Editorial
Αλεσάντρο, χάσαμε…
Ο Νικόλας Φλωράτος σχολιάζει την αιφνιδιαστική απόφαση Πασκουάλ και διοίκησης να αποδεσμεύσουν τον Αλεσάντρο Τζεντίλε, υποστηρίζει πως το διαζύγιο φάνταζε αναπόφευκτο σενάριο κι ελπίζει πως ο Ιταλός θα βρει τον εαυτό του και μια μέρα θα επιστρέψει για να διορθώσει το “λάθος”.
Ο Νικόλας Φλωράτος σχολιάζει στο “Όλα Πράσινα” την αιφνιδιαστική απόφαση Πασκουάλ και διοίκησης να αποδεσμεύσουν τον Αλεσάντρο Τζεντίλε, υποστηρίζει πως το διαζύγιο φάνταζε αναπόφευκτο σενάριο, έστω και αν δε συνέβαινε τώρα, κι ελπίζει πως ο Ιταλός θα βρει τον εαυτό του και μια μέρα θα επιστρέψει για να διορθώσει το “λάθος”.
Η είδηση της αποχώρησης του Αλεσάντρο Τζεντίλε έσκασε σαν “κεραυνός εν αιθρία” τόσο στα αυτιά τα δικά μας, όσο και σε αυτά του Ιταλού. Ο Τζεντίλε γνώριζε πως το κλίμα γύρω από το πρόσωπό του δεν ήταν το καλύτερο δυνατό και δικαιολογημένα, καθότι ήξερε πολύ καλά και ο ίδιος πως η απόδοσή του ήταν (πολύ) χαμηλότερη του αναμενόμενου, την ίδια ώρα που ο Τσάβι Πασκουάλ συνέχιζε αδιάκοπα να του δίνει ευκαιρίες. Παρ’ όλα αυτά, ήλπιζε πως είναι θέμα χρόνου να βρει τον εαυτό του, έχοντας ως δεδομένη την παραμονή του στον Παναθηναϊκό τουλάχιστον μέχρι το τέλος της σεζόν. Δυστυχώς για τον ίδιο όμως, οι εξελίξεις τον πρόλαβαν και ο Ιταλός που ήρθε στην Ελλάδα “μετά βαΐων και κλάδων”, μας αποχαιρέτησε πρόωρα, αφήνοντας μια πικρή γεύση σε όλους εμάς που στο άκουσμα της μεταγραφής του… “παλαβώσαμε”.
Premium quality – Ultras quality – Ultras Streetwear
Προσωπικά, τώρα που φαντάζομαι πως πολλοί θα ισχυριστούν ότι τα… έλεγαν, εγώ θα κάνω το αντίθετο. Από την πρώτη μέρα που έφτασε στο email μου η πληροφορία ότι ο Παναθηναϊκός εξετάζει “ζεστά” την περίπτωση του Τζεντίλε, μια υπόθεση που την έψαξα πολύ κι ασχολήθηκα εντόνως δίνοντας συνεχώς ρεπορτάζ, ήμουν κάτι περισσότερο από… θετικός σε πιθανή έλευσή του στην ομάδα. Για την ακρίβεια, ήθελα όσο τίποτα να κλείσει το deal και ο Ιταλός να φορέσει την φανέλα του Παναθηναϊκού.
Σε συζητήσεις με τον Κωνσταντίνο Πανά μάλιστα, είχα εξομολογηθεί πως η κρίση μου δεν είναι αντικειμενική, αφού πρόκειται για παίκτη που είναι αδυναμία… ετών. Βέβαια, πέραν τούτου, παίκτες με τα χαρακτηριστικά και τον αγωνιστικό τσαμπουκά (που δυστυχώς… τον ξέχασε στην Ιταλία, όπως αποδείχθηκε) του Τζεντίλε, δύσκολα βρίσκεις στην αγορά Δεκέμβρη μήνα και εκτός αυτού, μόνο κερδισμένη μπορούσε να βγάλει μια ομάδα που τον αποκτούσε μεσούσης της σεζόν, δίχως να τον έχει ιδιαίτερη ανάγκη. Όπως τότε, έτσι και τώρα πιστεύω ότι το ρίσκο που πήρε ο Τσάβι Πασκουάλ αγωνιστικά ήταν μικρό, καθώς οι “πράσινοι” δεν είχαν να χάσουν τίποτα απολύτως. Δυστυχώς για την ομάδα, όμως πρώτα απ’ όλα για τον ίδιο τον παίκτη, αλλά και για όλους εμάς που… “γουστάραμε” την “τρέλα” που κουβαλούσε, οι “πράσινοι” δεν έχασαν, αλλά δεν πήραν και τίποτα.
