Editorial
Αν όχι ο “Εξάστερος”, τότε ποιος;
Αν δεν μπορεί ο “Εξάστερος” να ανατρέψει την αρνητική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, τότε ποια ομάδα μπορεί; Αναλύει ο Πέτρος Κουλούρης.
Αν δεν μπορεί ο “Εξάστερος” να ανατρέψει την αρνητική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, τότε ποια ομάδα μπορεί; Αναλύει ο Πέτρος Κουλούρης.
Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!
Η ήττα του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ αποτέλεσε την έκτη συνεχόμενη από τον Ολυμπιακό σε – ευρωπαϊκό ή μη – ντέρμπι “αιωνίων”, μα πάνω απ’ όλα, απομάκρυνε ακόμα περισσότερο τους “πράσινους” από την προνομιακή τετράδα. Δεν απαιτούνται ιδιαίτερες μπασκετικές γνώσεις για να συμπεράνει κανείς ότι η εμφάνιση που πραγματοποίησε η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας δεν ήταν επαρκής για να μπορέσει να πετύχει τη μεγάλη νίκη.
Με εξαίρεση τους συγκινητικούς Τζέιμς και Ρίβερς, οι παίκτες του “Τριφυλλιού” δεν πλησίασαν ούτε στο μίνιμουμ των δυνατοτήτων τους, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους επικριτές τους να μιλήσουν και πάλι για – τουλάχιστον – ανεπαρκές ρόστερ. Ποιον να αναφέρω πρώτο; Τον Παππά που βρίσκει… βαρετές τις οδηγίες του Πασκουάλ; Τον Μπουρούση που επιμένει να αποτελεί “σκιά” του καλού του εαυτού; Ή τον Νίκολς που είναι αποτελεσματικός κάθε πέντε παιχνίδια;
Θαρρώ ότι οι προαναφερθέντες αποτελούν τους, ας μου επιτραπεί η έκφραση, κύριους υπαίτιους της ήττας στο ΣΕΦ. Ή αν θέλετε να μικρύνουμε ακόμα περισσότερη τη λίστα, οι Παππάς και Μπουρούσης είναι αυτοί που απογοήτευσαν περισσότερο από τον καθένα. Σε εκείνους, εξάλλου, αναφέρθηκε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ο οποίος συνεχίζει να με εκπλήσσει θετικά με τις ενέργειες στις οποίες προβαίνει. Ο ισχυρός άνδρας της “πράσινης” ΚΑΕ ξεκίνησε τη σεζόν φέρνοντας παίκτες που ανήκουν στην ελίτ της Ευρώπης, εν συνεχεία αντικατέστησε τον – τίμιο – Αργύρη Πεδουλάκη με έναν εκ των κορυφαίων προπονητών στην Euroleague, ενώ παράλληλα προστατεύει την ομάδα από τους εχθρούς που… καραδοκούν, χωρίς όμως να ενεργεί με τρόπο που θα μπορούσε, όπως συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν, να βλάψει τον ίδιο τον “Εξάστερο”. Βλέπετε, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έπαθε και… έμαθε, δείχνοντας το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν άπαντες στην ομάδα. Άλλος σε μεγαλύτερο και άλλος σε μικρότερο βαθμό. Δεν φέρουν, άλλωστε, όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης.
Ο Καλάθης έχει πραγματοποιήσει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του και εδικαιούτο να έχει κακή απόδοση σε ένα παιχνίδι, ενώ ο Φελντέιν, από την πλευρά του, αγωνίζεται βάσει των – περιορισμένων – δυνατοτήτων του, ξεπερνώντας ορισμένες φορές τις προσδοκίες ακόμα και του πιο αισιόδοξου φιλάθλου. Το ίδιο ισχύει και για τον Φώτση, καθώς η ηλικία του πολύπειρου φόργουορντ δεν του επιτρέπει πια να προσφέρει παραπάνω. Σε αντίθεση με τον υπαρχηγό του Παναθηναϊκού, ο Σίνγκλετον βρίσκεται σε ιδανική ηλικία και συνεισφέρει σταθερά στους αγώνες της ομάδας και ως εκ τούτου, όπως ισχύει και για τον Καλάθη, δεν είναι δυνατόν να θεωρείται κύριος υπεύθυνος για την εμφάνιση κόντρα στον Ολυμπιακό. Τα δεδομένα δεν διαφοροποιούνται ούτε για τον Τζεντίλε, με τον Ιταλό να αποτελεί τον πιο… φρέσκο παίκτη του “Εξάστερου” και, όπως είναι λογικό, δεν μπορεί ακόμα να κριθεί.
Όπως είχα προβλέψει για το χθεσινό ντέρμπι των “αιωνίων”, ο Παναθηναϊκός θα επικρατούσε του αντιπάλου του, μόνο εάν τα πολλά ερωτηματικά που τον χαρακτηρίζουν εξελίσσονταν σε ευχάριστες εκπλήξεις. Τελικά, όπως αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος, κάτι τέτοιο δεν κατέστη εφικτό και μοιραία οι “πράσινοι” γνώρισαν την ήττα.
