Το μπάσκετ δεν είναι αποκλειστικά αντρική υπόθεση!

Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος μιλάει για  τις αναμέτρησης του γυναικείου τμήματος καλαθοσφαίρισης του Παναθηναϊκού στο Final Four του Κυπέλλου και τη μεγάλη ανατροπή του μικρού τελικού, στέκεται στις αθλήτριες που του έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση και καταλήγει υποδεικνύοντας τη βασική διαφορά του αντρικού και γυναικείου μπάσκετ. 

Το Final Four του Κυπέλλου μπάσκετ γυναικών ολοκληρώθηκε, με το τμήμα του Παναθηναϊκού να καταλαμβάνει την τέταρτη θέση. Μπορεί να γνώρισε δύο ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια το σύνολο του Καντζιλιέρη, αλλά μόνο περηφάνια μπορούμε να αισθανθούμε για την προσπάθεια την οποία κατέβαλαν οι αθλήτριες της ομάδας. Για όσους δεν το γνωρίζουν, οι «πράσινες» φέτος αγωνίζονται στην Α2  κατηγορία, έχοντας ουσιαστικά εξασφαλίσει την άνοδο στην πρώτη εθνική και κληρώθηκαν στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό, που προπορεύεται στην Α1 (αγωνιζόταν στην Ευρωλίγκα) και στη συνέχεια αντιμετώπισαν την τέταρτη στο πρωτάθλημα, Δόξα Αγίου Δημητρίου, στον μικρό τελικό.

Το έργο, τόσο στον ημιτελικό, όσο και στον τελικό, μόνο εύκολο δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί. Το αμιγώς ελληνικό ρόστερ του «Τριφυλλιού» με μικρό μέσο όρο ηλικίας πάλεψε ενάντια σε εγνωσμένης αξίας ελληνίδες παίκτριες με μεγάλη εμπειρία και κόντρα σε πολύ ποιοτικές ξένες που έκαναν την διαφορά στον μικρό τελικό. Μάλιστα, ο Γίωργος Καντζιλιέρης πήγε σε μικρό rotation, εμπιστευόμενος πολύ ώρα τις ίδιες παίκτριες. Για τον Παναθηναϊκό ξεχώρισαν η Ρούλα Μούλη, που πραγματικά το πάθος που έβγαζε στην άμυνα και η ενέργειά της μου θύμισε… Θανάση Αντετοκούνμπο, η πάντα έξυπνη και διορατική Αναστασία Σλούκα, αδερφή του Κώστα, η εξαιρετική στατική σουτέρ Άσπα Καλαμπάκου και οι γεννημένες το 2001 Παρασκευή Κοιλιά και Σύνθια Εζέτζα. Σίγουρα και οι υπόλοιπες κυρίες έδωσαν το 100%, όπως η Αρβανίτη και η Κασδαγλή.

Ας δούμε λοιπόν έναν έναν τους αγώνες. Με τον Ολυμπιακό η διαφορά ποιότητας ήταν πολύ μεγάλη, αλλά η κατάθεση ψυχής από το σύνολο του Καντζιλιέρη ήταν τεράστια και αν θέλετε και την άποψη μου, έπαιξε καλύτερο και πιο έξυπνο μπάσκετ από το συγκρότημα του Παντελάκη. Βέβαια, όταν έχεις συνεχώς μία ομάδα που σε πιέζει ασφυκτικά στην περιφέρεια και στην πρώτη πάσα και όταν οι λύσεις της μίας ομάδας είναι πολύ περιορισμένες σε σύγκριση με της άλλης, το αποτέλεσμα καλώς ή κακώς είναι αυτό που δείχνει το τελικό σκορ. Πάντως, τα βασικά του μπάσκετ τα έκαναν στο 100% σωστά. Καλές αποστάσεις σε άμυνα και επίθεση, πολλή κίνηση μακριά από την μπάλα, καλή δημιουργία σουτ με περιορισμένο το 1 vs 1. Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του, νίκησε κυρίως λόγω της ποιότητας των σουτέρ του.

