Ένας «βράχος» για τον Παναθηναϊκό!

Κατά τα φαινόμενα, ο Παναθηναϊκός αναζητάει ένα βαρύ “τριάρι” που να παίζει με πλάτη στο καλάθι και ο Κωνσταντίνος Πανάς… βγαίνει στην αγορά, προτείνοντας τον πραγματικό “The Rock”, Ρακίμ Σάντερς.

“Τριάρια” που να παίζουν με πλάτη στο χαμηλό ποστ υπάρχουν πολλά. “Τριάρια” με το πακέτο του Ρακίμ Σάντερς, αποτελούν είδος προς εξαφάνιση στην Ευρώπη. Βλέπετε, για τον Παναθηναϊκό θα ήταν πολύ εύκολο να φέρει ένα παίκτη σαν τον Περπέρογλου με πιο εξιδανικευμένες κινήσεις στο ποστ, αρκετά πιο κοντρολαρισμένο. Παρόλα αυτά, με τον Σάντερς θα μπορούσε να εκτοξεύσει την αθλητικότητα στο ρόστερ του χωρίς να δημιουργήσει προβλήματα στην άμυνα και παράλληλα να πάρει έναν παίκτη με τρομαχτική άνοδο την τελευταία διετία σε επίπεδο Euroleague.

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

Ο Σάντερς που γνώρισα από την Μπάμπεργκ και που ήταν φαινομενικά ένας 3&D swingman, με εξαιρετικά νούμερα από το τρίποντο και πολλή ενέργεια στην άμυνα, δεν έχει καμία σχέση με τον… τύπο που έχουμε παρακολουθήσει στο Μιλάνο από το 2015 και ύστερα.

Γεννημένος τον Ιούλιο του 1989 και ακόλουθος ενός εξαιρετικού προγράμματος, με τους “αετούς” της Βοστώνης και τον απίστευτο Αλ Σκίνερ στο πλευρό του Ταιρϊς Ράις και του Ρέτζι Τζάκσον, είχαν δημιουργήσει την δικιά τους “big-3”. Ωστόσο, όντας στην σκιά και των δύο, αποφάσισε να αλλάξει κολέγιο την τελευταία χρονιά. Τα reports μιλούσαν για έναν εξαιρετικό σουτέρ, με τρομερή μηχανική στο σουτ, αλλά και εξαιρετικό στο transition. Παράλληλα, αμυνόταν “σκυλιασμένα” και δεν δίστασαν να τον ονομάσουν «βράχο» γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Μένοντας λοιπόν undrafted, το μόνο πράγμα που απέμενε να κάνει ήταν να δοκιμάσει την τύχη του στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Έκτοτε αποτελεί αναπόσπαστο μέλος αρκετών ευρωπαϊκών συλλόγων, μεταξύ αυτών της Μπάμπεργκ και της Ολίμπια Μιλάνο.

https://www.youtube.com/watch?v=9T4gE4PN-wo

Στα 1.96 μ. με πελώριο άνοιγμα χεριών κοντά στα 2.08 μ., έχει βάλει πάρα πολλά στοιχεία στο επιθετικό του παιχνίδι προσπαθώντας παράλληλα να είναι το ίδιο προσηλωμένος στην άμυνα, όσο ήταν στο κολέγιο. Από τους κορυφαίους “κλέφτες” χάρη στα φυσικά του προσόντα, το υψηλό IQ και το ξεπέταγμα στο πρώτο βήμα.

Κατηγορήθηκε ότι παίζει για την πάρτη του κοιτώντας τα νούμερά του, παρόλα αυτά αν η Αρμάνι δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα – παρότι ήταν MVP σε διαδοχικούς τελικούς στην Ιταλία και κατ’ εμέ ότι καλύτερο έχει να επιδείξει αυτή η ομάδα την τελευταία διετία – τότε καλύτερα να κοιτάξουμε το πώς κατάφερε να σταθεί σε έναν πολύ προσεγμένο οργανισμό, όπως αυτός της Μπάμπεργκ, χωρίς να δημιουργήσει το παραμικρό. Θεωρώ ότι είναι στην κατάλληλη ηλικία πλέον και έχει φτάσει ως ένα βαθμό του peak του. Δεν ενδέχεται, δηλαδή, να δούμε κάτι διαφορετικό πέρα από αυτό που πρόσφερε στην Αρμάνι, αλλά πιστεύω ότι έχει την ιδιοσυγκρασία και τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά να ξεχωρίσει.

