Έτσι θα κοιτάξει το Final 4!

Ο Κωνσταντίνος Πανάς προτείνει τις δικές του επόμενες κινήσεις για να καλυφθούν τοι υπάρχουσες αδυναμίες του «τριφυλλιού» και παράλληλα θίγει το θέμα του Λευτέρη Μποχωρίδη, αλλά και το… νέο αίμα του ελληνικού μπάσκετ.

Τέσσερις μεταγραφές, όλες δοκιμασμένες στο Top επίπεδο με τρόπαια και με κίνητρο για ακόμη περισσότερα. Μια ηχηρή μεταγραφή λοιπόν απομένει σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο Μάνος Παπαδόπουλος, μόνο που η δικιά μου πρόταση πάει αρκετά πιο μακριά. Τελείως αντικειμενικά, ο Παναθηναϊκός έχει κινηθεί σωστά στα περισσότερα κομμάτια, αλλά δεν γίνεται να το χαλάσει στο τέλος.

Γιατί στα περισσότερα;

– Γιατί αυτή την στιγμή ο Παναθηναϊκός έχει έναν μόνο καθαρό οργανωτή και τρία κόμπο γκαρντ, με τον Τζέιμς Φέλντιν να μπορεί να αγωνίζεται και στο «3», αλλά λόγω αδύναμου κορμού να μην μπορεί να αμυνθεί απέναντι σε Big-5. O Καλάθης είναι σίγουρα ο κορυφαίος distributor των ευρωπαϊκών γηπέδων από την άποψη ότι πασάρει πάντα εκεί που πρέπει να είναι ο συμπαίκτης του για να σκοράρει. Aπό εκεί και πέρα στο οργανωτικό κομμάτι, ο Παναθηναϊκός θα επιζητήσει λύσεις από τον Μπουρούση στο «5» και ίσως από τον Χαραλαμπόπουλο, καθώς φείδεται κλασσικού δημιουργού πλην του Νικ.

Διακοπές στη Μύκονο με το Trivago, στις καλύτερες τιμές της αγοράς!

Ο Παππάς προσπαθεί να δημιουργήσει μέσα από PnR, αλλά όχι με συνέπεια, καθώς παραμένει ένα multiscoring shot first guard, ο Τζέιμς δημιουργεί κυρίως μέσα από drive and dish (μόλις δημιουργήσει ρήγμα) και ο Φελντίν, ο οποίος δουλεύει αρκετά την δημιουργία μισού γηπέδου τον τελευταίο χρόνο, οι περισσότερες ασίστ είναι μέσα από ρήγμα ή από extra πάσα.

*Όσο θυμάμαι τον Παναθηναϊκό να έχει στο ρόστερ του ένα καθαρό δημιουργό (βλ. Διαμαντίδη) πάντα είχε πρόβλημα και ο συγκεκριμένος οργανωτής… ξεζουμιζόταν. Άρα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αφού οι «πράσινοι» επέλεξαν τον Μάικ Τζέιμς, θα ήταν απαραίτητο να τον πλαισιώσουν με ένα pure facilitator (καθαρό οργανωτή). Αυτό το ρόλο στα μάτια μου δεν θα μπορούσε να τον παίξει άλλος από τον Νίκο Ζήση – ή τον Ρένφρο που τον είχα προτείνει και στην ομάδα του «Σάλε», αλλά θέλω ξένο στους ψηλούς, οπότε αφήνουμε την περίπτωση του. Νίκος Ζήσης λοιπόν, ένας πραγματικός floor general, ένας αξιόπιστος αμυντικός, ένας παίκτης για τα μεγάλα σουτ, το ιδανικό fit στην περιφέρεια που οραματίζεται ο Πεδουλάκης.

