“Σάλε”, χάσαμε!

Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε με τον χειρότερο τρόπο από τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι και ο Κωνσταντίνος Πανάς ρίχνει τις ευθύνες στους νευρικούς παίκτες και στις άστοχες επιλογές του προπονητή.

Και κάπως έτσι, οι «πράσινοι» έστειλαν το “δώρο” του Ομπράντοβιτς πίσω και θα πρέπει να τα δώσουν όλα απέναντι στο Γιώργο Μπαρτζώκα και τη Λοκομοτιβ Κουμπάν. Φυσικά δεν μιλάω για την κάλυψη της διαφοράς, γιατί αυτό πλέον θα είναι το τελευταίο που πρέπει να νοιάζει τον Παναθηναϊκό, καθώς σε περίπτωση ήττας μπαίνει ξανά στο κόλπο η Εφές η οποία φιλοξενεί το «τριφύλλι» στο σπίτι της την τελευταία αγωνιστική, αλλά ας ελπίσουμε να μην χρειαστεί να φτάσουμε ως εκεί…

Είμαι ένας άνθρωπος που στηρίζει τον Σάσα Τζόρτζεβιτς και θα συνεχίσω να το κάνω, καθώς πιστεύω ότι αποτελεί τον επόμενο κορυφαίο προπονητή στην Ευρώπη. Ωστόσο σήμερα είναι καθήκον μου να κρίνω τις λάθος επιλογές του σε κρήσιμα σημεία του αγώνα, αλλά ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.

Οι άστοχες επιλογές

1) Δεν είναι δυνατόν όταν η μπάλα καίει και πρέπει να μιλήσουν οι ηγέτες, να παίρνει δύο συνεχόμενα τρίποντα ο Τζέιμς Γκιστ, την ώρα που κάλλιστα θα μπορούσαν να ολοκληρώσουν την επίθεση οι Διαμαντίδης, Ουίλιαμς ή Χέινς. Και είμαι σίγουρος ότι αυτό δεν ήταν εντολή Τζόρτζεβιτς. Αλλά όλοι μα όλοι πλην του Ουίλιαμς κρυβόντουσαν και δεν ήθελαν να πάρουν το μεγάλο σουτ, πράγμα που έκανε ο Αμερικανός και φυσικά δεν βρήκε στόχο.

2) Δεν μπορώ να το χρεώσω στον «Σάλε» αυτό, αλλά είναι αδιανόητο να υπάρχει στο παρκέ ο Στίματς του 50% στις βολές και να γίνεται φάουλ στον Ντάνγκουμπιτς ή σε οποιονδήποτε Ντάνγκουμπιτς. Φυσικά μετά τις βολές του Καλάθη ο Ράντονιτς απέσυρε κατευθείαν τον Στίματς για να περάσει στο παρκέ τον Σιμόνοβιτς.

3) Θεωρώ λάθος την επιλογή στην πιο κρίσιμη επίθεση για την ισοφάριση, η μπάλα να βρίσκεται στα χέρια του Καλάθη και όπως ήταν φυσικό οι «Σέρβοι» να τον στέλνουν στις βολές.

4) Μέσα στο πολύ μεγάλο ροτέισον χάθηκε και ο Φελντίν

5) Το τρίτο δεκάλεπτο θα πρέπει να το δει ξανά και ξανά ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Ενώ είχε προετοιμάσει άψογα την ομάδα για να σπάσει την επιθετική ικανότητα του Αστέρα, στο τρίτο δεκάλεπτο άλλαξε όλη τη νοοτροπία της ομάδας. Από την πίεση στα 4/4 του γηπέδου, κατέληξε σε χαλάρωση και φυσικά σε ένα πολύ μεγάλο σερί η ομάδα από το Βελιγράδι. Χρειαζόταν οπωσδήποτε ένα τάιμ άουτ για να παγώσει το ρυθμό.

6)Γιόβιτς και Ζίρμπες είχαν αμφότεροι από 4 φάουλ για μεγάλο διάστημα στην αναμέτρηση. Ήταν μεγάλο λάθος που δεν στοχεύτηκαν και δε βγήκαν νωρίτερα.

