Έσπασε η “κατάρα”

Στη «σκυλομαχία» της Σμύρνης, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να “αποδράσει” με το “διπλό” απέναντι στη Καρσίγιακα, ωστόσο αυτή η νίκη δε πρέπει να καμουφλάρει τις αδυναμίες του “Τριφυλλιού” που φωνάζουν για ενίσχυση.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Πανάς.

Σε ένα ματς που κατέληξε σε «θρίλερ», ο Παναθηναϊκός εμφάνισε σημάδια ζωής, πήρε ένα τεράστιο διπλό και έσπασε την άτυπη «κατάρα» που τον ταλανίζει εδώ και χρόνια σχετικά με τις εκτός έδρας αναμετρήσεις. Το σημαντικό δεν είναι η νίκη, αλλά το ψυχολογικό αβαντάζ, το άγχος που έφυγε και πλέον ένας άλλος άνεμος θα φυσάει στο ΟΑΚΑ, αυτός της ηρεμίας.

Για να μη μπερδεύεστε μερικοί, το διπλό σήμερα ήταν πολύ δύσκολο για πολλούς λόγους και αναφέρω μερικούς εξ’ αυτών. (1) Η Karsiyaka Arena κυρίως από τους περσινούς τελικούς της TBL* έχει δημιουργήσει μια καλή παράδοση απέναντι σε μεγαθήρια όπως η Εφές, η Φενέρ και η Μπαρτσελόνα. (2) Ο Παναθηναϊκός κουβάλαγε το άγχος να πάρει ένα «μεγάλο» διπλό, ενώ (3) επιπλέον με ήττα σήμερα θα ήταν πέμπτος και κανείς δε θα μπορούσε να του υποσχεθεί ότι θα κέρδιζε τη Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ βάσει της εικόνας που δείχνει. Για αυτούς και άλλους πολλούς λόγους, ο Παναθηναϊκός πήρε ένα σπουδαίο “διπλό” από τα παλιά.

Από τη Δομινικανή Δημοκρατία με αγάπη!

Όσοι τον αμφισβητούσαν στην αρχή της σεζόν καλούνται να κάνουν μια μεγάλη αναθεώρηση και να βγάλουν το καπέλο στο Σάσα Τζόρτζεβιτς για την εύρεση αυτού του παίκτη. Σίγουρα ο παίκτης που καθόρισε κατά πολύ την έκβαση της αναμέτρησης και τελείωσε τον αγώνα με 17 πόντους, 7 ριμπάουντ, 3 ασσίστ και 2 κλεψίματα. Ο Τζέιμς Φελντίν ήρθε εδώ για να μείνει και με τέτοιες εμφανίσεις είναι δεδομένο ότι οι “πράσινοι” βρήκαν ένα παίκτη-λαχείο στο πρόσωπο του. Οι συγκρίσεις με τον προκάτοχο του, Ει Τζει Σλότερ έπαιρναν και έδιναν στην αρχή της σεζόν και παρά τις καλές εμφανίσεις του Φελντίν, μερικοί ήταν επιφυλακτικοί όσον αφορά τη διατήρηση της καλής του απόδοσης. Ο «Νεοϋορκέζος» βέβαια φρόντισε με τη σημερινή του εμφάνιση να επισφραγίσει κάθε ανασφάλεια και να δηλώσει παρόν για ακόμα ένα βράδυ στον πιο σημαντικό έως τώρα αγώνα για το Παναθηναϊκό.

Οι διαφορές με τον Σλότερ είναι πολλές. Η βασικότερη είναι ότι ο Δομινικανός γκαρντ δεν είναι μονοδιάστατος. Ο Σλότερ ήταν ασταθής και κρυβόταν στα μεγάλα παιχνίδια, είχε αρκετά καλό ball handling και μπορούσε να σε σκοτώσει στη μέρα του με το δολοφονικό pull up j’ του (jump shoot μετά από ντρίμπλα). Ήταν πολύ soft τόσο στην άμυνα όσο στην επίθεση και δεν έκανε διείσδυση… ούτε με αίτηση. Από την άλλη ο Φελντίν είναι ένας αθλητικός γκαρντ που κάνει παραπάνω από μια δουλειά στο γήπεδο. Είναι κόμπο γκαρντ, που μπορεί να παίξει και ως «1» αν χρειαστεί. Βέβαια το γεγονός ότι ο Φελντίν δεν είναι καθαρός δημιουργός, προκαλείται επειδή αναγκάστηκε να παίξει και ως άσσος κατά το πρώτο του πέρασμα στην Ευρώπη. Στο Quinnipiac αγωνιζόταν καθαρά ως «2», αλλά για να βγάλει τα λεφτά του στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού κατάλαβε ότι πρέπει να αναπτύξει και άλλα χαρακτηριστικά. Το πέρασμα του από τη Καντού του έκανε καλό, όσον αφορά την ανάπτυξη του playmaking, καθώς ο Σαγκριπάντι (πρώην προπονητής του στη Καντού) τον χρησιμοποιούσε κατά κόρον στο 1, δίπλα στο κορυφαίο σκόρερ της ιταλικής ομάδας πέρυσι, Τζόνσον-Όντομ.

Αμυντικά ο Φελντίν εκμεταλλεύεται τόσο τα αθλητικά προσόντα του, όσο και τα τεράστια άκρα του (άνοιγμα χεριών κοντά στα 2.05) για να αποτελέσει ένα καλό περιφερειακό αμυντικό. Βάζει τα χέρια του πανέξυπνα στα μπάλα, αν και πιστεύω ότι ακόμα δεν έχει ξεδιπλώσει το αμυντικό του ταλέντο. Αυτό που τον χαρακτηρίζει βέβαια είναι το σουτ. Άψογη απελευθέρωση. Χρησιμοποιεί αρκετά τα step back j’s (το βηματάκι πίσω μετά από ντρίμπλα για εκτέλεση) σε μια κίνηση που αποσυντονίζει τον αντίπαλο και μοιάζει αδύνατον να αμυνθεί κανείς. Ο Φελντίν δε θυμίζει σε τίποτα τον Σλότερ, αντιθέτως και μετά την αρχηγική του εμφάνιση, μου έφερε στο νου έναν άλλο μεγάλο σούτινγκ γκαρντ των “πρασίνων”, τον Ντρού «από παντού» Νίκολας.

Ο παράγοντας Νικ Καλάθης

Ο Παναθηναϊκός τον έφερε τον καλοκαίρι όχι μόνο για να δίνει ανάσες στο Διαμαντίδη, αλλά για να γίνει ο ηγέτης των “πρασίνων”. Είναι θεαματική η διαφορά που παρουσιάζει το “Τριφύλλι” αν ο Νικ έχει καλό ή κακό βράδυ. Το θέμα είναι ότι ο Νικ είναι προϊόν Ομπράντοβιτς και παρότι γαλουχήθηκε στο πρόγραμμα των Φλόριντα Γκέιτορς, απέκτησε αυτό το winning mentality που του προσέφερε απλόχερα ο Ζοτς κατά τη θητεία του στο Παναθηναϊκό. Ο Καλάθης μας έδειξε ένα κομμάτι από τα ηγετικά του στοιχεία σήμερα. Πέτυχε τα δύο πιο κρίσιμα σουτ του αγώνα και προσέξτε, όταν η μπάλα ζύγιζε τόνους και όταν ο ίδιος είχε 0/4 τρίποντα και 1/5 στη συνέχεια.

Ναι, ο Καλάθης ήταν κακός σήμερα. Η άμυνα του ήταν κακή απέναντι στη περιφέρεια των Τούρκων και συγκεκριμένα απέναντι στον Άλτιντιγκ. Ήταν το χειρότερο του βράδυ οργανωτικά. Ωστόσο, ο ομογενής γκαρντ έδωσε σήμερα τη πολυπόθητη νίκη στην ομάδα του και έδειξε ότι αυτός είναι ο ηγέτης των “πρασίνων”.

Απαραίτητη ενίσχυση στην επόμενη φάση

Ο Παναθηναϊκός απέκτησε το πάνω χέρι για τη πρόκριση στην επόμενη φάση, ωστόσο η ανάγκη για μια, ακόμα και δύο προσθήκες φωνάζει. Ο Διαμαντίδης δεν έχει ανάσες, ενώ οι Φώτσης και Πάβλοβιτς δε μοιάζουν σε τίποτα με τους παίκτες που παρακολουθήσαμε στην αρχή της σεζόν. Ο Γκιστ προσπαθεί να καλύψει κάθε αδυναμία στο physical game μόνος του, ενώ οι τριάδα Καλάθης, Διαμαντίδης, Φελντίν κοντεύει να σκάσει. Ο Τζόρτζεβιτς είναι προπονητής που δεν αρέσκεται σε μεταγραφή, απλά για να κάνει μεταγραφή. Γι’ αυτό έκανε υπομονή για τον Κούζμιτς, όπως έκανε υπομονή και για το Φελντίν. Έτσι πρέπει να κάνουμε υπομονή και για τους επόμενους παίκτες που θα έρθουν. Θα είναι παίκτες που θα λειτουργήσουν κατευθείαν στο σύστημα της ομάδας και θα ταιριάξουν αμέσως στη φιλοσοφία, χωρίς να μπερδέψουν το ήδη υπάρχων υλικό.

