Μια… «αρκούδα» για τον Παναθηναϊκό!

Οι λίστες με τα Scouting Reports του “Όλα Πράσινα” συνεχίζονται και σειρά έχει ένας παίκτης που θα μπορούσε να κουμπώσει αρκετά καλά στην «πράσινη» front court, όντας ο δικός μας… Κούινσι Μίλερ. Ο Κωνσταντίνος Πανάς προτείνει τον Πέρι Τζόουνς.

Η αλήθεια είναι ότι μου πήρε αρκετά για να σκεφτώ τι θα μπορούσα να προτείνω στην θέση «4», μετά την τριάδα που παρουσίασα την τελευταία φορά. Τώρα, ήθελα να προτείνω ένα καθαρό φόργουορντ, που υπό συνθήκες και λόγω μεγέθους θα μπορούσε να αγωνιστεί και στη θέση «5». Ο παίκτης είναι μια αρκετά ιδιαίτερη περίπτωση και γι’ αυτό ο συνεργάτης μου επέμεινε να τον προτείνω, καθώς θεωρεί ότι έχει Euroleague material και αυτή είναι η τελευταία του ευκαιρία, ώστε να ξεφύγει από το NBADL.

Του είχα πει λοιπόν, βρες μου ένα ψηλό που να βγαίνει στις αλλαγές και να μπορεί να μαρκάρει κοντό και καθώς έψαχνα πυρετωδώς, μου πετάει ένα… “Πέρι Τζόουνς” και κάπως έτσι καταλήξαμε στον πρώην παίκτη των Θάντερ.

Ποιος είναι ο Τζόουνς και γιατί τον προτείνω;

Ο παίκτης γαλουχήθηκε στο Μπέιλορ, οπότε καταλαβαίνετε ότι θα είναι αθλητικός, γρήγορος και σούπερ στο τρανζίσιον. Παίκτης του Σκοτ Ντρου για μια διετία, με τις «αρκούδες» έμαθε καλύτερα από τον καθένα τι εστί άμυνα με βοήθειες και αλλαγές, ενώ ήταν ο καλύτερος μαθητής στην ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ζώνη του Μπέιλορ (2-3 ή 1-1-3) με πολύ τρέξιμο και πολλές αλληλοκαλύψεις. Τι έχει βγάλει το Μπέιλορ; Κόρι Τζέφερσον, Κούινσι Μίλερ, τον αγαπημένο μου Μπράιαν Σκίνερ, Κούνσι Έισι και φυσικά Πέρι Τζόουνς ο τρίτος. Ας μην επεκταθούμε σε παλαιότερους, διότι σίγουρα θα χρειαστεί να γράψουμε… τόμο.

Στο You.gr Θα Βρεις Πάνω από 200 Επιλογές & 20 Brands σε Smartphones! Ανακάλυψέ τα!

Τα βασικά χαρακτηριστικά που πήρε από το κολέγιο ήταν τρέξιμο, δύναμη και ομαδική άμυνα. Αυτά τον έκαναν και first rounder το 2012 στο νούμερο 28 από τους Θάντερ, που έβλεπαν στο πρόσωπο του ένα καλό back up του Κέβιν Ντουράντ, ωστόσο ο παίκτης ποτέ δεν τους δικαίωσε. Είχε και ένα τραυματισμό στο γόνατο και πήρε ολίγον την κατιούσα, αλλά παραμένει ένα τρομερό προϊόν που με την κατάλληλη επεξεργασία θα μπορέσει να αφήσει το στίγμα του στην Ευρώπη. Το σημαντικό είναι να βάλει μυαλό και να δουλέψει, αφήνοντας το ΝΒΑ, όπου έχει μηδαμινές πλέον ελπίδες να πάρει ακόμη και minimum συμβόλαιο. Είναι παίκτης που λόγω ηλικίας, αλλά και στυλ παιχνιδιού θα μπορούσε να κολλήσει σε οποιαδήποτε front court, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του Παναθηναϊκού.

