Editorial
Ο φαύλος κύκλος του Rotation!
Ο Κωνσταντίνος Πανάς στέκεται στην κακή χρησιμοποίηση του Γιάννη Μπουρούση και στο μικρό rotation που σε βάθος χρόνου θα “πληρωθεί”, ενώ τονίζει πως δεν πρέπει να ξεκινήσει εκ νέου απαξίωση.
Euroleague Madness για μια ακόμη αγωνιστική, με τον Κωνσταντίνο Πανά να στέκεται στην κακή χρησιμοποίηση του Γιάννη Μπουρούση και στο μικρό rotation που σε βάθος χρόνου θα “πληρωθεί”, ενώ τονίζει πως δεν πρέπει να ξεκινήσει εκ νέου απαξίωση.
Ας ηρεμήσουν τα πνεύματα. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα νίκη σήμερα. Κάτι οι θριαμβολογίες μετά τη νίκη με Ολυμπιακό, κάτι οι σφυρίχτρες (που εν τέλει δεν έπαιξαν ρόλο), περίμενα ότι οι «πράσινοι» θα έμεναν στην εμφατική νίκη-πρόκριση κατά των «ερυθρολεύκων».
Γιατί αυτό; Γιατί ακόμη η ομάδα χτίζεται και γιατί δεν έχει μάθει να διαχειρίζεται τις μεγάλες νίκες ή καλύτερα τις ιδιαίτερες καταστάσεις. Το είδαμε και στο Καζάν, όπου ο Παναθηναϊκός μετρούσε σερί 5 νικών. Είπαμε, θέλει υπομονή το πράγμα. Αν πάρει δύο νίκες την άλλη εβδομάδα, θα μιλάμε ξανά για τετράδες και… πράσσειν άλογα. Εγώ είχα γράψει στην αρχή ότι περιμένω τον Παναθηναϊκό στην θέση “6” και νομίζω ότι οποιαδήποτε θέση μεταξύ “4” και “6” θα είναι ιδανική για την φετινή σεζόν. Το θέμα όμως είναι να εκμεταλλευτούμε και ως διδακτική την φετινή σεζόν και όχι να δίνουμε άπλετο χρόνο στον Φελντέιν αντί σε κάποιον Έλληνα που θα μπορούσε να του χρησιμεύσει για τα επόμενα χρόνια. Ο προπονητής ξέρει καλύτερα, αλλά θεωρώ ότι η μη χρησιμοποίηση του Παππά και του Μποχωρίδη θα στοιχίσουν.
Η Νο 1 εταιρεία οπαδικού ρουχισμού στην Ελλάδα – ORIGINAL ULTRA CLOTHES
Αναφορικά με τον Γιάννη Μπορούση. Προτού μιλήσω για την διαχείρισή του, η οποία είναι αρκετά λανθασμένη, θα πρέπει να πούμε ότι έως τώρα δεν έχει δικαιώσει σε καμία περίπτωση το παχυλό συμβόλαιό του. Και προτού κάποιοι βιαστούν να με πουν «κολλητό» του, εγώ το καλό της ομάδας θέλω πέρα από πρόσωπα. Και όταν κάποιες καταστάσεις βγάζουν “μάτι” είναι χρέος μου να τις βγάλω προς τα έξω. Σήμερα, κάποιος Ντουβεριόγλου έγινε παίκτης-κλειδί. Ένας… “νερουλάς” της Εφές (!) και φέτος της Φενέρ. Το ριμπάουντ δεν είναι μόνο θέμα θέσης/κλειδώματος. Είναι και θέμα ΘΕΛΗΣΗΣ. Βασικά, κυρίως αυτό. Απόψε δεν μου έδειξε ότι ήθελε να κερδίσει τους αντιπάλους του. Το τρίποντο εκτός λογικής που πήρε στο τέλος της τρίτης περιόδου ήταν για τα… πανηγύρια. Λυπάμαι για το βαρύ λεξιλόγιο.
Για να τα λέμε όμως και όλα, ο Μπουρούσης ΔΕΝ είναι παίκτης Πασκουάλ. Όπως έχω γράψει, ΔΕΝ είναι και ο Νίκολς. Μια παρένθεση σχετικά με τον Γκάμπριελ, επειδή πολλάκις έχω γράψει ότι δεν χωράει. Ο παίκτης έχει ποιότητα αδιαμφισβήτητη, αλλά μαζί με τον Νίκολς δεν χωράνε και θα φανεί στην πορεία. Πάμε στον Έλληνα σέντερ πάλι.
Ο Περάσοβιτς πέρυσι έστησε μια ολόκληρη ομάδα πάνω του, γι’ αυτό και τα εξωπραγματικά του νούμερα. Επιθετικά του έδινε τρεις επιλογές:
1) Να πάρει την μπάλα στην κατακόρυφο.
2) Στις 45 μοίρες.
3) Στο ποστ.
Έπαιζαν ένα fake roll, το οποίο κατέληγε πάντα σε pop. Όταν έπαιρνε την μπάλα στο high post, υπήρχαν πάντα ένα με δύο κοψίματα, είτε από τον έτερο ψηλό, είτε από παίκτη της weak side. Αυτό, όταν κυρίως έπεφταν βοήθειες. Στο low post είχε πολύ υψηλά νούμερα, αφού τροφοδοτούταν σωστά. Πάσες σαν τις σημερινές του Φελντέιν στα πόδια του δεν έχουν μέλλον. Για να καταφέρει λοιπόν ο Μπουρούσης να είναι αποτελεσματικός απέναντι στις παγίδες και στις βοήθειες χρειαζόταν αυτά τα aggressive cuts του Τιλί κυρίως, αλλά και του Χάνγκα, ο οποίος βοηθούσε με τα επιθετικά ριμπάουντ. Το ίδιο συνέβαινε όταν έπαιρνε την μπάλα στην κατακόρυφο. Υπήρχαν backdoor κοψίματα από τους πλάγιους, κυρίως από Χάνγκα και Άνταμς.
Αμυντικά δεν τον ανάγκαζε να βγαίνει σε αλλαγές και hedge out, αφήνοντας την άμυνα εκτεθειμένη. Τον έπαιζε flat, και με τον Χάνγκα στην πεντάδα οι αμυντικές του αδυναμίες δεν υπήρχαν.
Το θέμα είναι όμως να μην παίζει ο Παναθηναϊκός fix, by the book ή όπως θέλετε εσείς πείτε το. Το μικρό rotation δεν θα ωφελήσει σε μια τόσο μεγάλη σεζόν. Οι δεύτερες μονάδες δεν βοηθάνε και η κούραση… “φυσάει”.
Θέλει υπομονή, το έχουμε ξανά πει. Αλλά είναι και απαραίτητο να δοθούν οι ευκαιρίες σε ορισμένους παίκτες.
Ο Ομπράντοβιτς κάνει αυτό που έκανε και σε εμάς. Είναι επαγγελματίας. Αυτό, για να σταματήσει η προσωπολατρεία, αλλά ξανά λέω, όχι η απομυθοποίηση. Ο Ζοτς έχτισε τον δικό του θρύλο στον Παναθηναϊκό, αλλά αποτελεί παρελθόν. Εύχομαι την επόμενη φορά που το “Τριφύλλι” θα έχει την δυνατότητα, να πάρει την μεγαλύτερη νίκη που μπορεί απέναντί του, γιατί πλέον είναι αντίπαλος… και μόνο!