Η μεταγραφή και το στοίχημα του “Σάλε”

Ο Παναθηναϊκός για άλλη μια φορά προβλημάτισε με την απόδοση του στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Απόλλων Πάτρας, εμφανίζοντας ακόμη περισσότερες αδυναμίες από αυτές που είχαμε δει στις ήττες από Μπαρτσελόνα, Ζιελόνα Γκόρα και Λοκομοτίβ Κουμπάν.

Γράφει ο Πάνος Παναγιωτόπουλος         

Ο Παναθηναϊκός προβλημάτισε ακόμη μια φορά σε εκτός έδρας παιχνίδι, αυτή τη φορά με αντίπαλο τον Απόλλων Πάτρας. Οι “πράσινοι” πήραν τη νίκη με την… ψυχή στο στόμα. Εμφανής η αδυναμία του “Τριφυλλιού” να κοντρολάρει τις επισκέψεις του μακριά από το ΟΑΚΑ, ακόμη και με αντιπάλους όπως οι Πατρινοί.

Ανάγκη για μεταγραφή

Και πάλι φάνηκε η αδυναμία του Παναθηναϊκού στη θέση «4». Εκεί όπου η απουσία του Τζέιμς Γκιστ είναι δυσαναπλήρωτη. Λείπει ο παίκτης που θα δώσει ενέργεια, τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα. Ένας “mobile” ψηλό που θα αγωνίζεται και στη θέση του center. Mε έφεση στο σκοράρισμα, στην τάπα και συνάμα με τα αθλητικά του προσόντα να μπορεί να ταιριάξει με τους Γκιστ, Ραντούλιτσα, Κούζμιτς.

Με αυτή τη μεταγραφή, ο Παναθηναϊκός θα αποκτήσει ένα άκρως δυναμικό ρόστερ και ένα βαθύ rotation, όπου προνόμιο του προπονητή θα είναι να στήνει την ομάδα ανάλογα με τις δυνατότητες του αντιπάλου.

Φυσικά, ο Τζόρτζεβιτς στην μέχρι τώρα προπονητική του καριέρα δεν μας έχει δείξει ότι προσαρμόζεται στις δυνατότητες του αντιπάλου, αλλά κάνει τον αντίπαλο να προσαρμόζεται στις δυνατότητες της δικής του ομάδας. Αυτό το είδαμε σε μεγάλο βαθμό με την Εθνική Σερβίας, κυρίως στο Μουντομπάσκετ του 2014. Εκεί οπου η ελληνική Εθνική ομάδα αποκλείστηκε στη φάση των “16”. Οι Σέρβοι και ο Σάσα Τζόρτζεβιτς είχαν κάτι το εκπληκτικό τότε.

Φανερά μελετημένος για τα πλεονεκτήματα της ελληνικής ομάδας, κυρίως στο μακρινό σουτ, ο “Σάλε” τα μετέτρεψε σε αδυναμίες,  με την εθνική να έχει χείριστο ποσοστό για τα δεδομένα του ματς από την γραμμή των 6.75. Όλα αυτά βέβαια,  σε συνδυασμό με τον “εγκλωβισμό” του μοναδικού ποιοτικού ψηλού μας, του Γιάννη Μπουρούση.

Δεύτερον, ο Παναθηναϊκός δεν “πονάει” μόνο στη θέση του «4». Αλλά και στις θέσεις «2-3». Καλός ο Φελντέιν, καλός και ο Πάβλοβιτς, ωστόσο αν ο Έξαστερος θέλει το triple crown, όπως έχει δηλώσει ο Τζόρτζεβιτς, θα ήταν καλό να αποκτηθεί ένας scoring guard με ποικίλες δυνατότητες, τόσο στο σουτ, όσο και στο drive. Έτσι, σε συνδυασμό με την επάνοδο των Παππά – Μποχωρίδη, ο Παναθηναϊκός θα έχει φτιάξει ένα πλήρες ρόστερ για την επίτευξη των στόχων του.

Ο Κούζμιτς είναι μια ακόμη εσωτερική μεταγραφή

H έλευση του Σέρβου… “δεινόσαυρου” δυσαρέστησε πολλούς… καναπεδάτους προπονητές που βιάστηκαν να προδικάσουν την απόδοση του παίκτη χωρίς καν να τον γνωρίζουν. Ο Κούζμιτς στο παιχνίδι με τον Απόλλων, όχι μόνο σκόραρε 18 πόντους, αλλά ήταν άκρως αποτελεσματικός έχοντας 8/10 εκτός παιδιάς. Αποτελεσματικός και στην επίθεση, αφού δεν έχασε μονομαχία στα ριμπάουντς, μαζεύοντας στο σύνολο 7!

