Γιατί δεν έφυγες νωρίτερα, Γιάννη;

Ο Χρήστος Δημόπουλος σχολιάζει στο Όλα Πράσινα τη μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού στο Περιστέρι και εξηγεί πόσο καλύτερα θα ήταν για το τριφύλλι τα δεδομένα, αν το πείσμα Αλαφούζου-Αναστασίου δεν κράταγε τον δεύτερο τόσο καιρό και χωρίς λόγο στον πάγκο της ομάδας.

Ναι, ο Παναθηναϊκός έκανε ένα μεγάλο διπλό μέσα στον Ατρόμητο. Ναι, ο Παναθηναϊκός φώναξε στο Περιστέρι «παρών» εν όψει και του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο. Αυτό που όμως έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ο τρόπος που το έκανε.

Οι «πράσινοι» στο δεύτερο ημίχρονο απέναντι τον Ατρόμητο δεν ήταν απλά καλοί. Έβγαλαν έναν τσαμπουκά και ένα πάθος στο παιχνίδι τους που απέδειξε πως στο τριφύλλι υπάρχει ακόμα σφυγμός. Που απέδειξε ότι τόσο καιρό στο Κορωπί, ο Γιάννης Αναστασίου είχε χάσει τον τρόπο να πείθει τους παίκτες του να παίξουν σαν ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ στο γήπεδο.

Όλο αυτό το διάστημα έχουν ακουστεί τα μύρια όσα για τον Παναθηναϊκό. Για το ρόστερ του, για όλους τους παίκτες που αποκτήθηκαν, για τη διοίκηση για χίλια μύρια ακόμα. Έγραφα εδώ και μεγάλο διάστημα και μάλιστα σε αντιεμπορικούς για τέτοιες δηλώσεις καιρούς, ότι το ρόστερ του Παναθηναϊκού δεν είναι για πέταμα.

Σίγουρα έχει ελλείψεις, σίγουρα χρειάζεται ενίσχυση, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι ένα ρόστερ για να βρίσκεται 8 πόντους πίσω από τον Ολυμπιακό σε αυτό το ελληνικό πρωτάθλημα.

Δηλαδή ο Σάντσεθ που είδαμε στο Περιστέρι είναι μόνο για φωτογραφίες στο Ηρώδειο και για να ακούει τα αρνητικά σχόλια του κόσμου του τριφυλλιού σε κάθε ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης;

Δηλαδή, ο Βέμερ είναι ο χειρότερος δεξιός μπακ που έχουν δει ποτέ τα ματάκια μας;

Δηλαδή, ο Λουντ είναι ένας άτεχνος νεαρός Φιλανδός που ούτε μια πάσα της προκοπής δεν μπορεί να βγάλει;

Δηλαδή, στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές ομάδες με επιθετικό δίδυμο Μπεργκ-Καρέλη;

Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι λοιπόν κάτι. Η μεγάλη συζήτηση είναι αυτή: Ο Παναθηναϊκός εδώ και πάρα πολύ καιρό αδικούσε τον εαυτό του. Με τον Ρούτερ -έστω- στον πάγκο του αποδείχθηκε πως με διαφορετική διαχείριση από τον Γιάννη Αναστασίου τα πράγματα θα ήταν αλλιώς τώρα.

Ο Ρούτερ, θέλοντας και μη, στο Περιστέρι εξέθεσε τον Αναστασίου. Γιατί; Μα επειδή είχε κάνει ήδη δύο αλλαγές την ώρα που η ομάδα ήταν πίσω στο σκορ (στο 60’ ο Ατζαγκούν, στο 67’ ο Πέτριτς). Επειδή πέρασε τον Ατζαγκούν δίπλα στον αμυντικό χαφ Ζέκα και όχι σαν δεκάρι για να φτιάξει παιχνίδι. Επειδή, όταν μπήκε ο Πέτριτς δεν τον έβαλε πίσω από Καρέλη-Μπεργκ σε ένα 4-4-2, αλλά αντίθετα άλλαξε το σύστημα σε 4-3-3 για να αξιοποιήσει τις ικανότητες τόσο του Κροάτη όσο και των υπόλοιπων παικτών του που βρίσκονταν στον αγωνιστικό χώρο.

Όλα τα παραπάνω ήταν πράγματα που ο Αναστασίου δεν έκανε. Είχε κολλήσει στον εμμονικό του ρόμβο στο κέντρο και ακόμα και οι αλλαγές του, οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής και να έμπαινε, ήταν θέση με θέση χωρίς την παραμικρή αλλαγή στην τακτική. Αν είχε αποχωρήσει νωρίτερα δεν θα μιλάγαμε για ένα -8 από την κορυφή σήμερα, αλλά αυτή είναι μια ανώφελη κουβέντα που στηρίζεται σε «αν». Και με τα «αν», ιστορία δεν γράφεται.

Πλέον, από αύριο ο Παναθηναϊκός μπαίνει στην εποχή Στραματσόνι. Ο Ιταλός προπονητής έρχεται στην Ελλάδα με έναν και μόνο σκοπό. Να αποδείξει πως είναι ικανός να πετύχει και να φτιάξει το όνομά του μετά τις αποτυχίες σε Ίντερ και Ουντινέζε. Και αυτή η «do or die» αποστολή που έχει ο Στραματσόνι μόνο να ωφελήσει έχει το τριφύλλι.

Υ.Γ. Είπα να μην χαραμίσω το κείμενό μου στον Κύζα. Απλά, έτσι για τα στοιχεία, 17-7 ήταν τα φάουλ υπέρ του Ατρόμητου, 2 πεντακάθαρες φάσεις σε Καρέλη και Μπεργκ οι βοηθοί τις είδαν οφσάιντ, ενώ και προς το τέλος το πέναλτι του Λαζαρίδη πάνω στο Πέτριτς μπροστά στα μάτια του βοηθού, έγινε «γαργάρα». Έχουμε βαρεθεί να γράφουμε για τους διαιτητές κάθε αγωνιστική, αλλά κάθε φορά οι άτιμοι δεν μας αφήσουν σε ησυχία. Κρίμα πάντως για τον Κύζα χθες, του την χάλασαν ο Μπεργκ, ο Καρέλης και τα άλλα τα παιδιά…