Θα ήθελα δίπλα στον Γκιστ ένα παίκτη με τέτοιο μέγεθος και με την ικανότητα να βγαίνει σε κοντό στις αλλαγές ή παράλληλα ένα παίκτη με μεγαλύτερες επιθετικές αρετές από τον Γκιστ, που τουλάχιστον θα διαθέτει το ένστικτο του σκόρερ, στοιχείο δηλαδή που ο Αμερικανός του Παναθηναϊκού υστερεί. Θεωρώ ότι έχει τα φυσικά προσόντα να γίνει ένας κορυφαίος αμυντικός επιπέδου Euroleague δίπλα στον Αργύρη Πεδουλάκη γι’ αυτό και επέλεξα – σε συνεννόηση με τον συνεργάτη μου – να τον προτείνω.

Αγωνιστικό Προφίλ

Ο παίκτης θα μπορούσε να αποτελέσει το μεγαλύτερο ρίσκο από πλευράς Παναθηναϊκού και το λέω με σιγουριά, παρότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να βλάψει εμένα τον ίδιο, που τον προτείνω. Αλλά με την ίδια σιγουριά, ο συγκεκριμένος παίκτης μπορεί με δουλειά και μια ομάδα που να χτιστεί πάνω του να κάνει… παπάδες σε τοπ επίπεδο.

Έχει τα φυσικά προσόντα να ανταγωνιστεί οποιονδήποτε παίκτη στην Ευρώπη από άποψη μεγέθους, footwork και athleticism. Ύψους 2.11 με άνοιγμα χεριών κοντά στα 2.18 και στατική έκταση στα 2.71, σαφώς το μέγεθος του είναι αυτό που κάνει αίσθηση. Γκαρντ εγκλωβισμένο στο σώμα σέντερ, μπορεί να αγωνιστεί το ίδιο καλά και στο «3» και στο «4» στην Αμερική. Στην Ευρώπη θα μπορούσε να αγωνιστεί καθαρά ως 4άρι, αλλά η ικανότητα του να επιτίθεται και να αμύνεται αποτελεσματικά στην close out θα μπορούσε να του δώσει λεπτά και στο «3» σε ψηλά σχήματα. Στη θέση «5» θα μπορούσε να αγωνιστεί απέναντι σε soft παίκτες που δεν έχουν ανεπτυγμένο παιχνίδι από το post. Δεν θα μπορούσα να τον φανταστώ να αμύνεται πάνω στον Μπατίστα, ας πούμε.

Έχει δουλέψει το upper body του και σε μονομαχίες που τον θυμάμαι απέναντι στον Τζεφ Έιρς δεν σπρωχνόταν, αλλά εδώ πάμε πάλι στο γεγονός ότι δύσκολα θα αντιμετώπιζε παίκτες που παίζουν με aggressive back downs και έχουν ικανότητα να τελειώνουν μπάλες στο ζωγραφιστό. Θα του έδινα ένα καλό βαθμό αμυντικά στο ποστ γιατί βάζει σωστά το σώμα του και δεν αφήνει κανέναν να γυρίσει εύκολα, αλλά σίγουρα χρειάζεται κιλά. Οι ώμοι του είναι αρκετά ελαστικοί, αλλά δύσκολα θα διακινδυνέψει να χωθεί για το ριμπάουντ. Δεν πάει καθόλου δυναμικά στα ριμπάουντ, αλλά χρησιμοποιεί τα μεγάλα άκρα του. Βέβαια κάνει καλά box out και μένει στον παίκτη του, στοιχείο που κρίνεται θετικό.

