Η Σμύρνη δείχνει τον δρόμο…

Ο Νικόλας Φλωράτος γράφει στο “Όλα Πράσινα” για την δύσκολη αποστολή του “Εξάστερου” στη Σμύρνη, που αν όμως ολοκληρωθεί με επιτυχία, μπορεί να δώσει το έναυσμα για μια νέα (έκτος έδρας) αρχή στην Ευρωλίγκα.

Αν στην αρχή της σεζόν έλεγε κάποιος πως στις 27 Νοέμβρη ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να δώσει έναν αγώνα “ζωής ή θανάτου”, μάλλον θα τον χαρακτήριζαν υπερβολικό ή απλά θα τον περνούσαν… για τρελό. Να όμως που η Παρασκευή που μας έρχεται μπορεί να αποδειχθεί μια κομβική ημέρα για το ευρωπαϊκό μέλλον του “Εξάστερου”.

Όχι, ο Παναθηναϊκός δεν θα αποκλειστεί αν χάσει στη Σμύρνη. Οι πιθανότητες για πρόκριση ίσως μειωθούν, αλλά θα είναι και πάλι στο χέρι του να περάσει στο Top 16. Ο στόχος, άλλωστε, δεν είναι απλά η είσοδος στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, θα επιτευχθεί ούτως ή άλλως, εύκολα ή δύσκολα.

Αυτά που επιδιώκει το “Τριφύλλι” τη δεδομένη στιγμή είναι αρκετά περισσότερα από μια απλή νίκη, που δεν είναι τόσο “απλή” και αν έρθει θα δώσει “λύσεις”, όχι μόνο αγωνιστικές.

Με “διπλό” στη Σμύρνη και με δεδομένο πως την προτελευταία αγωνιστική οι “πράσινοι” υποδέχονται την Ζιελόνα Γκόρα στο ΟΑΚΑ, θεωρώ πως ο “εφιάλτης” του αποκλεισμού θ’ αρχίσει να απομακρύνεται από το μυαλό όλων. Πέραν αυτού, νίκη στην Τουρκία, εκεί δηλαδή που έχασε η Μπαρτσελόνα την 1η αγωνιστική και εκεί που οι ομάδες των Ομπράντοβιτς και Ίβκοβιτς δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στα περσινά πλέι οφ του τουρκικού πρωταθλήματος, σημαίνει τέλος στο αρνητικό σερί των εκτός έδρας παιχνιδιών. Σερί ηττών το οποίο επηρεάζει ψυχολογικά τους παικτές, παρά το γεγονός πως δε χρειάζεται να πας με… σούπερ ψυχολογία στην Πολωνία για να κερδίσεις κάποια Ζιελόνα Γκόρα.

Πράγματι η ήττα στην Πολωνία δεν δικαιολογείται ανεξάρτητα από όσα συνέβησαν στο παρελθόν στις “επισκέψεις” του “Τριφυλλιού” στα παρκέ τις Ευρώπης, ίσως όμως ξεχαστεί με ένα μεγάλο “διπλό” το βράδυ της Παρασκευής. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην πρώτη φάση αυτό που μετράει είναι απλά η πρόκριση κι όχι η θέση. Σαφώς και όλες οι ήττες “πονάνε”, αλλά το μέγεθος του πόνου είναι διαφορετικό όταν κυνηγάς τέσσερις θέσεις, απ’ όταν θες πάση θυσία τέσσερις και… “μάχεσαι” για τις δύο πρώτες.

Τέλος πάντων, επειδή το Top 16 αυτή τη στιγμή μοιάζει μακρινό, ας επικεντρωθούμε στον αγώνα της Παρασκευής. “Διπλό” στην Τουρκία, όπως προείπα, σημαίνει αγωνιστική και ψυχολογική “ανάσα”, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για μια νέα αρχή στην Ευρωλίγκα, κυρίως όσον αφορά στους εκτός έδρας αγώνες. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να αναγεννηθεί στη Σμύρνη και όλα όσα ζήσαμε μέχρι σήμερα, να γίνουν μια αρνητική παρένθεση για τον κόσμο κι ένα πολύ καλό μάθημα για τους παίκτες.

Εννοείται πως το βράδυ της Παρασκευής, ακόμα και αν ο “Εξάστερος” κερδίσει, όλα όσα γράφω παραπάνω δεν θα ‘χουν επιτευχθεί. Αυτό θα φανεί σε βάθος χρόνου, ωστόσο κάποια πρέπει να είναι η αφετηρία. Και θα ήταν ιδανικό, αφετηρία να γινόταν ένας αγώνας “do or die” σε μια έδρα-“κλουβί”.

Ο κόσμος έδωσε το σύνθημα κατά τη διάρκεια της προπόνησης της Τρίτης και πλέον η μπάλα είναι στα χέρια του Σάσα Τζόρτζεβιτς και των παικτών του που πάνε “φτιαγμένοι” στην Τουρκία. Οψόμεθα…

ΥΓ: Όπως είπαν και οι εκπρόσωποι της Θύρας 13 κατά τη διάρκεια της προπόνησης της Τρίτης, “ο κόσμος δεν μπορεί να ξεχάσει ποτέ τι έχει προσφέρει αυτή η ομάδα”.

ΥΓ1: Καλή… επιστροφή στον Νίκο Παππά! Να είναι γερός, δυνατός και χωρίς άλλες ατυχίες στην καριέρα του. Μας έλειψε και του λείψαμε. Τον χρειαζόμαστε και μας χρειάζεται. Γεια σου Παππά, Παππά…

ΥΓ2: Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να αναλύσω τι σημαίνει ήττα στη Σμύρνη. Ελπίζω κι εύχομαι να μη χρειατεί κιόλας, ωστόσο αν ο “Εξάστερος” δεν καταφέρει να “αποδράσει” από την Τουρκία (χτυπήστε ξύλο!), εδώ θα ‘μαστε να τα πούμε…

ΥΓ3: Μεταγραφικά σενάρια τέλος προς το παρόν.