Αρχικά, ο παίκτης πρόσθεσε πολύ όγκο στην ήδη σφιχτή σωματοδομή του και το σημαντικό είναι ότι δεν έχασε καθόλου σε εκρηκτικότητα και άλμα, ενώ δεν επηρέασε καθόλου το σουτ του, το οποίο είναι της τάξεως του 40% από τη μέρα που πάτησε το πόδι του στην Ευρώπη.

Πρόκειται για έναν εξαιρετικό αθλητή σε όλα τα επίπεδα. Πολύ γρήγορα πόδια στο ανοιχτό γήπεδο, αρκετά εκρηκτικό πρώτο βήμα. Ειδικά φέτος ήταν εξαιρετικός και τιμωρούσε κακή άμυνα στη close out. Ήταν πολύ δύσκολο για τον οποιονδήποτε να τον μαρκάρει όταν έκανε επίθεση προς το καλάθι. Πολύ δυνατό πάτημα, προστάτευε καλά την μπάλα και τελείωνε δυναμικά με σπάσιμο, με κάρφωμα ή με lay up. Overall, αποτελεί από τα πιο αθλητικά κορμιά σε επίπεδο Euroleague και με τον όγκο που πρόσθεσε, έβαλε και νέους ορίζοντες στο παιχνίδι του.

Το ball handling του ήταν σίγουρα από το πιο μελανά σημεία στο παιχνίδι του και στην ουσία “φώναζε” πάντα για βελτίωση. Δεν έχει καλό control της μπάλας, αλλά μπορώ να πω με σιγουριά ότι ξέρει να προστατεύει την μπάλα με το σώμα του. Αν πάρει το πρώτο βήμα από τον προσωπικό του αντίπαλο είναι κίνδυνος θάνατος. Ακόμη τον ψάχνει ο Βέσελι, για όσους θυμούνται. Παρόλα αυτά, το γεγονός ότι ο Ρέπεσα του έδινε τον ρόλο του initiator, έχοντας το ελεύθερο να κατεβάζει μπάλα και να παίζει απομόνωση, είτε για να εκτελέσει, είτε για να οργανώσει, είναι από μόνο του σημαντικό.

Στο transition, ο Σάντερς είναι χάρμα ιδέσθαι, κάτι που διέθετε από τα χρόνια του στο κολέγιο. Είπαμε, πολύ καλά πόδια και το σημαντικότερο: ξέρει πότε πρέπει να επιταχύνει και πότε πρέπει να βάλει στοπ. Πραγματικά, είναι… πυρηνικό όπλο στο ανοιχτό γήπεδο και μεγάλο μέρος των πόντων του προέρχεται από αυτή την επιθετική κατάσταση.

Παράλληλα, είναι και εξαιρετικός leaper που τον βοηθάει στα ριμπάουντ. Μετά τον Χάνικατ θα μπορούσα άνετα να μπει στο κλειστό γκρουπ με τα “τριάρια” που πάνε επιθετικά στο ριμπάουντ (βλ. Παπανικολάου, Κλάιμπερν κλπ). Μπορεί να μην φαίνεται τόσο στη στατιστική, αλλά τόσο ο όγκος του, όσο και ο τρόπος που προστατεύει τη θέση του, όπως και η δύναμή του, τον κάνουν πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμο σε αυτόν το τομέα. Σε έναν τομέα που οι «πράσινοι» εμφάνισαν σημάδια αδυναμίας καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Πάμε και στο κομμάτι που φυσικά χαρακτήριζε τον παίκτη και δεν είναι άλλο από το κομμάτι του σουτ. Ήρθε στην Ευρώπη με τη στάμπα του 3&D, μέχρι να εκτινάξει το σώμα του σε άλλα επίπεδα. Συγκεκριμένα ζυγίζει 102 κιλά, ίσως και παραπάνω πλέον. Αλλά για να μην ξεφεύγουμε. Αποτελεί από τους καλύτερους σουτέρ των ευρωπαϊκών γηπέδων με βάση τα νούμερα, τόσο από άποψη μηχανικής, όσο και από άποψη ευστοχίας.

