Editorial
Έγκλημα και Τιμωρία!
“Euroleague Madness”, με τον Κωνσταντίνο Πανά να γράφει για το διπλό πρόσωπο των «πρασίνων», την ολική μεταμόρφωση του Παππά, που όμως δεν μπορεί να γίνει playmaker, και το ορατό – πλέον – σενάριο του αποκλεισμού.
“Euroleague Madness”, με τον Κωνσταντίνο Πανά να γράφει για το διπλό πρόσωπο των «πρασίνων», την ολική μεταμόρφωση του Παππά, που όμως δεν μπορεί να γίνει playmaker, και το ορατό – πλέον – σενάριο του αποκλεισμού.
Έτσι είναι τα πράγματα και όλο και κάτι θα μας φταίει σήμερα. Σε όλους. Ο προγραμματισμός, οι παίκτες που δεν υπάρχουν, ο ηγέτης που δεν υπάρχει, οι προσωπικότητες, τα εκατομμύρια του Καλάθη, ο Μπουρούσης και φυσικά ο Πασκουάλ. Προσθέστε και άλλα. Πριν καιρό, μας έφταιγε που δεν είχαμε παικταράδες σαν τον Τζεντίλε… Μετά που έπαιζε ο Τζεντίλε, μας έφταιγε το “αιώνιο” ταλέντο, ο Παππάς, και τώρα μας φταίει που δεν παίζει. Μας φταίει και ο Δημήτρης που δεν τα “σκάει” όπως τα έσκαγαν οι προκάτοχοι του. Όλα μας φταίνε στις ήττες.
Premium quality – Ultras quality – Ultras Streetwear
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους και να μην κρυβόμαστε. ΠΡΩΤΟΣ απ’ όλους βγήκα να υπερασπιστώ τον Καλάθη στο κακό του ξεκίνημα. Με δικαίωσε για τρεις μήνες. Πλέον, η εικόνα του δεν διαφέρει από αυτή ενός μέτριου ρολίστα και δεν μοιάζει σε τίποτα με παίκτη που ήρθε με διθυράμβους από το ΝΒΑ, αποτελώντας τον βασικό πόιντ γκαρντ της Εθνικής. Και είχα κάνει το λάθος να τον συγκρίνω με τον τεράστιο Παπαλουκά, όταν ο Νικ πετούσε. Αυτό που δεν έχει ο Νικ και φαίνεται από πέρυσι είναι η διάρκεια. Πέρυσι ξεκίνησε με τεράστια νούμερα και στο δεύτερο μισό χάθηκε. Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτό το κομμάτι της σεζόν, όπου εξαφανίζεται, γιατί στην κυριολεξία αυτό κάνει. Δεν έχει καμία δύναμη να επηρεάσει το παιχνίδι, όχι να το αλλάξει ή να το επηρεάσει, όπως επιβάλλεται να κάνει ο playmaker μιας ομάδας. Όπως, λοιπόν, πρώτος θέλησα να τον προστατέψω, πρώτος πρέπει να γράψω κιόλας ότι όταν ο Καλάθης είναι σε αυτά τα στάνταρντ, ο Παναθηναϊκός δεν διαφέρει από καμία Ζαλγκίρις ή Ούνιξ. Και μπορώ να πω με ασφάλεια ότι με Πάνγκος, Βέστερμαν, Λεκαβίτσιους η μια και Κολόμ η άλλη, είναι πιο μπροστά.
