Editorial
Από την Ιταλία με αγάπη!
«Μένουμε Ελλάδα» μια ακόμη αγωνιστική, με τον Κωνσταντίνο Πανά να γράφει για την εμφάνιση του Σάντρο Τζεντίλε.
«Μένουμε Ελλάδα» μια ακόμη αγωνιστική, με τον Κωνσταντίνο Πανά να γράφει για την εμφάνιση του Σάντρο Τζεντίλε.
Έκπτωση Oral-B έως -40%. Αυτές τις γιορτές κάντε ένα ξεχωριστό δώρο σ’ αυτούς που αγαπάτε.
Εύκολο και ευχάριστο απόγευμα. Αλήθεια ποια ήταν η τελευταία φορά που η ομάδα σταμάτησε κοντά στους 120 πόντους; Μιλάμε για αριθμούς εξωπραγματικούς αν σκεφτεί κανείς τη διάρκεια στην οποία αγωνίζονται οι ομάδες στην Ευρώπη. Όλοι οι παίκτες αγωνίστηκαν, οι ισορροπίες διατηρήθηκαν. Νομίζω ότι από άποψη ροτέισον, ο Πασκουάλ είναι φοβερός. Έχει καταφέρει να τους κάνει όλους ικανοποιημένους και με ρυθμό, παρά το γεγονός ότι χάνει σε κάποια σημεία ορισμένα πράγματα.
Στο παρόν κείμενο θα σταθώ στον Σάντρο Τζεντίλε, καθώς αυτό ενδιαφέρει τη δεδομένη στιγμή. Θα ξεκινήσω γράφοντας για την ψυχολογία του παίκτη, κάτι που είναι ενθαρρυντικό. Ο Ιταλός ήρθε με την ψυχολογία «βρεγμένης… γάτας». Όπως το ακούσατε. Ήρθε σε ένα τεράστιο κλαμπ, με ένα κορυφαίο brand name και η πρώτη του παράσταση τον δείχνει αποδιοργανωμένο. Το πρώτο του μέλημα ξαφνικά δεν ήταν να κοιτάξει να βάλει καλάθι. Πιστεύω πως ο Πασκουάλ δεν υπήρχε περίπτωση να του γκρινιάξει αν στην πρώτη του επαφή έπαιρνε προσπάθεια.
Ο παίκτης, όμως, στην πρώτη του εμφάνιση, όχι μόνο πάσαρε αδιαλείπτως, αλλά δεν ΤΟΛΜΗΣΕ να κοιτάξει το καλάθι. Κάτι που έκανε μονίμως και επανειλημμένα όταν αγωνιζόταν στην Αρμάνι. Όταν, λοιπόν, ο Τζεντίλε έρχεται στο ΟΑΚΑ, έχοντας αυτή τη νοοτροπία και όχι νοοτροπία «ντίβας», τότε δεδομένα βρίσκεται στο σωστό δρόμο.
Όταν αυτό που επιθυμεί είναι να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του, τότε σίγουρα κάτι κάνει σωστά. Μην ξεχνάμε ότι “έκλεισε” πρόσφατα τα 24 του έτη. Είναι ακόμη ένα παιδί που μαθαίνει και θέλει να πρωταγωνιστήσει. Ένα παιδί που έχει τα ίδια άγχη με κάθε άλλο νέο της σύγχρονης εποχής. Το “ζεστό” χειροκρότημα του έκανε καλό στο πρώτο του λάθος και ακόμη περισσότερο στο πρώτο του καλάθι. Είναι σημαντική η ψυχολογία σε έναν αθλητή, πόσο δε μάλλον σε ένα παιδί που μοιάζει να έχασε το ρόλο του εκεί στην Ιταλία. Και βγαίνοντας πρώτη φορά έξω από τη χώρα του είναι δεδομένο ότι θα είναι τρακαρισμένος.
Αμφισβητήθηκε ο ρόλος του, οι ηγετικές του ικανότητες, η αρχηγεία του. Πλέον νιώθει άγχος να δείξει πράγματα, να αποδείξει ποιος είναι και να δικαιώσει τις προσδοκίες του κόσμου και του προπονητή του. Όταν καταφέρει να διαχειριστεί αυτές τις καταστάσεις θα νιώσει πάλι άνετα και έτοιμος να προσφέρει. Όλα με τον καιρό τους.
Αγωνιστικά, από την πρώτη πάσα στον Μπουρούση φάνηκε ότι αποτελεί απίστευτο ταλέντο. Παίκτες που μπορούν να πασάρουν με… κλειστά μάτια μην τους φοβάσαι, μου έλεγαν οι προπονητές μου. Εξαιρετικός στο mid pick-n-roll, ακόμη και στο να “σπάει” τις παγίδες. Έμοιαζε ένα κλικ πιο μπροστά από τους αντιπάλους του στη διορατικότητα και η τελευταία ασίστ στον Μπουρούση το απέδειξε ακράδαντα. Επίσης, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλες οι συνεργασίες και οι πάσες του ήταν στους Μπουρούση και Φώτση. Προσπαθεί να νιώσει άνετα και για την ώρα οι πρώην – που πλέον είναι και νυν – συμπαίκτες του είναι εφικτοί στόχοι.
Γενικά προσπαθούσε να μπει στα συστήματα του Πασκουάλ, τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά, αλλά όλα είναι θέμα χρόνου.
Όσον αφορά στους Καμπερίδη και Χριστοδούλου, αμφότεροι αποτελούν πολύ ωραίες περιπτώσεις. Ιδιαίτερα ο τελευταίος. Δαιμόνιος, εκρηκτικός, με δυνατό πρώτο βήμα, του αρέσει να πασάρει και να βάζει πολύ καλά τα χέρια του πάνω στη μπάλα. Είναι ελεύθερος από Ολυμπιακό και όχι δανεικός, όπως τόνισαν στη NOVA.
Εξαιρετικά κομβικό το ματς στη Ρωσία. Ίσως το πιο σημαντικό στην έως τώρα πορεία, με το συγκεκριμένο ματς να “κρύβει” πολλές παγίδες. Προσοχή στον Κολόμ. Λατρεία μου από πέρυσι!