Ένα… “σκυλί του πολέμου” για τον Παναθηναϊκό!

Εδώ και καιρό οι “πράσινοι” βρίσκονται σε αναζήτηση γκαρντ και ο Κωνσταντίνος Πανάς μέσω του “Όλα Πράσινα” προτείνει στον Παναθηναϊκό τον Άλεξ Ρένφρο της Μπάγερν Μονάχου, σκιαγραφώντας τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του.

Η αλήθεια είναι ότι σπατάλησα αρκετό χρόνο μέχρι να καταλήξω ποιον παίκτη θα έπρεπε να προτείνω για τον Παναθηναϊκό και συγκεκριμένα για την backcourt του, η οποία προβληματίζει εδώ και περίπου 3 χρόνια. Ίσως οι πιο ορθολογικές επιλογές να έγιναν πέρυσι από τον Ιβάνοβιτς που έδειξε τι είδους μπάσκετ ήθελε να παρουσιάσει. Βέβαια, μιλάω για επιλογές και όχι για τα αποτελέσματα που παρουσίασε η συγκεκριμένη περιφερειακή γραμμή.

Έτσι, κατέληξα στον Άλεξ Ρένφρο, τον Αμερικανό με Βοσνιακό διαβατήριο που πέρυσι διέσυρε το σύνολο του Ιβάνοβιτς στο ΟΑΚΑ έχοντας 16 πόντους και 9 ασσίστ. Εκείνη η ομάδα της Άλμπα πραγματικά ήταν από τις πιο οργανωμένες ομάδες από άποψη στελέχωσης με τον Σάσα Ομπράντοβιτς να βασίζεται στο δυναμικό δίδυμο των Χάμοντς και Ρένφρο, στον εκρηκτικό Ρέτζι Ρέντινγκ που πρόσφατα αντιμετώπισε ο Άρης και στην πλουραλιστική frontcourt των Ραντόσεβιτς, Μπάνιτς και φυσικά του Μακλίν. Ομάδα ρόλων, με αμυντικό προσανατολισμό και αργό τέμπο με στοχευμένες επιθέσεις. Βέβαια αυτό το εξαιρετικό σύνολο διασκορπίστηκε φέτος. Πάμε όμως τώρα στον Άλεξ Ρένφρο.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Aπόφοιτος του Μπέλμοντ και γαλουχημένος υπό τις οδηγίες του Ρικ  Μπάιρντ (μεγάλη δόξα στο NCAA), ο Άλεξ Ρένφρο δεν είναι αυτό που λέμε καθαρό Playmaker. Αριστερόχειρας, επιβλητικό wingspan και τρομερά εκρηκτικός, λίγα από τα στοιχεία που είχε σαν κολεγιόπαιδο. Έπαιζε και στις δύο θέσεις των γκαρντ, αλλά έβλεπε περισσότερο την πάσα παρά το σκορ. Με την πρώτη ματιά φαινόταν σαν ένα καχεκτικό παιδάκι με πόδια καλαμάκια που ήταν έτοιμος να “σπάσει”. Βέβαια, είχε και έχει δώσει τόση δουλειά στο γυμναστήριο που τα αθλητικά του προσόντα ξεχώριζαν με το πρώτο ριμπάουντ που κατέβαζε. Τελείωσε το κολέγιο κατεβάζοντας 7.2 «σκουπίδια»!

Έμεινε undrafted το 2009 και έπειτα ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι στην Ευρώπη μέχρι να βρει το σπίτι του στη Γερμανία, όπου αγωνίζεται 2 χρόνια τώρα.

Είναι quarterback guard (ο όρος προέρχεται από το Αμερικάνικο football και είναι ο παίκτης ο οποίος βρίσκεται πίσω από την επιθετική γραμμή και φωνάζει τα συστήματα. Στο μπάσκετ έχουν δοθεί αρκετές ερμηνείες, με τη δική μου να βασίζεται στο καλό αμυντικό που τρέχει το σύστημα της ομάδας), ύψους 1.91 και αγωνίζεται και στις δύο θέσεις των γκαρντ. Ανέκαθεν κοίταζε περισσότερο τη πάσα, παρόλο που δεν είναι καθαρός pass first guard, αλλά στην Ευρώπη κατάφερε να καταξιωθεί ως point guard και να φτιάξει πολύ το Pick ‘n Roll παιχνίδι του.

