Ναι, αυτός ο Παναθηναϊκός τρομάζει!

Οι «πράσινοι» σταμάτησαν το νικηφόρο σερί της Φενέρμπαχτσε και διατήρησαν τον… νόμο που θέλει τον “άρχοντα των δαχτυλιδιών” να φεύγει με σκυμμένο το κεφάλι κάθε φορά που επιστρέφει στο ΟΑΚΑ.

Πόσες αναλύσεις χωρούν σε ένα τέτοιο ματς, άραγε; Ομπράντοβιτς και Τζόρτζεβιτς άλλαζαν στρατηγικές κινήσεις και ένας τέτοιος αγώνας μπάσκετ, που έμοιαζε με αγώνα σκακιού, είχε αίσιο τέλος για τους “πράσινους”. Από τακτικής άποψης, ο «Σάλε» τα  πήγε περίφημα απέναντι στον “δάσκαλο” του και δεν έχασε σχεδόν ποτέ τον έλεγχο του ματς, ακόμη και όταν οι Τούρκοι έφταναν κοντά ή ισοφάριζαν το σκορ.

Το σημαντικό ωστόσο δεν ήταν η νίκη, αλλά το βάθος πάγκο που δείχνει να κάνει τον Παναθηναϊκό την ομάδα με το πιο πλήρες ρόστερ στην Ευρώπη. Η Φενέρ σήμερα έπαιξε με ροτέσιον 7 παικτών, την ώρα που οι «πράσινοι» είχαν ενεργούς 9 από τους 10 παίκτες τους. Αν συνυπολογίσουμε ότι στη θέση των Μποχωρίδη και Παπαγιάννη θα είναι οι Πάβλοβιτς και Χάντερ, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι αυτός ο Παναθηναϊκός είναι ο πιο πλήρης των τελευταίων ετών.

Ρίσκαρε, αλλά κέρδισε

Ο Τζόρτζεβιτς οδηγήθηκε σε ένα ρίσκο, που τελικά όχι μόνο δεν απέβη μοιραίο, αλλά τον κατεύθυνε τελικώς και στη μεγάλη νίκη. Έστελνε πολλές βοήθειες στην περιφέρεια με σκοπό να κουράσει τον Ντίξον και να εμποδίσει το εκτελεστικό πεδίο του Μπογκντάνοβιτς. Επίσης έπαιζε αλλαγές σε όλα τα σκριν για να συνεχιστεί αυτή η πίεση. Πλέον με Ουίλιαμς, Χέινς και Καλάθη ξεκούραστο, αυτές οι αλλαγές γίνονται πολύ εύκολα και περιορίζουν σημαντικά τον αντίπαλο.

Βέβαια οι βοήθειες που στάλθηκαν στην περιφέρεια είχαν ως αποτέλεσμα να μείνει αλώβητη η ρακέτα, εκεί όπου Γιαν Βέσελι και Έκπε Ούντοχ έκαναν θραύση. Δεν γίνεται όμως να το έχεις και όλα. Το πιο σημαντικό ήταν ότι ο Παναθηναϊκός επιτέλους ασκούσε πίεση στα αντίπαλα γκαρντ για 40 λεπτά και εκεί κρίθηκε η αναμέτρηση.

Η διαφορά με το καλημέρα

Είναι φανερό το πόσο άλλαξαν τους «πράσινους» οι δύο τελευταίες προσθήκες και ακόμη δεν είδαμε τίποτα, καθώς απομένει να ενταχθεί στο πρόγραμμα και ο Βινς Χάντερ. Ο Ουίλιαμς, ο οποίος έφερε πόδια, φρεσκάδα και επίσης ενεργά χέρια στην άμυνα, στοιχεία που δεν πρόσφερε σήμερα ο Γιάνκοβιτς και ουδέποτε ο Πάβλοβιτς.

Ο Ντατόμε περιορίστηκε σημαντικά και αυτό οφείλεται στην πίεση που ασκούσε διαρκώς ο Αμερικανός φόργουορντ. Το σημαντικό βέβαια ήταν ότι ο Ουίλιαμς όντας πρωτάρης, δεν φοβήθηκε να πάρει επιθέσεις και εδώ πρέπει να δώσουμε και τα εύσημα στον προπονητή του που τον εμπιστεύτηκε. Ο Έλιοτ είναι παίκτης ο οποίος χρειάζεται επιθέσεις για να βγει μπροστά και να δείξει το επιθετικό του ταλέντο, σε αντίθετη περίπτωση θα χάσει σε ψυχολογία και θα χάσεις ένα παίκτη. Οπότε η χρησιμοποίηση του ήταν άψογη. Παίκτη, ο οποίος αγωνίζεται σε τρεις θέσεις με τέτοιο πρώτο βήμα και τέτοιο άνοιγμα στα βήματά του, δύσκολα βρίσκεις. Είναι πραγματικά εξαιρετικός για πλάγιος στην Ευρώπη. Κατεβάζει ιδανικά την μπάλα, πιέζει και βάζει εξαιρετικά τα χέρια του πάνω στη μπάλα, ενώ δεν φοβάται να πάρει επιθέσεις. Επίσης, οι κινήσεις του δίχως τη μπάλα είναι εξαιρετικές.

