Editorial
Όχι σκουπίδια και πλαστικά, στις θάλασσες της εξυγίανσης!
Ο Χρήστος Δημόπουλος γράφει για την κατάκτηση του Κυπέλλου, όχι από τον ΠΑΟΚ, αλλά από τον έναν και μοναδικό, Ιβάν Σαββίδη. Υστερόγραφο για τον… καταδικασμένο Ίβιτς!
Ο Χρήστος Δημόπουλος γράφει για την κατάκτηση του Κυπέλλου, όχι από τον ΠΑΟΚ, αλλά από τον έναν και μοναδικό, Ιβάν Σαββίδη. Υστερόγραφο για τον… καταδικασμένο Ίβιτς!
“Εντάξει”, έλεγαν πολλοί, “δεν μπορούμε να κρίνουμε αν ο Σαββίδης βάζει πλώρη, για να γίνει ο νέος χαλίφης του ελληνικού ποδοσφαίρου, από μόνο ένα παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό“. “Εντάξει υπερβάλλετε”, έλεγαν ακόμα περισσότεροι, όταν συγκρινόταν ο μέγας Ιβάν, με άλλους παράγοντες που εδώ και χρόνια λυμαίνονται το ελληνικό ποδόσφαιρο και το έχουν φτάσει στο σημερινό κατάπτυστο σημείο.
Ο τελικός Κυπέλλου με την ΑΕΚ στο Βόλο όμως, ήρθε να ξεκαθαρίσει αρκετά τα πράγματα. Ο ΠΑΟΚ παίρνει έναν τίτλο που αξίζει να τον θυμόμαστε για χρόνια, ως ένας από τους πλέον «βρώμικους» της σύγχρονης ιστορίας. Έναν τίτλο που αρχικά τον διεκδίκησε, χάρις τη σκανδαλώδη διαιτησία του Κύζα στην Τούμπα εναντία στον Παναθηναϊκό και που τελικά τον κατέκτησε, από το γκολ-φάντασμα και δύο μέτρα οφσάιντ του Πέδρο Ενρίκε στο 81ο λεπτό.
Όχι, δεν αποτέλεσε έκπληξη ο Κυπελλούχος που προέκυψε. Ούτε καν ο τρόπος. Ήδη από τον ημιτελικό με το «τριφύλλι» στη Θεσσαλονίκη, είχε φανεί πως ο ΠΑΟΚ δεν ενδιαφέρεται ούτε για αξιοπρέπεια, ούτε για προσχήματα, ούτε για τίποτε άλλο. Το μόνο που εμμονικά τον ένοιαζε ήταν η κούπα. Δικαιολογημένα βέβαια, για ομάδα με μονοψήφιο αριθμό τίτλων στην ποδοσφαιρική της ιστορία.
Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!
Ο Σαββίδης μέσα σε δύο εβδομάδες, για να κάνει το απωθημένο της κατάκτησης μιας ρημάδας κούπας πραγματικότητα, τα «πούλησε» όλα. Φιλίες (για Μελισσανίδη η αναφορά), εικόνα, πρεστίζ, όλα στο βωμό αυτού αναθεματισμένου Κυπέλλου. Η αδηφαγία, βέβαια, του ΠΑΟΚ γι’ αυτό, δείχνει και την μεγάλη στέρηση που ρημάζει διαχρονικά τον Βορρά.
Αυτό που προκαλεί ακόμα περισσότερο όμως το κοινό αίσθημα, είναι η αλαζονεία τους. Η έπαρση με την οποία απευθύνονται δημόσια τόσο ο Ιβάν, όσο και υιός (μου διαφεύγει το όνομά του, αλλά αρκεί η ιδιότητά του), είναι πραγματικά εξοργιστική. Σ’ όλα τα αθλήματα που κατεβάζει ομάδα ο ΠΑΟΚ, δύο άνθρωποι που πριν μερικά χρόνια δεν ήξεραν καν προς τα που πέφτει η Θεσσαλονίκη, ξαφνικά παριστάνονται ως γεννήματα-θρέματα της Τούμπας, μιλώντας επί παντός επιστητού. Έλα, Χριστέ και Παναγιά.
Στο Πανθεσσαλικό λοιπόν, για να επανέλθουμε, δεν παίχτηκε τίποτε άλλο, παρά ένα ακόμα επεισόδιο της νέας επιβληθείσας εξυγίανσης. Αυτής δηλαδή, που θα αναλάβει να κάνει τον ΠΑΟΚ, αυτό που δεν ήταν ποτέ. Πρώτο! Μόνο που για να συμβεί κάτι τέτοιο, θες κι άλλα πράγματα, πέρα από τη βούληση να πάρεις όλα τα σταθμά, μόνα-ζυγά, υπέρ σου. Πράγματα που ο ΠΑΟΚ δεν έχει, ούτε πρόκειται ν’ αποκτήσει και ποτέ. Με το «έτσι θέλω», ένα Κύπελλο το παίρνεις. Την ιστορία σου όμως, δεν την φτιάχνεις….
ΥΓ: Ο Ίβιτς δεν επαγγέλλεται προπονητής. Επαγγέλλεται προπονητής (αποκλειστικά του) ΠΑΟΚ! Σ’ ένα ματς που οι οπαδοί της ομάδας του, έστειλαν τον μισό Βόλο στο νοσοκομείο από επεισόδια, αυτός θέλησε να τους ευχαριστήσει και να τους πει μάλιστα, πως οι ίδιοι πήραν το Κύπελλο. Βλάνταν, το «γιαλαντζί» γκολ του Ενρίκε το πήρε. Δυστυχώς, ο Ίβιτς καταδίκασε μόνος του τον εαυτό του και εξασφάλισε ότι η μόνη δουλειά που θα του αρμόζει πάντα, θα είναι αποκλειστικά αυτή στον ΠΑΟΚ. Ταιριάζουν τουλάχιστον…