Συγκλονιστικός Αντωνιάδης: «Με ταλαιπώρησε ο καρκίνος, αλλά τον νίκησα!»

Ο Αντώνης Αντωνιάδης μίλησε για την «μάχη» που έδωσε με τον καρκίνο αλλά και την παρουσία του στον Παναθηναϊκό.

Είμαστε όλοι εδώ, είμαστε όλοι Stoiximan

Αποσπάσματα από τα όσα ανέφερε στο «Sport24»:

«Έχω ακόμη ένα χειρουργείο που πρέπει να κάνω στο γόνατο. Θα γίνει ολική αρθροπλαστική, για να σώσω το πόδι μου. Έχω κάνει δύο εγχειρήσεις στα ισχία. Τα παράσημα του ποδοσφαίρου είναι αυτά. Πήδαγα μισό μέτρο πάνω και από κάτω είχε ξερό χώμα, πώς να γλιτώσω;

Άκου εγχειρήσεις που έχω κάνει:

Η πρώτη ήταν στη μύτη, μετά μπήκα για σκωληκοειδίτιδα, έπειτα στους κοιλιακούς, ύστερα έπαθα δισκοπάθεια, αργότερα έκανα στα ισχία και τέλος χειρουργήθηκα για τον καρκίνο. Και παρόλα αυτά ο οργανισμός μου αντέχει, επειδή υπήρξα σκληραγωγημένος. Τον καρκίνο τον τελείωσα! Τον είχα στο στομάχι.

Βγάλαμε το στομάχι, βγάλαμε τη σπλήνα, βγάλαμε και τη χολή. Και τα τρία τα έβγαλαν στο χειρουργείο, επειδή κάνει εύκολα μετάσταση.

Στην επέμβαση ήταν και ένας γιατρός του στρατιωτικού νοσοκομείου, ο Θανάσης Μουχτούρης, με τον οποίο δίναμε μαζί το 1963 στη στρατιωτική σχολή.

Ήταν δίπλα στον Δημήτρη Βουγιουκλάκη, που με χειρούργησε, και εισηγήθηκε να μού βγάλουν και τα άλλα δύο όργανα. Έκανα χημειοθεραπεία και έπειτα από οκτώ μήνες παρουσιάστηκαν ξανά κάποια ψεγάδια στο έντερο. Έγινε εισήγηση για νέα επέμβαση.

Κάλεσα τον Θανάση να έρθει στο συμβούλιο και αν έλεγε αυτός “ναι” θα την έκανα. Τούς είπε: “Έχει κάνει τόσες εγχειρήσεις, δεν θα τον βοηθήσουμε με νέα επέμβαση. Αυτός είναι γερός οργανισμός. Δεν έπινε, δεν κάπνιζε. Ήταν αθλητής. Θα του κάνουμε επιθετική χημειοθεραπεία”.

Με προειδοποίησε ότι θα μού πέσουν τα μαλλιά. “Τι με νοιάζουν τα μαλλιά, για γκόμενες θα πάω; Την υγεία μου θέλω”, απάντησα.

Μού εξήγησε: “Αν αντέξει ο οργανισμός σου την επιθετική χημειοθεραπεία, καθάρισες οριστικά”.

Έπεσαν τα μαλλιά μου. Γουλί! Φρύδια δεν είχα, στις μασχάλες τίποτε. Δεν υπήρχε τρίχα πάνω μου. Μού τόνισε: “Θα σου πέσουν τα μαλλιά, αλλά αν -πρώτα ο Θεός- απαλλαγούμε από τη νόσο, θα σου ξαναβγούν και πιο έντονα”.

Έβγαλα αξονική έπειτα από έξι μήνες και δεν είχα καμία σχέση με τη νόσο. Και μού είπαν: “Τώρα από οποιαδήποτε αιτία μπορεί να πεθάνεις, εκτός από καρκίνο”. Με ταλαιπώρησε ο καρκίνος, αλλά τον νίκησα!

Όταν μού είπαν ότι εμφανίστηκε ξανά, φοβήθηκα. Είχαν -σκέψου- ήδη αφαιρέσει όλο το στομάχι μου.

