Editorial
Ώρα για… αλήθειες!
Οι πολύπλευρες αιτίες που οδήγησαν στη συντριβή του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ, ο “γολγοθάς” που ορθώνεται μπροστά στο “Τριφύλλι” στη συνέχεια της σεζόν, το… έγκλημα που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία και οι αλήθειες που χρειάζεται να αναφερθούν, τόσο για το χαμένο ντέρμπι, όσο και για την μετέπειτα πορεία της ομάδας. Αναλύει ο αρχισυντάκτης του “Όλα Πράσινα”, Άρης Αντωνόπουλος.
Όταν ένα παιχνίδι, και δη ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, χάνεται άνευ όρων με διαφορά 25 πόντων, είναι πάντοτε εξαιρετικά δύσκολο να χρεωθούν οι ευθύνες για το αποτέλεσμα σε ορισμένους παίκτες μεμονωμένα ή στο τεχνικό επιτελείο. Άλλωστε, ύστερα από μια τέτοια σοκαριστική ήττα, σημασία έχει πάντοτε ο τρόπος με τον οποίο τη διαχειρίζεται κανείς, ώστε να σηκώσει το κεφάλι και να είναι έτοιμος να αντεπιτεθεί όταν οι συγκυρίες θα το απαιτήσουν περισσότερο από ποτέ.
Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!
Κακή η συγκυρία…
Αναμφίβολα, η χρονική στιγμή κατά την οποία ήρθε το απογοητευτικό αποτέλεσμα στο ΣΕΦ δεν ευνοεί σε καμία περίπτωση τον Παναθηναϊκό ούτε στο ελάχιστο. Την ερχόμενη Παρασκευή (21/10), η ΤΣΣΚΑ περιμένει το “Τριφύλλι” στη Μόσχα για την 2η αγωνιστική της Regular Season της Euroleague, όντας πρακτικά αδύνατο να διορθωθούν τόσα πολλά απ ‘όσα είδαμε το βράδυ της Δευτέρας στο Φάληρο. Συνεπώς, άπαντες θα πρέπει να είναι έτοιμοι για… παν ενδεχόμενο, μιας και τα χρονικά περιθώρια είναι τόσο στενά, που δεν επιτρέπουν πολυτέλειες. Ίσως ο μόνος τομέας που μπορεί να σημειώσει βελτίωση είναι ο ψυχολογικός, όπως επίσης και αυτός του πάθους και της ψυχής εντός του παρκέ. Στοιχεία φυσικά που απουσίαζαν εξ ολοκλήρου από τους παίκτες του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ.
Χάθηκαν όλα στην ψυχή και στο πάθος
Παίκτες φοβισμένοι, άνευροι, δίχως πάθος. Εκτός από αγωνιστικό πλάνο, εξαιτίας της ανετοιμότητας της εποχής και των πολλών αλλαγών στο ρόστερ, οι “πράσινοι” δεν διέθεταν το παραμικρό ψήγμα των προαναφερθέντων στοιχείων. Εκεί χάθηκαν και τα ριμπάουντ, που στοίχισαν ανεπανόρθωτα στον Παναθηναϊκό. Ο συγκεκριμένος τομέας του παιχνιδιού δεν αποτελεί μόνο θέμα τακτικής, αλλά θέλησης, πάθους και σκληρότητας. Εκεί λοιπόν εισέρχεται στη κουβέντα και το χαμένο DNA του “Τριφυλλιού”, το μέταλλο του νικητή που δεν υφίσταται πλέον και αυτό είναι ξεκάθαρο. Οτιδήποτε άλλο ειπωθεί περί άστοχων επιλογών του προπονητή ή περί τραγικών εμφανίσεων ορισμένων παικτών σε μια ήττα με 25 πόντους διαφορά και τόσα χαμένα ριμπάουντ, θα πρόκειται για λαϊκή κατανάλωση.
Αλήθειες
Ας προχωρήσουμε όμως και στις αλήθειες που πρέπει να αναφερθούν, ώστε να υπάρξει πλήρης συνειδητοποίηση ορισμένων πραγμάτων και γεγονότων, με απώτερο σκοπό να μην εκτροχιαστεί πλήρως ο σύλλογος εξαιτίας του σφοδρού χτυπήματος που δέχθηκε στο Φάληρο.
Αλήθεια #1: Ο Παναθηναϊκός είναι ένα ολοκαίνουργιο σύνολο παικτών, το οποίο περιέχει μονάδες με χαρακτήρες πρωταγωνιστών. Θα ήταν εξωπραγματικό εάν μια ομάδα όπως ο “Εξάστερος”, με τόσες αλλαγές στο ρόστερ το περασμένο καλοκαίρι, να είναι πανέτοιμη από τον Οκτώβριο. Θα χρειαστούν μήνες μέχρι να δούμε το πραγματικό αγωνιστικό πρόσωπο των “πράσινων”. Μέχρι τότε, οπλιστείτε με… γαϊδουρινή υπόμονή.
Αλήθεια #2: Υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες, το “Τριφύλλι” να πραγματοποιήσει ένα αρκετά αρνητικό, από άποψη αποτελεσμάτων, πρώτο γύρο σε επίπεδο Euroleague, ως απόρροια της Αλήθειας #1. Η ομάδα χρειάζεται επίσημα και σκληρά παιχνίδια, ώστε να αποκτήσει τον δικό της χαρακτήρα και εν τέλει να ξεδιπλώσει στο παρκέ όλα αυτά που πραγματικά μπορεί.