Ένας παίκτης που σίγουρα δεν κολλάει με τον Καλάθη στην ίδια πεντάδα, αλλά μπορεί να κολλήσει με οποιαδήποτε άλλο γκαρντ. Με τον Τζέιμς, γιατί δεν θα του στερήσει την πρώτη πάσα για τον αιφνιδιασμό. Με τον Παππά, θα του επιτρέψει να γίνει initiator και να τρέξει το σύστημα από την κορυφή και με τον Φελντίν γιατί πασάρει εξαιρετικά στην αδύναμη (κυρίως στα φτερά όπου ο Δομινικανός είναι άπιαστος σε catch ‘n shoot καταστάσεις).

– Οι «πράσινοι» λοιπόν ετοιμάζονται να φέρουν ένα «4» με αξιόπιστο σουτ, αλλά η δικιά μου πρόταση για την φρόντκορτ είναι διαφορετική. Έχω αναφερθεί στο παρελθόν για την αδυναμία που έχει αυτή η τετράδα να αμυνθεί αποτελεσματικά στο ζωγραφιστό, εκεί θεωρώ ότι θα πονέσει φέτος ο Παναθηναϊκός και γι’ αυτό θα ήθελα τον Κόλτον Άιβερσον στη θέση «5» και εξηγούμαι.

Ο Αμερικανός διαθέτει ιδανικό upper body, ώστε να αμυνθεί απέναντι σε δυνατούς αμυντικούς, ενώ παράλληλα σου δίνει πιο αξιόπιστο αυτή τη στιγμή PnR παιχνίδι, αλλά ο σκοπός μου δεν είναι το επιθετικό κομμάτι. Κυρίως το γεγονός ότι καλύπτεις με ένα παίκτη τις αδυναμίες όλων των υπόλοιπών. Επίσης είναι μαχητικός και πραγματικά ταιριάζει απόλυτα στα θέλω του Αργύρη. Ήθελα να γράψω για τον συγκεκριμένο παίκτη πολύ πριν κλείσει ο Ρίβερς και πολύ πριν βγει η ανακοίνωση για τους 6 Αμερικανούς. Ο συγκεκριμένος παίκτης αποτελεί «καψούρα» μου για την θέση, κυρίως για τον refuse to lose χαρακτήρα του και το μότο never back down.

Διακοπές στη Μύκονο με το Trivago, στις καλύτερες τιμές της αγοράς!

– Η τελευταία μου πρόταση λοιπόν ακούει στο όνομα Θανάσης Αντετοκούνμπο ο οποίος έχει συμφωνήσει σε όλα με τους κυπελλούχους και σύμφωνα με πληροφορίες ο Παναθηναϊκός προτίθεται να τον περιμένει ακόμη και μέχρι τον Οκτώβρη, αν δεν βρει κάτι καλύτερο στην Αμερική. Αφενός πρέπει να καταλάβει ότι μια χρονιά στην Ευρώπη θα είναι πιο χρήσιμη, αφετέρου αυτό το στυλ παίκτης (καθαρά defensive stopper) δεν έχουν θέση στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, αν δεν έχουν και επιθετικές αρετές (βλ. Κάουι Λέοναρντ). Το «τριφύλλι» έχοντας αυτή τη στιγμή τους Ρίβερς και Χαραλαμπόπουλο είναι δεδομένο πως θα αντιμετωπίσουν θέματα απέναντι σε δυνατά και αθλητικά κορμιά που ποικίλουν στο «3» (βλ. Κλαβέρ, Μασιούλις ακόμη και Παπαπέτρου). Ο Ρίβερς είναι εξαιρετικός περιφερειακός αμυντικός, αλλά όχι δεν έχει τον κορμί ώστε να αμυνθεί απέναντι σε δυνατότερους παίκτες από αυτόν και κάπου εδώ προκύπτει ένα θέμα στην άμυνα ψηλά στην θέση «3», όπου θεωρώ ότι ο Θανάσης θα το λύσει απόλυτα.