Δεν έχω στομάχι. Ένωσαν τα έντερα με τον οισοφάγο και αποκαταστάθηκε το στομάχι με τα έντερα. Κάνουν τη δουλειά που θα έκανε το στομάχι μου.

Βέβαια, δεν μπορώ να φάω πολύ. Τρώω πολλές φορές από λίγο. Έχασα 40 κιλά. Από 102 κιλά που ήμουν έφτασα στα 60. Ευτυχώς, τώρα κοντεύω ν’ ανέβω στα 70. Πήρα τα πάνω μου, τώρα. Τρώω καλύτερα. Αν παχύνω θα περάσουν και τα πόδια μου, θα δυναμώσουν.

Στο μεταξύ, αν δεις δεν φαίνεται καμία τομή από τα χειρουργεία. Εξαφανίστηκαν όλες, σαν να μην έχω κάνει επέμβαση είναι. Γίνεσαι πολεμιστής για να ζήσεις, όπως πολεμιστής υπήρξα και στο ποδόσφαιρο. Δεν παράτησα τη μάχη ούτε εκεί, έκανα μέχρι μπαλέτο για να επανέλθω. Πέρυσι, έγινε αυτό με τον καρκίνο και εξαφανίστηκε η νόσος.

Φέτος είναι τα 50 χρόνια από το ασημένιο παπούτσι που πήρα στην Ευρώπη για τα 39 γκολ, τα οποία είχα πετύχει τη σεζόν 1971-72 στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Εκείνη τη χρονιά είχα 11 δοκάρια και είχαν ακυρωθεί και 12 γκολ. Θα είχα κάνει παγκόσμιο ρεκόρ. Από αυτά που ακυρώθηκαν θα μπορούσα να μετρήσουν τέσσερα – πέντε.

Και όταν το έλεγα στους διαιτητές, έκαναν ένα μορφασμό σαν να μού απαντούν “τι θες, η διαφορά είναι έτσι κι αλλιώς μεγάλη”. Όμως, βλέπεις τώρα; Διότι, για ένα γκολ έχασα το χρυσό παπούτσι από τον Γκερντ Μίλερ και είναι ένα ρεκόρ που παραμένει ακατάρριπτο.

Δεύτερος είναι ο φίλος μου, ο Γιώργος Σιδέρης με 35 γκολ. Εγώ τού έσπασα το ρεκόρ με τα 39.

Επίσης, με τα 10 γκολ που πέτυχα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών τη χρονιά του Γουέμπλεϊ αναδείχθηκα πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Είμαι στη λίστα των πρώτων σκόρερ για κάθε σεζόν. Τι ονόματα; Θα τρελαθείς!

Ο πρώτος αγώνας που έπαιξε ο Παναθηναϊκός τη σεζόν 1969-70 ήταν με την Φόρβερτς. Ο Πετρόπουλος έκανε ένα πελώριο λάθος για την ψυχολογία μου. Δεν με πήρε καν στην αποστολή. Αυτός ήταν που μού είχε πει σε πιστεύω.

Την επόμενη Κυριακή, στις 21 Σεπτεμβρίου του 1969, είχαμε πρεμιέρα του πρωταθλήματος και παίζαμε με τον Άρη Θεσσαλονίκης, στη Λεωφόρο.

Όσοι είχαμε μείνει εδώ παίξαμε με την Εθνική νέων. Έβαλα πέντε γκολ. Τους διέλυσα μόνος μου. Επτά έβαλα, τα δύο τα ακύρωσαν. Το σκορ ήταν 6-1, πέντε γκολ ο Αντωνιάδης. Χάσαμε 2-0 από τη Φόρβερτς και έμαθε και ο Πετρόπουλος τι είχα κάνει.

Την Πέμπτη πριν από την πρεμιέρα του πρωταθλήματος μού λέει: “Μικρέ, στο ξενοδοχείο”.
Εγώ, επειδή σκεφτόμουν ότι δεν με υπολογίζει είπα: “Θα μείνω μέχρι την πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Έτσι και δεν με βάλει να παίξω, τη Δευτέρα θα παραιτηθώ και δεν μπορούν να με κρατήσουν”. Δεν είχαμε συμβόλαιο.

