Editorial
Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον…
Ο Νικόλας Φλωράτος αναλύει στο «Όλα Πράσινα» το… κοινό παρελθόν που ενώνει τις φετινές μεταγραφές του Παναθηναϊκού και τα περίεργα παιχνίδια της μοίρας, που αποδεικνύει πως κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ το πεπρωμένο του.
Ο Νικόλας Φλωράτος αναλύει στο «Όλα Πράσινα» το… κοινό παρελθόν που ενώνει τις φετινές μεταγραφές του Παναθηναϊκού και τα περίεργα παιχνίδια της μοίρας, που αποδεικνύει πως κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ το πεπρωμένο του.
Οι συνθήκες είναι τέτοιες που το σημερινό κείμενο θα ξεκινήσει λίγο διαφορετικά απ’ τα υπόλοιπα. Δυστυχώς. Πριν αναλωθώ στα δικά μας, τα μπασκετικά, νιώθω την ανάγκη να εκφράσω τα ειλικρινή και θερμά μου συλλυπητήρια στις οικογένειας των θυμάτων των πρόσφατων πυρκαγιών που έπληξαν την Αττική και να ευχηθώ ταχεία ανάρρωση στους εκατοντάδες ανθρώπους που τούτη την ώρα, δίνουν τη δική τους μάχη στα νοσοκομεία.
Παράλληλα, θα ήθελα να προτρέψω όσους διαβάζουν τις παρακάτω γραμμές να βοήθησουν με όποιον τρόπο μπορούν τους συνανθρώπους μας. Δε μ’ αρέσει να λέω τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει ο καθένας, αλλά αυτή τη στιγμή, θεωρώ πως είναι ηθική υποχρέωση. Πίσω απ’ τα φώτα και τις κάμερες που αυτές τις μέρες τρέφονται απ’ τον πόνο, το κλάμα και τον σπαραγμό, χωρίς διαφήμιση και τυμπανοκρουσίες, ο καθένας μας, όπως μπορεί, να απλώσει το χέρι του και να δώσει από χρήματα, τρόφιμα, νερά, φάρμακα και ρούχα, μέχρι απλά μία χείρα βοηθείας.
Ό,τι και όπως μπορεί, όποιος μπορεί. Για τον συνάνθρωπο και τον εαυτό του. Γιατί αύριο δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Γιατί σε κανέναν δεν αξίζει αυτή η κατάσταση. Γιατί τελικά στην Ελλάδα, μάλλον από τύχη ζούμε.
Πάμε παρακάτω…
Το φετινό μεταγραφικό «πάρε – δώσε» έμελλε να αποτελέσει ένα απ’ τα πλέον αδιάφορα παζάρια για τον απλό φίλαθλο που διψάει για σενάρια, βόμβες, «μπαμ», «μπουμ» και τα συναφή. Σε αντίθεση με προηγούμενες χρονιές, τέλη Ιουλίου, ο «Εξάστερος» έχει κλείσει κατά 90% το ρόστερ του, περιμένοντας πλέον το βασικό του «4άρι» και την – κατά πάσα πιθανότητα – επισημοποίηση της παραμονής του Ματ Λοτζέσκι, ώστε σε περίπου ένα μήνα από σήμερα να ξεκινήσει την προετοιμασία του.
Αν και τα αρχικά δημοσιεύματα έδειχναν προς την αντίθετη κατεύθυνση, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κρατήσει στο ρόστερ του το «Α» και το «Ω» του, Νικ Καλάθη, να ανανεώσει τη συνεργασία του με τον Νίκο Παππά και να ολοκληρώσει μεταγραφές που απλά δε γινόταν να… αποφύγει. Το πεπρωμένο, βλέπετε…
Πριν από έναν μήνα ακριβώς, στις 27 Ιουνίου, ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε την επιστροφή του «bad boy», Λάσμε. Ενός παίκτη που απ’ την ημέρα που αποχώρησε απ’ το «Τριφύλλι», το καλοκαίρι του 2014, έφτασε δυο-τρεις φορές κοντά στην επιστροφή, αλλά… ως εκεί. Κι αν όλοι πίστευαν πως οδεύοντας προς το 36ο έτος της ηλικίας του, ο Στεφάν δε θα επέστρεφε ποτέ, η περσινή του σεζόν, που ήταν η καλύτερη της καριέρας του (βάσει αριθμών), του εξασφάλισε μία θέση στο αγαπημένο του ΟΑΚΑ.