Άρα η δικιά μου λογική πηγαίνει σε Ζήση, Αντετοκούνμπο και Άιβερσον και χωρίς να πηγαίνω σε stretch-4, καθώς θεωρώ ότι μπορεί να καλυφθεί αυτή η αδυναμία με ένα δεκάλεπτο του Φώτση, ο οποίος για κάποιο περίεργο λόγο έχει περάσει τελείως αόρατος στα αγωνιστικά πλάνα όλων…

Πάμε και στην Λευτέρη Μποχωρίδη, ο οποίος αποτελούσε για μένα τον επόμενο Διαμαντίδη από τα χρόνια που τον παρακολουθούσα στο Παλέ με τα χρώματα του Άρη. Ο μικρός έχει φοβερά φυσικά προσόντα. Άνοιγμα χεριών κοντά στα 2.06, εξαιρετικό  frame για να μπορεί να αγωνιστεί αποτελεσματικά και στο «3» και ΤΡΟΜΕΡΗ ΑΙΣΘΗΣΗ για το παιχνίδι. Επίτηδες τα κεφαλαία, για να καταλάβετε ότι αυτό το παιδί δεν θα πάει χαμένο και ότι έχει το παιχνίδι μέσα του.

Οπότε πιστεύω ακράδαντα πως στην κρίσιμη ηλικία των 22 που μπαίνει δεν νοείται να αγωνίζεται δεκάλεπτα στην Ελλάδα. Δεν μπορώ να ακούω ότι πρέπει να δοθεί ευκαιρία στον Μποχωρίδη, όταν είναι να αγωνιστεί πεντάλεπτα! Δεν θα έχει καμία ανάπτυξη και όλοι θα αναρωτιούνται γιατί μένει στάσιμος. Αυτό που λείπει από τον παίκτη αυτή τη στιγμή είναι αυτοπεποίθηση. Πολλοί θα μιλάνε για την ντρίμπλα του, αλλά εγώ τον θυμάμαι και στα 16 του απέναντι στον Ολυμπιακό, αλλά και δύο χρονιές με τον Άρη ως βασικό πόιντ γκαρντ, να μην έχει κανένα θέμα στο κατέβασμα.

Εντάξει, χρειάζεται δουλειά το ball handling και μάλιστα φέτος τον είδαμε ότι λειτουργούσε σαν off guard, απλά κατεβάζοντας την μπάλα και μοιράζοντας στον πρώτο γκαρντ. Αυτό που χρειάζεται ο παίκτης είναι να δοθεί δανεικός, ώστε να πάρει χρόνο και όχι να είναι ΚΑΙ φέτος αναλώσιμος. Αν θέλουμε πρωταγωνιστή τον παίκτη, πρέπει να δοθεί δανεικός. Προσωπικά, βλέπω στο πρόσωπο του ένα swingman και αυτό γιατί έχει φτιάξει το σουτ σαν spot και επιτίθεται εξαιρετικά στην close out, αφού είναι αρκετά έξυπνος και εκρηκτικός στο πρώτο του βήμα. Σε αντίθετη περίπτωση είναι ένας πολύ καλός facilitator, αλλά αν δεν του δοθεί 30λεπτο σε ομάδα φέτος, δεν θα μάθουμε τι θα μπορέσει να δείξει και εύχομαι ολόψυχα αυτό το παιδί που έβλεπα ως νέο Διαμαντίδη να μην ταβανιάσει από τα 22 του, λόγω κακής ψυχολογίας…

Το ίδιο και για τον Κόνιαρη. Δανεικοί. Να πάρουν ευκαιρίες και να επιστρέψουν έτοιμοι. Πιστεύω ιδιαίτερα τον τελευταίο παίκτη και αυτό είναι κάτι που είχα γράψει πριν δύο χρόνια γι’ αυτόν σε σκάουτινγκ:

