Οι νίκες σε μεγαλώνουν, οι «νίκες» σε γιγαντώνουν!

Ο Νικόλας Φλωράτος σχολιάζει μέσω του «Όλα Πράσινα» τη χθεσινή εμφάνιση του Παναθηναϊκού στην Τρίπολη κι εξηγεί γιατί, με βάση την εικόνα του ματς, η εμφάνιση και το τελικό αποτέλεσμα αποτελούν ένα τεράστιο παράσημο στο πέτο των παιδιών του Δώνη.

Ως μπασκετικός, με όσα έχουν διαβάσει τα μάτια μου τα τελευταία χρόνια, απεχθάνομαι εκφράσεις του τύπου «διδακτική ήττα» ή «ήττα σαν νίκη», όπως ο διάολος το λιβάνι. Ως επί το πλείστον άλλωστε, τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί χρησιμοποιούνται για να καλύψουν «κακώς κείμενα» ή να κατευνάσουν οξυμένα πνεύματα, που πάντα περιμένουν στη γωνία διψώντας για «αίμα».

Παρ’ όλα αυτά, τι κι αν ο Παναθηναϊκός δεν έφυγε απ’ την Τρίπολη ηττημένος, στην προκειμένη περίπτωση και με τις ιδιαίτερες συνθήκες που τον χαρακτηρίζουν τη φετινή χρονιά, η ισοπαλία στην πρωτεύουσα της Αρκαδίας όχι μόνο μπορεί να θεωρηθεί νίκη, αλλά και κάτι παραπάνω.

Στο έλεος της διοίκησης Αλαφούζου, το φετινό «Τριφύλλι» δε δημιουργήθηκε για να κάνει πρωταθλητισμό. Δε χτίστηκε με σκοπό να μπει «σφήνα» στη «μάχη» ΑΕΚ – ΠΑΟΚ – Ολυμπιακού, ούτε καν σ’ αυτή της πρώτης πεντάδας. Το εντυπωσιακό ξεκίνημα και το 5/5 ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, που συνεχίστηκε και μετά την 1η αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Κυπέλλου. Ήταν δεδομένο, όμως, πως κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, η μέρα δε θα ήταν καλή, ο αγώνας πιθανώς να μην κυλούσε ιδανικά και τα μωρά του Δώνη θα βρίσκονταν στα σκοινιά.

Απέναντι στον ΠΑΣ, οι «μπέμπηδες» βρήκαν τη λύση. Ισοφάρισαν πριν ολοκληρωθεί το πρώτο ημίχρονο και στο δεύτερο μέρος, με την ψυχολογία υπέρ τους, έφεραν τούμπα το ματς. Χθες, η εικόνα της αναμέτρησης ήταν τέτοια που όλα έδειχναν πως η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη.

Ο Αστέρας μπήκε πολύ δυνατά και πριν καλά – καλά συμπληρωθεί το 1ο λεπτό προσπάθησε να σκοράρει ούτως ώστε να κόψει τα πόδια των «πράσινων». Δεν τα κατάφερε και αμέσως μετά η παραπάνω έκφραση έγινε λίγο πιο… κυριολεκτική. Κατοχή της μπάλας, ώστε ο Παναθηναϊκός να μην μπορεί να κάνει το παιχνίδι του, και σκληρά τάκλιν σε κάθε διεκδικήσιμη μπαλιά, για να κοπεί ο τσαμπουκάς των μικρών. Με αυτή τη φιλοσοφία πορεύτηκε δίχως να παρεκκλίνει λεπτό, ακόμη κι όταν δυσκολευόταν να κάνει παιχνίδι, όπως στο δεύτερο μισό του πρώτου ημιχρόνου.

Το γκολ για τους Αρκάδες ήρθε νωρίς – νωρίς, με τις αρχές του δεύτερου μέρους και άπαντες περίμεναν την αντίδραση των μικρών, σ’ έναν αγώνα που έδειχνε να μην τους «πάει». Πράγματι, οι «πράσινοι», που ως τότε είχαν μόνο μία καλή στιγμή με τον Δώνη στο πρώτο 45λεπτο, δεν μπορούσαν να απειλήσουν. Οποιαδήποτε προσπάθεια εκδήλωσης επίθεσης έπεφτε στο κενό. Μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, αβίαστα λάθη και τεράστια δυσκολία να πατηθεί η αντίπαλη περιοχή. Απ’ την άλλη, ο Αστέρας, με την πρώτη ευκαιρία έφευγε στην κόντρα, με αποτέλεσμα, επί της ουσίας, πολύ πιο επικίνδυνος.

