Δικαιώματα δίνει ο… Αργυρός, όχι ο Παναθηναϊκός!

Έχοντας αφήσει λίγες μέρες να περάσουν προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα, ο Νικόλας Φλωράτος σχολιάζει τα «νυχτοπερπατήματα» των «τεσσάρων» στη Μόσχα, εξηγεί γιατί η «καμπάνα» της διοίκησης ήταν απόλυτα σωστή και αναλύει γιατί μπορεί να βγει… σε καλό.

Συνειδητά, επέλεξα να αφήσω λίγες μέρες να κυλήσουν προκειμένου να σχολιάσω το συμβάν της Μόσχας, που ήρθε στη δημοσιότητα το απόγευμα της Παρασκευής και αφορά στα «νυχτοπερπατήματα» των Νικ Καλάθη, Κέι Σι Ρίβερς, Κρις Σίνγκλετον και Τζέιμς Γκιστ στη ρωσική πρωτεύουσα, ανήμερα του φιλικού με την Χίμκι και παραμονή του αμέσως επόμενου με την Νταρουσάφακα για το «Gomelsky Cup».

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

Χωρίς να θέλω (ούτε χρειάζεται) να μακρυγορήσω για ένα θέμα, που κατά δήλωση Πασκουάλ θεωρείται λήξαν, θα ήθελα να επισημάνω δυο πραγματάκια (που λέει ο λόγος), «απαντώντας» κατά κάποιο τρόπο σε όλους εκείνους που ύψωσαν ασπίδα μπροστά από τους παίκτες, εξαπολύοντας παράλληλα «βέλη» κατά της διοίκησης για τον τρόπο με τον οποίο τιμώρησε τους τέσσερις «πράσινους».

Αρχικά, για όσους έχουν αποτελέσει μέλη μιας οποιασδήποτε ομάδας, από ερασιτεχνικές κατηγορίες μέχρι… Premier League, γνωρίζουν πως τα ωράρια μιας αποστολής που έχει καταλύσει σε ξενοδοχείο αποτελούν «Ευαγγέλιο» για κάθε παίκτη. Ειδικά τις βραδινές ώρες, αποτελεί ανέκδοτο ένας αθλητής να φεύγει, ακόμα και για να… φάει. Η ομάδα είναι ομάδα και εάν ο Πασκουάλ δεν ήθελε να είναι ελαστικός με τους παίκτες του, είχε κάθε δικαίωμα να τους απαγορεύσει να φάνε έξω.

Προφανώς και ο Καταλανός σεβάστηκε την επιθυμία τους για ένα πιο ποιοτικό γεύμα στο κέντρο της πόλης (με ό,τι συνεπάγεται αυτό) και αν θέλετε τη γνώμη μου, καλά έκανε. Συμφωνώ, άλλωστε, πως και οι αθλητές είναι άνθρωποι κι έχουν κάθε δικαίωμα να βγουν, να ξεσκάσουν, να φάνε, να κάνουν την βόλτα τους, να πιουν τα ποτά τους, να αποφορτιστούν. Για κάθε περίσταση όμως, υπάρχει και το ανάλογο μέτρο.

Δε γνωρίζω, ούτε όμως αμφισβητώ τον Κέι Σι Ρίβερς, που κατά τη διάρκεια της χθεσινής media day, ισχυρίστηκε ότι αυτός και οι συμπαίκτες του δεν ξενύχτησαν… πίνοντας (ή ο,τιδήποτε άλλο), παρά μόνο έφαγαν κι επέστρεψαν στο ξενοδοχείο αργοπορημένοι μεν, αρκετά πριν τις 3 δε. Δεύτερον λοιπόν, αναφερόμενος και πάλι σε όσους γνωρίζουν εκ των έσω καταστάσεις σαν αυτές που περιγράφουμε, όταν ο προπονητής σου, σου δίνει το ελεύθερο να βγεις για «Χ» ώρες που υπερκαλύπτουν μάλιστα τις ανάγκες σου, όχι μόνο δεν επιστρέψεις «Χ+Ν» ώρες αργότερα, αλλά κοιτάς να είσαι πίσω τουλάχιστον 5-10 λεπτά νωρίτερα.

Καλά θα μου πείτε, στρατός είναι; Η απάντηση είναι, ναι. Όταν μια ομάδα επιπέδου Παναθηναϊκού βρίσκεται σε ένα ξενοδοχείο, έχοντας back to back αναμετρήσεις (φιλικές ή επίσημες, δεν έχει την παραμικρή σημασία), οι κανόνες κατά τη διαμονή της είναι σχεδόν… στρατιωτικοί. Και να δεχτώ να μην είμαι τόσο αυστηρός με το ωράριο, πιστεύω και τα λόγια του Κέι Σι ότι η περιβόητη επιστροφή δεν έγινε στις 3, από την άλλη όμως δεν θεωρώ ότι η διοίκηση αποφάσισε να τραβήξει… αυτιά για 5-10-15 λεπτά καθυστέρησης. Σαφώς και ο χρόνος ήταν πολύς περισσότερος, πράγμα ανεπίτρεπτο για επαγγελματίες.

Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω, θεωρώ πολύ σωστή την απόφαση της διοίκησης για βαρύ χρηματικό πρόστιμο συν την… μπόνους ποινή στον Καλάθη. Δεν το θεωρώ κακό, αντιθέτως το βλέπω σαν έξτρα κίνητρο στον φυσικό ηγέτη του Παναθηναϊκού, προκειμένου να επανορθώσει και να κερδίσει και πάλι το… άτυπο περιβραχιόνιο. Στο μοναδικό πράγμα που διαφωνώ είναι στο ότι ένα τόσο σοβαρό γεγονός πρέπει να μένει εντός των τειχών και να μην παίρνει έκταση. Δεν είναι άλλωστε μαρτυρίες ανθρώπων που τους είδαν κάπου στην Αθήνα, αλλά διαρροή απ’ τη Μόσχα, δύο 24ωρα μετά το συμβάν. Τα εν οίκω…

Επιπλέον, αφού επαναλάβω την άποψή μου για την ορθότητα της «καμπάνας», θα ήθελα να τονίσω πως μέσω αυτής, ο Παναθηναϊκός καταφέρνει να «τελειώσει» εν τη γενέσει τους, περιστατικά που τον έχουν πλήξει κατά το πρόσφατο παρελθόν, στέλνοντας μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν θα ανεχτεί ξανά παρόμοιες συμπεριφορές.

Τέλος, αν ήμουν ο Νικ, ο Κέι Σι, ο Κρις ή ο Τζέιμς (που παρεμπιπτόντως, χρωστάει πάρα πολλά στον «Εξάστερο»), θα φρόντιζα να απαντήσω εντός παρκέ σε όσους έδωσα το δικαίωμα να με μειώνουν, να με βρίζουν και να με λοιδορούν στα social media. «Δικαιώματα» δίνει ο Αργυρός, όχι ο Παναθηναϊκός, κάνοντας τα στραβά μάτια, ούτε οι παίκτες του, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους βασικούς κανόνες μιας ομάδας…

ΥΓ: Κάθε συνάδελφος σε αυτή την ιστοσελίδα έχει την δική του άποψη. Είναι ευχής έργον κι ευλογία που η διεύθυνση επιτρέπει να ακούγονται διαφορετικές φωνές, οι οποίες σε ζητήματα όπως αυτό που αναφέρεται στο άρθρο αλλά και σε πολύ πιο σημαντικά, μπορεί και να διαφωνούν καθέτως και οριζοντίως.