«Αντώνης Κόνιαρης (1.96, 1997) – Πραγματοποιώντας καλύτερες εμφανίσεις στο παγκόσμιο, ο νεαρός πόιντ γκαρντ είναι από τους καλύτερους περιφερειακούς αμυντικούς της γενιάς του. Συνδυάζοντας εξαιρετικό άνοιγμα χεριών και χρησιμοποιώντας πολύ καλά τα άκρα του, έχει potential να γίνει ένας εξαιρετικός lockdown αμυντικός. Έχει και ικανότητες στο 1vs1 συνήθως τελειώνοντας με κάποιο floater. Αρκετή βελτίωση στο σουτ»

Η Ελλάδα έχει αρκετά ταλέντα πάντως τα οποία χρειάζονται προσοχή και δουλειά. Βασικά κυρίως το δεύτερο, ώστε να μην καούν. Το να μπουν απότομα από τις ηλικίες των 19 ως βασικά στελέχη, ίσως τους κάψει. Χρειάζεται σταδιακή προώθηση. Δεν μιλάω για τον Χαραλαμπόπουλο, ο οποίος είναι επαγγελματίας πέντε χρόνια τώρα.

Διακοπές στη Μύκονο με το Trivago, στις καλύτερες τιμές της αγοράς!

– Μου αρέσει πολύ σαν πρότζεκτ ο Τολιόπουλος, αλλά φοβάμαι μην χαθεί λόγω νοοτροπίας. Γνωρίζει και ο ίδιος ότι λόγω μεγέθους υπάρχει περίπτωση να χαθεί γι’ αυτό και έχει δουλέψει το τρίποντο, το οποίος όμως δεν έχει σταθεροποιήσει. Πολύ καλό ball handling πάντως, απαραίτητο να φύγει από Ολυμπιακό δανεικός (ίδια περίπτωση με Κόνιαρη/Μποχωρίδη)

– Ο Τσαλμπούρης είναι ένα παιδί που πήρε απότομα κοντά στους 15-20 πόντους και εκεί που έπαιζε στο πόιντ, ξαφνικά βρέθηκε στο «5» και γι’ αυτό ακόμη είναι μπερδεμένος. Θέλει απίστευτη δουλειά, αλλά κρύβει απίστευτο potential χάρη στην ικανότητά του να σουτάρει από μακριά και να βλέπει γήπεδο.

– Μην ξεχνάτε επίσης τους Μωραΐτη, Καλαϊτζάκη και Αρσενόπουλο με τον τελευταίο να παρουσιάζει κάτι τελείως διαφορετικό στο ελληνικό μπάσκετ.

– Ο Λούντζης είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση παίκτη. Έχει απίστευτα αθλητικά προσόντα και είμαι σίγουρος ότι θα πάει ψηλά. Αμύνεται ήδη εξαιρετικά πάνω στην μπάλα, έχει την δυνατότητα να μείνει στον αντίπαλο του και έχει καλή αντίληψη για το παιχνίδι. Χρειάζεται οπωσδήποτε δουλειά στο σουτ, ώστε να μην γίνεται προβλέψιμος και γενικότερη βελτίωση στο επιθετικό κομμάτι. Αλλά βλέπω τον επόμενο defensive stopper γκαρντ της Εθνικής τα επόμενα χρόνια.

Aξίζει να τον παρακολουθήσετε

– Αρχικά να σας παραπέμψω στον κύριο στα δεξιά της φωτογραφίας, το όνομα του είναι Τάι Ουέμπστερ και γίνεται τεταρτοετής στη Νεμπράσκα φέτος. Έκανε το step up την περασμένη σεζόν και ήταν ο ηγέτης της Νέας Ζηλανδίας στο προολυμπιακό. Ο Ερτέλ ακόμη τον ψάχνει. Μακρύς, αθλητικός, πολύ γρήγορος, εξαιρετική αίσθηση για το παιχνίδι και “βρωμόχερο” με περιθώρια εξέλιξης.