Η παρουσία του Τζεντίλε αυτούς τους δύο μήνες στον Παναθηναϊκό θα περάσει μάλλον απαρατήρητη και θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα. Μέσα στο παρκέ άλλωστε, αυτά που έκανε ήταν πολύ λιγότερα ακόμη και από όσα προσέφερε στο Μιλάνο, πριν η διοίκηση της Αρμάνι αποφασίσει να τον δανείσει. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Ιταλός, στη χειρότερη προσωπική σεζόν των τελευταίων ετών, ήρθε στον Παναθηναϊκό με 10.7 πόντους κατά μέσο όρο στην Ευρωλίγκα, για να αποχωρήσει εν τέλει από τον “Εξάστερο” με 3.2 πόντους, έχοντας αγωνιστεί σε ισάριθμες αναμετρήσεις (9 συμμετοχές με Αρμάνι, 9 με Παναθηναϊκό). Ακόμα και οι αριθμοί λοιπόν, μαρτυρούν πως ο Τζεντίλε όχι μόνο δεν… αναγεννήθηκε, αλλά ομάδα με το ειδικό βάρος και το επίπεδο του “Τριφυλλιού”, μάλλον του έκανε κακό.
Ήταν πασιφανές εξ’ αρχής πως ο γιος του Νάντο είχε “θεματάκια”. Ψυχολογικοί κι εξωαγωνιστικοί παράγοντες “βοήθησαν” τον Τσάβι Πασκουάλ να πάρει τις αποφάσεις του και να μη δείξει την απαιτούμενη υπομονή μέχρι το φινάλε της σεζόν και κάπως έτσι το διαζύγιο ήρθε “μοιραία”. Ήταν μάλλον αναπόφευκτο οι δρόμοι Παναθηναϊκού και Τζεντίλε να χωρίσουν αργά ή γρήγορα, αφού με την παρουσία του ο Ιταλός είχε αναγκάσει διοίκηση και προπονητή να βγάλουν τελείως από το μυαλό τους το ενδεχόμενο απόκτησής του από την Αρμάνι το καλοκαίρι. Το αν η κατάσταση θα μπορούσε να αλλάξει και το κλίμα να αντιστραφεί μέχρι τον Ιούνιο, δε θα το μάθουμε ποτέ…
Δυστυχώς, αυτό που μένει σε όλους όσους πιστέψαμε στον Αλεσάντρο και θεωρήσαμε ότι είναι ικανός να μεγαλουργήσει στον Παναθηναϊκό, είναι πως διαψευσθήκαμε παταγωδώς! Χάσαμε! Ο νεαρός φόργουορντ πρέπει να ανέβει ακόμα πολλά “σκαλοπάτια” για να βρει αρχικά τον παλιό καλό του εαυτό και στη συνέχεια να… “μεγαλουργήσει”, όπως προανέφερα, σε έναν τόσο σπουδαίο Σύλλογο με φανέλα… βαριά κι ασήκωτη. Το ταλέντο και τα χαρακτηριστικά για να πετύχει τα παραπάνω τα έχει, χρειάζεται όμως πολλή δουλειά, σωματική και ψυχολογική, προκειμένου ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ευρωπαϊκού μπάσκετ να μην πάει χαμένο. Και σε μία σεζόν η οποία τρέχει με… ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να περιμένει έναν παίκτη, που ούτως ή άλλως θα τον αποχαιρετούσε πιθανότατα το καλοκαίρι που μας έρχεται.
Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!
Κρίμα για την ομάδα, κρίμα για τον παίκτη Τζέντιλε, κρίμα για όλους εμάς που στο άκουσμα της μεταγραφής του “γουστάραμε” (μαζί με εμάς και ο Δ. Γιαννακόπουλος), κρίμα για όσους από εμάς περιμέναμε… χρόνια να τον δούμε ντυμένο στα πράσινα. Ίσως το timing τελικά να μην ήταν το ιδανικό. Μακάρι για τον Ιταλό να γίνει αρχικά ο παίκτης που γνωρίσαμε στην EuroLeague με 15 και 20 πόντους μέσο όρο, ο πιτσιρικάς με τα ηγετικά χαρακτηριστικά, την αυταπάρνηση, το πάθος για νίκη και τον αγωνιστικό τσαμπουκά που παρέπεμπε σε 30άρη. Και μακάρι μόλις συμβεί αυτό, η πόρτα του “Εξάστερου” να είναι ανοιχτή και ο Τζεντίλε να επιστρέψει για να διορθώσει το “λάθος”. Κάτι μας χρωστάς, Αλεσάντρο! Ci vediamo!
ΥΓ: Ο Τζεντίλε δεν ήταν ο μοναδικός με τον οποίο είχε τετ-α-τετ ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και άρα όχι ο μοναδικός από τον οποίον υπάρχουν/υπήρχαν παράπονα. Οι προσδοκίες της διοίκησης είναι ιδιαίτερα υψηλές κι αυτό οφείλουν να το καταλάβουν άμεσα άπαντες! Αλλιώς, θα έχουμε νέα θέματα…