Ένα από τα μεγαλύτερα όπλα του, ίσως και το μεγαλύτερο, είναι το τρανζίσιον. Διαθέτει εξαιρετικό ball handling και ικανότητα να πάει σε coast to coast με εξαιρετικά τελειώματα. Ένα, ένα όμως. Το τρανζίσιον θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο όπλο του, γι’ αυτό και ήταν ο κορυφαίος φόργουορντ στο επιθετικό τρανζίσιον στα χρόνια του στο κολέγιο με συνολικούς πόντους ανά κατοχές 1.6/1.7. Είναι εξαιρετικός στο να πιάνει την μπάλα κάτω από οποιαδήποτε κατάσταση και το γεγονός ότι έχει τόσο καλή ικανότητα στο catch ‘n finish (περίπου 35% ποσοστό επιτυχίας) στον αιφνιδιασμό τον κάνουν ένα τρομερό στόχο στο τρανζίσιον. Είναι σίγουρα σήμα κατατεθέν του.

Ο Τζόουνς έχει τρομερό ball handling, αλήθεια τόσο καλό που θα το ζήλευε και γκαρντ. Δεν έχει σίγουρα σταυρωτή για να σπάσει αστραγάλους, ούτε αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα μετά το πρώτο βήμα, αλλά έχει την ικανότητα να αντιμετωπίσει τον προσωπικό του αντίπαλο με μια απλή size up ή hesitation dribble. Δεν αλλάζει πολλές κατευθύνσεις, αλλά επιλέγει μια και επιτίθεται αρκετά αποτελεσματικά.

Η επίθεση στο καλάθι είναι επίσης ένας σημαντικός τομέας για τον Τζόουνς. Πάνω από 20% των πόντων του προέρχονται από τέτοιες καταστάσεις. Διαθέτει απίστευτο πρώτο βήμα, πολύ έκρηξη και εκμεταλλεύεται το μέγεθος και την ικανότητα του finisher που διαθέτει. Μπορεί να τελειώσει και με τα δύο χέρια, με επαφή και κάτω από δύσκολες συνθήκες. Δεν φοβάται να επιτεθεί και βρίσκει εύκολα τα miss match. Θα χτυπήσει σίγουρα απέναντι σε αργά πόδια και συγκεκριμένα χρησιμοποιώντας dribble fake με αλλαγή πλευράς για να επιτεθεί. Αυτό, σε καταστάσεις αντιμετώπισης της close out. Είχε ποσοστό επιτυχίας πάνω από 40% με επαφή και περίπου 35% σε καταστάσεις απλής επίθεσης που τελείωνε και με τα δύο χέρια.

Στο You.gr Θα Βρεις Πάνω από 200 Επιλογές & 20 Brands σε Smartphones! Ανακάλυψέ τα!

Αυτό που θα παρατηρείτε στον Τζόουνς είναι η ικανότητα του να γίνεται initiator και να τρέχει τα plays. Θα ζητήσει δηλαδή την μπάλα στην κορυφή για να οργανώσει ή να επιτεθεί, προτιμώντας κυρίως το δεύτερο. Μετά από ριμπάουντ, κυρίως τρέχει. Χωρίς μπάλα διαθέτει ένα καλό motor και βγαίνει αρκετά γρήγορα μπροστά από την άμυνα. Με την μπάλα ενίοτε τρέχει ο ίδιος, άλλες φορές βγάζει αιφνιδιασμό με την πρώτη πάσα. Ζει για τον αιφνιδιασμό.

Πάμε και στην post επίθεση. Στους Αϊόβα σε flex motion και αγωνιζόμενος ως 3άρι έπαιρνε ένα down screen και έβγαινε να ζητήσει την μπάλα στο ποστ. Ο Τζόουνς δεν είναι ο παίκτης που θα σπρώξει για να φτάσει κοντά στο ζωγραφιστό, αντιθέτως μπορεί να γυρίσει για ένα fade away ή κάποιο μακρινό hook ενώ έχει πάρει τα βήματα. Το πρώτο κομμάτι είναι μεγάλη του αδυναμία, συγκεκριμένα σε όσα παιχνίδια που τον έχω παρακολουθήσει το ποσοστό του από fade away ήταν κάτω από 10%, πολύ χαμηλό αν υποθέσουμε ότι επιχειρούσε σχεδόν δύο fade aways ανά παιχνίδι. Στο δεύτερο κομμάτι ήταν σαφώς καλύτερος, αλλά και πάλι όχι τόσο συνεπής, με τους αριθμούς του φυσικά να ανεβαίνουν κοντά στο 30% ποσοστό επιτυχίας, ωστόσο επιχειρούσε μια με δύο επιθέσεις με τέτοιο τρόπο ανά παιχνίδι. Στο κομμάτι στο οποίο νιώθει πιο άνετα, είναι η επίθεση με πρόσωπο από το post. Εκεί σημείωνε κοντά στο 50% των επιθέσεων, κυρίως όταν ζητούσε την μπάλα στο high post.

