Τώρα, πιάστε τον!

Στον πρώτο μεγάλο «τελικό» στο Top 16, ο Παναθηναϊκός υπέταξε την Εφές και έδωσε απαντήσεις σε όλα τα μέτωπα. Τεράστιος Τζόρτζεβιτς, αξίζει όλους τους διθυράμβους της νίκης. Γράφει ο Κωνσταντίνος Πανάς.

Αρχικά να επισημάνω ότι αυτό που είχα γράψει, ότι ο Παναθηναϊκός με το υπάρχον ρόστερ  θα παλέψει για την τέταρτη θέση, δεν το αλλάζω. Και αυτό γιατί δεν έχω συνηθίσει στις «κωλοτούμπες» και γιατί, όντως, οι «πράσινοι» ολοκλήρωσαν την πρώτη φάση ως τέταρτοι. Αυτό βέβαια αναμένεται να αλλάξει ριζικά από το πρώτο ματς απέναντι στη Φενέρ, όπου το ΟΑΚΑ θα θυμίζει «κολαστήριο» και το «Τριφύλλι» θα παρουσιαστεί εντελώς ανανεωμένο.

Ο καλύτερος σέντερ στην Ευρώπη

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα δεν έχει ανταγωνισμό στην Ευρώπη σε συγκεκριμένους τομείς. Υπάρχει μια πολύ όμορφη ιστορία πίσω από το πρόσωπό του, που θα σας κάνει να καταλάβετε γιατί ο Σέρβος “γίγαντας” είναι αυτός που είναι.

Αρχικά, να τονίσω ότι μαζί με τον Τόμιτς είναι οι σέντερ που βλέπουν γήπεδο καλύτερα και από γκαρντ. Το γεγονός ότι ο Ραντούλιτσα έχει τέτοιο ποσοστό στις βολές, τόσο εξαιρετικό release, αλλά και ντρίμπλα που θα ζήλευε οποιοσδήποτε ψηλός  στην Ευρώπη,οφείλεται στο ότι ήταν γκαρντ στις μικρές ηλικίες και πήρε απότομο ύψος σε κομβικά έτη. Κάτι σαν την περίπτωση του Τσαλμπούρη, για όσους γνωρίζουν. Ο Ραντούλιτσα είναι, μακράν του δεύτερου, ο καλύτερος επιθετικός σέντερ της Ευρώπης και αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει δεν είναι μόνο το παιχνίδι του στο low post, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο ζητάει να τροφοδοτηθεί, ο τρόπος με τον οποίο κινείται χωρίς τη μπάλα και ο τρόπος με τον οποίο πασάρει.

Η ευφυΐα του αγγίζει τα όρια ενός καλού playmaker και στο μυαλό μου δεν έρχεται μόνο ο Νίκολα Πέκοβιτς για τον τρόπο που παίζει στο ποστ, αλλά και ένας άλλος Νίκολα, εξαιρετικός οργανωτής από το ζωγραφιστό, ο Βούισιτς. Το πιο σημαντικό όμως δεν είναι η αγωνιστική του αξία, όσο ο χαρακτήρας του. Ο τρόπος με τον οποίο ζει τα παιχνίδι σε κάνει να θέλεις να παρακολουθήσεις αυτό τον παίκτη να αγωνίζεται. Αλήθεια, πόσοι θα συγχαρούν έναν αντίπαλο για μια πάσα που πέρασε; Πάντα χαμογελαστός και πάντα έτοιμος να αστειευτεί.

Αριστούργημα Τζόρτζεβιτς

Θα μπορούσα να γράφω ώρες γι’ αυτό που πέτυχε σήμερα ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Κατάφερε να βάλει τον Μποχωρίδη στο ροτέισον και να κερδίσει λίγα λεπτά ξεκούρασης του Καλάθη, την ώρα που ο Διαμαντίδης ήταν ανήμπορος να βοηθήσει την ομάδα του. Ο Κούζμιτς δεν υπήρχε για μια ακόμη φορά στο παρκέ, έτσι ο Τζόρτζεβιτς με πολύ μικρό ροτέισον κατάφερε να πάρει τα πάντα από τους παίκτες του και να σβήσει τον «δάσκαλο» του.

