Πράσινα «σφυριά», γαλανόλευκοι «φονιάδες»!

Ο Νικόλας Φλωράτος αναλύει στο «Όλα Πράσινα» τα πρώτα συμπεράσματα που (δεν) βγήκαν απ’ τα φιλικά «τεστ» του «Εξάστερου» στο τουρνουά «Νεόφυτος Χανδριώτης», ενώ στέκεται στο «εθνικό» δίδυμο Καλάθη-Σλούκα που προκαλεί… τρόμο.

Το τουρνουά της Κύπρου δεν μας έκανε σοφότερους. Με τον Παναθηναϊκό να κατεβαίνει… λειψός, λόγω της απουσίας έξι διεθνών, οι «πράσινοι» που απέμειναν στο ρόστερ είχαν την ευκαιρία να μετρήσουν δυνάμεις απέναντι στην πολύ αξιόλογη και κάτοχο του μπασκετικού Champions League, ΑΕΚ, αλλά και στις «Ευρωλιγκάτες», Μακάμπι και Χίμκι.

Όπως είχε αναφερθεί και στο τελευταίο blog πριν το τζάμπολ του «Νεόφυτος Χανδριώτης», οι αναμετρήσεις αυτές ναι μεν θα έδιναν στον κόσμο της ομάδας την ευκαιρία να πάρουν μια πρώτη γεύση απ’ το ανανεωμένο οικοδόμημα του Τσάβι Πασκουάλ (λόγω τηλεοπτικής κάλυψης), ωστόσο, εξαιτίας των ιδιαίτερων συνθηκών, ελέω Εθνικής, δε συστήνονταν για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων.

Επιθετικά, αν αξίζει να σταθεί κάποιος σε κάτι, αυτό είναι η παρουσία των Ματ Λοτζέσκι και Κιθ Λάνγκφορντ. Με 53 πόντους έκαστος (17.6 ανά ματς), 60% έξω απ’ τα 6.75 του πρώτου (11/18) και 19 ασίστ (6.3 ανά ματς) του δεύτερου, τα «πολυβόλα» του «Εξάστερου» απέδειξαν ότι βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση και πως με τον Καλάθη και τα υπόλοιπα παιδιά δίπλα τους, αν είναι υγιείς, διαθέτουν την ικανότητα, την εμπειρία και την προσωπικότητα να ανεβάσουν επίπεδο την ομάδα στον επιθετικό τομέα, εκτελεστικά και δημιουργικά.

Πέραν αυτού, αποδεικνύοντας πως έχει αφήσει πίσω του τις άσχημες μέρες και με δεδομένη την κλάση του, ο Κιθ φαίνεται πως θα είναι ο βασικότερος υποψήφιος (μαζί με τον Καλάθη) να έχει την μπάλα στα χέρια του όταν αυτή θα «καίει», ενώ ο Λότζο δείχνει πως συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι, με τους τελικούς κόντρα στον Ολυμπιακό να του δίνουν μπόλικη δόση αυτοπεποίθησης στις κινήσεις του στο παρκέ αλλά και στο σουτ, γεγονός που τον έχει ανεβάσει level. Κι όλα αυτά σε μια χρονιά που ο έτερος… «φονιάς», Κέι Σι Ρίβερς, δε βρίσκεται στο ρόστερ, επομένως το «βρωμόχερο» τού «σφυριού» είναι υπεραπαραίτητο.

Από εκεί και πέρα, εν τη απουσία του «εγκεφάλου» της ομάδας, Λάσμε και Γκιστ δεν κατάφεραν να ξεχωρίσουν και αναμένουμε με αγωνία τη συνύπαρξή τους στο παρκέ με τον Νικ, τώρα που ο τελευταίος τελείωσε τη δουλειά με την «επίσημη αγαπημένη» και ετοιμάζεται να φορέσει ξανά την «εξάστερη». Πάντως, σε ό,τι έχει να κάνει με τον Γκαμπονέζο, σε αντίθεση με την προηγούμενη θητεία του, σε ψηλά σχήματα αναμένεται να χρησιμοποιηθεί αρκετά στο «4». Επιθετικά, γιατί αμυντικά, αγωνιζόμενος με συνεχείς αλλαγές, φαίνεται πως ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει σταθερές θέσεις, άρα είναι δεδομένο πως θα κληθεί να μαρκάρει και στο «5» και στο «4» ή ακόμα και στο… «1».

