Φάνηκε η ποιότητα μπροστά, αλλά…

Ο Χρήστος Δημόπουλος γράφει για την νίκη του Παναθηναϊκού απέναντι στον Ατρόμητο στη Λεωφόρο που φέρει την υπογραφή Βιγιαφάνιες, την επιθετική λειτουργία του «τριφυλλιού» που ήταν πολύ καλή, αλλά και τα προβλήματα που δεν λύνονται με ένα «τρίποντο».

Για να είμαστε ξεκάθαροι. Ο Παναθηναϊκός ούτε νοοτροπία απέκτησε, ούτε κάτι ιδιαίτερο πέτυχε, ούτε ξεχνιούνται οι αποτυχίες της φετινής σεζόν, επειδή κέρδισε τον Ατρόμητο στη Λεωφόρο με 2-0, πανηγυρίζοντας μάλιστα τους τρεις βαθμούς σε εντός έδρας ματς για πρώτη φορά μετά τις αρχές Γενάρη.

Το θέμα της νοοτροπίας ειδικότερα, όπως έχουμε επισημάνει πάρα πολλές φορές από το Όλα Πράσινα, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να χτιστεί και οφείλουν άπαντες στο τριφύλλι να ξεκινήσουν -εν όψει της επόμενης σεζόν- την δουλειά αυτή όχι σήμερα, αλλά χθες!

Αυτά τα θεματάκια λοιπόν υπάρχουν και θα στοιχειώνουν καλώς ή κακώς τον Παναθηναϊκό μέχρι το καλοκαίρι. Είναι αναπόφευκτο. Αλλά επειδή έχουμε ξεχάσει να μιλάμε καθαρά για ποδόσφαιρο με όλα αυτά που μας απασχολούν κάθε τόσο, πάμε να δούμε αγωνιστικά τι παρουσίασε ο Παναθηναϊκός απέναντι στον Ατρόμητο.

Κατ’ αρχάς αυτό που φάνηκε απέναντι στους Περιστεριώτες είναι η ποιότητα που διαθέτει μετά τις μεταγραφές του Ιανουαρίου μεσοεπιθετικά ο Παναθηναϊκός. Πως να μην διαθέτει τέτοια άλλωστε με Βιγιαφάνιες, Εβαντζελίστα, Καλτσά, Λέτο, Κλωναρίδη, Βλαχοδήμο, Μπεργκ να φτιάχνουν μια εφτάδα «φωτιά».

Κόντρα στον Ατρόμητο έλαμψε ο Βιαγιαφάνιες. Απέναντι στον ΠΑΟΚ ήταν κορυφαίος ο Βλαχοδήμος. Ο Καλτσάς είναι μόνιμα από τους διακριθέντες, ενώ και ο Εβαντζελίστα έχει δείξει πως διαθέτει ποιότητα και τεχνική για να πρωταγωνιστήσει. Για τον Μπεργκ (αλλά και τον Λέτο που όσο παίζει θα ανεβαίνει) δεν χρειάζονται λόγια νομίζω.

Και το σημαντικότερο όλων είναι ότι οι καινούργιοι παίκτες που ήρθαν τον χειμώνα (προσθέσετε και τον Μπουμάλ που επιστρέφει προσεχώς και διεκδικεί θέση στην ενδεκαδα) δίνουν μεγάλη ποικιλία και ιδιαίτερο «χρώμα» στην επιθετική λειτουργία του Παναθηναϊκού. Ο Βιγιαφάνιες αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, με την εμφάνισή του απέναντι στον Ατρόμητο. Ο μικρόσωμος χαφ έτρεχε συνεχώς, μοίραζε μπάλες, είχε στο νου του πάντα το κάθετο παιχνίδι, ενώ είχε την ασίστ στο γκολ του Εβαντζελίστα και πέτυχε βεβαίως το δεύτερο «πράσινο» τέρμα, που σφράγισε τη νίκη.

Ο Αργεντίνος δείχνει να προσαρμόζεται όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερο στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού και νομίζω πως σε μια ομάδα που θα πρωταγωνιστεί στο πρωτάθλημα (εύχομαι αρχής γενομένης από του χρόνου) θα ξεσηκώνει συνεχώς την «πράσινη» εξέδρα. Πέραν της πολύ καλής εμφάνισής του, του πιστώνεται και το πάθος που έβγαλε σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Χαρακτηριστικό το πόσο έντονα πανηγύρισε το γκολ που πέτυχε.

Ο Εβαντζελίστα από την μεριά του ήταν κι αυτός πολύ θετικός, είχε καλές στιγμές στο παιχνίδι, πέτυχε ένα πολύ όμορφο γκολ, ενώ δείχνει πως έχει τρομερή τεχνική και όσο περισσότερο μαθαίνει την ομάδα, τον τρόπο παιχνιδιού της και γίνει πιο μεστός στις επιλογές του, θα προσφέρει ακόμα περισσότερα.

Κατά τα άλλα στα αρνητικά συγκαταλέγεται το γεγονός πως ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, η ομάδα του Αντρέα Στραματσόνι δέχτηκε πολλές φάσεις από τον Ατρόμητο, ο οποίος σε αντίθεση με το πρώτο μισό κουβαλούσε και κυκλοφορούσε πιο πολύ την μπάλα. Βέβαια αυτό εξηγείται από την ύπαρξη Βιγιαφάνιες, Βλαχοδήμου και Εβαντζελίστα στην ίδια ενδεκάδα και την διάθεση να παίξει πολύ ψηλά στην αντίπαλη περιοχή το «τριφύλλι».

Τώρα όλα τα λεφτά είναι σε μια εβδομάδα στο ντέρμπι του Φαλήρου. Αν έχεις τα άντερα πας εκεί αποφασισμένος να τους δείξεις πως «Παναθηναϊκός θα πει μαχητική ψυχή». Να καταθέσεις ψυχή και σώμα για να δώσεις την ελάχιστη χαρά στον κόσμο, που φέτος έχει γευτεί μόνο αποτυχίες. Όλα είναι στα χέρια παικτών, προπονητών, διοίκησης. Οφείλουν οι πάντες στον σύλλογο να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και στο ύψος που επιβάλλει το μέγεθος του Παναθηναϊκού.

Υ.Γ1. Ο Σέμπα γύρισε σπίτι του και έδειξε γιατί χρειαζόταν τόσο πολύ στον Παναθηναϊκό. Δεν είναι ότι συμμετείχε στο γκολ του Βιγιαφάνες ή ότι έδειξε γενικά σε καλό δρόμο από άποψη αγωνιστικής κατάστασης. Είναι ότι με την είσοδο του ο κόσμος φώναξε πιο πολύ για την ομάδα του, ενθουσίασε κοινό και συμπαίκτες και έδωσε απλά και μόνο με το που πάτησε γήπεδο, μια μεγάλη ώθηση. Ο Λέτο είναι εδώ κύριοι!

Υ.Γ2. Στο τελευταίο παιχνίδι που είχε κερδίσει ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο πάλι ο Βιγιαφάνιες είχε σκοράρει. Μόνο που τότε αγωνιζόταν στον Παναιτωλικό.