Όταν το μυαλό της ομάδας σου είναι σε τέτοια πτώση, πως περιμένει κανείς να παίξει σοβαρό μπάσκετ; Όταν το δεύτερο πόιντ γκαρντ, και ενώ η διαφορά έχει περάσει τους 10 πόντους, προσπαθεί να το πάει στο “ένας εναντίον πέντ”ε και δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του σουτάροντας τρίποντα πάνω σε άμυνα; Αλλά ο Τζέιμς πάντα αυτός ήταν. Ευχή και κατάρα μαζί. Ή θα σε σώσει ή θα σε καταστρέψει. Σήμερα, δυστυχώς, ήταν η χειρότερη του εμφάνιση από την επιστροφή του και έπειτα. Όχι μόνο δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τον Πάνγκος επιθετικά – τι ωραίο playmaker – αλλά δεν μπορούσε να τον κυνηγήσει μέσα από τα σκριν. Και τι να κάνει και ο Πασκουάλ; Δεν τραβούσε κανένας από τους δύο και έβαλε μέχρι και τον Παππά σε ρόλο οργανωτή.
Η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων… Το παιδί από σκόρερ, έγινε ο καλύτερος περιφερειακός αμυντικός so far, ενώ πλέον καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και ως πόιντ γκαρντ. Το θέμα, όμως, είναι ότι πέρα από το φυσικό ταλέντο και το court vision που διαθέτει, ο Παππάς δεν θα γίνει ποτέ καθαρός οργανωτής. Πάντα το μυαλό του θα είναι να λειτουργήσει σαν “find the gap guard”. Πάντα θα αναζητάει διάδρομο για τον ίδιο και παρότι έψαξε απόψε να σπάσει την μπάλα στα φτερά και λίγο στην κορυφή, δεν μπορεί εύκολα μέσα από pick-n-roll να δει την πάσα. Τουλάχιστον όχι φέτος. Θέλει ένα ολόκληρο καλοκαίρι και πολλή εμπειρία για να καταφέρει να παίξει με επιτυχία στην θέση «1». Ο Παππάς χάνει ενέργεια στην θέση αυτή με το να κατεβάσει και έχοντας το νου του πρώτα να πασάρει και μετά να σκοράρει, χάνει την λειτουργικότητα του, κυρίως όταν οι πάσες αυτές δεν οδηγούν σε εύκολο καλάθι, άρα υπάρχει απλά σαν ball mover. Όταν επέστρεψε ο Καλάθης μέσα, ο Παππάς συνδέθηκε αμέσως με το καλάθι, γιατί είχε ένα παίκτη που ζει καθαρά για να πασάρει. Δεν μπορεί ο Παππάς να ντυθεί πόιντ γκαρντ, επειδή οι άλλοι δύο δεν είναι σε καλό “φεγγάρι”.
Πλέον, βέβαια, τα πράγματα γίνονται ιδιαίτερα άσχημα. Ο Παναθηναϊκός έχει πέντε αγώνες… “φωτιά” που μπορεί να τους κερδίσει ή να τους χάσει όλους. Είναι 3 νίκες μπροστά από την Νταρουσάφακα, ελέω της διαφοράς και χωρίς να έχουν παίξει οι Τούρκοι με τον Ολυμπιακό, ο οποίος αναζητάει το καλύτερο πλασάρισμα μετά την ήττα της Φενέρμπαχτσε.
Όπως και να ‘χει, ο Πασκουάλ ήταν λάθος στο δεύτερο ημίχρονο. Άργησε να πάρει time out και… χίλια ακόμη που θα βγουν να γράψουν. Απλά… δεν έβαλε και βούτυρο στο χέρι του Σίνγκλετον. Δεν υπνώτισε τον Καλάθη. Δεν είπε στον Τζέιμς “ντουγρού μέσα και όποιον πάρει ο Χάρος”, αντιθέτως δεν τον κράτησε πολύ στο παιχνίδι.
Ο Τζεντίλε ήταν ο πρώτος που αποχώρησε με απόφαση του Πασκουάλ και με την τωρινή εικόνα, το καλοκαίρι η καμπάνα θα είναι βαριά. Εξάλλου, ο Ιταλός δεν ήταν ο μόνος που συναντήθηκε με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο…
ΥΓ: Δεν θα ήθελα με τίποτα να βρίσκομαι σήμερα στα αποδυτήρια των «πρασίνων».