Χαρούμενα Γενέθλια, Παναθηναϊκέ!

“Euroleague Madness”, με τον Κωνσταντίνο Πανά να γράφει για το σημαντικό “διπλό” του Παναθηναϊκού στην Πόλη που έπρεπε να έρθει, τον υπερπολύτιμο Μάικ Τζέιμς και τον πολυδιάστατο ρόλο του αναγεννημένου Νίκου Παππά.

Τέλος καλό, όλα καλά απόψε, έτσι δεν λένε; Οι «πράσινοι» πήραν ένα “διπλό”… χρυσάφι για το καλύτερο πλασάρισμά τους στην οχτάδα, ενώ το γεγονός ότι επέστρεψαν από το να κυνηγούν στο σκορ μέσα σε πέντε λεπτά, δείχνει ότι κάτι καλό μπορεί να χτιστεί.

Θέλει τεράστια υπομονή αυτό που κάνει ο Πασκουάλ. Προσπαθεί να πάρει πράγματα απ’ όλους. Ξεγραμμένους και μη. Ξεγραμμένους για εμάς φυσικά, όχι γι’ αυτόν. Πλέον, με τον Παππά στο ροτέισον, υπάρχουν εκ νέου δύο πεντάδες με μικρές προσθαφαιρέσεις, ανάλογα και με την απόδοση του καθενός.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν ορισμένες αστοχίες. Η τριάδα Καλάθη, Τζεντίλε, Μπουρούση όχι μόνο κάνει κακό στον αρχηγό, αλλά εκθέτει και τους υπόλοιπους όταν οι λοιπές θέσεις καπαρώνονται από Γκάμπριελ και Φελντέιν, που δεν αποτελούν αυτοί το κύριο πρόβλημα. Όσο ο Μπουρούσης δεν είναι σταθερή απειλή από τα 6,75 μ. και δεν τραβάει έξω τον ψηλό, δεν δίνει την δυνατότητα στον Καλάθη για drive, ενώ το ίδιο ισχύει για τον Τζεντίλε. Με την υπάρχουσα κατάστασή του, μόνο κακό κάνει στην ομάδα. Θέλει πολύ χρόνο. Θα αργήσουμε πολύ να δούμε σταθερά καλό τον Ιταλό, εξαιρουμένων των εκλάμψεων. Ίδια περίπτωση με τον Παπανικολάου.

Επίσης, το δίδυμο Μπουρούση – Φώτση, το έχουμε γράψει πολλές φορές, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στον τομέα των ριμπάουντ και της κάλυψης και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα όταν αμύνεται ο Παναθηναϊκός στο κεντρικό pick–n–roll. Η δύναμη της Γαλατά είναι το pick–n–roll και το παιχνίδι αδύναμης πλευράς. Δεν στηρίζεται τόσο στην καλή κυκλοφορία, όσο στο να ψάξει στοχευμένα παίκτες στις γωνίες. Το είδαμε ουκ ολίγες φορές με τους Ντίμπλερ, Μίτσοβ. Επίσης, πλέον με τον Φιτιπάλδο έκανε ακόμη πιο έξυπνο το παιχνίδι της, έχοντας ήδη τους Σιλμπ και Γκιουλέρ, οι οποίοι λειτουργούν σαν initiators – με δυνατότητα να εκτελούν τα plays – από τα φτερά. Ο Σιλμπ είναι από τους κορυφαίους point forwards εδώ και πολλά χρόνια στην ευρωπαϊκή σκηνή.

Η Νο 1 εταιρεία οπαδικού ρουχισμού στην Ελλάδα – ORIGINAL ULTRA CLOTHES

O Aταμάν θέλησε να χτυπήσει λοιπόν τον Παναθηναϊκό με δύο τρόπους: mid/side pick–n–roll και ανοιχτό γήπεδο. Ευτυχώς, οι επιστροφές των «πρασίνων» ήταν εξαιρετικές, οπότε ανάγκασαν τον Τούρκο στο plan b και σε αυτό απ’ όπου προήλθαν οι περισσότεροι πόντοι της Γαλατά. Γκιουλέρ, Φιτιπάλδο, Μίτσοβ και Σιλμπ, ο καθένας με ξεχωριστό ρόλο. Ο Γκιουλέρ έψαχνε πάντα την πάσα στην αδύναμη πλευρά μετά από drive, ο Φιτιπάλδο ενώ είχε οδηγία να σπάει την μπάλα στα πλάγια για τρίγωνα, εμπιστεύτηκε το χέρι του, αλλά ήταν άστοχος, ενώ οι Μίτσοβ και Σιλμπ ήταν αυτοί που έκαναν πραγματική ζημιά. Ο Σιλμπ έψαχνε συνέχεια να περάσει τη μπάλα στο κέντρο, όχι απαραίτητα για καλάθι, εκμεταλλευόμενος την ικανότητα του Πλάις να οργανώνει μέσα από short roll. Κάτι που δεν διάβασε ποτέ ο Παναθηναϊκός, αλλά ευτυχώς πλήρωσε λίγες φορές.