Το αινιγματικό κομμάτι του Τζόουνς δεν είναι άλλο από το σουτ. Ο παίκτης έχει πραγματικά ένα τρομερό δαντελένιο smooth μηχανισμό με εξαιρετικό συγχρονισμό ποδιών/χεριών. Βάζει λίγο άλμα και στηρίζεται κυρίως στο σπάσιμο του καρπού, με την απελευθέρωση να γίνεται πολύ πάνω από το κεφάλι του παίκτη. Πραγματικά ΠΟΛΥ δύσκολο να δεχθεί μπλοκ. Η απελευθέρωση είναι αρκετά γρήγορη με τα χέρια να κατεβαίνουν σχεδόν αυτόματα από την κατακόρυφο. Ο παίκτης κάνει μέτρια σκριν, αρκετά soft και δεν κάνει roll. Παίζει πολύ Pop, αλλά δεν παράγει μεγάλα νούμερα από τέτοιες καταστάσεις. Σαν «3» έδειξε επιθυμία να επιτίθεται από τα φτερά μετά από side picks και να εκτελεί μετά από ντρίμπλα, ενώ σαν «4» περίμενε ως spot στην κορυφή και τις γωνίες. Μεγαλύτερα νούμερα και περίσσεια άνεση νιώθει από την κορυφή από όπου προέρχεται περίπου το 35% των πόντων του από περιφερειακά του σουτ. Γενικά χρειάζεται δουλειά να σταθεροποιήσει το σουτ, προσωπικά θεωρώ ότι με τέτοιο τρομερό μηχανισμό χρειάζεται απλά δουλειά, ώστε να αναπτυχθεί πλήρως. Στο κολέγιο έβαζε περισσότερο άλμα, αλλά είχε μικρότερα ποσοστά, πλέον βάζει περισσότερο άλμα, εκμεταλλεύεται πιο πολύ το σπάσιμο του καρπού κλπ.

Στο κομμάτι της άμυνας, ο Τζόουνς θα έλεγα ότι είναι καλός, αλλά με δυνατότητα να γίνει αμυντικός κλάσης. Διαθέτει απίστευτο footwork για παίκτη 2.11. Συνδυάζει απίστευτους χρόνους σε απλό sprint, αλλά και μεστούς χρόνους με την μπάλα στα χέρια. Έχει πολύ καλά πλάγια βήματα και δυνατότητα να βγαίνει σε αλλαγές, βέβαια στους Αϊόβα, που δεν έπαιζαν τόσο με αλλαγές, αρεσκόταν να μένει πάνω στον παίκτη του και σε περίπτωση switch να πηγαίνει για να εμποδίσει το σουτ. Δύσκολα πήγαινε κάποιος απέναντι του και σε τέτοια περίπτωση ήταν πολύ δύσκολο να τον προσπεράσουν, καθώς διαθέτει πολύ καλή πλευρική ταχύτητα, ενώ βάζει πανέξυπνα τα χέρια στη μπάλα, χωρίς να υποπέσει σε φάουλ. Σε όλα αυτά αν προσθέσετε και την καλή close out που παίζει, φτιάχνετε ένα αρκετά καλό αμυντικό. Έχει ένστικτο rim protector, αλλά δεν είναι ο παίκτης που θα καθίσει κάτω από την ρακέτα περιμένοντας για το μπλοκ. Αντιθέτως είναι εξαιρετικός στις βοήθειες από όπου προέρχεται και μεγάλος αριθμός από τα μπλοκ του συνολικά. Έχει επίσης ικανότητες Shot contester, αρέσκεται να κυνηγάει και να εμποδίζει το σουτ. Δεν είναι ποτέ απρόθυμος, ειδικά στο ποστ, δεν πρόκειται να αφήσει τον προσωπικό του να σουτάρει ανενόχλητος. Βέβαια αυτά που με προβληματίζει είναι ότι δεν παίζει επιθετικά στη μπάλα ή καλύτερα το γεγονός ότι δεν βγάζει τόση ενέργεια στο αμυντικό κομμάτι συνολικά. Ενώ δηλαδή έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία να αμυνθεί απέναντι σε κάθε παίκτη, αυτός δείχνει πιο πρόθυμος να επιτεθεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι… Ραντούλιτσα σε αυτό το κομμάτι.