Στο μεταξύ, είχε έρθει μια φιλενάδα μου από την Ξάνθη και περάσαμε το βράδυ μαζί. Είχα πειστεί ότι την Κυριακή δεν θα παίξω. Τού απάντησα: “Κύριε Λάκη, έχω πάθει διάστρεμμα”.

“Άκουσες τι σού είπα; Την τσάντα σου και στο ξενοδοχείο”. Ήταν και αυστηρός.

Στο ξενοδοχείο μού έδεσαν το πόδι, το δοκίμασα λίγο και είδα ότι μπορώ να παίξω. Κάλεσε τους δέκα πάνω στο πατάρι και ήμασταν έξω εννέα ποδοσφαιριστές, εκ των οποίων οι πέντε επιθετικοί.

Ακόμα δεν πίστευα ότι θα είμαι βασικός και ήρθε ο βοηθός, ο Γαζής ο Γαβρίλος. “Πήγαινε πάνω στο πατάρι”. Του λέω: “Δηλαδή;”. “Ανέβα στο πατάρι, παίζεις. Και πρόσεξε να τα καταφέρεις”.

Όπως διέσχιζα το εστιατόριο σκεπτόμουν να τού πω ότι δεν είμαι καλά ψυχολογικά. Φτάνω στο πατάρι, πιάνω το χερούλι της πόρτας και λέω: “Ρε ‘συ, αφού έτσι κι αλλιώς αύριο θα παραιτηθώ. Μού δίνει την ευκαιρία να παίξω κι εγώ θα την κλοτσήσω; Και γιατί έκανα μπαλέτο και στίβο;”.

Άλλαξα την απόφασή μου και μπήκα άνετος. Με υποδέχθηκε ο Καμάρας και με ανέβασε ψυχολογικά.

Είδα το όνομά μου στον πίνακα και σκεπτόμουν τι θα ακούσω, όταν θα πάμε στο γήπεδο και με δουν στην ενδεκάδα. Κανείς δεν με υπολόγιζε.

Φορούσα ένα καφέ μπλουζάκι και είχε γίνει σαν να μού είχαν ρίξει δέκα μπουκάλια νερό. Λούτσα από τον ιδρώτα, γι’ αυτά που θα ακούσω. Πράγματι, με το που άκουσαν “Αντωνιάδης” οι οπαδοί έκαναν: “Ουουουουουουου!”. Ο Δομάζος δεν έπαιζε. Ήταν τιμωρημένος.

“Βρίζουν ξεβρίζουν”, λέω “κατέβα” και άρχισε το ματς.

Βλέπουν διαφορετικό… Αντωνιάδη, αλλά για τούς πείσω έπρεπε να στείλω την μπάλα στα δίχτυα. Αυτή είναι η ιστορία μου στο ποδόσφαιρο: τα γκολ. Έχω βάλει 1017 γκολ.

Το γκολ να μην μπαίνει, στο μεταξύ. Και φτάνουμε στο 36ο λεπτό. Σουτάρει ο Ελευθεράκης προς την εστία του Άρη. Τερματοφύλακας ήταν ο Χρηστίδης. Τρέχω μήπως γίνει καμία απόκρουση για να βάλω ένα εύκολο γκολ.

Απέκρουσε ο Χρηστίδης, η μπάλα πήγε στο δοκάρι και γύρισε πίσω.

Πατάω με το δεξί σε μια λακκούβα, σουτάρω με το αριστερό, η μπάλα πήγε στα πουλιά και 46.000 χέρια με μούντζωσαν.

Ακόμα 3.000 από την κερκίδα με τα σίδερα. Κρατούσαν με το ένα χέρι το κάγκελο και με το άλλο με μούντζωναν. Με μούντζωσαν 49.000 χέρια, εκτός από αυτά του αδερφού μου. Έλεγα να σκιστεί στα δύο η γη να με καταπιεί. Να εξαφανιστώ.

