στην Αρμάνι Μιλάνο, ο Παναθηναϊκός έχασε πολλά περισσότερα από ένα παιχνίδι. Έχασε έναν αγώνα απέναντι σε μία ομάδα που είναι πάνω απ’ όλα διεκδικήτρια της 8άδας, που ήρθε ελλιπής στο ΟΑΚΑ και η οποία, σε αυτή τη φάση της σεζόν, παρουσιάζεται ανέτοιμη.
Το έχουμε πει πολλές φορές ότι, φέτος, η Euroleague που ξέραμε δεν υπάρχει! Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, οι θέσεις ελάχιστες (πρακτικά τρεις δηλαδή, γιατί Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ, Φενέρ, Εφές, Μπαρτσελόνα έχουν καπαρωμένα τα πέντε πρώτα εισιτήρια για τους «8») και κάθε εκτός προγράμματος ατόπημα, θα το κουβαλάς μόνιμα! Και μόλις στην 3η αγωνιστική, το «Τριφύλλι» έχει κάνει δύο απαράδεκτες γκέλες, που απαιτούν υπερπροσπάθεια για να πάψουν να τον στιγματίζουν.
Η ήττα στο ΟΑΚΑ θα ήταν ανεπίτρεπτη έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον μετά το κάζο με τη Βιλερμπάν. Η οποία Βιλερμπάν, παρεμπιπτόντως, πήγε στο Μόναχο και η Μπάγερν της έδειξε το πραγματικό της επίπεδο. Eurocup, δηλαδή, και πολύ πέφτει στους Γάλλους.
Πίσω στον Παναθηναϊκό. Είναι φανερό πως η ομάδα είναι πελαγωμένη και μπερδεμένη. Απόδειξη της έλλειψης συγκέντρωσης είναι τα ποσοστά στα σουτ 3 πόντων τώρα με τη Μιλάνο, όπως αντίστοιχα ήταν οι βολές στο Λυών. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ούτε μία ομάδα που σουτάρει με 47% στις βολές, όπως έκανε με τη Βιλερμπάν, ούτε σε καμία περίπτωση ένα σύνολο με 15% στο τρίποντο, όπως κατέγραψε κόντρα στους Ιταλούς. Κι όμως σε δύο απανωτές αναμετρήσεις, η ομάδα είχε τραγικά ποσοστά στις αντίστοιχες κατηγορίες, πράγμα που της στέρησε δύο ροζ φύλα αγώνα.
Οι «πράσινοι» παίζουν με ένα απίστευτο για την εποχή άγχος και με έναν «κόμπο» από το τρίτο κιόλας ευρωπαϊκό παιχνίδι της περιόδου, με αποτέλεσμα να αναρωτιέσαι τι θα γίνει όταν έρθουν τα πραγματικά δύσκολα. Γιατί με το πρόγραμμα που είχε ο Παναθηναϊκός, ήταν μη αποδεκτό να πάει το «Τριφύλλι» στη Χίμκι, με κάποια βαθμολογική απώλεια. Κι όμως, τα πάντα έχουν πάει στραβά!
Τα λάθη του κόουτς Πεδουλάκη ήταν αρκετά και στοίχισαν. Πρώτο και κυριότερο ο αναίτιος παραγκωνισμός του Φριντέτ. Ο Αμερικανός είχε πάρει φόρα στο 3ο δεκάλεπτο και για κάποιο ανεξήγητο λόγο, είδε όλη την τελευταία περίοδο από τον πάγκο. Ο Φριντέτ παίρνει 1,8 εκατ. ευρώ το χρόνο για να βρίσκεται στο παρκέ στα κρίσιμα. Για να παίρνει τις δύσκολες αποφάσεις και να μην βάζει όλο το άγχος της εκτέλεσης ή της δημιουργίας στον Καλάθη. Όχι για να παρακολουθεί απαθής δίπλα στον «Άρτζι».