Με τις αλλαγές να μη δίνουν αυτό που περίμενε ο Δώνης, τον χρόνο να κυλά, τον Παναθηναϊκό να μην απειλεί και με κάθε αντεπίθεση της ομάδας του Παντελίδη να «μυρίζει» γκολ, ήταν πασιφανές πως επρόκειτο για την πρώτη κακή «πράσινη» μέρα στην Σούπερ Λιγκ. Παρ’ όλα αυτά, σε μια τόσο άσχημη βραδιά, που τίποτα δεν πήγαινε όπως ήταν σχεδιασμένο, οι πιτσιρικάδες δεν τα παράτησαν. Κόντρα στους εαυτούς τους και σ’ έναν παθιασμένο αντίπαλο, προσπάθησαν μέχρι το τελευταίο λεπτό να βάλουν την μπάλα κάτω και να παίξουν το ποδόσφαιρό τους. Προσπάθησαν, πάλεψαν, ενίοτε παρέκκλιναν της φιλοσοφίας τους προσπαθώντας να ανατυχθούν με πιο ανορθόδοξους τρόπους (βαθιές μπαλιές και «τυφλές» σέντρες στην περιοχή) κι εν τέλει δικαιώθηκαν.

Μπορεί το δοκάρι να μην έκανε τη χάρη στον Καμπετσή, ωστόσο λίγα λεπτά αργότερα και λίγο πριν τη λήξη, το ποδοσφαιρικό θράσος του Χατζηγιοβάνη έδωσε τη λύση. Ο νεαρός εξτρέμ «τρύπωσε» στην περιοχή, ανατράπηκε, ο Μακέντα ισοφάρισε με πέναλτι και ο Παναθηναϊκός παρέμεινε αήττητος, στην κακή του μέρα, απέναντι σε μια ομάδα που δικαιολογημένα φωνάζει για τους τρόπους που ηττήθηκε απ’ τους διεκδικητές του τίτλου.

Λένε πως η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς και τους ικανούς. Πράγματι, χθες, ένας άλλος Παναθηναϊκός μπορεί να έφευγε απ’ την Αρκαδία με 2, 3 ή και 4 γκολ στις αποσκευές του. Η ψυχολογία, η αυτοπεποίθηση, η προσπάθεια μέχρι το τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου και η… αύρα που εκπέμπει το δημιούργημα του Δώνη, σε συνδυασμό με τον απίστευτο κόσμο, όμως, όχι μόνο δε γλίτωσαν τους «πράσινους» απ’ τη συντριβή (καθόλου απίθανη κατάληξη με βάση την εικόνα του ματς), αλλά τους οδήγησαν στο σώσιμο μιας χαμένης παρτίδας.

Εκτός από τα προαναφερθέντα όπλα συν το πολύ ωραίο ποδόσφαιρο, το φετινό «Τριφύλλι» ξέρει να παίρνει και τα αποτελέσματα. Οι νίκες, άλλωστε, αυτό δείχνουν. Παρ’ όλα αυτά, η μεγαλύτερη «νίκη» και βασικό χαρακτηριστικό των μεγάλων ομάδων, είναι πάντα να παίρνουν κάτι απ’ το ματς. Ακόμα κι όταν όλα πάνε στραβά. Κι αυτό ακριβώς κατάφερε να κάνει χθες ο Παναθηναϊκός, σε μια βραδιά που τηρουμένων των αναλογιών και των ιδιαίτερων φετινών συνθηκών, στα μάτια μου, αποτελεί ένα πολύ μεγάλο παράσημο, ισάξιο ή και πιο σημαντικό απ’ τις έξι σερί νίκες που προηγήθηκαν.

ΥΓ: Συγκλονιστικός λάος στην Τρίπολη. Απίστευτα πράγματα!
ΥΓ1: Για το μπάσκετ, έχουμε όλη τη σεζόν μπροστά μας. Τώρα που ο χρόνος μάς το επιτρέπει, ας ασχοληθούμε λιγάκι με τους «μπέμπηδες». Και από Πέμπτη, ξεκινάμε!