Επόμενη μεταγραφή (κι αφού είχε μεσολαβήσει η τριετής ανανέωση του Νικ Καλάθη), Ιωάννης Παπαπέτρου. 10 Ιουλίου έγραφε το ημερολόγιο, όταν ο νεαρός φόργουορντ περνούσε τα «πράσινα» γραφεία και υπέγραφε συμβόλαιο συνεργασίας με τον «αιώνιο» αντίπαλο της πρώην ομάδας του, αλλά «αιώνια» αγάπη της οικογένειάς του. Όπως είναι γνωστό, πατέρας του Ιωάννη είναι ο άλλοτε «στρατιώτης», Αργύρης Παπαπέτρου, ενώ όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος ο παίκτης, η οικογένειά του είναι… «πράσινη». Θέμα χρόνου, λοιπόν, ο Ιωάννης, που κάποτε πανηγύριζε στην αγκαλιά του μπαμπά στον πάγκο του ΟΑΚΑ, να έρθει απ’ την… σωστή πλευρά, αν και για να μιλήσουμε σοβαρά, είναι προς τιμήν του αθλητή ότι πρώτα προσπάθησε να βρει σημείο επαφής με τον Ολυμπιακό, σεβόμενος όσα του πρόσφεραν επί μία πενταετία οι «ερυθρόλευκοι», κι έπειτα άκουσε τον Παναθηναϊκό.
Παπαπέτρου «τσεκ», λοιπόν, και λίγες ήμερες αργότερα, στις 14 του ίδιου μήνα, έσκασε η «βόμβα»… Λάνγκφορντ, κυριολεκτικά απ’ το πουθενά. Ενός παίκτη, που μπορεί να μην ήταν πρώην «πράσινος», ωστόσο, όπως κι ο Λάσμε, είχε βρεθεί ουκ ολίγες φορές κοντά στο «Τριφύλλι», χωρίς, όμως, να επιτευχθεί «γάμος». Το «ποτέ δεν είναι αργά» επιβεβαιώθηκε και ο Κιθ έγινε παίκτης του Παναθηναϊκού, με τη μοίρα να αποδεικνύει πως καμιά φορά παίζει πολύ περιέργα παιχνίδια…
Τελευταία μεταγραφή μέχρι σήμερα, ο Παπαγιάννης, που έπειτα από δύο χρόνια στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, άφησε την Αμερική για να επιστρέψει στην ομάδα που ανδρώθηκε και να βρει τον χαμένο του εαυτό. Με καθυστέρηση κάποιων μηνών, αφού στο πρόσφατο παρελθόν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε προσπαθήσει να τον φέρει πίσω, ο «Big Papa» φόρεσε ξανά τα πράσινα, γνωρίζοντας πως στον Παναθηναϊκό θα βρει αυτό που έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Χώρο, χρόνο κι ευκαιρίες να ξεδιπλώσει το πλούσιο ταλέντο του.
Λάσμε, Παπαπέτρου, Λάνγκφορντ, Παπαγιάννης. Οι περισσότεροι άγνωστοι μεταξύ τους, που τους ενώνει, όμως, μια κοινή συνισταμένη: το «πράσινο» παρελθόν. Είτε ως παίκτες, είτε ως… πιτσιρικάδες, είτε έχοντας βρεθεί μια ανάσα, πάντα, κάπου στο παρελθόν, ο Παναθηναϊκός αποτέλεσε σημείο αναφοράς στη ζωή τους. Σε άλλους πιο ζωηρά, σε άλλους λιγότερο, σε άλλους σ’ ολόκληρα τα παιδικά τους χρόνια. Και αν, όπως προείπα, η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια, όσοι πιστεύουν σ’ αυτή, ξέρουν πως όσα έχει σχεδιάσει, αργά ή γρήγορα, θα συμβούν. Και για τους τέσσερις προαναφερθέντες, τα σημάδια έδειχναν τι… έρχεται. Κανείς, άλλωστε, δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ το πεπρωμένο του…
ΥΓ: Όπως φαίνεται, ο Παναθηναϊκός θα κρατήσει στις τάξεις του τον Ματ Λοτζέσκι και θα αποκτήσει κάποιον εκ των Οκάρο Ουάιτ, Άντονι Ράντολφ ή Ντέρικ Μπράουν ως αντικαταστάτη του Κρις Σίνγκλετον στη θέση «4».
ΥΓ1: Μάικ, Κρις, Μάρκους, Ζακ, Κένι, Έιντριαν, Κέι Σι, ευχαριστούμε και καλή συνέχεια στην καριέρα σας!
ΥΓ2: Θα ακολουθήσει πιο «μπασκετικό» άρθρο όταν κλείσει το ρόστερ.
ΥΓ3: «Καίω τα δέντρα, χτίζω μεζονέτες, θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες»…