Editorial
Παίζεις; Χάνεις. Δεν παίζεις; Ταπεινώνεσαι!
Ο Νικόλας Φλωράτος γράφει στο «Όλα Πράσινα» για τον Παναθηναϊκό που δεν έπαιξε κι έχασε στο ΣΕΦ, αλλά παραδόθηκε άνευ όρων στον «αιώνιο» αντίπαλο.
Ο Νικόλας Φλωράτος γράφει στο «Όλα Πράσινα» για τον Παναθηναϊκό που δεν έπαιξε κι έχασε στο ΣΕΦ, αλλά παραδόθηκε άνευ όρων στον «αιώνιο» αντίπαλο.
Για να χάσεις πρέπει να παίξεις. Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε στο ΣΕΦ χωρίς ουσιαστικά να… αγωνιστεί. Οι παίκτες του Αργύρη Πεδουλάκη δεν κατέβηκαν ποτέ στο κλειστό του Φαλήρου και από την πρώτη κιόλας περίοδο έδειξαν ανήμποροι να ακολουθήσουν τον ρυθμό της αναμέτρησης. Η συνέχεια… γνωστή. Ουδείς κατάλαβε τι μπάσκετ προσπάθησαν να παίξουν οι «πράσινοι», οι παίκτες του Σφαιρόπουλου έκαναν τα αυτονόητα και η τελική διαφορά των 25 πόντων ήρθε φυσιολογικά. Και αν ο Ολυμπιακός ήταν το μεγάλο φαβορί (σύμφωνοι), ο τρόπος της ήττας δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, ούτε να δικαιολογήσει κανέναν.
Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!
Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι ακόμα «ομάδα». Δεν υπάρχει χημεία στην επίθεση, χρειάζεται πολλή δουλειά στις αμυντικές περιστροφές και κάποιοι παίκτες φαίνεται να μην έχουν προσαρμοστεί ακόμα στους νέους τους ρόλους. Δυστυχώς, όμως, κύριος παράγοντας της ήττας δεν ήταν η δουλειά, αλλά η διάθεση. Σε ένα ντέρμπι στο οποίο καλείσαι να αντιμετωπίσεις μια ομάδα πιο «δεμένη» από εσένα και υποτίθεται ότι κατεβαίνεις με το «μαχαίρι στα δόντια», ποντάρεις στο προσωπικό κίνητρο και την θέληση των παικτών σου. «Καθρέφτης» αυτού είναι τα ριμπάουντ. Και εκεί ο Ολυμπιακός έκανε… πάρτι!
Το «Τριφύλλι», το οποίο «πονάει» σε αυτόν τον τομέα ούτως ή άλλως, είδε τον αντίπαλο να του παίρνει 19 (!) επιθετικά ριμπάουντ, τη στιγμή που το ίδιο είχε 20 (!) αμυντικά. Όπως καταλαβαίνετε δηλαδή, τα «σκουπίδια» μετά τις χαμένες επιθέσεις του Ολυμπιακού ήταν… μοιρασμένα! Σχεδόν απίστευτο, αν σκεφτεί κανείς ότι στην αντίπερα όχθη οι «ερυθρόλευκοι» μάζεψαν 27 αμυντικά και ο «Εξάστερος» είχε μόλις 6 επιθετικά. Μόνο το παραπάνω στατιστικό «μαρτυρά» πως τα «παιδιά» του Άρτζι δεν ήταν μόνο αγωνιστικά, αλλά και ψυχολογικά ανέτοιμοι. Δεν έχασαν, παραδόθηκαν. Ταπεινώθηκαν.
Μετά από τέτοιου είδους συντριβές, η ευθύνη βαραίνει όλους. Τη στοχοποίηση οποιουδήποτε παίκτη την θεωρώ τουλάχιστον… άστοχη, για ένα παιχνίδι που η ήττα δεν ήρθε στις λεπτομέρειες και σε κάποιο ατομικό λάθος, αλλά λόγω της γενικότερης ανυπαρξίας σου από το 1′ μέχρι το 40′. Ο Καλάθης ήταν απογοητευτικός, όπως ήταν όμως και οι Γκιστ, Ρίβερς, Σίνγκλετον, Χαραλαμπόπουλος κτλ… Όπως ήταν και ο κόουτς. Όλοι πρέπει να επωμιστούν το βάρος της ευθύνης που τους αναλογεί και να βγάλουν αντίδραση, στέλνοντας μήνυμα πως το βράδυ της 17ης Οκτωβρίου ήταν μια κακή «παρένθεση» ή έστω μια «καμπάνα» που τους έβγαλε από τον λήθαργο…
ΥΓ: Ενίσχυση, ενίσχυση, ενίσχυση!
ΥΓ1: Επόμενος σταθμός… Μόσχα. Ζητούμενο, όπως καταλαβαίνετε, μια καλή εμφάνιση και τίποτα παραπάνω. Τι μπορεί να αλλάξει άλλωστε σε τέσσερις μέρες;
ΥΓ2: Γιατί τόση ώρα ο Μπουρούσης στον πάγκο;
ΥΓ3: Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός είναι από τις πιο soft ομάδες της Ευρώπης.
ΥΓ4: Κριτική δε σημαίνει ισοπέδωση, ούτε κάνει κακό. Ευτυχώς για όλους εμάς που τα γράφαμε, τα ίδια πράγματα παραδέχτηκε και ο Πεδουλάκης…