Τότε Panathinaikos, τώρα… κάτι σαν Παναθηναϊκός

Στην διοργάνωση του Champions League της σεζόν 2000-2001 φάνηκε το μεγαλείο του «Τριφυλλιού» μας. Η πρόκριση στους «16» της διοργάνωσης θεμελιώθηκε με τις ιστορικές νίκες επί της Γιουβέντους και του Αμβούργου. Γράφει η Ναταλία Φελέσκουρα.

Ο όμιλος στον οποίο βρέθηκε αρχικά φάνταζε… βουνό (Λα Κορούνια, Γιουβέντους, Αμβούργο), όμως το «χρυσό» γκολ του Νασιόπουλου  και η νίκη επί των Γερμανών στο «Φαλκς Παρκ Στάντιον» άνοιξε τον δρόμο για την επόμενη φάση.

Η «απογείωση» έγινε στη Αθήνα μετά την «ιταλική υπόκλιση». Η Γιουβέντους καθηλώθηκε για ακόμα μια φορά στην πρωτεύουσα και υποκλίθηκε μπροστά στο μεγαλείο της ομάδας του Άγγελου Αναστασιάδη. Η ατμόσφαιρα μέσα στο κατάμεστο (66.910 θεατές) Ολυμπιακό Στάδιο ζεστάθηκε νωρίς με την γκολάρα του Πάουλο Σόουζα. Το σκορ πήρε διαστάσεις στην επανάληψη με τους Βαζέχα και Μπασινά να μην δείχνουν έλεος στην «μεγάλη κυρία». Το τελικό 3-1 έδωσε και την πολυπόθητη πρόκριση στους «16».

Κάθομαι σκέφτομαι, και γράφω για εκείνες τις μέρες και μετά από λίγο ξυπνάω, συνειδητοποιώ πως δεν βρισκόμαστε σε εκείνη την εποχή, και πως όχι μόνο η ομάδα μας δεν καταφέρνει να μας κάνει περήφανους (έστω και στις εγχώριες διοργανώσεις), αλλά δεν σέβεται ούτε το ένδοξο παρελθόν του «Τριφυλλιού». Μετά από κάθε αγωνιστική η ταπείνωση είναι ακόμα μεγαλύτερη.

Οι φανέλες παραμένουν πράσινες με το Τριφύλλι ραμμένο πάνω τους, όμως η ομάδα δεν κάνει αισθητή την παρουσία της στον αγωνιστικό χώρο. Πάνω που πήγαμε να σηκώσουμε κεφάλι και να πούμε κάτι πάει να γίνει, πάμε πάλι από την αρχή. Εκεί που ήμασταν πριν από την νίκη στην Λαμία.

Μετά το παιχνίδι με τον Απόλλωνα ήθελα να γράψω για την κάκιστη εικόνα του συνόλου του Λάζλο Μπόλονι. Αλλά στάθηκα στο αποτέλεσμα, γιατί είπα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και πως το αποτέλεσμα μετράει και αυτό μας έφερε τους τρεις βαθμούς το βράδυ της Τρίτης. Νίκες χωρίς ουσία, τυχαίες νίκες έχουν τα χθεσινά ως συνέχεια.

Στο χθεσινό ματς δεν ήμασταν και πολύ τυχεροί (όπως την Τρίτη) μέσα στην άθλια εικόνα που είχαμε. Σε ολόκληρο το 90λεπτο σημειώθηκαν δύο ευκαιρίες, στο 29’ με τον Σαβιέρ και στο 36’ με τον Χατζηγιοβάνη. Ένα σωστό κοντρόλ δεν είδα, τρίτη πάσα δεν υπήρχε, συνεννόηση «0» δημιουργικότητα «0».

Αυτός ο καημένος ο Μπόλονι δεν ξέρει που να πρώτο δώσει απολογία. Η κατάσταση μοιάζει μη ανατρέψιμη πλέον και ας μην βγω αληθινή. Μια ομάδα χωρίς ουσία, χωρίς πλάνο, χωρίς παίκτες. Έχαναν και γύριζαν την μπάλα πίσω, πάλι πίσω στην άμυνα και στον Διούδη. Αυτοί παίκτες με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν αρμόζουν στην ιστορία του Παναθηναϊκού, που όσο πάει και μικραίνει. Δεν έχουν καταλάβει το μέγεθος του συλλόγου που έχουν έρθει και το βάρος της φανέλας που φοράνε.

Πονάνε τα μάτια σου όταν τον βλέπεις αυτόν τον Παναθηναϊκό, τσαντίζεσαι να βλέπεις αντιδράσεις σαν αυτή του Μακέντα στην αλλαγή του. Θυμώνεις με το να μην βλέπεις «νεύρο» για την νίκη. Νωχελικότητα… μόνο αυτό. Σαν να μην τους νοιάζει να κερδίσουν (εκτός λέω και πάλι κάποιον εξαιρέσεων).

📌 Διαβάστε ακόμη…

• «Έκοψε Μπενίτεθ η ΑΕΚ» – Νέο προκλητικό σενάριο!
• Παναθηναϊκός: «Αυτά συζήτησαν Αλαφούζος – Θύρα 13 – Ο ρόλος του Μπενίτεθ στη συνάντηση»
• Το μήνυμα του Σορτς για την αξέχαστη βραδιά στο Παρίσι
• Το παράπονο του Μονέκε για Σορτς – Τι είπε για Φαρίντ!
• Μαχλάς: «Δεν είχε λόγο να απολογηθεί για τίποτα ο Αλαφούζος – Έχει δώσει πολλά!»