Αναφορικά με το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, έχουμε πει επανειλημμένως ότι από την στιγμή που δεν υπάρχει σταθερά ένας παίκτης να απειλεί από το ποστ ή δεν υπάρχει diver στο pick–n–roll, τότε θα καταλήγει σε μακρινό σουτ, καθώς οι άμυνες κλείνουν προς τα μέσα. Η τριάδα Παππάς, Τζέιμς, Ρίβερς λειτουργεί αποδοτικότερα απ’ όλες ως τώρα, ενώ οι επιθέσεις που παίρνει ο καθένας είναι μοιρασμένες. Ο Παππάς λειτουργεί σαν τον facilitator γκαρντ που παίζει  pick–n–roll, ψάχνοντας την πάσα, και ο Τζέιμς με τον Ρίβερς έχουν διπλό ρόλο. Ο πρώτος για απομόνωση/στατικό σουτ και ο δεύτερο απελευθέρωση/απομόνωση.

Ο πολύτιμος κύριος Τζέιμς

Έχω πει αρκετές φορές ότι ο συγκεκριμένος δεν είναι τόσο παίκτης Πασκουάλ και δεν νομίζω κάποιος να διαφωνεί επ’ αυτού. Αλλά όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ένα πράγμα: ο Τζέιμς είναι ο παίκτης που έλλειπε πέρυσι από τον Παναθηναϊκό. Αυτός που έχει τα «φρύδια» να πάρει τα μεγάλα σουτ, όταν η μπάλα καίει, αυτός που θα παίξει λυσσαλέα άμυνα πάνω στα αντίπαλα γκαρντ και αυτός που πραγματικά μπορείς να του εμπιστευτεί στο σκορ ολόκληρη ομάδα.

Έχω συνηθίσει τον Παναθηναϊκό να παίζει σκεπτόμενο μπάσκετ τόσα χρόνια και ο Τζέιμς με τρομάζει λίγο ορισμένες φορές. Ωστόσο, ο Πασκουάλ έχει καταφέρει να καμουφλάρει την απύθμενη τρέλα που τον χαρακτηρίζει, έτσι ώστε να τον καλμάρει, να τον τιθασεύει και να του δίνει πολύτιμες βοήθειες ΟΤΑΝ πρέπει. Δεν ήταν μόνο το σουτ μπροστά στον Φιτιπάλδο, ούτε το τρέξιμό του για να πιέσει και να κλέψει μια μπάλα, αλλά ούτε και το τρίποντο του από τα 8.5 μέτρα. Ήταν η ενέργεια που βγάζει, δεν νομίζω να είναι τυχαίο που όταν μπαίνει, ο Παναθηναϊκός κερδίζει πράγματα ή καταφέρνει να μειώσει στο σκορ αν κυνηγάει. Αυτό συμβαίνει από την στιγμή που επέστρεψε.

Ο νέος ρόλος του Παππά

Αν δεν ήξερα τι είδους παίκτης είναι, θα νόμιζα πως είναι αυτός για την βρώμικη δουλειά που δεν κυνηγάει το σκορ. Ναι, αυτό που έλεγε ο Πεδουλάκης στην συνέντευξη τύπου πριν χρόνια, βγαίνει τόσο για τον Νίκο, όσο και για τον Βλάντο. Αν θες να αντεπεξέλθεις στο κορυφαίο επίπεδο, θα πρέπει να κάνεις παραπάνω από ένα πράγμα, γι’ αυτό και η ιδιαίτερη προτίμηση στον Φελντέιν τόσο καιρό.

Ο Νίκος λοιπόν, παίζει πολύ καλή άμυνα με πολλές καλύψεις και ασταμάτητο κυνηγητό. Για την ώρα χάνει στο πως βάζει τα χέρια του και υποπίπτει σε εύκολα λάθη. Χρειάζεται να βελτιώσει και άλλο το πώς χαμηλώνει, αλλά και την πλευρική του ταχύτητα. Συνολικά, είναι τρεις φορές καλύτερος αμυντικός από αυτό που θυμάμαι. Ακόμη, στο κεντρικό pick–n–roll λειτουργεί σαν find the gap guard. Ωστόσο πλέον δεν έχει στο μυαλό του να βάλει την μπάλα στο πλεκτό, αλλά να βρει τον συμπαίκτη του. Όχι, δεν είναι τόσο καλός στο να πασάρει στην αδύναμη πλευρά, αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε ένα εξαιρετικό pick–n–roll executor τα επόμενα χρόνια. Έχει εξαιρετική αντίληψη που τον βοηθάει έως τώρα.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!