Editorial
Στηρίζεις την ομάδα σου; «ΑΡΔ», «γλείφτης» και «ρουφιάνος»!
“Η εικόνα που ονειρεύομαι για τον Παναθηναϊκό, είναι 16.000 φίλαθλοι να σπρώχνουν την ομάδα προς τη νίκη για 90 λεπτά και μετά το τέλος του παιχνιδιού να κάθονται ακόμα 10 λεπτά στο γήπεδο και να αποδοκιμάζουν τον Αλαφούζο”.
Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!
Γράφει ο Μάρκος Στεφάνου
☘️ Ας μας το εξηγήσουν οι… “επιστήμονες”
Όταν έγραφα τις γραμμές του τελευταίου μου άρθρου που δημοσιεύτηκε πριν από δύο μέρες, αμέσως μετά το φιλικό του Παναθηναϊκού απέναντι στην Ολεκσάντρια, η αλήθεια είναι πως το περίμενα ότι θα βρεθούν οι… συνήθεις ύποπτοι των πληκτρολογίων, οι οποίοι με μαθηματική ακρίβεια θα άρχιζαν να λένε τα δικά τους. Είναι κάποιοι άνθρωποι άλλωστε που «τρέφονται» από τη μιζέρια και την καχυποψία και δεν μπορούν να ζήσουν δίχως τις παραπάνω έννοιες στη ζωή τους.
Για να σας βάλω στο κλίμα λοιπόν, μέσω του συγκεκριμένου άρθρου εξέφραζα την πίστη μου στο ποδοσφαιρικό πλάνο του Μαρίνου Ουζουνίδη, τόνισα πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει στο «κάδρο» εναλλακτική λύση στο διοικητικό κομμάτι πίσω από τον Γιάννη Αλαφούζο, καταλήγοντας πως θα ήταν προτιμότερο να στηρίξουμε την υπάρχουσα ομάδα, την τρέχουσα προσπάθεια και το πλάνο του προπονητή που βρίσκεται στο τιμόνι, από το να ξεκινήσουμε τη σεζόν με μιζέρια και αναθέματα.
Αυτό ήταν! Το συμπέρασμα βγήκε μονομιάς από τους… επιστήμονες των πληκτρολογίων, οι οποίοι αμέσως έσπευσαν να με χαρακτηρίσουν «ΑΡΔ», «γλείφτη» του Αλαφούζου και άλλα χειρότερα που βεβαίως προσβάλλουν μόνο τους ίδιους. Φυσικά, το πως γίνεται κάποιος που έχει χαρακτηρίσει «ξοφλημένο» στο παρελθόν τον ισχυρό άνδρα της ΠΑΕ, να μετατράπηκε ξαφνικά σε «γλείφτης» του ίδιου ανθρώπου, είναι κάτι στο οποίο μπορούν να μας απαντήσουν μόνο οι συγκεκριμένοι «κύριοι». Πως γίνεται να αναφερόμουν σε «Διοίκηση από τα…Lidl» πριν λίγους μήνες και τώρα να στηρίζω τον Γιάννη Αλαφούζο; Ας μας απαντήσουν οι επιστήμονες παρακαλώ. Αυτά είναι μόνο ορισμένα παραδείγματα, τα οποία φανερώνουν με τον καλύτερο τρόπο πως ορισμένοι άνθρωποι πολύ απλά σπεύδουν να φορτώσουν χαρακτηρισμούς σε κάποιον, απλά και μόνο γιατί αυτό είναι το χόμπι τους: Να κράζουν!
