Editorial
Στο Τέχελεν γίνεται δουλειά!
Ο Μπάμπης Τσιμπίδας γράφει για την ομάδα που δημιουργείται στην προετοιμασία, τις ελλείψεις και την διοικητική ασυνέπεια.
Ο Μπάμπης Τσιμπίδας γράφει για την ομάδα που δημιουργείται στην προετοιμασία, τις ελλείψεις και την διοικητική ασυνέπεια.
Είναι περίεργη η φετινή προετοιμασία του Παναθηναϊκού στο Τέχελεν. Δεν είναι η πιο δύσκολη, γιατί δεν μπορεί να συγκριθεί με την… πενταήμερη στο πρώτο καλοκαίρι του Γιάννη Αναστασίου. Τότε που ήταν 6-7 κανονικοί παίκτες και 18 έφηβοι. Όχι, δεν ισχύει κάτι τέτοιο, διότι φέτος ο Μαρίνος Ουζουνίδης προπονεί κανονικούς ποδοσφαιριστές και μερικούς ταλαντούχους νεαρούς.
Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!
Από τη μία, επικρατεί αβεβαιότητα. Ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ έχει εξαφανιστεί από την καθημερινότητα της εταιρίας του και τα στελέχη που διοικούν, δεν μπορούν να κάνουν πολλά όταν δεν έχουν χρήματα στο ταμείο. Αντίθετα, όσες υποσχέσεις έδωσαν μέχρι σήμερα δεν τις τήρησαν, είτε γιατί υπερεκτίμησαν τη ρευστότητα, είτε επειδή… προδόθηκαν ως προς τη χρηματοδότηση.
Από την άλλη, υπάρχει ελπίδα. Η δουλειά του Μαρίνου Ουζουνίδη και των συνεργατών του βγαίνει στο γήπεδο, όπως συνέβη πέρυσι και εγγυάται ένα ανταγωνιστικό σύνολο. Σίγουρα με ελλείψεις, από τη στιγμή που βασικοί παίκτες αποχώρησαν, αλλά θα δημιουργηθεί μία ομάδα που θα τα δίνει όλα.
Όποιον φίλαθλο και να ρωτήσεις, έχει εμπιστοσύνη στον Ουζουνίδη και στο επιτελείο του, όμως αποστρέφεται τον Γιάννη Αλαφούζο και τους διοικούντες. Δεν είναι παράλογο το συναίσθημα. Ο μεγαλομέτοχος και η διοίκηση επέτρεψαν να δημιουργηθεί. Επιπλέον, με την κατάσταση στο απροχώρητο δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν υπάρχουν τα περιθώρια, άλλωστε.
Δεν είναι όλα μαύρα
Παρακολουθώντας την προετοιμασία από κοντά, υπάρχουν λόγοι για αισιοδοξία. Το ρόστερ είναι πάρα πολύ καλό σε ότι αφορά το μεσοαμυντικό κομμάτι. Άλλωστε, από την εστία μέχρι τους αμυντικούς χαφ, δεν έχει φύγει κάποιος παίκτης. Βέβαια, δεν είναι όλα ρόδινα. Χρειάζεται «βάθος», ειδικά στα άκρα της άμυνας και ενσωμάτωση των νεαρών παικτών.
Μεσοεπιθετικά, είναι ένα άλλο θέμα… Το πρόβλημα είναι ξεκάθαρα ποσοτικό και ποιοτικό. Ο Μολίνς δεν «γεμίζει» το μάτι μέχρι στιγμής, ο Χατζηγιοβάνης είναι άδικο να φορτωθεί την αντικατάσταση του Εμποκού και ο Πίσπας είναι ανέτοιμος. Ο Άλτμαν δείχνει καλά στοιχεία και πείθει ότι θα δώσει πράγματα, όμως δεν αρκεί. Επιβάλλεται να γίνουν καλές μεταγραφές.
Για να είμαστε δίκαιοι, τα ονόματα που μαθαίνουμε είναι πολύ καλά. Θα άρεσαν ακόμα και σε πιο… πλούσιες εποχές. Ο Λουτσιάνο είναι ένας ποιοτικός ποδοσφαιριστής, ως «πακέτο» είναι πιο πλήρης από τον Κλωναρίδη. Φυσικά, θα δούμε στο γήπεδο τι θα δώσει, αλλά για αυτό με κανέναν δεν είσαι σίγουρος. Ούτε καν με τον Μέσι και τον Ρονάλντο. Στους επιθετικούς, οι Ερντίντς, Αρμεντέρος και Στοίλκοβιτς είναι φορ με καλά βιογραφικά. Δεν είναι… Μπεργκ, αλλά το έχουμε ξαναπεί: δεν πιάνεις συνέχεια το λαχείο.
Εφόσον αποκτηθεί ένας στράικερ με αυτά τα προσόντα, σε συνδυασμό με τον Λουτσιάνο, δημιουργείται μία καλή «μαγιά». Έπειτα, είναι αναγκαίο να προστεθούν και εναλλακτικές επιλογές, γιατί με 4-5 παίκτες δεν θα βγει η σεζόν. Με τα πολλά παιχνίδια, χρειάζονται και αναπληρωματικοί, όπως ο 20χρονος Καμπέσας, ο οποίος είναι μία πολύ καλή περίπτωση. Περαιτέρω, τα υπόλοιπα θα φανούν στον αγωνιστικό χώρο και θα εξαρτηθούν από τη συνέπεια της ΠΑΕ… Αυτό, δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικό…