Ο μικρός Δημήτρης είχε ένα όνειρο…

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης αποθεώθηκε όπως του άρμοζε στο ΟΑΚΑ, η φανέλα με τον αριθμό “13” ταξίδεψε κοντά στα αστέρια και ο Κωνσταντίνος Πανάς εξηγεί πως αρχίζουν και πώς τελειώνουν τα παραμύθια. Τα παραμύθια που μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη όλων.

Και κάπως έτσι δεν τελειώνει ένα παραμύθι;

Ήταν ένα ψιλόλιγνο παιδί από την Καστοριά, που είχε όνειρο να γίνει μπασκετμπολίστας… Aυτό ήταν το όνειρο του. Αυτό τον ένοιαζε από την ώρα που ξυπνούσε. Ήθελε να πιάσει την «σπυριάρα» στα χέρια και να αρχίσει να σουτάρει μέχρι το βράδυ. Ήθελε απλά να γίνει μπασκετμπολίστας… Aυτό ήταν το όνειρο του μικρού Δημήτρη, ώσπου έφτασε να θεωρείται ο πληρέστερος όλων των εποχών. Δεν με νοιάζει να δικαιολογήσω την τελευταία πρόταση, για πολλούς είναι και για άλλους όχι. Τι νόημα έχει;

Οι φθηνότερες διακοπές γίνονται… Σεπτέμβριο! Δες τις καλύτερες τιμές από όλη την Ελλάδα

Ο μικρός Δημήτρης μεγάλωσε και εκπλήρωσε το όνειρο του….

Ο μικρός Δημήτρης μεγάλωσε και πήρε στα χέρια του τα όνειρα χιλιάδων Παναθηναϊκών…

Κάθε φορά που σηκωνόταν για τρίποντο κουβαλούσε την μοίρα ενός ολόκληρου συλλόγου…

Και κάποτε ενός ολόκληρου λαού…

Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…

Κάπως έτσι δεν τελειώνει ένα παραμύθι;

Κάπως έτσι, ο Δημήτρης Διαμαντίδης κρέμασε για πάντα την φανέλα με το νούμερο «13» στην πλάτη και μας χάρισε κάτι μοναδικό. Αγάπη για το άθλημα.

Έφυγε με χαμόγελο… Kαι το σημαντικό ήταν ότι πάντα χαμογελούσε…

Γιατί ο μικρός Δημήτρης κάθε φορά που έμπαινε στο παρκέ εκπλήρωνε το όνειρο του…

Είναι αστείο, και όμως αληθινό, το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος που έπαιζε με τόσο πάθος και τόση ένταση, από μέσα του χαμογελούσε ανεξαρτήτου αποτελέσματος… Γιατί αυτό ήθελε πάντα… Να μπορεί να είναι ένας μπασκετμπολίστας… Δεν ήθελε ποτέ κάτι άλλο…

Για τον Δημήτρη Διαμαντίδη, ο εαυτός του ήταν απλά ένας μπασκετμπολίστας….

Τι ήταν για εμάς όμως;

Σαν μπασκετικός… Είναι το τέλος μια χρυσής εποχής… ένας άνθρωπος που άλλαξε το άθλημα από τον τρόπο που το βλέπουμε… Ένας παίκτης που μπορεί να μην φαινόταν στη στατιστική και όμως μπορούσε να καθορίσει παιχνίδι με ένα κλέψιμο, με μια ασσίστ. Όταν όμως άρχισε να σουτάρει… τότε τα έβαζε όλα, τα πιο κρίσιμα…

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Σαν Παναθηναϊκός… είναι το αγαπημένο μου «13». Ο άνθρωπος που ήξερα πως θα βγει μπροστά στα δύσκολα. Ο άνθρωπος που με έκανε να συγκινηθώ πολλές φορές. O άνθρωπος που με κάνει ευλογημένο να υποστηρίζω αυτή την ομάδα, όχι επειδή πήρε τρόπαια. Επειδή θα πήγαινε να σηκώσει τον αντίπαλο του. Επειδή θα χαμογελούσε και θα έδινε το χέρι του στον διαιτητή. Eπειδή πρεσβεύει αυτές τις αξίες και τα ιδανικά που όλοι φοβόμαστε να δείξουμε. Kανείς δεν θέλει να δείξει αν είναι τίμιος… Gιατί θα τον πατήσουν. Kαι όμως ο Διαμαντίδης… δεν φοβήθηκε ποτέ… Kαι παρότι μπορεί να περάσεις δίπλα του και να μην τον πάρεις χαμπάρι από την σεμνότητα και την ηπιότητα που τον χαρακτηρίζει, όλοι έπρεπε να τον σεβαστούν… Και το έκαναν. Γιατί ο Διαμαντίδης, παρότι θεωρεί ότι είναι ένας απλός μπασκετμπολίστας, είναι κάτι παραπάνω από αυτό… Κάτι που δεν μπορώ να εκφράσω με λέξεις. Είναι οι Πέμπτες και οι Παρασκευές μας. οι Κυριακές μας… Είναι τα ιδανικά που κρύβουμε όλοι μέσα μας…

Σαν Έλληνας… Βάλτο αγόρι μου…

Και κάπως, έτσι το ψηλόλιγνο παιδί που με τα μακριά χέρια, μεγάλωσε, έφτασε στην κορυφή, κέρδισε τον σεβασμό όλων, αλλά κυρίως άλλαξε την νοοτροπία ενός ολόκληρου λαού. Όπως κάποτε έκανε ο Νίκος Γκάλης… Όταν λοιπόν αργότερα θα διηγούμαι ιστορίες για μπασκετικούς… θα παινεύομαι και θα λέω ότι εγώ ανήκω στην εποχή του Διαμαντίδη…

Ναι, εκείνου του ανθρώπου με το «13» στην πλάτη… που ήθελε μόνο να παίξει μπάσκετ…