Όσα βέβαια και αν χρεώνουμε στον προπονητή, άλλα τόσα θα πρέπει να χρεώσουμε και στους παίκτες. Βέβαια δεν γίνεται με μια ήττα να απομυθοποιούμε τα πάντα. Όπως για παράδειγμα δεν γίνεται να λέμε ότι ο Καλάθης δεν αξίζει τα λεφτά του, επειδή ήταν κακός σήμερα και ότι είναι καλός μόνο απέναντι σε μικρές ομάδες. Η απειρία του Σάλε ήταν αυτή που κόστισε το παιχνίδι σε μεγάλο βαθμό απόψε, αλλά να είστε σίγουροι ότι θα μάθει και θα γίνει καλύτερος. Το όλο πρότζεκτ του Παναθηναϊκού θέλει υπομονή, όσοι μπορούν να την δείξουν καλώς… Οι υπόλοιποι ας παρακολουθήσουν Ολυμπιακό.

Ο παράγοντας Χάντερ

Ο Βινς Χάντερ αποκτήθηκε για να καλύψει ορισμένες αμυντικές αδυναμίες που υπάρχουν στην φροντκόρτ των «πρασίνων». Είναι ένας παίκτης που πιστεύω ότι μπορεί να γράψει ιστορία στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Εξαιρετικό upper body, πολύ καλό πάτημα, διπλά και τριπλά άλματα στο ριμπάουντ, πολύ καλές θέσεις. Χάνει βέβαια στην ομαδική άμυνα, αλλά μιλώντας μόνο για τα φυσικά του προσόντα και την αίσθηση του παιχνιδιού είμαι πεπεισμένος ότι θα μπορέσει να αποτελέσει ένα «καυτό» όνομα τα επόμενα χρόνια. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ παίκτης του Παναθηναϊκού έκανε δυναμικό hedge και όχι μόνο έσπασε το pick ‘n roll του αντιπάλου, αλλά κατάφερε να κλέψει και τη μπάλα με δυναμική βουτιά. Η φάση στην οποία παίρνει τη baseline του αντιπάλου και καρφώνει είναι ένα πολύ μικρό δείγμα των δυνατοτήτων του. Βέβαια χρειάζεται περίσσεια υπομονή, καθώς θέλει δουλειά στο θέμα συγκέντρωσης, να μην χάνεται στην ομαδική άμυνα και να καταφέρει να μην γίνεται προβλέψιμος στα τελειώματα του.

Game changer μετά από πολλά χρόνια

Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που είδαμε στον Παναθηναϊκό ένας παίκτης να αλλάζει τόσο τον ρυθμό και να είναι τόσο αποτελεσματικός σε κομβικά σημεία της αναμέτρησης; Ένας παίκτης ο οποίος μπορεί να πάρει την ομάδα στις πλάτες του και να καταφέρει να κάνει ένα ολόκληρο γήπεδο να σιγήσει. Θεωρώ τους Ντιλέινι και Σλούκα από τους κορυφαίους game changers της Ευρώπης, νομίζω ότι από σήμερα πρέπει σε αυτή τη μικρή λίστα να τοποθετηθεί και ο Έλιοτ Ουίλιαμς. Παίκτης που δεν φοβήθηκε ούτε μια στιγμή να πάρει την μπάλα στα χέρια του και να κρίνει την αναμέτρηση και ακόμη και όταν είχε πάνω του δύο και τρεις αντιπάλους.

Ο «Σάλε» προετοίμασε άψογα την ομάδα απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα που είναι μια ομάδα που δεν ταιριάζει καθόλου στην άμυνα του Παναθηναϊκού. Πίεση πάνω στην μπάλα σε πρώτο χρόνο, ώστε να μην αφήσει τους Σέρβους να εκδηλώσουν το αγαπημένο τους παιχνίδι. Βοήθειες όταν η μπάλα πήγαινε κοντά στο ζωγραφιστό και έτσι ήρθαν και τα 12 (!) κλεψίματα, ενώ έβαλε τον Ραντούλιτσα να παίξει τον προσωπικό του αντίπαλο άμυνα από μπροστά. Η προετοιμασία και η εκτέλεση των οδηγιών για τρία δεκάλεπτα ήταν ΑΨΟΓΗ. Η χαλάρωση και η απειρία του τρίτου δεκαλέπτου όμως κόστισαν την ήττα…