Από τους πιο αθλητικούς γκαρντ που αγωνίζονται στην Ευρώπη. Καλόγυμνασμένοι ώμοι. Πήρε αρκετά κιλά στο πέρασμα του από Ισπανία. Πολύ αλτικός, αρέσκεται να τρυπώνει για τα επιθετικά ριμπάουντ, ακόμα και μετά από δικό του άστοχο σουτ. Βάσει αθλητικότητας μπορεί να ματσάρει ακόμα και φόργουορντ, αλλά δεν το πάω παραπέρα λόγω σωματοδομής. Όσο λεπτοκαμομένος και αν μοιάζει, άλλο τόσο δυνατός είναι. Δεν τον βάζεις εύκολα μέσα, αν και με προβληματίζει το γεγονός, ότι ενώ μπορεί, δεν σπάει εύκολα τα σκριν και επιλέγει ο προπονητής του να τον χρησιμοποιεί κατά κόρον under, αλλά αυτό οφείλεται και στη κακή πλευρική του ταχύτητα.

Δεν είναι καθαρό playmaker και παρόλο που έχει μεγάλο αριθμό στις ασσίστ δεν μπορεί να συγκριθεί με παίκτες όπως ο Ερτέλ ή ο Τεόντοσιτς. Είναι γκαρντ ο οποίος χρειάζεται οπωσδήποτε άλλον ένα καλό χειριστή για να αποδώσει τα μέγιστα, κάτι που θα εξηγήσουμε αργότερα. Είναι ένας οργανωτή μισού γηπέδου, οπότε θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε και ως PnR guard. Μεγάλος αριθμός των ασσίστ που μοιράζει προέρχεται από καταστάσεις Pick ‘n Roll. Σπάει πολύ καλά τη μπάλα στα φτερά και στη baseline μετά από διείσδυση, άρα εδώ χρειάζεται καλούς σουτέρ για να αξιοποιηθεί στο μέγιστο αυτή του η ικανότητα. Το court vision κρίνεται αρκετά καλό. Πάντα ψάχνει τα κοψίματα των συμπαικτών του και είναι αρκετά αλτρουιστής σαν παίκτης. Δεν εκβιάζει προσπάθειες, αλλά έχει αυτοπεποίθηση και θα πάρει τα μεγάλα σουτ χωρίς να διστάσει.

Έχει άρτια τεχνική, αλλά δεν θέλει να γίνεται fancy ή κουραστικός με πολλές ντρίμπλες. Έχει δουλέψει απίστευτα το αριστερό του χέρι και ο τρόπος με τον οποίο επιτίθεται από την αριστερή πλευρά είναι απολαυστικός. Αλλά έχει «αλλεργία» όσον αφορά το δεξί του χέρι. Ακόμα και σε επίθεση από το δεξιό διάδρομο επιμένει να τελειώνει με το αριστερό χέρι, πράγμα που πολλές φορές τον κάνει προβλέψιμο. Αλλά όσοι τον έχουν παρακολουθήσει ξέρουν ότι είναι τόσο εκρηκτικός που δύσκολα τον σταματάς από την αριστερή πλευρά.

Σε καταστάσεις Pick ‘n Roll ο Ρένφρο είναι πλουραλιστικός. Μπορεί είτε να σουτάρει από μέση ή μακρινή απόσταση, είτε να επιτεθεί κατά μέτωπο στο καλάθι απέναντι σε οποιονδήποτε ψηλό, είτε να μοιράσει το παιχνίδι. Όπως προείπα είναι ένας πολύ καλός οργανωτής μισού γηπέδου.

