Ας πούμε επιτέλους την αλήθεια…

 Οι τρεις μύθοι για την οικογένεια Βαρδινογιάννη, που σκεπάζουν μέχρι και σήμερα τον ουρανό της Λεωφόρου και σπέρνουν ακόμα τη διχόνοια…

Γράφει ο Μάρκος Στεφάνου

Είναι λογικό όταν η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο για τον Παναθηναϊκό, η ένταση να έχει χτυπήσει “κόκκινο” και άπαντες να αναζητούν ευθύνη. Για άλλους φταίει ο Αλαφούζος, για άλλους οι πολυμετοχικοί, για άλλους η οικογένεια Βαρδινογιάννη και για άλλους η “Θύρα 13” που έδιωξε την οικογένεια Βαρδινογιάννη.

Με αφορμή λοιπόν τη διαμάχη που ξέσπασε σήμερα στο “Απ. Νικολαΐδης” μεταξύ οργανωμένων και μη οργανωμένων, καλό θα ήταν να θυμηθούμε ορισμένα πράγματα και να καταρρίψουμε κάποιους μύθους που σκεπάζουν τη Λεωφόρου τα τελευταία χρόνια, απ’ όταν και ο σύλλογος άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα.

❌ Μύθος 1ος: Οι… “Βαρδινογιάννηδες”

Πάντοτε φυσικά όταν μια οικογένεια διοικεί έναν σύλλογο, μια επιχείρηση ή οτιδήποτε άλλο, είναι λογικό και επόμενο το όνομα της να θεωρείται ως κάτι ενιαίο και να υπάρχει η αίσθηση πως όλοι εντός αυτής πράττουν με κοινό τρόπο. Ωστόσο, στην περίπτωση του Παναθηναϊκού είναι τουλάχιστον ιεροσυλία να συγκρίνουμε την πορεία του Γιώργου Βαρδινογιάννη και του ανιψιού του, Γιάννη. Ο πρώτος είχε τα ηνία της ομάδας για 21 ολόκληρα χρόνια, μετρώντας τρομερές ευρωπαϊκές και εγχώριες επιτυχίες, που όμοιες τους δεν έχει ξαναγνωρίσει άλλος ελληνικός σύλλογος.

Ο δεύτερος στις αρχές της νέας χιλιετίας είχε την τύχη να πέσει πάνω στη “φουρνιά” του Euro 2004, η οποία επίσης οδήγησε σε δύο ευρωπαϊκούς προημιτελικούς τον Παναθηναϊκό τις σεζόν 2001-02 και 2002-03, ωστόσο στη συνέχεια απέδειξε πως δεν έχει ούτε τη “φλόγα”, ούτε και τη θέληση του “Καπετάνιου” να οδηγήσει το “Τριφύλλι” σε νέες επιτυχίες. Ίσως λοιπόν το μεγαλύτερο λάθος του Γιώργου Βαρδινογιάννη στις δύο δεκαετίες του στον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο, είναι ότι δεν παρέδωσε τον σύλλογο σε κάποιον που να είναι ικανός να συνεχίσει το έργο του.

❌ Μύθος 2ος: Ο Παναθηναϊκός ήταν “μια χαρά” με τον Βαρδινογιάννη…

Ήταν μια χαρά μέχρι ένα σημείο, όπως αναφέραμε και παραπάνω, μέχρι τουλάχιστον να παρθεί η εγκληματική απόφαση της αποσύνθεσης της ομάδας που κατέκτησε την Ευρώπη στην Πορτογαλία το 2004. Έκτοτε, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση, και από το 2005 κι έπειτα, φυσικά ο Παναθηναϊκός δεν ήταν μια χαρά. Για τρία συνεχόμενα χρόνια (2006, 2007, 2008) οι “πράσινοι” δεν κατάφεραν να διεκδικήσουν με αξιώσεις το πρωτάθλημα, ενώ στην Ευρώπη δεν θύμιζαν σε τίποτα την ομάδα που είχαν συνηθίσει να βλέπουν οι οπαδοί του.

Εύλογα φυσικά, κάποιος μπορεί να υποστηρίξει πως σε σχέση με αυτά που βιώνει σήμερα ο σύλλογος, τότε τα πράγματα ήταν κατά πολύ καλύτερα. Ουδείς όμως είναι ικανός να γνωρίζει την ιστορία προτού αυτή αρχίσει να εκτυλίσσεται και η αλήθεια είναι πως οι φίλοι του “Τριφυλλιού” είχαν μάθει διαφορετικά την ομάδα και ποτέ δεν πίστευαν πως θα μπορούσε να υπάρξει χαμηλότερο σκαλοπάτι από τη “δευτερότριτη” θέση στο πρωτάθλημα και την αφάνεια στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

❌ Μύθος 3ος: Η “Θύρα 13” έδιωξε τον Βαρδινογιάννη!

Η “Θύρα 13” μπορεί να ήταν ο ισχυρότερος πυρήνας που εξέφραζε συνεχώς τη δυσαρέσκεια της για τον τότε ιδιοκτήτη της “πράσινης” ΠΑΕ, ωστόσο το σύνολο του κόσμου του Παναθηναϊκού επιθυμούσε την αλλαγή, πιστεύοντας πως υπάρχουν οι άνθρωποι που μπορούν να οδηγήσουν το “Τριφύλλι” ξανά στις επιτυχίες. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, πως την άνοιξη του 2008 δεν έκαναν συλλαλητήριο κατά του Βαρδινογιάννη 1.000 ή 2.000 άτομα, αλλά 30.000 κόσμος, γεγονός που από μόνο του φανερώνει του λόγου το αληθές.

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

Μια άλλη πτυχή που δεν πρέπει να λησμονούμε είναι πως τότε η Ελλάδα δεν είχε ξεκινήσει να βιώνει τις επιπτώσεις της τεράστιας οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα την τελευταία δεκαετία και ως εκ τούτου δεν υπήρχε η νοοτροπία του… “υπάρχουν και χειρότερα”, που σίγουρα κυριαρχεί σήμερα, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και γενικότερα στην καθημερινότητα των Ελλήνων.

Υ.Γ.: Αλήθεια, όλοι όσοι φωνάζουν πως ο Παναθηναϊκός θα ήταν καλύτερα χωρίς τη “Θύρα 13”, δεν είναι οι ίδιοι που υπερηφανεύονται για την πιο “καυτή” έδρα της Ευρώπης, το ΟΑΚΑ, ή για το “καμίνι” της Λεωφόρου;