Σουτέρ διαχρονικά του 40% δεν βρίσκεται εύκολα. Εξαιρετικό πάτημα, παρότι το αριστερό του τείνει να έχει μια κλίση ελαφρώς προς τη sideline. Ο κορμός του διατηρείται ακέραιος και έχει φοβερή ισορροπία. Τρομερός συγχρονισμός ανάμεσα στο άλμα και στην απελευθέρωση. Δεν θα την χαρακτήριζα γρήγορη, αλλά ο παίκτης μπορεί να φτάσει αρκετά ψηλά δεδομένων των κυβικών του. Εξαιρετικό σπάσιμο του καρπού και πολύ καλό timing στο release. Σουτάρει ελαφρώς πιο πάνω από το μέτωπο και διατηρεί το χέρι του σε follow through μετά την απελευθέρωση, ώστε να καταπολεμάει τους κραδασμούς στη μηχανική του. Πραγματικά, ο τρόπος που σουτάρει είναι το κάτι άλλο. Μπορεί να εκτελέσει και ως spot και μετά από ντρίμπλα, αν και ο ίδιος δείχνει μια τάση να επιτίθεται πάρα πολύ μέσα από close out καταστάσεις. Γι’ αυτό και φημολογείται ότι είχε ενδιαφερθεί ο Ομπράντοβιτς πριν από τον Νάναλι.

Πάμε, όμως, σε ένα κομμάτι που θεωρώ προσωπικά ιδιαίτερα σημαντικό. Φυσικά, αυτό δεν είναι άλλο από την αίσθηση για το παιχνίδι. Ο Σάντερς με τα αθλητικά του προσόντα θα μπορούσε να μείνει σε αυτό και μόνο. Παρόλα αυτά, νιώθει το παιχνίδι, σκέφτεται βάσει αυτού και μπορώ να σας πω ξεκάθαρα ότι διαθέτει πολύ υψηλό μπασκετικό IQ. Θεωρώ πως είναι σημαντικό να βρει έναν προπονητή που θα μπορέσει να τον καθοδηγήσει σωστά και να του μεταλαμπαδεύσει το κοντρολαρισμένο παιχνίδι. Ο παίκτης από μόνος του δεν είναι… για το “σκορποχώρι” της Μιλάνο. Έβγαλε προς τα έξω την εικόνα ότι είναι “άρπα κόλλα”, θέλοντας μια μπάλα μόνος του. Το ζήτημα, ξανά λέω, είναι στο πώς θα προσεγγίσει ο εκάστοτε προπονητής τον παίκτη, τι ρόλο θα του δώσει και τι πράγματα θα ζητάει από αυτόν. Η άμυνά του, το μακρινό σουτ και το drive είναι οι σταθερές του.

Από εκεί και πέρα, πάμε στα κομμάτια τα οποία υστερεί, τα οποία μεταξύ άλλων υπάγονται κυρίως στην νοοτροπία και λιγότερο στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά.Προσέξτε, μπορεί να γίνει ιδιαίτερα σοβαρός παίκτης στις σωστές προϋποθέσεις και ξανά στέκομαι στο παράδειγμα της Μπάμπεργκ. Είναι παίκτης με απίστευτα χαρακτηριστικά. Συνεχίζουμε.

Το finishing είναι κάτι που επίσης διαθέτει. Ικανός να τελειώσει με σπάσιμο μέσης ή με ένα βροντερό κάρφωμα. Δεν φοβάται την επαφή και πηγαίνει ΠΑΝΤΑ ιδιαίτερα επιθετικά για να τελειώσει τη φάση. Εδώ υστερεί σίγουρα στο γεγονός ότι το αδύναμο χέρι δεν χρησιμοποιείται τόσο και αν επιλέξει τον αριστερό διάδρομο θα επιθυμήσει να τελειώσει και με τα δύο χέρια, αλλιώς θα δυσκολευτεί αρκετά. Λατρεύω τον τρόπο με τον οποίο απειλεί προς την αντίπαλη ρακέτα αν βρεθεί σε ακτίνα δύο – τριών μέτρων. Είπαμε, αλλεργικός με το αριστερό, αλλά πολύ χαρισματικός με το δεξί.