Θα ήθελα να αφιερώσω μια ολόκληρη παράγραφο για το θέμα “σκοράρισμα” του Άλεξ Ρένφρο και συγκεκριμένα για το σουτ του. Πραγματικά, έχει από τους πιο ανορθόδοξους και περίεργους μηχανισμούς εκτέλεσης. Χρησιμοποιεί ελάχιστο άλμα στο jump shoot του, βέβαια εκτελεί αρκετά γρήγορα, ώστε να αποφεύγει τα μπλοκ. Η απελευθέρωση του και ο τρόπος με τον οποίο σπάει τon καρπό είναι ακριβής για να φτάσει η μπάλα στο πλεκτό. Βλέπετε, ο Ρένφρο όντας πολύ αθλητικός έβαζε πολύ άλμα στο σουτ και χρησιμοποιούσε περισσότερο τον ώμο, παρά τον καρπό για να σουτάρει. Αυτό τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει. Βασίζεται περισσότερο στον καρπό και στο μικρό άλμα, παρά στο άλμα και στον ώμο, όπως συνήθιζε. Εκτελεί βολές φέρνοντας τη μπάλα πλάγια στον ώμο κάτι που θεωρείται απαγορευτικό από τους προπονητές στις μικρές ηλικίες. Θα έλεγα ότι είναι above average σουτέρ. Δεν είναι κακός, ούτε κλασσικός, αλλά δε θέλεις ποτέ να τον αφήσεις ελεύθερο.

Δεν έχει hot zones, δηλαδή σημεία στα οποία σουτάρει πιο συχνά. Αν νιώσει σίγουρος θα πάρει το σουτ είτε από τα 8, είτε από τα 6 μέτρα, αλλά γενικά θα έλεγα ότι χωρίς τη μπάλα στήνεται κυρίως στα φτερά, ενώ με τη μπάλα σουτάρει κυρίως από τη κορυφή. Αρέσκεται στο να διεισδύει χωρίς να νοιάζεται για τον αντίπαλο. Προστατεύει αρκετά καλά τη μπάλα πηγαίνοντας προς το καλάθι, αλλά με προβληματίζει ότι έχει θέματα με τις επαφές.

Στα ριμπάουντ βασίζεται στο μεγάλο άνοιγμα χεριών και στα πολύ καλά αθλητικά του προσόντα. Eίναι μαχητικός και δε πρόκειται να αφήσει μπάλα στην οποία ξέρει, ότι μπορεί να τη κάνει δικιά του. Έχει μεγάλο αριθμό ριμπάουντ σε όλη του τη καριέρα.

Αμυντικά ο Ρένφρο παίζει πολύ έξυπνα, αλλά υστερεί σε μερικά σημεία. Πιέζει πολύ έξυπνα τη μπάλα και μπορεί να μείνει πάνω στον αντίπαλο του, κυρίως λόγω της μαχητικότητας που τον διακρίνει. Υστερεί αρκετά σε πλάγια βήματα και με προβληματίζει το ότι χάνεται στις αλλαγές στα σκριν. Γενικά είναι ένας καλός αμυντικός, τον οποίο μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις πάνω σε γρήγορα γκαρντ, αλλά χρειάζεται και έναν καλό συμπαίκτη στις αλλαγές στο Pick ‘n Roll. Δηλαδή δυάδα με Ραντούλιτσα, ένας καλός scoring guard μπορεί να κάνει… πάρτυ. Μου αρέσει η αμυντική του αντίληψη, δε μασάει στα fakes, αλλά θέλει δουλειά στην αντιμετώπιση της close up.

Ωστόσο, επειδή ο Άλεξ Ρένφρο δεν είναι ο Μάικλ Τζόρνταν έχει και μειονεκτήματα. Αρχικά, να πω ότι είναι παίκτης ρόλων και ότι τόσο ο Ομπράντοβιτς, όσο και ο Πέσιτς του έδωσαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις ομάδες τους, ακριβώς γιατί μπορεί να γίνει κινητήριος μοχλός για αυτές. Βέβαια, υστερεί αρκετά στις αποφάσεις κάτω από πίεση και είναι ανθεκτικός στην επαφή. Εκεί οφείλεται και ο μεγάλος αριθμός λαθών. Ένας άλλος παράγοντας είναι ότι ο Ρένφρο λειτουργεί άψογα, όταν έχει άλλον ένα καλό χειριστή δίπλα του. Στη Μπάγερν ο Αμερικανός γκαρντ δεν βρήκε τη κάλυψη που θα ήθελε έχοντας δίπλα του κυρίως τον Κέι-σι Ρίβερς. Αντιθέτως λειτούργησε άψογα με τους Τζόναθαν Τάμπου και Κλιφ Χάμοντς στην Άλμπα Βερολίνου. Είναι φορές που παρασύρεται από το ένστικτο και το πάθος του, κάτι που μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Γιατί Ρένφρο;