Αρχικά ήξερε ότι για να φτάσει στη νίκη έπρεπε να περιορίσει το επιθετικό τρανζίσιον της Εφές. Μια ομάδα που μπορεί να σουτάρει ακόμη και τρία τρίποντα σε κάθε ματς στον αιφνιδιασμό (σήμερα έκανε δύο).  Όταν λοιπόν το παιχνίδι στο δεύτερο δεκάλεπτο πήγαινε να ξεφύγει, ο «Σάλε» συνέχισε να πηγαίνει σε αργές στοχευμένες επιθέσεις, ώστε να μην αφήσει τους Τούρκους να βρουν ρυθμό. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση οι παίκτες του να πηγαίνουν στον αιφνιδιασμό, ακόμη και σε περιπτώσεις που κάτι τέτοιο ήταν εφικτό. Με αυτό τον τρόπο, το παιχνίδι πάγωσε και ήρθε στα μέτρα του «τριφυλλιού» , έχοντας σε τεράστια μέρα τον Μίροσλαβ Ραντούλιτσα.

Ήταν εξαιρετικός ο τρόπος με τον οποίο προσπάθησε να ματσάρει τα πόδια του Σάριτς, βάζοντας πάνω του τον Πάβλοβιτς. Ο Σάλε ήξερε ότι η αδυναμία του Ντάνστον είναι με παίκτες που μπορούν να σκοράρουν από το ποστ. Επίσης ήξερε ότι είναι επιρρεπής στα φάουλ απέναντι σε παίκτες, όπως ο «Μίρο». Το είδαμε πέρυσι και με τον Μαυροκεφαλίδη.

Ειδική μνεία ανήκει και στα τριάρια του Παναθηναϊκού που έκαναν τα πάντα στο παρκέ. Έπαιξαν εξαιρετικά καλά, ακόμη και ως δίδυμο με τον Βλάντο στο «2» και τον Πάβλοβιτς στο «3». Ο Γιάνκοβιτς που έκανε τα πάντα σήμερα αποδεικνύει πόσο σημαντικός παίκτης είναι για τον Παναθηναϊκό. Είναι από τα λίγα εναπομείναντα τριάρια στην Ευρώπη και στην ουσία το μόνο καθαρό τριάρι με ντρίμπλα (Λοτζέσκι, Αμπρίνες και Ρούντι δεν είναι κλασσικά τριάρια). Χαίρομαι που στήριζα και στηρίζω τον προπονητή Τζόρτζεβιτς.

Σχετικά με Παππά

Δυστυχώς, το να είσαι δημοσιογράφος είναι ένα επάγγελμα που θέλει θυσίες. Θυσίες, όπως το να πρέπει να βγάλεις αλήθειες στη φόρα ρισκάροντας πολλές φορές και… “ζωές” ανθρώπων. Βέβαια, όταν τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, ρισκάρεις και εσύ την αξιοπιστία σου ως δημοσιογράφος και θα σταθώ συγκεκριμένα στο χθεσινό δημοσίευμα σχετικά με τον αθλητή του Παναθηναϊκού, Νίκο Παππά.

Γιατί ένας συνάδελφος να θέλει να βλάψει έναν ολόκληρο οργανισμό με ανακριβή δημοσιεύματα που ρισκάρουν κυρίως την καριέρα του ίδιου; Γίνεται πόλεμος στον Παναθηναϊκό, αυτό είναι γνωστό. Αλλά το να γράφει ο οποιοσδήποτε ότι ο παίκτης, Νίκος Παππάς, υπέπεσε σε πειθαρχικό παράπτωμα χωρίς να το αποκαλύπτει είναι το ίδιο με το… “ο Παναθηναϊκός ψάχνει για αθλητικό ψηλό”. Ήταν ένα δημοσίευμα που ήθελε να βλάψει τον παίκτη. Ένα δημοσίευμα που προσπαθούσε να κάνει κακό σε ένα τεράστιο σωματείο όπως είναι ο Παναθηναϊκός. Ωστόσο αυτό δεν θα περάσει σε κανέναν.

Οι «πράσινοι» παρά τα ατυχή αποτελέσματα, τη γκρίνια και τη μισαλλοδοξία, είναι εδώ. Ενωμένοι. Ο Παππάς συνεχίζει τις ατομικές και θα επανέλθει όταν νιώσει απολύτως έτοιμος. Όμως να θυμάστε κάτι. Ο Παναθηναϊκός είναι υπεράνω προσώπων. Ο Παππάς είναι μεγάλο κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ κυρίως, αλλά είναι στο χέρι του να επανέλθει στην κατάσταση που βρισκόταν. Σχόλια του τύπου «Τζόρτζεβιτς φύγε εσύ και όχι ο Παππάς» είναι το λιγότερο ντροπιαστικά, γιατί βάζουν έναν παίκτη πάνω από την ομάδα. Ευχόμαστε όλοι στον παίκτη να επιστρέψει στην κατάσταση που ήταν και να οδηγήσει τους «πράσινους» στην κορυφή.

Υ.Γ. Ελπίζουμε ο Τζεφ Έιρς να μείνει σήμερα ελεύθερος από τους Κλίπερς…