Είναι ζήτημα δικαιοσύνης και επιβράβευσης!

Τι είναι αυτό που ανάγκασε τον Σέρβο κόουτς να τροποποιήσει τους ποδοσφαιριστές που θα φορούν το περιβραχιόνιο για τη φετινή χρονιά; Γράφει ο Παναγιώτης Αναστόπουλος.

Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα

Η (καθυστερημένη) έναρξη της φετινής Super League και ο αγώνας του Παναθηναϊκού το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε εναντίον του Απόλλωνα Σμύρνης δε μας άφησαν πολλά περιθώρια και χρόνο για να αναλύσουμε το παρασκήνιο πίσω από την επιλογή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς να θέσει εκτός της τετράδας των αρχηγών τους Μακέντα και Βιγιαφάνιες, βάζοντας στη θέση τους τον Μαουρίσιο και τον Βέλεθ. Μια απόφαση που δε σήκωσε πολλή συζήτηση, είναι η αλήθεια, αλλά αποδεικνύει αρκετά πράγματα όσον αφορά την επιρροή των παικτών μέσα στην ομάδα.

Αν και το συγκεκριμένο θέμα δεν αφορά άμεσα το αγωνιστικό σκέλος του Παναθηναϊκού, που αυτό μας ενδιαφέρει περισσότερο από όλα, πιστεύουμε πως αξίζει να σταθούμε για έναν και μόνο λόγο. Για το γεγονός πως πλέον ο σύλλογος δε χαρίζεται σε κανέναν και σε τίποτα. Το κλίμα έχει αλλάξει, η νοοτροπία δεν είναι η ίδια με πέρσι, ενώ παράλληλα οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες, ειδικά μετά και από το πρόσφατο θετικό αποτέλεσμα απέναντι στο σύνολο του Γιάννη Πετράκη, αρμόζουν σε έναν – όσο να πεις – κανονικό Παναθηναϊκό. Συνακόλουθα, λοιπόν, πραγματοποιήθηκαν και μορφοποιήσεις στους αρχηγούς της φετινής σεζόν, προκειμένου να υπάρχει μια εύρυθμη λειτουργία και στα αποδυτήρια.

Οι Κουρμπέλης και Διούδης δεν ήταν δυνατόν να αφήσουν αυτό το αξίωμα, καθώς, πέρα από το ότι αποτελούν δύο από τους πιο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές του ρόστερ, έχουν και μια «Α» καριέρα στο σύλλογο, σε χρόνια που ήταν αρκετά δύσκολα από πολλές απόψεις. Οπότε, οι άλλες δύο θέσεις που “παίζονταν” ήταν αυτές του Μακέντα και του Βιγιαφάνιες.

Οι… πρωτοστάτες στα επεισόδια με τον Μπόλονι και τον συνεργάτη του, Σεργκέι Κουζνιέτσοφ, δεν κατάφεραν σε σχεδόν κανένα διάστημα της περσινής σεζόν να αποτελέσουν σημείο αναφοράς στο επιθετικό κομμάτι του Παναθηναϊκού. Δε μπόρεσαν να ηγηθούν, να εμπνεύσουν τους συμπαίκτες τους και να υλοποιήσουν τον – δυσχερή με τον τρόπο που εξελίχθηκε η χρονιά – σκοπό της εξόδου στην Ευρώπη ύστερα από τέσσερα έτη απουσίας. Παρά το γεγονός πως ο Μακέντα βγήκε ο πρώτος σκόρερ της ομάδας με 10 γκολ (9 στο πρωτάθλημα, 1 στο κύπελλο), ήταν συνεχώς στην επικαιρότητα για την άσχημη συμπεριφορά του, για τις διαμάχες του με τον Ρουμάνο προπονητή και την επιθυμία του να φύγει σε περίπτωση που ο 68χρονος κόουτς παρέμενε στον πάγκο του «Τριφυλλιού».

Ο δε Αργεντινός μεσοεπιθετικός, αν και ήταν ιδιαίτερα άτυχος με τους πολλαπλούς τραυματισμούς του και την περιπέτειά του με τον κορονοϊό, ήταν σκιά του εαυτού του. Μηδέν όρεξη για τρέξιμο, συνεχώς διαμαρτυρίες στους διαιτητές και μονίμως στο μπλοκάκι του διαιτητή δεχόμενος κίτρινη κάρτα. Σίγουρα όχι ο Βιγιαφάνιες που αναμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία να δούμε το περασμένο καλοκαίρι όταν επέστρεψε πίσω στην Ελλάδα από το Μεξικό και όχι ο παίκτης που θα έκανε τη διαφορά. Ωστόσο, το μείζον ζήτημα με την περίπτωσή του είναι οι εν γένει αντιδράσεις του. Πάντα κάτι είχε να πει στον προπονητή όταν τον έβγαζε αλλαγή, πάντα πρώτος σε τσακωμούς και, φυσικά, μη ξεχνάμε πως με τον Μακέντα, τον Κουρμπέλη και τον Διούδη πολύ κακώς απαίτησαν να μιλήσουν με τη διοίκηση για να υπάρξει αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, κάτι το οποίο δεν υφίσταται ούτε σε ερασιτεχνικά σωματεία. Συνεπώς, απέδειξαν και με το παραπάνω πως δεν αξίζουν να περιλαμβάνονται στους αρχηγούς της ομάδας.

