«Χωρίς αυτόν δε θα ήμουν τίποτα» – Το δικό μου «αντίο» στον Τζέιμς Γκιστ

Ο Νικόλας Φλωράτος αφηγείται μέσω του «Όλα Πράσινα» μια προσωπική ιστορία με πρωταγωνιστές τους Τζέιμς Γκιστ – Δημήτρη Διαμαντίδη και guest star τον Αντώνη Φώτση, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να αποχαιρετήσει τον Αμερικανό, έπειτα από επτά χρόνια παρουσίας στον Παναθηναϊκό.

Ιανουάριος του 2015. Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε τον Απόλλωνα Πατρών στην αχαϊκή πρωτεύουσα για την 13η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Όπως συνηθίζεται κάθε φορά που ο «Εξάστερος» επισκέπτεται την Πάτρα, οι «πράσινοι» έτυχαν θερμής υποδοχής από τους φίλους της ομάδας που είχαν κατακλύσει τόσο τον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου κατά την άφιξη της αποστολής, όσο και το ξενοδοχείο που διέμεναν οι παίκτες του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, μια μέρα πριν.

Σε γνωστό ξενοδοχείο των προαστίων της Πάτρας, λοιπόν, έμελλε να ζήσω μια απίστευτη σκηνή, που θα μείνει για πάντα χαραγμένη μέσα μου κάθε φορά που φέρνω στον μυαλό μου τον αθλητή Τζέιμς Γκιστ. Σεβόμενος την ιδιωτικότητα της συζήτησης, ποτέ δεν είχα αναφέρει δημόσια το παρακάτω περιστατικό, ωστόσο, όπως ήρθαν τα πράγματα, καλούμενος να αποχαιρετήσω τον Αμερικανό, έπειτα από μία επταετία στα πράσινα, θεωρώ πως πρέπει να μάθει ο κόσμος ποιος ήταν πραγματικά ο Γκιστ. 

Αφού έχω προσεγγίσει τον Δημήτρη Διαμαντίδη προκειμένου να μου υπογράψει μία φανέλα του Παναθηναϊκού, λίγη ώρα αργότερα και πριν αποσυρθούν στα δωμάτιά τους, στο lobby του ξενοδοχείου, ο αρχηγός του «Τριφυλλιού» συζητούσε με τον Αντώνη Φώτση και τον “Γκιστόπουλο”. Μην έχοντας μία αναμνηστική φωτογραφία με τον τελευταίο, αποφάσισα να… ενοχλήσω για λίγο το «παρεάκι», προκειμένου να ζητήσω από τον Αμερικανό να φωτογραφηθούμε. Ποιος να μου έλεγε τι θα ακολουθούσε…

Αφού πλησίασα, ζητάω από τον Γκιστ μία φωτογραφία. Ο ίδιος με κοιτάζει με απορία. «Με αυτόν (σ.σ. δείχοντας τον Διαμαντίδη) έβγαλες;». «Όχι, έχω βγάλει στο παρελθόν», του απαντάω. «Άκου φίλε, με αυτόν να βγάλεις. Τι με θες εμένα; Άμα δεν ήταν αυτός, εσύ σήμερα δε θα ερχόσουν εδώ για να βγάλεις φωτογραφία μαζί μου. Χωρίς αυτόν δε θα ήμουν τίποτα». Όπως καταλαβαίνετε, η αμηχανία είχε χτυπήσει κόκκινο και μην έχοντας να απαντήσω κάτι σε αυτό που μόλις είχα ακούσει, ο πάγος έλιωσε με τον Αντώνη Φώτση να σπάει τη σιωπή του λέγοντας για πλάκα στον Γκιστ: «άσε το δράμα ρε μ@λ#κα και βγάλε μια φωτογραφία με το παιδί που περιμένει τόση ώρα». 

Μετά από λίγη ώρα, φεύγοντας από το ξενοδοχείο έχοντας φωτογραφηθεί τελικά και με τους τρεις, ακόμα άκουγα την φωνή του Γκιστ που χωρίς κανέναν λόγο ή υποχρέωση να το κάνει, με την πρώτη ευκαιρία εκθείασε τον αρχηγό του, αναγνωρίζοντας – προφανώς – την αξία που είχε αποκτήσει στα μάτια των οπαδών, αλλά και του μπασκετικού χρηματιστηρίου γενικότερα χάρη στον Μήτσο. Ταπεινός και ακομπλεξάριστος (αργότερα έμαθα ότι η υπόκλιση στον Διαμαντίδη ήταν… σύνηθες φαινόμενο, όπως, περνώντας ο χρόνος, έκανε και για τον Καλάθη), ειλικρινής και αυθόρμητος. 

Ανεξάρτητα απ’ το τι ακολούθησε, ανεξάρτητα απ’ την καθολική πτώση μετά τον σοβαρό τραυματισμό, ο Τζέιμς Γκιστ αποτελεί έναν σπουδαίο αθλητή που τίμησε την φανέλα του Παναθηναϊκού εντός κι εκτός γηπέδου. Λάθη κάνουμε όλοι, σημασία έχει τι μένει στο τέλος. Κι εγώ, θα θυμάμαι μια ζωή την ατάκα του για τον – τότε – αρχηγό του.

Να είσαι πάντα υγιής και να έχεις κάθε επιτυχία σε ό,τι κι αν κάνεις στη ζωή σου.

Αντίο, “Γκιστόπουλε”…

ΥΓ: Για την ιστορία, εκείνη η αναμέτρηση είχε λήξει με σκορ 77-71 υπέρ του Παναθηναϊκού, με τον Δημήτρη Διαμαντίδη να σημειώνει 15 πόντους, έχοντας, παράλληλα, 3 ριμπάουντ, 7 ασίστ και 1 κλέψιμο, ενώ ο Τζέιμς Γκιστ είχε πετύχει άλλους 14, με 4 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο και 1 μπλοκ.

Διαβάστε ακόμη…

• Παναθηναϊκός: Η ιδιαίτερη καρφίτσα του Ναν που τράβηξε τα βλέμματα (pics)
• Η «πιάτσα» που ΒΟΥΪΖΕΙ για ΛΟΥΤΣΕΣΚΟΥ κι ο ΒΙΤΟΡΙΑ που μόνο… σίγουρος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ! (vid)
• Αταμάν: «Για τον Λεσόρ είναι το ίδιο να παίζει στο 5 εναντίον 5 ή στο Final Four!»
• Μήτογλου: «Το έχω υποσχεθεί, αυτό θα κάνω αν πάρουμε το 8ο!»
• Τα «πράσινα» Final-4 Vol10 (2011): Η αγκαλιά που έγραψε ιστορία και έραψε το 6ο στη Βαρκελώνη!