Editorial
Στο τέλος νίκησε αυτός που έπαιξε… μπάσκετ
Ο Νικόλας Φλωράτος σχολιάζει μέσω του «Όλα Πράσινα» τον πρώτο τελικό της BasketLeague, υποστηρίζοντας πως στο τέλος χαμογέλασε αυτός που κατάφερε να παίξει (το δικό του) μπάσκετ.
Ο Νικόλας Φλωράτος σχολιάζει μέσω του «Όλα Πράσινα» τον πρώτο τελικό της BasketLeague, υποστηρίζοντας πως στο τέλος χαμογέλασε αυτός που κατάφερε να παίξει (το δικό του) μπάσκετ.
Ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε μόνο να κοιτάξει στα μάτια τον Ολυμπιακό και να κυνηγήσει το «μπρέικ» στο ΣΕΦ. Παρότι κάκιστος, κατόρθωσε να θέσει τις βάσεις για ένα σπουδαίο «διπλό» που θα άλλαζε άρδην τις ισορροπίες στη σειρά, γκρεμίζοντας όμως τα πάντα στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης.
Απόκτησε πρωτοποριακά προϊόντα P&G με κέρδος έως και 68€!
Πριν την έναρξη των τελικών, σε κάποιο από τα άρθρα μου είχα αναφέρει ότι οι «πράσινοι» θα καταφέρουν να «σπάσουν» την έδρα του αντιπάλου αν μετατρέψουν το ματς σε «ροντέο». Για να μετατρέψεις, όμως, έναν αγώνα μπάσκετ σε «ροντέο», πρέπει αρχικά… να παίξεις μπάσκετ. Και για να συνεννοούμαστε, όταν μιλάμε για «ροντέο», σαφώς και δεν εννοούμε επιθέσεις χωρίς πάσα ή κατέβασμα μπάλας και τρίποντο από ψηλό, δίχως να δώσει τη μπάλα απ’ το ένα χέρι στο άλλο.
Βασιζόμενος στον συνήθη ύποπτο όταν βλέπει κόκκινο, Κέι Σι Ρίβερς, και το καλό βράδυ του Γιάννη Μπουρούση απ’ το post, ο Παναθηναϊκός έμεινε ζωντανός στο ματς απέναντι σε έναν Ολυμπιακό εξίσου κακό, που διατηρούταν στην αναμέτρηση χάρη στη δημιουργία του Σπανούλη και την ευστοχία του Μιλουτίνοφ. Παρ’ όλα αυτά, όταν ο «Εξάστερος» έθεσε τις βάσεις περνώντας μπροστά με 3 (53-56) και ενώ οι «ερυθρόλευκοι» αδυνατούσαν να βρουν λύση, οι «πράσινοι» πέταξαν το μομέντουμ στα σκουπίδια.
Ένα «λιθαράκι» χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός, που προσπάθησε να το βρει μέσα από «τρελές» επιθέσεις, μέσα… όχι από «ροντέο», αλλά ούτε καν μπάσκετ. Δε νοείται για επαγγελματική ομάδα να κάνει τρεις σερί φορές το ίδιο λάθος. Δε γίνεται επαγγελματίες παίκτες να πουλούν τόσο φθηνά μία τεράστια νίκη. Όπως προείπα, για να κάνεις «ροντέο» μια αναμέτρηση, πρέπει να παίξεις μπάσκετ. Κι αυτό που παρακολουθήσαμε στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης από πλευράς Παναθηναϊκού, δεν ήταν μπάσκετ.
Απόκτησε πρωτοποριακά προϊόντα P&G με κέρδος έως και 68€!
Αντιθέτως, ο Ολυμπιακός, βλέποντας πως στο πολύ κακό του διάστημα το «Τριφύλλι» δε σφράγισε τη νίκη, κατάφερε να μην επηρεαστεί από το γρήγορο τέμπο και κάνοντάς τα όλα σωστά και ορθολογικά σε άμυνα και επίθεση, ήταν αυτός που στο τέλος χαμογέλασε, με επιμέρους σερί μάλιστα… 10-2. Κακά τα ψέματα, όταν ένας αγώνας οδεύει προς το φινάλε και η νίκη κρίνεται στις λεπτομέρειες, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν το μέταλλο και το «know how» για να επικρατούν.
Παρόλο που ο καλός μου φίλος και συνάδελφος, Κωνσταντίνος Πανάς, διαφωνεί, επιμένω πως για να καταφέρει ο Παναθηναϊκός αρχικά να ισοφαρίσει και στη συνέχεια να πάει στο Φάληρο για ματς… τίτλου (γνώμη μου ότι όποιος κερδίσει τον τρίτο τελικό θα πάρει το πρωτάθλημα), πρέπει να παίξει με το μυαλό του αντιπάλου του. Αν το υπάρχον ρόστερ μπορεί να κάνει κάτι καλά, αυτό είναι το να… τρέξει.
Εκεί πρέπει να χτυπήσουν οι παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ τους αντιπάλους τους. Μέσα από την καλή άμυνα, να δημιουργήσουν συνθήκες ούτως ώστε να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο, να ανεβάσουν τον ρυθμό και να παίξουν με τον μυαλό του Ολυμπιακού, βγάζοντάς τον απ’ τα δικά του καλούπια και αναγκάζοντάς τον να παίξει με τους δικούς σου όρους.
Κλείνοντας, το μόνο που θέλω να τονίσω είναι πως για να παίξεις καλό μπάσκετ, ανεξαρτήτως τρόπου, πρέπει πρώτα απ’ όλα να σκέφτεσαι. Όταν αναφέρεις λοιπόν ως λύση το… «ροντέο», σαφώς και δεν εννοείς απερίσκεπτες ενέργειες, σουτ χωρίς πάσα ή μετά από μια ντρίπλα δίχως να υπάρχει καν ψηλός στο ζωγραφιστό για το ριμπάουντ. Θα το πω για χιλιοστή φορά προσπαθώντας να το κάνω όσο πιο ξεκάθαρο και κατανοητό γίνεται: αυτό δεν είναι μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός κέρδισε γιατί στο τέλος έπαιξε μπάσκετ. Το δικό του μπάσκετ. Εσύ, μπορείς να κάνεις ένα ματς «ροντέο» συνειδητά, παίζοντας μπάσκετ; Αν ναι, το πρωτάθλημα είναι δικό σου.
ΥΓ: Μακριά από όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα, η παρουσία του κόσμου στο κλειστό το βράδυ της Πέμπτης δεν είναι απλά καθήκον, αλλά υποχρέωση. Η οροφή του ΟΑΚΑ είναι η απάντηση στο «γιατί;».