Επίσης η τελευταία επίθεση, παρότι έβγαλε ελεύθερο σουτ στον Νικ, δεν είναι σωστή. Και εξηγώ γιατί. Όταν μία ομάδα χρειάζεται να σκοράρει με το άκουσα της κόρνας, θέλει έναν παίκτη που θα εκτελέσει δίχως άγχος. Έναν παίκτη που δεν θα έχει ένα «πρέπει» πάνω από το κεφάλι του. Κάποιον που θα έχει… κρύο αίμα για να κάνει τη δουλειά. Ο Καλάθης κουβαλά ένα μεγάλο φορτίο, κάθε φορά, να αποδεικνύεται clutch player, λες και δεν φτάνει που με τη Μιλάνο κουβάλησε μόνος του την ομάδα από την περιφέρεια. Αυτό το «πρέπει», αυτό το άγχος του Καλάθη, ήταν αυτό που τον έκανε να αστοχήσει ίσως στο πιο εύκολο θεωρητικά floater που επιχείρησε στο ματς.
Το… αύριο για τον «Εξάστερο» προβλέπεται ακόμα πιο δύσκολο. Την επόμενη αγωνιστική πάει στη Ζενίτ, μετά διαβολοβδομάδα με Χίμκι εκτός, Εφές εντός, κατόπιν δύο εντός έδρας παιχνίδια με Βαλένθια και Άλμπα Βερολίνου στο ΟΑΚΑ, εν συνεχεία διαβολοβδομάδα (part 2) με εκτός έδρας αποδράσεις σε Κάουνας (Ζαλγκίρις), Μόναχο (Μπάγερν) και τέλος, στις 6 Δεκεμβρίου «αιώνιο» ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Μαρούσι. Αν, πραγματικά, ο Παναθηναϊκός θέλει να λέει στον εαυτό του ότι κυνηγά την 8άδα, τότε επιβάλλεται να μην χάσει παραπάνω από 1 ματς μέχρι τις 6/12. Εφικτό; Νομίζω πως όχι! Ωστόσο όπως έστρωσε ο Παναθηναϊκός, θα κοιμηθεί. Ας κέρδιζε Αρμάνι-Βιλερμπάν, ώστε να μιλάμε διαφορετικά τώρα.
Υ.Γ1. Το ζήτημα με τον Πεδουλάκη δεν έγκειται στο αν είναι καλός προπονητής. Είναι. Το θέμα είναι αν εμπνέει, τελικά, τους παίκτες του να «ματώνουν» στο παρκέ (και) για εκείνον. Για τον κόσμο δεν χρειάζεται να πούμε κάτι. Δεν τον πιστεύει επ’ ουδενί και τον θεωρεί, ήδη, «καμένο χαρτί».
Υ.Γ2. Εξαιρετικοί Μήτογλου-Ουάιλι που θα βοηθήσουν πάρα πολύ μέσα στη σεζόν.
Υ.Γ3. Είναι λάθος ανάγνωση ότι το παιχνίδι χάθηκε, επειδή αστόχησε ο Καλάθης στην τελευταία επίθεση. Αυτό είναι η μικρή εικόνα. Η μεγάλη, είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να κρατήσει διαφορές που φτιάχνει στο φινάλε, ενώ ειδικότερα με την Αρμάνι χάνει 4-5 σερί επιθετικά ριμπάουντ (!), μέχρι να κάνει ο Νικ το φάουλ στα 8 δευτερόλεπτα.
Υ.Γ4. Παπαπέτρου-Τζόνσον στο «3» δεν έχουν διακριτούς ρόλους κυρίως επιθετικά και ως αποτέλεσμα, ο Παναθηναϊκός παίρνει ελάχιστα από τους small forwards. Πρόβλημα…
Διαβάστε ακόμη…
- Έπεσε μαχόμενος από τους… Γκόλντεν Στέιτ Κάουνας – ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΟΝΕΙΔΟΣ!
- Ζαλγκίρις – Παναθηναϊκός: Η κριτική των «πράσινων»
- Ζαλγκίρις – Παναθηναϊκός: Η κριτική του Σερέλη
- «Άσχημο» βράδυ και ήττα για τον Παναθηναϊκό στο Κάουνας – Η βαθμολογία της Ευρωλίγκα
- Ζαλγκίρις – Παναθηναϊκός: Το πρώτο σχόλιο του Σερέλη για την ήττα