Βρήκε τον… “Ντέ(ν)μον” του! (vids)

Ο Παναθηναϊκός απέκτησε τον Μάρκους Ντένμον και ο Κωνσταντίνος Πανάς ρίχνει φως σε κάθε πιθανή πτυχή του αγωνιστικού προφίλ του παίκτη μέσω ενός πλήρους Scouting Report.

➡️ Γενικά

Comparison – Malcolm Delaney

Νομίζω ότι για τον Ντένμον δεν χρειάζονται συστάσεις. Έκανε το όνειρο του πραγματικότητα και φοίτησε στο Μισούρι – στο κολέγιο που ονειρευόταν από μικρός – όντας γεννημένος στη πόλη του Κάνσας. Δούλεψε κυρίως με τον Μάικ Άντερσον, έναν από τους πιο επιτυχημένους προπονητές του προγράμματος, και βελτιώθηκε αισθητά σε αυτά τα χρόνια στην ομαδική άμυνα και στις αποφάσεις. Έμεινε και με τον Μάικλ Ντίξον για λίγο… (ναι, της ΑΕΚ).

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

Γενικότερα, το να μπορείς να είσαι leader ενός τέτοιου προγράμματος στη SEC, όπου υπάρχουν επίσης τα αξιόλογα κολέγια του Κεντάκι και του LSU, είναι κάτι εξαιρετικό. Αν μετράς ειδικά 40% στην τετραετή σου θητεία στο NCAA, δεν είναι δύσκολο να σε επιλέξουν, σωστά; Εδώ, όμως, έχουμε την κλασσική περίπτωση που ένας αθλητής, φύση και θέση σούτινγκ γκαρντ, είναι εγκλωβισμένος στο σώμα πόιντ γκαρντ. Αυτό είναι και το βασικότερο στοιχείο που δεν του επέτρεψε να εισέλθει στον “μαγικό” κόσμο. Χαμηλό frame για σούτινγκ γκαρντ, όχι τόσο αθλητικός για να τα βάλει με άλλα “θηρία” στη θέση του και κυρίως δεν ανέπτυξε ποτέ τα playmaking skills σε μεγάλο βαθμό, ώστε να μπορέσει να γίνει ένας αξιόλογος tweener για τα δεδομένα του ΝΒΑ.

Τι σας θυμίζει; Ναι, την πρόταση μου, τον Τζάρεντ Κάνινγκχαμ. Παρόλα αυτά, η αίσθηση του για το παιχνίδι, η αθλητικότητά του συνολικά (σπριντ, έκρηξη, πόδια) και φυσικά το μακρινό σουτ, ήταν ικανά να κάνουν τον Ποπ να τον επιλέξει στο νούμερο 59 των Drafts το 2012. Και ξέρετε, όταν σε διαλέγουν οι Σπερς δεν μπορεί παρά να ταιριάζεις περισσότερο στην ευρωπαϊκή φιλοσοφία. Εξάλλου, ο Πόποβιτς είναι από τους λίγους προπονητές που δείχνουν έμπρακτα την αγάπη τους προς την Γηραιά Ήπειρο και φυσικά από τους λίγους προπονητές που λατρεύουν την τακτική και την άμυνα στο ΝΒΑ.

Ο Ντένμον λοιπόν, ήταν «καταδικασμένος» να έρθει στην Ευρώπη. Τα πρώτα χρόνια περιφερόταν άσκοπα μέχρι να καταλήξει στην Ιταλία, όπου έδειξε ψήγματα του ταλέντου του. Από τότε, βέβαια, έχει σημειώσει αλματώδη ανάπτυξη και η φετινή χρονιά ήταν το ορόσημο που του έδωσε εν τέλει το εισιτήριο για την Euroleague. Ο παίκτης έχει προσθέσει κιλά στην ήδη σφιχτή σωματοδομή του, αλλά το μέγεθός του παραμένει ακόμη αμφισβητήσιμο. Με άνοιγμα χεριών ελαφρώς μεγαλύτερο από το ύψος του (περίπου 1.95 μ.), σίγουρα δεν είναι ο παίκτης ο οποίος στηρίζεται στα σωματικά του προσόντα. Παρόλα αυτά, το work ethic του παραμένει σε πολύ υψηλό επίπεδο και ο ίδιος νιώθει ότι αξίζει και μπορεί να βρίσκεται στο κορυφαίο επίπεδο.

