Editorial
Καλώς βρήκαμε τον… κανονικό Παναθηναϊκό!
Ο Χρήστος Δημόπουλος γράφει για τον Παναθηναϊκό του Ουζουνίδη, που έφυγε νικητής από το ΟΑΚΑ κόντρα στην ΑΕΚ και απέδειξε πως επιστρέφει πια για τα καλά, στην κανονική του φύση.
Ο Χρήστος Δημόπουλος γράφει για τον Παναθηναϊκό του Ουζουνίδη, που έφυγε νικητής από το ΟΑΚΑ κόντρα στην ΑΕΚ και απέδειξε πως επιστρέφει πια για τα καλά, στην κανονική του φύση.
Αυτό που όλοι ελπίζαμε, με την έλευση του Μαρίνου Ουζουνίδη στην ομάδα, έχει καταφέρει ήδη να επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό, μέσα σε σύντομο μάλιστα χρονικό διάστημα. Ο Παναθηναϊκός γίνεται σταδιακά ξανά, ομάδα αντάξια του ονόματος και της αίγλης του συλλόγου, με την «πράσινη» εικόνα στο ντέρμπι με την ΑΕΚ να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές.
Το πρώτο ημίχρονο στο ΟΑΚΑ νόμιζε κανείς πως ο Παναθηναϊκός, ήταν βγαλμένος από όνειρο. Ήταν τόσο καταιγιστικός ο ρυθμός με τον οποίο οι παίκτες του «τριφυλλιού» έτρεχαν, πίεζαν κι άλλαζαν τη μπάλα, που όχι μόνο η ομάδα της ΑΕΚ, αλλά κι ο κόσμος της εξίσου, παρακολουθούσαν αποσβολωμένοι τους ποδοσφαιριστές του Ουζουνίδη, να κάνουν ό,τι θέλουν στο τερέν του «Σπύρος Λούης».
Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!
Η τετράδα Βιγιαφάνιες-Εμποκού-Κλωναρίδη και φυσικά Μπεργκ, έκανε ότι ήθελε μες στον αγωνιστικό χώρο, με τον Σουηδό να συνιστά πραγματικά χάρμα οφθαλμών, δείχνοντας να ευχαριστιέται το ποδόσφαιρο που παίζει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, ίσως και περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην καριέρα του!
Το σκορ θα μπορούσε να ήταν σαφώς μεγαλύτερο, αλλά οι χαμένες ευκαιρίες κράτησαν τον δείκτη του σκορ στο 2-0. Στο δεύτερο 45λεπτο ο Παναθηναϊκός βρέθηκε αντιμέτωπος όχι μόνο απέναντι σε μία καλύτερη και βελτιωμένη αγωνιστικά (με τις αλλαγές Λάζαρου και Πέκχαρτ) ΑΕΚ, αλλά και με ένα δικό του πρόβλημα. Την έλλειψη λύσεων στον πάγκο.
Οι «πράσινοι» στερούνται αναπληρωματικών επιλογών, οι οποίες μπορούν να μπουν στο γήπεδο και να αλλάξουν τον ρυθμό του αγώνα, όπως δηλαδή συνέβη με Χριστοδουλόπουλο-Πέκχαρτ στην περίπτωση της Ένωσης. Δεν υποτιμά αυτό την αξία του Λέτο ή του Λουντ, οι οποίοι ήρθαν από τον πάγκο (με τον Φινλανδό να βγάζει άλλωστε και την ασίστ για το νικητήριο γκολ στις καθυστερήσεις), αλλά αμφότεροι δεν κατάφεραν με την είσοδό τους να κρατήσουν αρκετή ώρα τη μπάλα, ώστε να αλλάξουν το «ρου» του αγώνα υπέρ του «τριφυλλιού».
Παρόλο που η νίκη ήρθε στις καθυστερήσεις κι ο Παναθηναϊκός κινδύνεψε να χάσει ένα δικό του ματς στο ημίχρονο, αυτό δεν μειώνει σε καμία περίπτωση την «πράσινη» επικράτηση. Κάθε άλλο. Η ομάδα έχει ανάγκη από τέτοιες νίκες «φανέλας», που αποδεικνύουν πως ο σύλλογος μέρα με τη μέρα επιστρέφει πλέον στην κανονικότητα και στο μέγεθος του του αρμόζει, ανακτώντας τη δυναμική του. Κι αυτό πιστώνεται ήδη, σαν παράσημο, στον Μαρίνο Ουζουνίδη και τους συνεργάτες του.
Υ.Γ1. Η ομάδα έχει να αντιμετωπίσει το φάσμα σοβαρών οικονομικών προβλημάτων, αλλά υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί. Αυτό το ρόστερ του Παναθηναϊκού, αν μπορούσε να μείνει ανέπαφο και να ενισχυθεί με τρεις-τέσσερις ποιοτικές (όχι κατ’ ανάγκη ακριβές) προσθήκες, τότε το «τριφύλλι» θα μπορούσε να διεκδικήσει στα ίσια τον τίτλο του χρόνου.
Υ.Γ2. Ο Λάζαρος και στη Λεωφόρο και στο ΟΑΚΑ, επέδειξε συμπεριφορά μεγάλου ανθρώπου, εκτός από ποδοσφαιριστή. Σέβεται τα χρόνια που πέρασε στο «τριφύλλι» και αυτό είναι κάτι που πρέπει να του αναγνωριστεί.