Φέρτε μας τον ψυχίατρο

Ο Βαγγέλης Λελούδης σχολιάζει και προτείνει πρόσληψη ψυχολόγου στην ομάδα του “τριφυλλιού”, η οποία έκανε την σωστή εμφάνιση, την λάθος μέρα, μοιράζει συγχαρητήρια στον Δελφάκη και σχολιάζει ποδοσφαιρικά την εμφάνιση των “πρασίνων” στα Γιάννενα.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά και το μοίρασμα συγχαρητηρίων. Οπωσδήποτε είναι άξιος συγχαρητηρίων όποιος άνθρωπος κάνει την δουλειά του όπως πρέπει. Όπως του έχουν πει, όπως έχουν διατάξει και όπως ορίζει το επάγγελμά του στην χώρα που εργάζεται. Δεν ξέρω αν σας θάμπωσε η τριάρα, αν σας έκλεισαν τα μάτια τα δύο γκολ του Μάρκους Μπεργκ, αλλά η χτεσινή παράσταση του διαιτητή Δελφάκη θα μπει στα best of και θα διδάσκεται χρόνια στα “μοναδικά” ελληνικά σεμινάρια διαιτησίας. Σαν να ήθελε κάτι να δείξει και να αποδείξει. Δήλωσε παρών και ετοιμοπόλεμος για τα ντέρμπι που ακολουθούν σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Υπενθύμιση των όσων είδαμε χτες δεν χρειάζεται, το ρεπερτόριο ήταν πλούσιο και θα εμπλουτιστεί κι άλλο. Αυτό που κρατάμε είναι η για πρώτη φορά σωστή αντίδραση των ποδοσφαιριστών του “τριφυλλιού” που πλάκωναν τα γέλια στις αστείες αποφάσεις του Δελφάκη και πείσμωναν αγωνιστικά, ενώ η αντίδραση του Στραματσόνι με το “it’s a yellow to Berg, because he fell” ήταν επική και στο σωστό μήκος κύματος. Άλλοι είναι αυτοί που πρέπει να προστατεύσουν την ομάδα και όχι το αγωνιστικό τμήμα.

Καλή εμφάνιση, λάθος ματς

Στο αγωνιστικό κομμάτι, η απόδοση αλλά κυρίως η διάθεση και ο τρόπος αντιμετώπισης του παιχνιδιού από τους “πράσινους” ποδοσφαιριστές χρήζει τουλάχιστον ψυχολογικής παρακολούθησης. Τέσσερις μέρες μετά τον ντροπιαστικό αποκλεισμό στο Περιστέρι με τις μηδέν ευκαιρίες,μηδέν διάθεση, μηδέν πάθος στο ματς της χρονιάς ήρθε η χτεσινή εμφάνιση. Εκεί που περίμενες να αδειάσουν τελείως ψυχολογικά μετά τον αποκλεισμό, εμφανίστηκε μια ομάδα να μασάει σίδερα, να μην υποκύπτει στις προκλήσεις και να δείχνει το συνηθισμένο εκτός έδρας πρόσωπο των τελευταίων μηνών, φτάνοντας την τέταρτη συνεχόμενη εκτός έδρας νίκη στην επαρχία.

Εν την απουσία του Εσιέν από το βασικό σχήμα ο Παναθηναϊκός φάνηκε να έχει περισσότερα τρεξίματα στον αγωνιστικό χώρο, παρότι έπαιζε από το 40′ με δέκα παίκτες. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η παρουσία του Ρόμπιν Λουντ, ο οποίος κάλυψε πολλά χιλιόμετρα, είχε καλές επαφές με την μπάλα, την κρατούσε ή την έδινε όπως έπρεπε και στον κατάλληλο σε κάθε περίπτωση χρόνο ενώ βοήθησε και αμυντικά, με το τάκλιν του στην καρδιά της περιοχής στο πρώτο ημίχρονο πάνω στη μπάλα να είναι το σήμα κατατεθέν του. Ο Φινλανδός, αφού κέρδισε την εμπιστοσύνη του προπονητή του πλέον θεωρείται ενεργό μέλος του ροτέισον, κάτι που αναμφισβήτητα πιστώνεται στον Ιταλό τεχνικό.

Κατά τ’ άλλα ο Κλωναρίδης έδειξε για ακόμη μια φορά να βοηθάει περισσότερο μπαίνοντας ως αλλαγή, εκμεταλλευόμενος με την ταχύτητά του την κούραση των αντιπάλων, ο Βλαχοδήμος έδειξε καλά στοιχεία στο ντεμπούτο του στην ενδεκάδα αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τον ανταγωνισμό στις θέσεις των εξτρέμ και σε γενικές γραμμές κανείς εκ των φιλοξενουμένων δεν υστέρησε. Ιδιαίτερη μνεία στον Ζέκα, ο οποίος με την εμπειρία του όφειλε να προστατεύσει τον εαυτό του και την ομάδα του και να μην δώσει το παραμικρό δικαίωμα, αφού γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις στην Ελλάδα, ενώ οι μνήμες ήταν ακόμη πολύ νωπές από την προηγούμενη απόβολή του.

Περί Μπεργκ

Αλήθεια, πόσο καιρό έχουμε να δούμε έτσι τον Μάρκους Μπεργκ; Ο Σουηδός μπήκε στο παιχνίδι αποφασισμένος να επιστρέψει στις καλές εμφανίσεις και να οδηγήσει την ομάδα του στη νίκη. Πάλεψε και άντεξε στο αντιαθλητικό παιχνίδι που παίχθηκε και χθες εις βάρος του, υπερασπίστηκε την ομάδα του όποτε χρειάστηκε, τσαντίστηκε όταν δεν έπαιρνε την μπάλα σε πλεονεκτικές γι’ αυτόν θέσεις και στο τέλος με τα δύο γκολ που πέτυχε(πρώτη φετινή doppieta), επανήλθε στο πρόσωπό του το χαμόγελο και η ηρεμία που τόσο είχε λείψει και τόσο χρειάζεται το “τριφύλλι”.