Βλέπετε, τον παρατήρησα ορισμένες φορές στην Τουρκία, όπου έμοιαζε να «γκρινιάζει» για ορισμένα φάουλ που έκανε ή να κάνει το ίδιο για καλάθια που δεχόταν η ομάδα του και μπορεί να ευθυνόταν ο ίδιος. Αυτό αφορά την ιδιοσυγκρασία του αθλητή, καθώς απ’ όσο μπορώ να γνωρίζω είχε πολύ υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό του και δουλεύει ασταμάτητα για να πετύχει. Είναι πολύ δουλεμένος από την εποχή που αγωνιζόταν στη Σαλόν και δεδομένα έχει προσθέσει όγκο, βελτιώνοντας ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο την οργάνωση. Δεν έχει φτάσει το peak του σε καμία περίπτωση και ο ίδιος βλέπει τον Παναθηναϊκό σαν μια ευκαιρία να καθιερωθεί στο κορυφαίο επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο το συμβόλαιο που υπέγραψε και μόνο πίστη του δείχνει ο Πασκουάλ με αυτό τον τρόπο. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι ο παίκτης έδειξε φέτος μια leading all-around συμπεριφορά έχοντας δίπλα του τον εκρηκτικό, Ουίλ Τσέρι, και τον sharp shooter, Ρότινς. Το να μπορείς να είσαι τόσο παραγωγικός σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού με παίκτες όπως οι Τσέρι, Ρότινς και Τζέφερσον που ζητάνε τη μπάλα στα χέρια, είναι κάτι αξιοσημείωτο.

Αναφορικά με την σύγκριση και για να αποφύγουμε τυχόν παρεξηγήσεις. Ο παίκτης ξεκάθαρα δεν είναι (και δεν ξέρω αν ποτέ φτάσει) στο επίπεδο του Ντιλέινι. Απλά, αγωνιστικά/σωματικά του μοιάζει πάρα πολύ.

? Δυνατά σημεία

Ας ξεκινήσουμε από το κομμάτι της ντρίμπλας. Ο Ντένμον δεν είναι και ο καλύτερος σε αυτόν τον τομέα. Δεν διαθέτει τόσο ειδικευμένα handles, γι’ αυτό και δεν είναι τόσο συνεπής σαν slasher. Παρόλα αυτά, όσο τον παρακολούθησα με την Γκάζιαντεπ ή θα χρησιμοποιούταν ως ball mover με σκοπό να φτάσει με ασφάλεια η μπάλα στον εκάστοτε πόιντ γκαρντ ή θα έπαιρνε την μπάλα στο μισό γήπεδο. Όπως και να ΄χει, προστατεύει καλά την μπάλα και δεν είχε θέμα στο κατέβασμα. Ωστόσο, έδειξε ανεκτικός στην επαφή σε αυτόν τον τομέα. Όχι τόσο στο να κάνει το λάθος, όσο στο να μην μπορεί να εκτελέσει στη συνέχειαν δίνοντας περισσότερη ενέργεια στο κομμάτι “κατέβασμα”.

Στον Παναθηναϊκό θεωρώ ότι δεν πρέπει να χαραμιστεί ο παίκτης ως mover έχοντας Καλάθη, Λεκαβίτσιους και Παππά. Από εκεί και έπειτα, χρησιμοποιεί πολλά hesitations (=ντρίμπλα δισταγμού) και του αρέσει να επιτίθεται σε δεύτερο χρόνο χρησιμοποιώντας αλλαγές κατευθύνσεων. Δεν διαθέτει handles ώστε να ξεπεράσει τον προσωπικό του αντίπαλο σε πρώτο χρόνο και αρέσκεται στο να χρησιμοποιεί σκρινς. Παρότι ο παίκτης μοιάζει καθαρά για perimeter threat – όσοι τον δουν από βίντεο μόνο και όχι σε κανονικό αγώνα – αρέσκεται να λειτουργεί σαν find the gap guard.