Για τον ΝτεΣόν Τόμας, προλάβαμε να διακρίνουμε το πάθος και τη μαχητικότητά του, αν και είναι ξεκάθαρο πως ο Αμερικανός χρειάζεται λίγο χρόνο ακόμα ούτως ώστε να βρει τα πατήματά του. Επιπλέον, θεωρώ πως Καλαϊτζάκης και Σακελλαρίου θα είναι αναγκαίοι και χρησιμότατοι για τις εγχώριες υποχρεώσεις, αφού έχουν την ικανότητα να προσφέρουν ποιοτικά λεπτά, δίνοντας πολύτιμες ανάσες στους υπόλοιπους «πράσινους» γκαρντ.

Παππάς και Ίαν ήταν δύο ξεχωριστές περιπτώσεις, για τις οποίες δε χρειάζεται ιδιαίτερος σχολιασμός. Ο πρώτος γιατί δεν έπαιζε στη θέση του (πήρε πολύ χρόνο στο «1», κάτι που δεν αναμένεται να συμβαίνει συχνά φέτος), ενώ για τον δεύτερο γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά από πέρυσι τι μπορεί να δώσει.

Τέλος, θα ήθελα να… παρεκκλίνω της «πράσινης» πορείας μου και να σταθώ στο «εθνικό» περιφερειακό δίδυμο των Καλάθη και Σλούκα. Σε συνέχεια των εξαιρετικών εμφανίσεών τους κατά τη διάρκεια του περσινού Ευρωμπάσκετ, οι «εγκέφαλοι» των Παναθηναϊκού και Φενέρ αντίστοιχα, (απ)έδειξαν ξανά πως όταν… σμίγουν, δεν έχουν ταβάνι. Ως combo, με την ικανότητά του δηλαδή να αγωνίζεται το ίδιο καλά και στο «2», ο Σλούκας «δένει» αρμονικά και… ιδανικά με τον Νικ και οι 71 πόντοι (12 πόντους ανά αγώνα ο πρώτος, 23 ο δεύτερος), οι 24 ασίστ (από 6 κατά μέσο όρο) και τα 23 ριμπάουντ (6.5 ανά αγώνα ο πρώτος, 5 ο δεύτερος) αποτελούν το σπουδαίοτερο εχέγγυο για το μέλλον στο οποίο περιλαμβάνεται το Παγκόσμιο της Κίνας που… έρχεται.

Εχέγγυο για την Εθνική μας, αλλά και μια ονειρεμένη φαντασίωση για τους φίλους του Παναθηναϊκού, που μοιραία σκέφτονται «τι θα γίνει, αν»… Το αν θα το μάθουμε ποτέ, θα το δείξει ο χρόνος, όμως η διάθεση, η «τρέλα» και το πείσμα απ’ τη μία πλεύρα, είναι δεδομένα…

Άλλη συζήτηση, όμως. Άκυρη και άκαιρη. Οψόμεθα…

ΥΓ: Πολλά συγχαρητήρια στους διοργανωτές του τουρνουά. Η Κύπρος αξίζει να βλέπει ωραίο μπάσκετ από ομάδες αυτού του επιπέδου.

ΥΓ1: Η Κύπρος είναι… καταπράσινη!

ΥΓ2: Με Καλάθη, Παπαπέτρου, Αντετοκούνμπο, Μήτογλου, Παπαγιάννη και Λεκαβίτσιους θα δούμε εντελώς διαφορετικό Παναθηναϊκό. Το φιλικό τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος» θα αποτελέσει καλύτερο δείγμα για την εξαγωγή συμπερασμάτων.