Και αν η φετινή σεζόν, με την έλευση του Γιοβάνοβιτς, τη μερική αύξηση του μπάτζετ και με την άφιξη νέων ποιοτικών παικτών (βλ. Βιτάλ, Παλάσιος), ήταν μια δεύτερη ευκαιρία για τους ίδιους να… σώσουν την παρτίδα και να παραμείνουν αρχηγοί του Παναθηναϊκού, τότε τη χαράμισαν. Γιατί ούτε η παρουσία τους στα φιλικά ήταν ικανοποιητική (το αντίθετο ακριβώς θα λέγαμε), ούτε και κατάφεραν να διατηρήσουν τις θέσεις τους στο αρχικό σχήμα του τριφυλλιού (ήδη ο Μακέντα θεωρείται τρίτη λύση πίσω από τους Καρλίτος-Ιωαννίδη, ενώ ο Βιγιαφάνιες, έχοντας μπροστά του τους Λούντκβιστ,  Βιτάλ, Παλάσιος και Χατζηγιοβάνη, δύσκολα θα ξεκινάει βασικός).

Μάλιστα, για τον 30χρονο επιτελικό μέσο, το αισχρό επεισόδιο ανάμεσα σε αυτόν και τον Χατζηγιοβάνη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, χάνοντας τόσο 60.000€ από τον τραπεζικό του λογαριασμό, όσο και τη βαθμίδα του αρχηγού. Βέβαια, κανείς δεν αμφισβητεί και υποβαθμίζει την ποιότητά τους και την προσφορά τους στον Παναθηναϊκό, ωστόσο τη δεδομένη χρονική στιγμή ορθώς θα φορούν άλλοι το περιβραχιόνιο.

Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Μαουρίσιο και Βέλεθ. Οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές έχουν αποδείξει, στον έναν χρόνο που βρίσκονται στο σύλλογο, πως δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους προκατόχους τους στον τομέα της ηγεσίας. Όντας 30+ στην ηλικία, αποτελούν δεδομένα αθλητές με εμπειρίες και παραστάσεις στις καριέρες τους, που έχουν τη ψυχραιμία και την ηρεμία να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις. Επίσης, το γεγονός πως τόσο ο Βραζιλιάνος αμυντικός μέσος, όσο και ο Ισπανός κεντρικός αμυντικός, έχουν υπάρξει στο παρελθόν αρχηγοί του ΠΑΟΚ και του Άρη, αντίστοιχα αποδεικνύει πως είναι άξιοι εμπιστοσύνης για αυτό το ρόλο.

Ενώ παράλληλα, την περσινή προβληματική χρονιά, όπου όλοι είχαν κάτι να πουν, ο Μαουρίσιο ήταν αυτός που αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση με τη συμπεριφορά του, προσπαθώντας πάντα να κατευνάσει τους τόνους, με τον Βέλεθ, από την άλλη, να περιλαμβάνεται σε ένα στενό κύκλο παικτών που είχαν μια σταθερά καλή απόδοση μέσα στον αγωνιστικό χώρο (ίσως και να ήταν ο καλύτερος σέντερ μπακ μας τη σεζόν 2020-21, καθώς οι πολλοί τραυματισμοί δεν άφησαν τον Σένκεφελεντ να δείξει τον καλό του εαυτό). Οπότε, αν αναλογιστούμε και τις πολύ μεστές εμφανίσεις τους στα φιλικά της προετοιμασίας (ειδικά ο Μαουρίσιο ήταν καταλυτικός), είναι απολύτως λογικό να έχουν κερδίσει μια θέση δίπλα στους Κουρμπέλη και Διούδη στους αρχηγούς.

Σκοπός πλέον είναι να συνεχίσουν να δικαιώνουν τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς για την επιλογή του, να εξακολουθήσουν να είναι εκ των ηγετών του Παναθηναϊκού μέσα και έξω από το γήπεδο για να μπορέσει η ομάδα να είναι συγκεντρωμένη στην εκπλήρωση των στόχων της. Στην αντίπερα όχθη, οι Μακέντα και Βιγιαφάνιες μπορεί δικαίως να έχασαν αυτό το σημαντικό προνόμιο του αρχηγού, ωστόσο οφείλουν να ανεβάσουν ρυθμούς και την απόδοσή τους, έτσι ώστε να επανέλθουν στα αρχικά πλάνα του Σέρβου κόουτς. 

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Με τον ύμνο του Παναθηναϊκού προσγειώθηκε η αποστολή στο Άμπου Ντάμπι!(vid)
• Παναθηναϊκός: Προσγειώθηκε η «πράσινη» αποστολή στο Άμπου Ντάμπι (vid)
• Final Four: Τα «πηγαδάκια» μεταξύ των δύο «αιωνίων» στο αεροδρόμιο (pics)
• Η «πληρωμένη» απάντηση του Γκραντ στον Μπόλντγουιν!
• Αταμάν Final Four: «Πάντα ίδια η ψυχολογία, μπορούμε να κερδίσουμε τον Ολυμπιακό!» (vid)