Συνολικά είναι ένας παίκτης ο οποίος ακόμη εξελίσσεται αλλά έχει απίστευτα προσόντα και potential για τοπ επιπέδου παίκτη Euroleague. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι παραμένει ένα στοίχημα, όπως στοίχημα ήταν και ο Κούνσι Μίλερ για τον Ερυθρό Αστέρα, ο Τζέιμς Άντερσον για την Ζαλγκίρις κάποτε κλπ.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Γενικά είναι offensive oriented παίκτης, που είναι απαραίτητο για να αποκτήσει συνέπεια στο παιχνίδι του. Είναι το μοναδικό του μειονέκτημα. Δεν είναι πυροτέχνημα, αλλά χρειάζεται να δίνει στάνταρντ πράγματα στο παρκέ. Μερικές φορές προσπαθεί να κάνει πράγματα έξω από το ρεπερτόριο του και γι’ αυτό χάνεται. Συνέπεια και ρυθμός είναι αυτά που του λείπουν και βάσει ηλικίας έχει την δυνατότητα να τα αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό, ιδιαίτερα δίπλα σε ένα κόουτς όπως ο “Άρτζι” και με ένα δάσκαλο σαν το Γκιστ. Θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ένα τέτοιο σκόρερ στο «4», που να έχει το αθλητικό πακέτο του Πέρι Τζόουνς, την ικανότητα και το μέγεθος να βγαίνει στις αλλαγές, ώστε να εναλλάσσεται σε σχήματα με τον Γκιστ, ενώ να δένει και σε ψηλά σχήματα ως «3» ή ακόμη και να δώσει λύσεις στη θέση «5». Αμυδρές μεν, αλλά μπορεί.

Οι λίστες θα συνεχιστούν και την επόμενη εβδομάδα.

ΥΓ1: Ευχαριστώ θερμά μέσα από τη καρδιά μου όλους όσους σχολιάζουν τις προτάσεις μου και έχουν συμβάλει τα μέγιστα για την δημιουργία μιας υγιούς μπασκετικής κοινότητας στο “Όλα Πράσινα”. Μέσω αυτού, μπορώ να διακρίνω και το επίπεδο γνώσης για το άθλημα, το οποίο είναι υψηλό και έχει καλλιεργηθεί φυσικά από την μεγαλύτερη ομάδα που ανέδειξε ο ελληνικός αθλητισμός. 

ΥΓ2: Ο Νίκος Ζήσης θα μπορούσε κάλλιστα να ελευθερώσει μια θέση ξένου…

ΥΓ3: Ο Λάζεριτς Τζόουνς της Καρσίγιακα είναι ένας παίκτης που είχα σταμπάρει από την εποχή που έπαιζε στον ΚΑΟΔ, εκείνη η φοβερή και τρομερή back court με Στίγγερς και Τζέι Κόβαν Μπράουν.