Διαθέτει πολύ καλό finishing και με τα δύο χέρια και το εξαιρετικό body control που διαθέτει του επιτρέπει να ολοκληρώνει τη φάση και κάτω από επαφή. Σίγουρα όχι τόσο συνεπής, όσο είναι από μακριά, αλλά είναι απίστευτος στο να βρίσκει το κενό και να επιτίθεται. Βλέπετε, ήταν φορές που είχε ψηλότερο αντίπαλο και θέλησε να σηκωθεί με κάποιο pull up και όχι να τον πάει στα πόδια. Αυτό συμβαίνει γιατί, όπως είπαμε, η έλλειψη αθλητικότητας δεν του δίνει αυτοπεποίθηση να πηγαίνει κατά κόρον μέχρι τέλους. Παρόλα αυτά, επειδή πρόκειται για ιδιαίτερα έξυπνο παίκτη, διαβάζει τις καταστάσεις και επιτίθεται ανάλογα. Δεν θα χρησιμοποιήσει πολλές αλλαγές πάνω στον αντίπαλο. Θα χρησιμοποιήσει την ταχύτητα του στα drive και μου αρέσει πολύ ο τρόπος που τελειώνει με το καλό του χέρι. Ναι, ο παίκτης έχει τεράστια ταχύτητα μετά το πρώτο βήμα. Όσον αφορά το τελευταίο, είναι πολύ εκρηκτικός και συγκεκριμένα ήταν εξαιρετικός στην εκτέλεση και τη δημιουργία λειτουργώντας ως close out threat (βλ. Κόρι Χίγκινς, από τους καλύτερους δημιουργούς – εκτελεστές σε τέτοιες καταστάσεις).

Το κομμάτι “δημιουργία” είναι κάτι που τον… κυνηγάει από τα κολεγιακά του χρόνια. Ποτέ δεν έφτασε στο ύψιστο την ικανότητα του να πασάρει, ενώ πραγματικά έχει εξαιρετική αίσθηση για το παιχνίδι, διαβάζει τις φάσεις και πασάρει δυνατά, πολύ δυνατά, τουλάχιστον σε πρώτο χρόνο. Λειτουργεί απίστευτα γρήγορα και έξυπνα με την extra πάσα. Όταν έχει ελεύθερο συμπαίκτη ελεύθερο δεν θα σπαταλήσει χρόνο κάνοντας επίθεση στην close out, αλλά θα πασάρει εξαιρετικά και πολύ γρήγορα. Επίσης, μέσα από pick-n-roll αρέσκεται να “σπάει” την μπάλα στα φτερά ή στην weak side. Δεν είχε καλές συνεργασίες με τους ψηλούς και δεν μπορεί να βρει σε πρώτο χρόνο το κόψιμο. Από την άλλη, ήταν ιδιαίτερα καλός σε pop out καταστάσεις.

Ακόμη, η τελευταία αρετή του στην οργάνωση είναι το drive ‘n dish. Αυτό που μου αρέσει είναι ότι δεν εκβιάζει προσπάθειες και ότι αν τον κλείσουν ή αν έρθει η βοήθεια, τότε πασάρει έξω. Είναι σημαντικό να κρατήσετε ότι δεν κάνει εύκολα λάθος συνολικά – 0.99 μ.ο. στα κολεγιακά του χρόνια! Στην άμυνα ο παίκτης διαθέτει μεγάλη ταχύτητα, έκρηξη και πλευρική ταχύτητα υψηλού επιπέδου. Αλλά αυτό που τον αναδεικνύει είναι σίγουρα η ικανότητα του να πηγαίνει για κλέψιμο προτού φτάσει η μπάλα στον αντίπαλο του. Είναι χαρισματικός σε αυτό. Έχει ένστικτο. Βέβαια, αυτό ορισμένες φορές γυρνούσε μπούμερανγκ και θα μπορούσε να αφήσει την άμυνα εκτεθειμένη. Πάντως τον θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι έκλεψε δύο φορές τη μπάλα από τον Ερτέλ και ξεχύθηκε στον αιφνιδιασμό. Στο ανοιχτό γήπεδο είναι αρκετά καλός. Χάρη στα πόδια που διαθέτει και το finishing του, μπορεί να κάνεις ζημιές στο transition. Επίσης, μου αρέσει ότι βλέπει και την πάσα σε τέτοιες καταστάσεις.

