Editorial
Έκανε το καθήκον του!
«Μένουμε Ελλάδα» για μια ακόμη αγωνιστική και ο Κωνσταντίνος Πανάς γράφει για τον αγώνα του Παναθηναϊκού στη Λευκάδα, αλλά και την ανάγκη του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου να δοθεί δανεικός.
«Μένουμε Ελλάδα» για μια ακόμη αγωνιστική και ο Κωνσταντίνος Πανάς γράφει για τον αγώνα του Παναθηναϊκού στη Λευκάδα, αλλά και την ανάγκη του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου να δοθεί δανεικός.
Μια ακόμη αγωνιστική στο ελληνικό πρωτάθλημα, με τον Τσάβι Πασκουάλ να κάνει εξαιρετικό ροτέισον. Αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα είναι ότι ουδέποτε κάνει συντήρηση. Προσπαθεί να τους διατηρεί όλους φρέσκους. Ο Μποχωρίδης χτύπησε πάλι 20λεπτο, όχι τόσο καλός επιθετικά, αλλά παίζει πολύ μυαλωμένη ατομική άμυνα, ενώ χρησιμοποιεί τα μεγάλα άκρα του για να πάει στο κλέψιμο. Αρκετά πιο επιθετικός στην δεύτερη χρησιμοποίηση του. Κέρδισε και δύο γκολ-φάουλ.
Είχα τονίσει ότι για να μπορέσει να δείξει τον πραγματικό του εαυτό, έπρεπε να δοθεί δανεικός σε μια ομάδα, όπου θα έχει μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτό που έκανε ο Ολυμπιακός με τον Σλούκα.
Το θετικό είναι ότι ο Πασκουάλ προσπαθεί να βρει σε όλους ρόλο, ώστε να δίνουν ότι μπορούν ακόμη και στην Ευρώπη. Προσέξτε… Το να επιβάλλει κανείς σε κάποιον προπονητή να αγωνίζεται ΒΑΣΙΚΟΣ ο Χαραλαμπόπουλος στην Ευρώπη… τότε πρέπει να είναι τρελός. Το παιδί είναι 19 ετών στα 20, πρέπει να το συνειδητοποιήσουν ορισμένοι.
Τι σημαίνει αυτό όμως; Στην Ελλάδα έχουμε ένα κακό, να θεωρούμε τον έτοιμο παίκτη μετά τα 24, χρησιμοποιώντας τα παραδείγματα των Σπανούλη και Διαμαντίδη.
Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!
Οι Σέρβοι και οι Ισπανοί, όντας πιο σκληροί αναφορικά με την ανάπτυξη ταλέντων, τους ρίχνουν στη φωτιά από μικρότερες ηλικίες. Αφενός γιατί δεν έχουν την πίεση επιτυχίας σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αφετέρου επειδή η παραγωγή ταλέντων είναι το πρώτο τους μέλημα. Αυτό που επιθυμούν, είναι να μην αφανιστούν σαν μπασκετικός λαός και οι δύο αυτές χώρες το έχουν καταφέρει στο έπακρο.
Βλέποντας και την σημερινή εικόνα του Βασίλη στη Λευκάδα, είμαι πεπεισμένος πως χρειάζεται αγωνιστικό ρυθμό και δεν πρόκειται να τον αποκτήσει ακόμη και μέσα από 20λεπτα στην Ελλάδα. Θα μου πείτε, αν αξίζει να παίζει και στην Ευρώπη, πρέπει να το αποδείξει στα ευκολότερα θεωρητικά ματς.
Προσέξτε, το ότι ο αντίπαλος είναι υποδεέστερος δεν σημαίνει ότι το ματς είναι και τελειωμένη υπόθεση. Δεν σημαίνει πως δεν παίζουν άμυνα και εννοείται δεν σημαίνει πως αναγκαστικά οι μικροί πρέπει να παίζουν. Ο Μποχωρίδης είναι μπασκετική μου αδυναμία από τα 16 του που έπαιζε στον Άρη και τον χάζευα στο “Παλέ”, στα χρόνια μου ως φοιτητής. Σας λέω λοιπόν με βεβαιότητα, ότι ο παίκτης ψάχνει ακόμη τον εαυτό του και έχει χάσει αυτοπεποίθηση και τσαμπουκά που είχε τότε. Ας μην βιαστούμε να τον κρίνουμε, πέρυσι έχασε όλη τη σεζόν, φέτος ψάχνει ρυθμό και χαίρομαι που επιθυμεί να κάνει πολλές δουλειές.
Ο Χαραλαμπόπουλος λοιπόν είναι μια άλλη περίπτωση παίκτη, δέχεται πίεση για να κάνει το κάτι παραπάνω από τα 19 του. Με μαθηματική ακρίβεια, αν δεν δοθεί δανεικός και φέτος, θα δούμε τα ίδια του χρόνου. Αν δεν πατήσει παρκέ και δεν φάει «ξύλο» να ματώσει, δεν πρόκειται να δούμε αυτό που περιμένουμε ακόμη. Αν δεν νιώσει σίγουρος για τις δυνατότητες του, θα αγωνίζεται 20 λεπτά ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΟΥΤ. Χωρίς να κάνει σουτ…
Όχι δεν ξέχασε το μπάσκετ, ούτε ξαφνικά το παιδί έπαθε ψυχολογικά. Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι δεν νιώθει άνετα κάτω από αυτό το ρόλο. Ότι σε αυτή την ηλικία έπρεπε να αγωνίζεται περισσότερα λεπτά σε μια ομάδα που θα έχει πιο αναβαθμισμένο ρόλο για να μπορέσει να ΜΕΤΡΗΣΕΙ τις δυνατότητες του. Το γεγονός ότι δεν είναι επιθετικός δεν είναι επειδή δεν μπορεί, είναι επειδή δεν νιώθει άνετα με τον ρόλο και τις ικανότητες του. Είναι και το κομμάτι της πείρας. Άλλο να έχεις αντιμετωπίσει 1000 παίκτες στην καριέρα σου και να ξέρεις ότι μπορείς να νικήσεις τους 800 (πλειοψηφία των οποίων είναι μικρής ηλικίας) και άλλο 10.000. Όταν πάρει ματς και αποκτήσει συνεχή αγωνιστικό ρυθμό, θα μπορέσει να συνειδητοποιήσει αν μπορεί ή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιον.
Δυστυχώς, τα σωματομετρικά του στοιχεία δεν τον ευνοούν. Κοντός για «4», αργός για «3», το έχουμε πει πολλές φορές. Ένα στοιχείο λοιπόν που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί είναι το παιχνίδι στο ποστ, αφού πλέον λίγα είναι τα τριάρια που ποστάρουν. Είναι ΠΟΛΥ δύσκολο το κομμάτι του ποστ πάντως… Πολύ δουλειά στα πόδια, στον κορμό και στα τελειώματα.
Τέλος, χάρηκα που είδα το Νίκο Παππά να παίρνει μόνο ένα σουτ, να μαζεύει ριμπάουντ και να μοιράζει παιχνίδι.