Όσοι παρακολούθησαν τον μικρό τελικό απέναντι στην Δάφνη Αγίου Δημητρίου έγιναν μάρτυρες μίας μπασκετικής τελειότητας στο τρίτο δεκάλεπτο από το «Τριφύλλι». Το πρώτο ημίχρονο τελείωσε με σκορ 48-33 υπέρ της Δάφνης και έχοντας δει αυτήν την εικόνα και παρά την μικρή, αλλά υπαρκτή διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων, πίστευα ότι ο Παναθηναϊκός θα μειώσει το σκορ και θα δείξει αντίδραση. Ωστόσο, αυτό που είδα στο παρκέ για περίπου 8 λεπτά με έκανε να τρίβω τα μάτια μου. Μία τρομακτική άμυνα που δεν επέτρεπε στις αθλήτριες της Δάφνης να μπουν μέσα στο ζωγραφιστό και ταυτόχρονα δεν επέτρεπε κανένα ελεύθερο σουτ. Το αποτέλεσμα της άμυνας ήταν να ανοίγει συνεχώς το γήπεδο, να μπαίνουν εύκολα καλάθια και το «Τριφύλλι» να κυριαρχεί με το επιμέρους σκορ 25-10, φέρνοντας τον αγώνα σε τέλεια ισορροπία. Στο τέλος, βέβαια, η κούραση επέδρασε αρνητικά και οδήγησε σε ήττα.

Αυτό που θέλω να σας μείνει διαβάζοντας αυτό το άρθρο (είναι το πλέον σημαντικό), αφορά το γεγονός ότι μπορεί το ταξίδι του Κυπέλλου να ολοκληρώθηκε, αλλά τα καλύτερα έρχονται στο μέλλον. Όταν το νεανικό σύνολο, που ήδη δεσπόζει, συμπληρωθεί με ποιοτικές ξένες, τότε θα δούμε πολύ μεγάλα πράγματα. Ειδικά η Σύνθια Εζέτζα που είναι μόλις 18 χρονών και αποτελεί την βασική center της ομάδας, κινείται τρομερά μακριά από την μπάλα, παίζοντας άριστα το pick and roll, και αν βελτιώσει λίγο τα τεχνικά κομμάτια και τα άγουρα τελειώματά της θα αφήσει εποχή. Παράλληλα, είμαι πολύ χαρούμενος γιατί από εδώ και πέρα θα υπάρχουν περισσότερα δικά μου Blogs που θα αφορούν την γυναικεία καλαθοσφαίριση και αυτό γιατί οι αθλήτριες της ομάδας το αξίζουν. Από την αρχή της χρονιάς έχουν ρίξει τόνους ιδρώτα σε προπονήσεις και αγώνες, προσπαθώντας να κρατήσουν ψηλά την ομάδα, όταν υπήρξε διάστημα στην αρχή της χρονιάς που η προσπάθεια του αντίστοιχου αντρικού τμήματος ήταν πολύ μικρότερη, αλλά η προβολή χαοτικά και άδικα μεγαλύτερη.

Και για να κλείσω, να τονίσω ότι ζούμε στην εποχή που τα αθλητικά προσόντα κυριαρχούν στο μπάσκετ και πραγματικά μπορείς να πετάς μία μπάλα ψηλά και ο «χ, ψ»  αλτικός παίκτης να την παίρνει και να την καρφώνει. Όταν όμως δεν έχεις αυτά τα πλεονεκτήματα, πρέπει να δομήσεις και να φτιάξεις τις επιθέσεις σου πολύ πιο έξυπνα και οργανωμένα. Και αυτή ακριβώς είναι η βασική διαφορά των δύο μπάσκετ. Μπορεί οι άντρες να παίζουν πιο ελκυστικό μπάσκετ, αλλά οι γυναίκες παίζουν πιο έξυπνο και πιο στοχευμένο. Δεν θέλω να βγάλω το γυναικείο μπάσκετ καλύτερο, αλλά το αγαπημένο μας άθλημα δεν είναι μόνο υπόθεση αντρών, όπως απόδειξαν και θα αποδείξουν και στο μέλλον οι αθλήτριες του Παναθηναϊκού.