Η αρχή για τον Όγκιεν Κούζμιτς δεν έλαβε χώρα στην Πάτρα, αφού καλή απόδοση είχε και στο ματς με την Καρσίγιακα στο ΟΑΚΑ. Ο Σέρβος βρίσκει τα πατήματα του και προσαρμόζεται πιο γρήγορα από το προκαθορισμένο στη φιλοσοφία της ομάδας. Σε αυτό βοήθησε και ο Τζόρτζεβιτς, αφού ο Κούζμιτς τον είχε coach και στην Εθνική Σερβίας. Παρόλα αυτά, ο “Σάλε” είναι και μετρ της ψυχολογίας και της πειθούς. Μπορεί να επηρεάσει κάθε παίκτη. Αυτό δεν το είδαμε μόνο στην αγωνιστική μεταμόρφωση του Κούζμιτς, αλλά και στην επιλογή του Παπαγιάννη να μείνει στον Παναθηναϊκό, απορρίπτοντας κάθε πρόταση που είχε στα χέρια του από κολλέγια της Αμερικής.

Ο Γιαννακόπουλος θα πρέπει να σταματήσει να γκρινιάζει…

Μετά το παιχνίδι με την Ζιελόνα Γκόρα, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος επέβαλε πρόστιμο στους παίκτες για την κακή απόδοσή τους, με στόχο να κρούσει το καμπανάκι του κινδύνου.

Κατά τη γνώμη μου, αυτή η πράξη είναι τελείως “αντιεπαγγελματική” και αψυχολόγητη. Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή περνά μια φυσική αγωνιστική κρίση. Έτσι και αλλιώς, μέσα στη χρονιά θα έκανε μια “κοιλιά” . Καλύτερα λοιπόν που έγινε από νωρίς, ώστε να μάθουν οι παίκτες πώς να διαχειρίζονται από εδώ και στο εξής την κάθε ήττα.

Κατανοητή η αγάπη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου για την ομάδα, κατανοητή και η ευθύνη της επιλογής προπονητή (η οποία ήταν άκρως επιτυχημένη), ωστόσο στην παρούσα φάση η ομάδα χρειάζεται ενθάρρυνση από όλους, πόσο μάλλον από τον ίδιο τον πρόεδρο.

Πριν από περίπου επτά χρόνια, ο Παναθηναϊκός αποκλειόταν από το Μαρούσι στην Ευρωλίγκα. Ίσως η πιο ντροπιαστική ήττα στην ιστορία του Παναθηναϊκού στη διοργάνωση. Την ίδια στιγμή, μετά το τέλος του παιχνιδιού ο πρόεδρος, Παύλος Γιαννακόπουλος, κατέβηκε στα αποδυτήρια, μίλησε στους παίκτες και τους ενθάρρυνε να κατακτήσουν το ελληνικό πρωτάθλημα, αφήνοντας πίσω την ήττα-σοκ. Το αποτέλεσμα; Πρωτάθλημα!

Εμπιστοσύνη στον κόουτς

Οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Λάθη που θα κοστίσουν. Έτσι και ο Σαλέ πού δεν είναι… Θεός, χρησιμοποίησε μόνο οκτώ παίχτες στην ήττα του Παναθηναϊκού με την Ζιελόνα Γκόρα. Δεν έχει σημασία αυτό όμως, μια επιλογή ήταν που εν τέλει δεν βγήκε.

Ο Παναθηναϊκός απόκτησε έναν προπονητή υπερ-γνώστη του μπάσκετ, ενώ έχει όλα τα φόντα και τις δυνατότητες να φτιάξει τη δική του ιστορία στο χώρα του ευρωπαϊκού και γιατί όχι, του παγκόσμιου μπάσκετ.

Μετά την εποχή Ομπράντοβιτς, ο σύλλογος υποστηρίζει πλήρως το δικό του παιχνίδι και δεν προσπαθεί να προσαρμοστεί στον τρόπο παιχνιδιού των αντιπάλων. Δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο από αυτό που έκαναν οι προηγούμενοι προπονητές (Πεδουλάκης-Ιβάνοβιτς), χωρίς όμως να παραβλέπουμε την προσφορά τους στο σύλλογο.

Υ.Γ.: H oμάδα χρειάζεται στήριξη και εμείς οι… “προπονητές του καναπέ”, καλό είναι, μετά από μια αποτυχία να μην τα “ρίχνουμε” όλα στον προπονητή, στους παίκτες και στους προέδρους. Ο καθένας έχει μερίδιο ευθύνης για κάθε επιτυχία-αποτυχία. Εδώ ταιριάζει και η… αγαπημένη φράση του Αλβέρτη που κρύβει πολλά και οφείλουμε να την ενστερνιστούμε.

Στις χαρές και στις λύπες μαζί!