Πάμε στο δυνατότερο στοιχείο του παίκτη, που δεν είναι άλλο από το μακρινό σουτ. Μπορεί να εκτελέσει, και ως spot, και μετά από ντρίμπλα, με έναν εξαιρετικό μηχανισμό που θεωρώ ότι στερείται αρκετά ισορροπίας. Έχει εξαιρετικά πάτημα σε πρώτο χρόνο, φτάνει αρκετά ψηλά και η εκτέλεση είναι πολύ γρήγορη. Κρατάει το χέρι του σε follow through ώστε να αποφύγει τους κραδασμούς. Εκτελεί πιο πάνω από το μέτωπο και τραβάει την μπάλα προς το πρόσωπο σε μικρό βαθμό. Ορισμένες φορές θα παρατηρήσετε ότι τραβάει και τα πόδια του κατά την πτώση και γι’ αυτό χάνει σε ισορροπία. Ο παίκτης ήταν εξαιρετικά efficient στο να σουτάρει τρίποντα στον αιφνιδιασμό. Αυτοπεποίθηση στο μέγιστο βαθμό για το σουτ του. Κάποιες φορές, βέβαια, όντας και τελείως ελεύθερος, αργούσε την εκτέλεση ώστε να ζυγίσει το σουτ. Στην Euroleague δεν υπάρχει περίπτωση να έχει απεριόριστο χρόνο να νιώσει άνετα και σίγουρα θα το βιώσει και από τις προπονήσεις στον Παναθηναϊκό.

https://www.youtube.com/watch?v=0KECDSW0ZNA

⚠️ Αδύνατα σημεία

Ξεκάθαρα το μέγεθός του. Ο παίκτης ταλαντευόταν μεταξύ των θέσεων «1» και «2» από πολύ μικρός, αλλά σίγουρα το ένστικτο του σκόρερ ήταν αυτό που κυριάρχησε. Δεν είχε ειδικευμένο ball handling και ποτέ δεν ανέπτυξε τα playmaking abilities, ώστε να λογίζεται ως «άσσος», ενώ φυσικά διαθέτει χαμηλό frame σωματοδομή για τη θέση «2». Σίγουρα, έβαλε κιλά ώστε να αποφύγει την φθορά των mismatch απέναντι σε δυνατότερους αντιπάλους, παρόλα αυτά το μέγεθός του δεν τον βοηθάει στην άμυνα και στην βασική στάση.

Αμυντικά, ο παίκτης πέρα από τα πόδια και το ότι βάζει πολύ έξυπνα τα χέρια πάνω στη μπάλα, στερείται καλής αμυντικής θέσης. Το θέμα της συγκέντρωσης είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει και προσωπικά μου θυμίζει έναν Γκάμπριελ… “τσέπης”, από την άποψη ότι ορισμένες φορές χάνει τον παίκτη του, ξεχνιέται και αφήνει εκτεθειμένη την άμυνα. Στο αμυντικό pick-n-roll ήταν κακός από την άποψη ότι δεν μπορούσε να σπάσει εύκολα τα σκριν και τα “έτρωγε” σχεδόν όλα, σε καταστάσεις ice ή shadow.