Πιστεύει, όμως, κανείς ότι υπάρχει περίπτωση να έχουν τόσο κακή απόδοση τόσοι πολλοί παίκτες στα κρίσιμα παιχνίδια της άνοιξης;
Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ο Μπουρούσης δεν θα θυμηθεί έστω ένα μέρος των απίστευτων ικανοτήτων του, γι’ αυτό και με τούτο το κείμενο, δηλώνω ρητά ότι θα τον στηρίξω μέχρι τέλους. Ένας καλός Μπουρούσης έχει τη δυνατότητα να αλλάξει ριζικά τόσο την επιθετική, όσο και την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Το ίδιο ισχύει και για τους Παππά και Τζεντίλε, με τον μεν πρώτο να πρέπει να βρει – επιτέλους – τον τρόπο με τον οποίον θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες που το ταλέντο του έχει δημιουργήσει και τον δε Ιταλό να καλείται να ενσωματωθεί όσο το δυνατόν συντομότερα, αλλά και ομαλότερα στο αγωνιστικό πλάνο της ομάδας. Με τους Τζεντίλε και Μπουρούση στην επιθυμητή κατάσταση, ο Παναθηναϊκός θα μπορεί να απειλήσει και από το ποστ, από το οποίο μόνο ο Ρίβερς προσέφερε στο χθεσινό παιχνίδι. Στην αντίπερα όχθη του παρκέ, η επιστροφή του Γκιστ θα συνεισφέρει στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της εκάστοτε αντίπαλης γραμμής των “ψηλών”, ενώ παράλληλα θα περιορισθεί το πρόβλημα με τα ριμπάουντ, κομμάτι στο οποίο έχουν εμφανίσει, πάντως, βελτίωση οι παίκτες του Παναθηναϊκού.
Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει άπαντες να συνειδητοποιήσουν ότι βρισκόμαστε μόλις στον πρώτο μήνα του έτους και δε γίνεται να ξεκινούν από τώρα οι συζητήσεις για την επόμενη σεζόν και τους παίκτες που θα πρέπει είτε να αποκτηθούν, είτε να αποχωρήσουν. Το – περιβόητο – “ταμείο” θα πραγματοποιηθεί το καλοκαίρι και αυτός που θα το κάνει θα είναι ο Τσάβι Πασκουάλ και κανένας άλλος. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος οφείλει, από την πλευρά του, να παραμείνει, ανεξάρτητα από την πορεία στο υπόλοιπο της σεζόν, πιστός στο πλάνο που έχει θέσει σε ισχύ, δίνοντας την ευκαιρία στον Τσάβι Πασκουάλ να διαμορφώσει το ρόστερ που εκείνος επιθυμεί. Τα δεδομένα μπορούν κάλλιστα να έχουν διαφοροποιηθεί άρδην μέχρι τότε, καθώς το πολύμηνο διάστημα που ακολουθεί, επαρκεί ώστε οι παίκτες του “Εξάστερου” να αποδείξουν ότι επάξια βρίσκονται στην ομάδα.
Προς το παρόν, το μόνο που απαιτείται είναι σύνεση και ψυχραιμία από όλους. Η διαχείριση της ήττας από τον Ολυμπιακό είναι κομβική για τη συνέχεια και πρέπει να υπάρξουν οι προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν στον Τσάβι Πασκουάλ να πετύχει το καλύτερο δυνατό με τους παίκτες που έχει στη διάθεσή του.
Είναι σαφές ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Θα σας εξομολογηθώ μία μικρή προσωπική ιστορία. Ήταν 9 Οκτωβρίου του 2014, όταν ο Παναθηναϊκός κατάφερνε κόντρα σε κάθε πρόβλεψη και έχοντας πληθώρα απουσιών, να νικήσει τον Ολυμπιακό στο πλαίσιο του Κυπέλλου Ελλάδας, με τον Μπατίστα να καρφώνει στο καλάθι των “ερυθρόλευκων”, προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στους απανταχού Παναθηναϊκούς. Τότε, λοιπόν και ενώ είχαν προηγηθεί δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα που κατέληξαν στο ΟΑΚΑ, ισχυριζόμουν ότι: “Αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Δεν θα ξανά σηκώσει κεφάλι ο Ολυμπιακός”. Όσο αφελής και αν ήταν η πρόβλεψή μου, είναι γεγονός ότι οι “πράσινοι” είχαν δημιουργήσει μία άνευ προηγουμένου ηττοπάθεια στο “ερυθρόλευκο στρατόπεδο”, με την άμεση απόλυση του Γιώργου Μπαρτζώκα να αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Και όμως. Λίγα μόλις χρόνια αργότερα, η κατάσταση έχει αλλάξει πλήρως, με τον Παναθηναϊκό να αποτελεί πια την ομάδα που καλείται να ανατρέψει την εις βάρος της κατάσταση.
Και διερωτώμαι. Αν δεν μπορεί ο “Εξάστερος”, τότε ποιος μπορεί;