Ο αφανής ήρωας βέβαια δεν ήταν άλλος από τον Μαρκίζ Χέινς. Ο Αμερικανός γκαρντ απέδειξε ότι οι αριθμοί ψεύδονται και σήμερα, παρότι η στατιστική του μοιάζει αρκετά φτωχή, ήταν αυτός που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην μεγάλη επικράτηση. Αρχικά, έβγαλε τελείως εκτός ρυθμού το μεγάλο όπλο της Φενέρ. Ο τρόπος με τον οποίο έσπαγε τα σκριν έμοιαζε με… ταύρο που βλέπει κόκκινα. Αλλά το πιο σημαντικό; Έκανε τον «Σάλε» να κρατήσει τον Καλάθη στο πάγκο τα τελευταία πιο κρίσιμα λεπτά του αγώνα.

Υπαρχηγός vs αρχηγός σημειώσατε “1”

Είναι η αλήθεια ότι ο Αντώνης Φώτσης έχει ακούσει τα πάνδεινα τον τελευταίο χρόνο. Σαφώς και τα χρόνια περνάνε, αλλά όταν μιλάμε για το καλύτερο 4άρι που έχει βγάλει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ή ας ακριβολογήσουμε, για το καλύτερο defensive stretch-4 4άρι της Ευρώπης τα τελευταία χρόνια, τότε τα πράγματα είναι απλά. Όταν ο Φώτσης παίρνει το όπλο του δεν μπορείς παρά να περιμένεις τη μπάλα να καταλήξει στο διχτάκι. Με άμυνα; Χωρίς άμυνα; Με ντρίμπλα; Στατικός; Από τα 8 ή από τα 10 μέτρα; Ο υπαρχηγός του Παναθηναϊκού δήλωσε παρόν σε ένα ακόμη μεγάλο παιχνίδι για την ομάδα του. Η ομάδα που τον ανέδειξε και τον αγάπησε και η ομάδα με την οποία εύχομαι να κρεμάσει το νούμερο «9» όταν αυτός αποχωρήσει…

Κρίμα το παιδί   

Και φυσικά αναφέρομαι στον Όγκνιεν Κούζμιτς, που απέδειξε ότι ως τρίτος ψηλός μπορεί να προσφέρει ωραία πράγματα στους «πράσινους». Όχι, ο προπονητής δεν είναι τρελός που τον άφησε τόση ώρα στο παρκέ. Ούτε η στατιστική του έπαιξε μεγάλο ρόλο. Κυρίως, ήταν οι άμυνες στον Ούντοχ και το γεγονός ότι ο Τζόρτζεβιτς δεν φοβήθηκε να τον αφήσει στις αλλαγές πάνω στον κοντό.

Συμφωνώ ότι ο παίκτης επιθετικά είναι κακός, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι η ψυχολογία του είναι αυτό που κάνει τη διαφορά και μπράβο στον «Σάλε» που παρά τις άστοχες επιθετικές του ενέργειες τον κράτησε στο ματς και κράτησε και τη ψυχολογία του ζωντανή. Ο παίκτης του λοιπόν τον αντάμειψε με 8 ριμπάουντ και 6 πόντους, όντας ο καλύτερος επιθετικός ριμπάουντερ του αγώνα με 5 και έχοντας παίξει μερικές πολύ καλές άμυνες πάνω στους ψηλούς της Φενέρ.

Ήρθε η ώρα ο Γιάνκοβιτς να καταλάβει ότι υπάρχει και άλλος… κόκορας στο κοτέτσι, ώστε να αρχίσει να αντιδράει ανάλογα. Φέτος είναι η τελευταία του χρονιά και δεν νοείται να χάνει 2 φορές τον παίκτη του σε 4 λεπτά σε ένα τόσο καθοριστικό ματς. Ας ελπίσουμε η έλευση Ουίλιαμς να τον επαγρυπνήσει και να μην τον κοιμήσει, αλλιώς οι «πράσινοι» θα χάσουν ένα ακόμη παίκτη. Σίγουρα δεν συμφωνώ με τον παραγκωνισμό του από το Τζόρτζεβιτς, αλλά δεν γίνεται να κρατάς ένα παίκτη στο ματς μόνο και μόνο επειδή είναι Έλληνας.