Αυτό που με προβληματίζει είναι περισσότερο η νοοτροπία. Δηλαδή, παρότι έχει διδαχθεί τις αρχές της ομαδικής άμυνας, ο ίδιος δεν δείχνει τόσο συνεπής στο να μαρκάρει τον αντίπαλο του. Παρότι είναι μαχητικός και σκληρός σαν παίκτης, θεωρώ ότι χρειάζεται το απαραίτητο κίνητρο κάθε φορά και έναν προπονητή να τον οδηγήσει σε αυτό. Ο ίδιος, παρότι μπορεί να μείνει κοντά στον αθλητή ελέω χαμηλού frame, δεν μπορεί να μαρκάρει με αποτελεσματικότητα το σουτ.

Η ντρίμπλα του είναι επίσης κάτι που δεν δίνει και πολλά περιθώρια εξέλιξης στον αθλητή. Δυσκολεύεται αρκετά στο να αντιμετωπίσει τον προσωπικό του αντίπαλο με πολλές αλλαγές κατευθύνσεων ή καλύτερα είναι ασυνεπής. Επιθετικά, θα δυσκολευτεί πάρα πολύ απέναντι σε αντιπάλους που μπορούν να τον σπρώξουν και να τον φθείρουν ή να παίξουν με το μυαλό του. Επίσης, θα τον δυσκολέψουν παίκτες που έχουν καλή πλευρική ταχύτητα και που θα τον αναγκάσουν να τραβηχτεί για κάποιο μακρινό σουτ. Τον θυμάμαι απέναντι στον σέντερ της Σαλόν. Είχε δυσκολίες στο ένας εναντίον ενός και ενώ θα μπορούσε να τον πάει στα πόδια, εκείνος επέλεξε το μακρινό σουτ το οποίο ήταν… “πετραδάκι στο γιαλό”.

Για εμένα το σημαντικότερο αρνητικό αφορά εκ νέου τον τομέα της συγκέντρωσης. Το να μπορέσει να μείνει προσηλωμένος στον στόχο του κάθε φορά. Δυσκολεύεται, ας πούμε, να τα κάνει όλα. Είναι εξαιρετικός leaper, εξ’ ου και τα μεγάλα νούμερα στα ριμπάουντ, αλλά χρειαζόταν ένα δευτερόλεπτο για τον κοντύτερο Ντίξον να του αρπάξει το ριμπάουντ. Χρειαζόταν ένα δευτερόλεπτο για να χάσει τον αμυντικό του ή να κάνει κακή περιστροφή. Επίσης, το κομμάτι της αθλητικότητας είναι κάτι που είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο. Διαθέτει απίστευτη ταχύτητα και έκρηξη, αλλά μοιάζει να δυσκολεύεται απέναντι σε elite αθλητές συνολικά.

➡️ Συνολικά

Διαθέτει εξαιρετικά intangibles από την άποψη ότι δουλεύει πολύ, είναι ιδιαίτερα έξυπνος, είναι πραγματικός παίκτης ομάδας και μπορεί να βρει εύκολα ρόλο, ενώ είναι πολύ μαχητικός και σκληρός σαν παίκτης. Είναι αθλητής που αναπτύσσεται ακόμη και έχει ήδη σημειώσει ραγδαία ανάπτυξη από τα πρώτα του χρόνια στην Ευρώπη. Θα δώσει λύσεις με το επιθετικό του παιχνίδι και θεωρώ ότι ο Πασκουάλ θα προσπαθήσει να τον δουλέψει σαν pick-n-roll executor, ώστε να δημιουργεί και να εκτελεί μετά από ντρίμπλα. Βλέπετε, ο Καταλανός αρέσκεται σε off-guard που μπορούν να το κάνουν αυτό ενεργά μέσα από side pick-n-roll. Aπό εκεί και έπειτα, θα πρέπει να κάνει το step up στην άμυνα συνολικά και να μπορέσει να μένει συγκεντρωμένος για όσο αγωνίζεται. Εδώ πλέον, μιλάμε για Παναθηναϊκό και Euroleague. Αμυντικός που να ξεχνιέται επανειλημμένα δεν υφίσταται ή καλύτερα δεν έχει θέση στο κορυφαίο επίπεδο.

Απόκτησε το ολοκαίνουργιο t-shirt του Νίκου Παππά αποκλειστικά από το PAO SHOP!