Και για να τελειώνουμε με αυτή την ιστορία λοιπόν, ας το κάνουμε ξεκάθαρο για ακόμα μια φορά. Είναι επιτυχημένη η πορεία του Γιάννη Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό όλα αυτά τα χρόνια; Σε καμία περίπτωση. Είναι ο Γιάννης Αλαφούζος ο κατάλληλος άνθρωπος για να βρίσκεται στο τιμόνι του Παναθηναϊκού; Και πάλι σε καμία περίπτωση; Υπάρχει αξιόλογη εναλλακτική στον ορίζοντα αυτή τη στιγμή; Πάλι, σε καμία περίπτωση. Μάλλον αυτός είναι ένας συλλογισμός στον οποίο μόνο ένας «γλείφτης» μπορεί να προχωρήσει. Πάμε παρακάτω…
☘️ Ο κόσμος ενισχύει την… κατάντια!
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι λογικό να έχει απογοητευτεί όλα αυτά τα χρόνια, κυρίως από το ποδοσφαιρικό τμήμα, ωστόσο αυτό δεν παύει να σημαίνει πως και ο ίδιος απογοητεύει ως σύνολο. Ο κόσμος ενός συλλόγου αποτελεί το «Α» και το «Ω» για τη λειτουργία του κι όταν αυτός νοσεί τότε δεν υπάρχει περίπτωση η ίδια η ομάδα να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση.
Δυστυχώς, ο κόσμος του Παναθηναϊκού αποτελεί ένα σύνολο το οποίο θέλει να «τρέφεται» από τις επιτυχίες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα είναι αυτός που στα δύσκολα θα βγει μπροστά. ‘Οταν η ομάδα αποδίδει, σε οποιοδήποτε άθλημα, τότε ο κόσμος βρίσκεται στο πλάι της. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, η συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων επιλέγει να αποστασιοποιηθεί και να πάρει τον ρόλο του… διαδικτυακού «κράχτη».
Ακόμα κι αν κάποιος παρατηρήσει τη συμπεριφορά του κόσμου του Παναθηναϊκού σε ένα μεμονωμένο παιχνίδι, τότε θα διαπιστώσει του λόγου το αληθές. «Νεκρική σιγή» όταν οι παίκτες της ομάδας δυσκολεύονται, χάνουν ή δεν αποδίδουν. «Πύρινη κόλαση» όταν παίρνει μπροστά η ομάδα και το αποτέλεσμα είναι το επιθυμητό. Προσωπικά αυτή είναι μια νοοτροπία που με λυπεί να βλέπω στον Παναθηναϊκό και δεν πρόκειται ποτέ να την επικροτήσω.
Η εικόνα που ονειρεύομαι για τον Παναθηναϊκό, είναι 16.000 φίλαθλοι να σπρώχνουν την ομάδα προς τη νίκη για 90 λεπτά και μετά το τέλος του παιχνιδιού να κάθονται ακόμα 10 λεπτά στο γήπεδο και να αποδοκιμάζουν τον Αλαφούζο. Και τον κάθε «Αλαφούζο» που θεωρούν πως βλάπτει την ομάδα τους. Αλλά την ομάδα τους και τις προσπάθειες των παικτών τους να την στηρίξουν. Διαφορετικά είναι συνένοχοι στη δεδομένη συρρίκνωση του μεγέθους του Παναθηναϊκού.
Υ.Γ.: Πάντα σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι οι οπαδοί της Μπορούσια Ντόρντμουντ. Θυμάμαι προ διετίας είχα γράψει ένα αντίστοιχο άρθρο στο οποίο τους αποθέωνα, με αφορμή και πάλι τους «επιστήμονες» των social media, οι οποίοι ζητούσαν επίμονα την απόλυση του Γιάννη Αναστασίου. Είχα γράψει τότε, όταν κανένας δεν το πίστευε, πως αν αφήναμε την ομάδα ήσυχη, τότε θα μπορούσαμε να πάρουμε το πρωτάθλημα. Τελικά φτάσαμε μια «ανάσα» αλλά η αφαίρεση τριών βαθμών για το ντέρμπι της Λεωφόρου απέναντι στον Ολυμπιακό, έβαλε τέρμα στα όνειρα. Δύο χρόνια μετά, λέω ακριβώς το ίδιο: «Αφήστε την ομάδα να δουλέψει και στηρίξτε την όσο μπορείτε».