Αε δούμε, όμως, αυτό που “καίει”. Παιχνίδι από το χαμηλό ποστ. Ο παίκτης δούλεψε πολύ τον συγκεκριμένο τομέα, ώστε να προσθέσει και άλλο βάθος στο παιχνίδι του. Είναι δυνατός, πολύ δυνατός. Πολύ καλό frame, τον βοηθάει στα δυναμικά σπρωξίματα μέσα στα ρακέτα. Γενικότερα, δεν διαθέτει εξαιρετικές κινήσεις στο ποστ, αλλά χρησιμοποιεί περισσότερο τον όγκο του και την πολύ καλή απελευθέρωση με το δεξί χέρι. Ο παίκτης ζει με την επαφή και θα οδηγήσει τον αντίπαλο του στο σημείο όπου νιώθει πιο άνετα για να γυρίσει. Αρκετά πιο επιρρεπής όταν γυρνούσε με πρόσωπο στο καλάθι. Παρόλα αυτά, ήταν σημείο κατατεθέν του όταν έπαιρνε την μπάλα κοντά στο ζωγραφιστό. Ακόμη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως “τριάρι” που ποστάρει, αλλά έχει όλα τα απαραίτητα εργαλεία να το κάνει, πάντα με την σωστή καθοδήγηση.

Στη συνέχεια, το κομμάτι της άμυνας. Ο παίκτης διαθέτει εξαιρετικά φυσικά προσόντα, μακριά χέρια, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι έχει ένστικτο σε αυτόν το τομέα. Βάζει τα χέρια του πολύ έξυπνα πάνω στη μπάλα και γι’ αυτό αποτελεί από τους καλύτερους “κλέφτες” σε επίπεδο Euroleague. Τα πλάγια βήματα είναι σε καλό επίπεδο, όπως και η πλευρική ταχύτητα. Αρκεί να τον δείτε να παίζει άμυνα με τα χέρια στην κατακόρυφο, κάτι που λατρεύει ο Πασκουάλ.

Σε επίπεδο physical άμυνας, ο Σάντερς είναι εξαιρετικός. Βάζει πολύ δυνατά το κορμί του και προσπαθεί σε κάθε μάχη να κερδίσει. Αυτό που κρατάω εγώ είναι ότι ο παίκτης ποστάρει, αλλά δεν ποστάρεται. Δεν σπρώχνεται. Χαμηλώνει αρκετά, ώστε να κρατήσει σταθερή βάση και είναι πολύ δύσκολο να τον κερδίσεις στο χαμηλό ποστ. Τομέας που είχε μεγάλο θέμα ο Παναθηναϊκός απέναντι σε παίκτες όπως ο Παπανικολάου ή ο Παπαπέτρου. Επίσης, είναι αξιοποιήσιμος στις βοήθειες και διαθέτει καλό timing στα μπλοκ.

Συνολικά είναι ένας εξαιρετικός αμυντικός. Αμφιβάλλω, βέβαια, κατά πόσο θα μπορούσε να αντεπεξέλθει σε προσωπικές μονομαχίες με πολύ εκρηκτικά γκαρντ, αλλά όταν κάνει σχεδόν όλα τα υπόλοιπα, αυτό δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Όταν ο Ρέπεσα τον χρησιμοποιούσε μέχρι και στη θέση «4» χάρη στην ικανότητά του να αμύνεται τόσο ιδανικά στο ποστ, τότε δεν υπάρχουν πολλά να πούμε.

Ο Σάντερς μπορεί να προσφέρει πολλά. Χρειάζεται, όμως, ένα προπονητή να τον πιέσει μέχρι τα άκρα και να τον αναγκάσει να βγάζει την ενέργειά του για σαράντα λεπτά. Για την ώρα, αυτό που τον κακοχαρακτηρίζει είναι η έλλειψη συγκέντρωσης και το γεγονός ότι δείχνει να χάνει το κίνητρό του. Στο Μιλάνο, φυσικά δεν μπορούσε να δώσει κάτι παραπάνω. Η ομάδα παράπαιε σε όλους τους τομείς και ο ίδιος δεν ένιωθε άνετα. Αν κάποιος προπονητής καταφέρει να βγάλει από τα όρια του τον Σάντερς και να τον αναγκάσει να βγάλει όλη του την ενέργεια και στις δύο μεριές του παρκέ, τότε θα μιλάμε για “χρυσό” deal, όπου και αν καταλήξει. Από μπασκετικό εγωισμό, πάντως, ο παίκτης διαθέτει μπόλικο και πάντα του αρέσει να κοντράρεται με τους καλύτερους, με ότι συνεπάγεται αυτό.

Για την ώρα, ο παίκτης ακούγεται έντονα για ομάδα της Τουρκίας με την Έφες να ενδιαφέρεται πολύ έντονα.

Κέρδισε ένα μοναδικό τριήμερο, προσφορά του ekdromi.gr, συμπληρώνοντας μόνο το email σου!

https://www.youtube.com/watch?v=ST-7DHun4cw