Στο επόμενο λεπτό πήρα την μπάλα από τον Οικονομόπουλο. Δεν έκανα κάτι φοβερό. Έφευγα στην ευθεία. Με έσπρωχναν, με χτυπούσαν… Εγώ δεν έπεφτα. Έφτασα έξω από την περιοχή.

Με πιάνει το σέντερ μπακ του Άρη, ο Γριμπελάκος. Και τον τραβάω ρυμούλκα να μπω στην περιοχή, για να πάρω το πέναλτι.

Ήρθε και ο Σεμερτζής, με έπιασε και αυτός και με έριξαν. Έδωσε φάουλ έξω από την περιοχή, για δύο μέτρα θα είχα κερδίσει το πέναλτι. Στο μεταξύ, οι άλλοι δεν είχαν σταματήσει τις μούντζες. Μούντζωναν συνέχεια, όρθιοι.

Πήγα να χτυπήσω το φάουλ και ένας από τα κάγκελα φώναξε: “Ασε κάτω την μπάλα, ρε! Θες να χτυπήσεις και φάουλ”. “Άσε ρε ψηλέ, θα το σουτάρω εγώ”, μού είπε ο Ροκίδης. Είχε καλά πόδια.

Εκτέλεσε το φάουλ, χτύπησε στη μέση του Σεμερτζή και η μπάλα ήρθε γκελαριστή σε ‘μένα.

Έπιασα ένα έξω φάλτσο και πήγε στο γάμα. Ο Χρηστίδης δεν πρόλαβε να κουνηθεί. Μόλις μπήκε το γκολ, άκρα του τάφου σιωπή. Μούγκα!

Άντε, 50-100 να φώναξαν γκολ. Όλοι οι άλλοι μούγκα. Τι να φωνάξουν; Επί τρία λεπτά με μούντζωναν. Στο 42′ έβγαλε μια σέντρα ο Αθανασόπουλος, αριστερό μπακ. Ο Χρηστίδης δεν είδε ότι ήμουν από πίσω. Βγήκε άνετα να μπλοκάρει την μπάλα.

Διαβάζω τη φάση, τρέχω με ταχύτητα. Πήγε να την μπλοκάρει, βγήκα μπροστά με το στήθος και μπήκα με την μπάλα στα δίχτυα. Το δεύτερο γκολ ήταν αυτό. Περίπου δύο με τρεις χιλιάδες το πανηγύρισαν και οι άλλοι σταθερά μούγκα.

Στην αρχή, όταν έχασα το γκολ -αυτό που πήγε στα πουλιά-, ο Πετρόπουλος σήκωσε τον Γονιό για να κάνει ζέσταμα.

Αν δεν έβαζα το γκολ θα με έβγαζε για να απαλλαγώ κιόλας από τη μήνη των οπαδών και τα βρισίδια. Ίσως να ήθελε και να με προστατέψει.

Στο δεύτερο ημίχρονο είχα δύο δοκάρια και τους πάτησα. Τότε, άλλαξε όλη ιστορία για “τον Αντώνη τον ανίκανο, τον υπό διωγμό”.

Το «Όλα Πράσινα» απέκτησε Viber Channel! Πάτα ΕΔΩ, μπες στην κοινότητα και λάβε πρώτος στο κινητό σου τα νέα του «Τριφυλλιού» από το site όλων των Παναθηναϊκών.

---

Διαβάστε ακόμη…

• «Αυτοί είναι οι φευγάτοι στον Παναθηναϊκό ανεξαρτήτως συμβολαίων!» (vid)
• «Ο Παναθηναϊκός δεν θα έπαιρνε πρωτάθλημα ούτε με… Γκουαρντιόλα!» (vid)
• «ΒΡΟΧΗ οι προτάσεις για νέο προπονητή! – Σε τι έχει ήδη καταλήξει ο Αλαφούζος» (vid)
• Λεσόρ: «Όταν ο Αταμάν είπε “Final-4 ή φεύγω” σκέφτηκα ότι είναι τρελός!» (vid)
• Ανοίγει το VIP Lounge του ΟΑΚΑ για το Final-4 ο Παναθηναϊκός!