Editorial
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν!
Ο Χρήστος Δημόπουλος γράφει για τον Παναθηναϊκό, που βρέθηκε στο Αγρίνιο για μια ακόμα φορά στο ίδιο έργο θεατής, με τον Κομίνη και το βοηθό του να στερούν από τους “πράσινους” κανονικό γκολ στο πρώτο ημίχρονο.
Ο Χρήστος Δημόπουλος γράφει για τον Παναθηναϊκό, που βρέθηκε στο Αγρίνιο για μια ακόμα φορά στο ίδιο έργο θεατής, με τον Κομίνη και το βοηθό του να στερούν από τους “πράσινους” κανονικό γκολ στο πρώτο ημίχρονο. Ως πότε πια θα γίνεται ανεκτό τα ματς να “καθορίζονται” από τις απίστευτες αποφάσεις των διαιτητών σε αυτό το αναθεματισμένο πρωτάθλημα;
Έλεος πια. Πραγματικά έλεος. Δεν μπορεί πλέον κανείς να ασχολείται κάθε λίγο και λιγάκι με τα ίδια και τα ίδια όσον αφορά τη διαιτησία στην Ελλάδα. Αλλά όσο κι αν κουράζει και εμάς τους ίδιους, αλλά και τον κόσμο η ίδια κι η ίδια συζήτηση, δεν γίνεται δυστυχώς να αποφευχθεί στο τέλος της ημέρας.
Γιατί ρε παιδιά δεν γίνεται σε ακόμα ένα παιχνίδι μια απόφαση ενός διαιτητή-βοηθού, να καθορίζει τελικά ένα αποτέλεσμα. Και πάντα φυσικά ως είθισται κατά του Παναθηναϊκού. Μιλάμε φυσικά για την φάση του πρώτου ημιχρόνου στον αγώνα απέναντι στον Παναιτωλικό και το ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ γκολ που πέτυχε το “Τριφύλλι” και αποφάσισε με το έτσι θέλω να ακυρώσει ο βοηθός του Κομίνη.
Μπορεί η φετινή σεζόν να ξεκίνησε με αισιόδοξες σκέψεις για δήθεν 50-50 στο δύσμοιρο θέμα της διαιτησίας, αλλά μην εξαπατάστε από όσα ακούτε. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Μα ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα. Όπως την προηγούμενη αγωνιστική που ο Μποτία έπρεπε να αποβληθεί από το 10′ στο ματς του Ολυμπιακού με τον Ηρακλή και δεν αποβλήθηκε ποτέ, όπως το βράδυ του Σαββάτου που οι συνήθεις ύποπτοι ακύρωσαν το πεντακάθαρο γκολ του Παναθηναϊκού, έτσι θα παιχτεί και αύριο και μεθαύριο το ίδιο σκηνικό. Με σημαδεμένη τράπουλα και όλα να είναι ΑΠΑΡΑΜΙΛΛΑ ίδια.
Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι αρεστός σε κανέναν. Θα προσπαθήσει φέτος απέναντι σε εχθρούς και… εχθρούς, για τον μεγάλο στόχο του πρωταθλήματος ΜΟΝΟΣ του. Χωρίς “συμμάχους”, χωρίς “φίλους”, αλλά με σίγουρα άπαντες απέναντί του θα διεκδικήσει την επιστροφή στην κορυφή. Αλλά για να το κάνει αυτό θα πρέπει να “ματώσει” και να καταθέσει… τόνους ψυχής εβδομάδα με εβδομάδα στο γήπεδο.
Στα του αγώνα τώρα ο Στραματσόνι έκανε κάποια λάθη, με κυρίως κατά τη γνώμη μου την παραμονή του Ιμπάρμπο στον αγωνιστικό χώρο του Αγρινίου με την αρχή του δεύτερου 45λέπτου. Ο Κολομβιανός ήταν αρνητικός στο μεγαλύτερο μέρος του ματς και έμοιαζε χαμένος στο δεξί άκρο της επίθεσης. Από κοντά και ο Λουντ, ο οποίος μπορεί να έτρεξε πολύ και να προσπάθησε, αλλά τελικά καταλήγει να είναι ο μοιραίος της ομάδας, καθώς έχει και την χαμένη ευκαιρία στην άδεια εστία του πεσμένου Κυριακίδη, ενώ έχει και την αδύναμη κεφαλιά που διώχνουν οι παίκτες του Παναιτωλικού πάνω στη γραμμή.
Γενικά πάντως ο Στραματσόνι άργησε να επέμβει στο ματς με τις αλλαγές του και στο σύνολο της “πράσινης” εικόνας, αυτό που κάνει αρνητική εντύπωση είναι το εντελώς χαμένο 1ο ημίχρονο για τους ποδοσφαιριστές του Ιταλού τεχνικού.
Πάντως για να το ξεκαθαρίσουμε. Η ομάδα έχει μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ τον κόσμο στο πλευρό της. Σε αυτή την κούρσα τίτλου που ο Παναθηναϊκός κυνηγιέται με λύσσα από όλους, ο κόσμος είναι ο μοναδικός ο οποίος μπορεί να γεμίσει τους παίκτες με τη δυναμική εκείνη που χρειάζεται, ώστε να επιτευχθεί αυτό που όλοι επιθυμούμε. Η επιστροφή εκεί που ανήκουμε!
Όλοι λοιπόν οφείλουμε να είμαστε δίπλα σε αυτή την προσπάθεια που κάνει η ομάδα απέναντι σε θεούς και δαίμονες, για την επάνοδο στην… κορυφή!