Το πιο σημαντικό δεν είναι να φέρεις έναν παίκτη, απλά για να πεις ότι έκανες μεταγραφή, αλλά ο παίκτης που θα έρθει να είσαι σίγουρος ότι θα σου δώσει πράγματα και δε θα σου πάρει. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο Παναθηναϊκός ως ομάδα έχει αποκτήσει μια ομοιογένεια και ένας παίκτης που θα θέλει το δικό του χώρο και χρόνο για να αναπτυχθεί, ίσως να χαλάσει αυτό το σύνολο. Ο Ρένφρο λοιπόν είναι ιδανικός για να πλαισιώσει τη backcourt του “Τριφυλλιού” και να δώσει πράγματα που λείπουν από την ομάδα. Αρχικά θα προσφέρει άλλον ένα δημιουργό-σκόρερ μισού γηπέδου. Έναν παίκτη που αρέσκεται στο να παίζει Pick ‘n Roll. Έναν ακόμα καλό αμυντικό πάνω στη μπάλα. Το πιο σημαντικό; Θα φέρει τη σκληράδα που λείπει αυτή τη στιγμή από το Νίκο Παππά. Έναν refuse to lose παίκτη που πάνω απ’ όλα βάζει την ομάδα του και όχι τα στατιστικά. Έναν στρατιώτη που θα είναι πολύ χρήσιμος στη φαρέτρα του Τζόρτζεβιτς. Ο Ρένφρο μπορεί να αγωνιστεί ιδανικά μαζί με όλους τους γκαρντ του Παναθηναϊκού και πιστεύω πως μπορεί να δημιουργήσει ένα δυναμικό δίδυμο με το Φελντίν χωρίς να μειώσει τις προσπάθειες του Πουερτορικανού.

Ο Ρένφρο είναι ένας οικονομικός παίκτης που όμως δε θα σου κάνει τη διαφορά, αλλά θα πλαισιώσει ιδανικά τη περιφέρεια του Παναθηναϊκού, θα ξεκουράσει το Νικ Καλάθη και θα αναλάβει μαζί με τον ομογενή γκαρντ εξ’ ολοκλήρου το δημιουργικό κομμάτι, πράγμα που σημαίνει ακόμη λιγότερα καθήκοντα για τον Διαμαντίδη. Το θέμα βέβαια με το καλό δεν είναι πάντα και το ακριβοπληρωμένο. Σίγουρα θα έχει περισσότερες πιθανότητες να αποδόσει, αλλά ίσως και να χαντακωθεί. Κανείς δε μπορεί να εγγυηθεί ότι ένας Ντιλέινι θα ήταν πρώτο βιολί στο Παναθηναϊκό. Στο προπονητικό τιμ και στη διοίκηση υπάρχει η θέληση να βγουν μπροστά οι Παππάς και  Γιάνκοβιτς.

Ρίξτε μια ματιά

O Τζος Μάτζετ συστήθηκε στο Ευρωπαϊκό κοινό πριν ένα χρόνο αγωνιζόμενος με το Κόροιβο Αμαλιάδας. Είναι 26 ετών και αγωνίζεται στην NBDL μετρώντας 11.6 πόντους 9 ασσίστ και 2.8 κλεψίματα ανά αγώνα με 40% στα τρίποντα.

Ένας λευκός Ντι Τζέι Κούπερ, ίσως και με μεγαλύτερο οργανωτικό ρεπερτόριο από αυτό του γκαρντ της ΑΕΚ. Τρομερό court vision που κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους. Στο κολέγιο τον χαρακτήριζαν τον νέο Στιβ Νας. Πολύ καλή αντίληψη για το παιχνίδι. Κυνηγάει εδώ και χρόνια το Αμερικάνικο όνειρο, αλλά σαν παίκτης είναι ταμάμ για Ευρώπη. Ελπίζω σύντομα να το καταλάβει και να τον απολαύσουμε στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Αξίζει να τον παρακολουθήσετε.