Αλήθεια #3: Υπάρχει σαφής μετατροπή, εκφυλισμός, αλλαγή (πείτε το όπως αλλιώς επιθυμείτε) του DNA. Αυτού του DNA που την τελευταία 20ετία οδήγησε τον Παναθηναϊκό στην κορυφή της Ευρώπης σε 6 περιπτώσεις, αλλά και σε αυτή της Ελλάδας δεκάδες φορές. Από τη στιγμή που ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς αποχώρησε μαζί με την πλειοψηφία των παικτών της εποχής, στο τέλος της σεζόν 2011/12, ο “Εξάστερος” αλλάζει σχεδόν ολοκληρωτικά το ρόστερ του κάθε καλοκαίρι. Παίκτες έρχονται και φεύγουν, μένουν για μερικούς μήνες και έπειτα κουνούν άσπρο μαντήλι, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τους προπονητές. Έτσι χάνεται η ταυτότητα μιας ομάδας. Ο μόνος συνδετικός κρίκος του χαμένου DNA ήταν ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Από τη στιγμή που ο κρίκος, καλώς ή κακώς, κόπηκε, τα αποτελέσματα είναι εμφανή.
Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!
Αλήθεια #4: Αυτό που χρειάζεται πλέον ο Παναθηναϊκός είναι εμπιστοσύνη, πίστωση χρόνου (μεγάλη και διαρκείας) και χτίσιμο ομάδας από το μηδέν. Οι παίκτες που απαρτίζουν το υπάρχον ρόστερ να μην εκδιωχθούν κακήν κακώς το επόμενο καλοκαίρι, ακόμη κι αν τα αποτελέσματα είναι δυσάρεστα σε όλους. Το ίδιο ισχύει και για τον προπονητή. Ηρεμία, δουλειά και οι αναμφίβολα ποιοτικές μονάδες θα δέσουν, θα αποκτήσουν χημεία και τότε όλα θα είναι καλύτερα. Πρέπει να δουλευτούν πράγματα, πρέπει να υπάρξουν “σφαλιάρες” και δύσκολες νύχτες, ώστε το “πράσινο” DNA να ανακτηθεί. Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε ένα βράδυ…
Αλήθεια #5: Είναι πάντα εξαιρετικά δύσκολο, ειδικά στην Ελλάδα και στον Παναθηναϊκό, να γίνει ανεκτή μια συντριβή άνευ προηγούμενου στο ΣΕΦ χωρίς να πέσουν κεφάλια. Κάθε χρόνο πλέον όμως, κάθε καλοκαίρι, όσοι βρίσκονται στο “μάτι του κυκλώνα” αποχωρούν. Άλλες φορές καλώς, άλλες κακώς. Δεδομένο είναι ωστόσο ότι σε κάποιες περιπτώσεις γίνονται ενέργειες και λαμβάνονται αποφάσεις με βάση την υπερβολή ή εν θερμώ. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να απαιτηθεί ψυχραιμία και σύνεση στην παρούσα φάση. Ωστόσο, αυτό είναι που χρειάζεται αυτή τη στιγμή το “Τριφύλλι”.
Αλήθεια #6: Ο Αργύρης Πεδουλάκης πρέπει να παραμείνει στον πάγκο της ομάδας μέχρι τέλους! Πριν από μερικά χρόνια “σκούπισε” τον πρωταθλητή Ευρώπης, Ολυμπιακό, με μειονέκτημα έδρας στους τελικούς του πρωταθλήματος, διαχειριζόμενος ένα ρόστερ σαφώς υποδεέστερο από το υπάρχον. Την περασμένη σεζόν ανέλαβε περίπου 20 μέρες πριν τους τελικούς μια ομάδα τελείως διαφορετική από την φιλοσοφία του. Παρόλα αυτά, για δύο τραβηγμένα σουτ του Σπανούλη δεν πανηγύρισε ένα πρωτάθλημα, που υπό φυσιολογικές συνθήκες και με λίγη τύχη θα ήταν δικό του. Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ώριμα ότι μέσα σε μερικούς μήνες μετατράπηκε σε ακατάλληλο. Σε περίπτωση που απομακρυνθεί πρόωρα από το τιμόνι της ομάδας, θα μιλάμε για ξεκάθαρο… έγκλημα. Αλλαγή προπονητή από τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο στο μπάσκετ; Που θα οδηγήσει αυτό; Ποιος θα αναλάβει μια ομάδα ξένη σε αυτόν, τη στιγμή που οι κορυφαίοι προπονητές έχουν ομάδες και πλάνο; Λύσεις τύπου… Γκέρσον, αποτελούν ανέκδοτες ιστορίες για αγρίους, καθώς μιλάμε για έναν “απολιθωμένο” προπονητή, που βρίσκεται εκτός του αθλήματος για χρόνια. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα μιλάμε περί… ταφόπλακας στο μέλλον του Παναθηναϊκού.
Συμπερασματικά, ας είμαστε όλοι οπλισμένοι με κουράγιο, διότι όπως όλα δείχνουν, έρχονται δύσκολες μέρες στο εγγύς μέλλον. Εάν ωστόσο γίνει σωστή διαχείριση, θα έρθουν όμορφες μέρες στο μακρινό μέλλον. Ο Δημήτρης Διαμαντιδης δεν είναι πια στον Παναθηναϊκό για να συσπειρώνει αστραπιαία γύρω του κάθε χρόνο 10 νέους παίκτες, οι “πράσινοι” στερούνται του ηγέτη που θα επιτελέσει αυτό το δύσκολο έργο στα αποδυτήρια και πλέον το βάρος πέφτει στον προπονητή. Θα τα καταφέρει; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά, αν και η άποψή μου είναι πως εν τέλει η δουλειά του, το πίσμα του, η επιμονή του και το μπάσκετ που θέλει να παίξει, αλλά και η νοοτροπία που θέλει να περάσει, θα τον δικαιώσουν.