Σαν… πρωταπριλιάτικο αστείο!

Όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιούμε ότι η μέρα που ο Δημήτρης Διαμαντίδης θα σταματήσει το μπάσκετ πλησιάζει ολοένα και περισσότερο, ενώ παράλληλα θα ευχόμασταν να ήταν ένα ψέμα που θα γιορτάζεται κάθε χρόνο την 1^η του Απρίλιου.

Είναι αδιαμφισβήτητα ο μεγαλύτερος αθλητής του Παναθηναϊκού ανεξαρτήτως αθλήματος και μπαίνει στο κλειστό γκρουπ των μεγάλων αγαπημένων. Παρόλο που ο Σαραβάκος μάγευε τους πάντες με την τεχνική του, παρόλο που ο Βαζέχα χάρισε στον “πράσινο” κόσμο απίστευτα γκολ με αποκορύφωμα το «διπλό» στον Άμστερνταμ, παρόλο που ο Λίμπερμαν Αγκάμεζ κάρφωνε με μανία τον Ολυμπιακό σε αμέτρητα τάι μπρέικ… Ο Διαμαντίδης ήταν αυτός ο οποίος με το μυαλό του και την αγάπη του για το άθλημα κατάφερε να κάνει τους πάντες να υποκλιθούν μπροστά του. Δεν έχει σημασία αν είσαι εχθρός ή φίλος. Να τον λατρεύεις ή να τον μισείς. Το ζήτημα είναι ότι όταν μιλάμε για τον Διαμαντίδη, μιλάμε για μια ολόκληρη γενιά μπάσκετ. Όπως κάποτε λέγαμε, η γενιά του Γκάλη. Η επόμενη ήταν του Διαμαντίδη. Και φυσικά κάθε φορά που θα μιλάμε για τα κατορθώματα του, θα μιλάμε με ταπεινότητα και σεβασμό για τον μεγαλύτερο αντί-σταρ που γέννησε το παγκόσμιο μπάσκετ.

3 Μήνες ΔΩΡΟ ΟΤΕ TV Και ΔΩΡΕΑΝ Εγκατάσταση + Κεραία! Πρόλαβε την online προσφορά

Και όσο πλησιάζει το τέλος, αυτός μοιάζει πιο χαρούμενος και ευδιάθετος από ποτέ. Ήταν σαν την στιγμή που περίμενε χρόνια. Ίσως κάπως έτσι να περίμενε την καριέρα του να τελειώνει και ίσως αν η διαχείριση ήταν καλύτερη από το 2012 και μετά να τον απολαμβάναμε ακόμη περισσότερο. Μακάρι στο τέλος του άρθρου να μπορούσα να γράψω καλό μήνα… Αλλά και η μέρα είναι περασμένη και φυσικά δεν είναι ψέμα.

Αγγαρεία στο ΟΑΚΑ

Σχετικά με το μπάσκετ που παρακολουθήσαμε χθες, τα πράγματα δεν είναι όπως τα περιμέναμε. Στα αγωνιστικά, η έλλειψη συγκέντρωσης και η κακή νοοτροπία ήταν αυτά που φάνηκαν σε όλο το ματς. Οι παίκτες έμοιαζαν σαν να κάνουν αγγαρεία, μόλις η διαφορά εκτοξεύθηκε. Οι περιστροφές ήταν αρκετά κακές και αυτό φάνηκε στις διεισδύσεις του 23χρονου Τόνι Κάτιτς. Ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε σε καμία περίπτωση να χτυπήσει την ζώνη της Τσεντεβίτα, παρά μόνο όταν η μπάλα πήγαινε στο ζωγραφιστό και έπαιρνε φάουλ ο, πολύ κακός χθες, Ραντούλιτσα ή στα επιθετικά ριμπάουντ του Τζέιμς Γκιστ. Ορισμένα λάθη σε πάσες ήταν παιδικά και το πεντάλεπτο του τελευταίου δεκαλέπτου ήταν καταστροφικό. Εκεί φαίνεται και η νοοτροπία της μεγάλης ομάδας που δεν υποτιμάει τον αντίπαλο. Είναι λάθος να επαναπαύεσαι και να αφήνεσαι στην τύχη σου επειδή απέκτησες μεγάλη διαφορά. Το θέμα είναι ότι στα Play Οffs τόσο μεγάλα κενά διαστήματα θα τιμωρούνται με ήττα…

O… “νέος” Φώτσης

Ο Ντάβις Μπέρτανς ήταν μια από τις ελπίδες του Ντούσκο Βουγιόσεβιτς και ο παίκτης στον οποίο πίστευε περισσότερο από κανέναν στην τελευταία του πράξη στην Παρτίζαν. Παρότι δεν ήταν Σέρβος, αλλά Λετονός! Ήταν ένα αμούστακο, λεπτό παιδάκι, που χανόταν στις περιστροφές, φαινόταν ότι μπορούσες να τον νικήσεις εύκολα στο ζωγραφιστό και η εκρηκτικότητα του κυμαινόταν σε μέτρια επίπεδα. Είχε όμως κάτι που έβλεπε ο Βουγιόσεβιτς… Clutch!

Αυτό έγινε χθες το βράδυ στη Βιτόρια ο νεαρός Λετονός φόργουορντ. Το αμούστακο παιδάκι της Παρτίζαν, έγινε ήρωας για μια ολόκληρη πόλη. Έβαλε πολλά κιλά, δούλεψε αρκετά την ομαδική άμυνα και φυσικά δεν έχασε αυτό το απίστευτο σουτ. Ο ορισμός του “untouchable”. Τρομερή απελευθέρωση, γρήγορα και ταυτόχρονα “γλυκό άγγιγμα” στην μπάλα. Το σημαντικό με τον Μπέρτανς είναι ότι δεν είναι στατικός σουτέρ. Και γι’ αυτό είναι κάτι που μου θυμίζει απίστευτα τον Φώτση στις αρχές του. Αν δουλέψει το μυαλό του και γίνει πιο αθλητικός, θα μιλάμε για φόργουορντ μεγάλης κλάσης τα επόμενα χρόνια. Ήδη για μένα θεωρείται το καλύτερο stretch-4 της Ευρώπης, και προσέξτε, ο Αντώνης κάποια στιγμή θα σταματήσει…

Εσείς τι θα διαλέγατε; ΤΣΣΚΑ ή Λαμποράλ με μειονέκτημα; Αναμένω τα σχόλια σας.