Για παράδειγμα, ο παίκτης που θεωρούνταν κλεισμένος από τους “πράσινους” (και μιλάω φυσικά για τον Μπράις Κόττον) είναι ένας παίκτης που δε θα απέδιδε τα αναμενόμενα. Αυτό, γιατί ο απόφοιτος του Providence δεν είναι ρολίστας και χρειάζεται χρόνο για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Θα έπρεπε να φάει χρόνο στο ροτέισον, τόσο από το Φελντίν, όσο και από τον Παππά. Και αν για το πρώτο δεν θα υπήρχε πρόβλημα, για το δεύτερο είναι απαγορευτικό, αφού είναι απαίτηση της διοίκησης να βγουν μπροστά οι 90άρηδες Έλληνες του Παναθηναϊκού.

Για τη κατάσταση του Νικού Παππά θα μιλήσουμε λίγο παρακάτω. Οι παίκτες που έχει στο μυαλό του ο Τζόρτζεβιτς θα είναι συμπληρωματικοί και θα έρθουν για να δώσουν βάθος στο ρόστερ και όχι για να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Επίσης, δε μπορώ να προσδιορίσω τι στυλ παίκτη θέλει ο Σάλε. Από τη μια ο Ουόλτερς είναι ίδιο στυλ με τον Καλάθη, με χειρότερη άμυνα, αλλά αποτελεσματικότερος στο 1v1, ενώ ο Κόττον είναι ένα γρήγορο γκαρντ με σουτ και πολύ αθλητικός. Οπότε πιστεύω θα καταλήξει στη πιο μεστή επιλογή και σε ένα παίκτη που δε θα έχει πρόβλημα να είναι ρολίστας. Αυτά για το γκαρντ.

Τώρα στους ψηλούς πάλι δεν έχω καταλήξει αν προτιμάει παίκτες τύπου Γκιστ ή θα πάει σε κάποια λύση όπως αυτή τη Έρτσεγκ. Για το αν γίνουν μια ή δύο μεταγραφές μένει να το μάθουμε στη συνέχεια αν και η δική μου πρόταση είναι τελειώς διαφορετική. Προσθήκη στα γκαρντ που τη θεωρώ απαραίτητη και απόκτηση ενός φόργουορντ defensive stopper. Ένας παίκτης που θα εναλλάσεται στο «3» και στο «4» και θα είναι εξαιρετικός αμυντικός τόσο περιφερειακά, όσο και στον αέρα. Με αυτό τον τρόπο στέλνεις το Γκιστ στο 5 και κλείνεις και την αμυντική τρύπα στο 3.

Παππάς, η επιστροφή

Είναι γεγονός ότι ο Νίκος Παππάς επέστρεψε μετά από τεράστια απουσία και σοβαρό τραυματισμό. Είναι δεδομένο πως θα αργήσουμε να δούμε το παίκτη που όλοι ξέραμε, καθώς θέλει πολύ επιμονή και πολύ κόπο για να επανέλθει στην προϋπάρχουσα κατάσταση. Ίσως να πρέπει να αλλάξει και αγωνιστικό στυλ προκειμένου να καλύψει άλλες αδυναμίες. Ίσως να πρέπει να βελτιώσει περισσότερο το τρίποντο και να μη διεισδύει τόσο. Αυτό, γιατί ο τραυματισμός του Παππά είναι σε σημείο που κατά τη διείσδυση μπορεί να νιώσει ενόχληση. Ο ίδιος θα αισθάνεται και φόβο για το πώς θα πατήσει το πόδι του και θα είναι σίγουρο ότι θα είναι νωχελικός, ιδιαίτερα τώρα στις αρχές. Για το πώς θα εμφανιστεί ο Νίκος μένει να το μάθουμε στο προσεχές διάστημα. Ας του ευχηθούμε όλοι πολλές επιτυχίες και να τον δούμε να κάνει ματς όπως αυτό με τη ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ.