Ρότσα: «Δεν έπρεπε να είχα φύγει ποτέ από τον Παναθηναϊκό!»

Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα προχώρησε σε μια κατάθεση ψυχής, τονίζοντας μεταξύ άλλων πως δεν θα έπρεπε να αποχωρήσει ποτέ από τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό!α

Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα

Αποσπάσματα από τα όσα ανέφερε στο «sport-fm.gr»:

Καταρχήν ένα σχόλιο για τον φετινό Παναθηναϊκό, που «έσπασε» και το ρεκόρ της… ομαδάρας του Ρότσα, όπως συνήθιζε να την αποκαλεί ο κόσμος, πώς τον βλέπετε;

«Είναι εντυπωσιακός. Το έχω πει πολλές φορές ότι δεν το περίμενα να κάνει πρωταθλητισμό τόσο γρήγορα. Φαίνεται ότι μπήκε σε μια σωστή διαδικασία, εμπιστεύεται έναν άνθρωπο που έχει πολύ υψηλό επίπεδο, αθλητικό και κοινωνικό. Έφερε μια ηρεμία στην ομάδα, στην καθημερινότητά της και, εκμεταλλευόμενος και την κατώτερη απόδοση κάποιων αντιπάλων, έφτασε στο σημείο να είναι πρώτος και με διαφορά. Τώρα, μετά την διακοπή δεν ξέρω πώς θα είναι, αλλά δεν ξέρω κι αν καλύπτονται τόσο εύκολα οι βαθμοί της διαφοράς από τις άλλες ομάδες. Η διακοπή για το Μουντιάλ είναι ένα ζήτημα. Ο Παναθηναϊκός είναι και άτυχος, γιατί έχει καλό ρυθμό και έχει και τραυματισμούς με του Αϊτόρ να είναι πολύ σοβαρός. Δεν ξέρω αν θα είναι βάλσαμο που λέμε για τον Παναθηναϊκό. Είναι πάντως εντυπωσιακός. Είναι λογικό να μην έχει την ίδια απόδοση στα δύο τελευταία ματς, με την κούραση αλλά και επειδή έχασε τους δύο καλύτερους παίκτες του, σύγχρονα εξτρέμ που βοηθούν».

Πολλοί λένε ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα ταυ Παναθηναϊκού είναι η παρουσία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;

«Συμφωνώ, γιατί όταν φέρνω την εικόνα του Ιβάν όταν μιλάμε, μου έρχεται στο μυαλό και το αντίθετο. Τι περιπέτεια πέρασε ο Παναθηναϊκός με τον Φάμπρι, που ήταν ευτυχώς ή δυστυχώς μετά από εμένα το 2012. Δεν ξέρω ποιος τον ανακάλυψε, ποιος τον έφερε και τι σκέφτηκε. Ευτυχώς η διοίκηση και ο κύριος Αλαφούζος ωρίμασαν από τότε ποδοσφαιρικά, γιατί εκείνη την εποχή έγιναν πολλά σφάλματα. Μετά κάποιος του είπε να φέρει έναν άπειρο προπονητή, όπως ήταν ο Πογιάτος, που ήταν καταδικασμένος να αποτύχει. Τόσο άπειρος σε τόσο μεγάλο καράβι… Και για τον Μπόλονι θα έλεγα ότι ήταν αποτυχημένη η επιλογή, γιατί, για τον Γιοβάνοβιτς που μιλάμε, δεν είναι μόνος του. Είναι και το επιτελείο του, που κάνει δουλειά και αντιλαμβάνεται τι εστί Παναθηναϊκός. Ο Μπόλονι είχε δίπλα του έναν συνεργάτη που ήταν δικτάτορας, δημιουργούσε προβλήματα με τους παίκτες και δεν κρατιέται μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός με αυτές τις συμπεριφορές. Είναι άλλο επίπεδο. Τώρα, βρήκε στο πρόσωπο του Ιβάν έναν προπονητή που θα σπάσει και τα άλλα ρεκόρ που έχω. Τα 2.5 χρόνια συνεχόμενα που είχα εγώ στον πάγκο. Είχε και ο Δανιήλ τέσσερα περάσματα, αλλά όχι τόσο πολύ. Μετά είναι κι άλλο ένα που δεν βλέπω να μένει παρότι κάποιος θα το ήθελε (σ.σ. γέλια), με τις 24 σερί αγωνιστικές αήττητος, σπάσαμε το ρεκόρ που είχε ο Γκμοχ! Μακάρι…».

Έχετε ξεχωρίσει κάποιον ποδοσφαιριστή έως τώρα για την επίδρασή του στο παιχνίδι της ομάδας; Ποιον θεωρείτε ως τον πιο κομβικό από το υπάρχον ρόστερ;

«Δεν έχω, σαν σύνολο ο Παναθηναϊκός είναι πάρα πολύ καλός. Σίγουρα, πάντα, για να κάνεις πρωταθλητισμό, ένας είναι αυτός που παίζει τον σημαντικότερο ρόλο. Στην προκειμένη περίπτωση όταν μια μεγάλη ομάδα θέλει να κάνει πρωταθλητισμό, δέχεται πολύ λίγες φάσεις. Άρα και ο τερματοφύλακας πρέπει να είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή. Αυτός είναι ο Μπρινιόλι, γιατί βγάζει την επικίνδυνη φάση που θα του τύχει. Είναι πολύ σημαντικό αυτό για την ομάδα, να έχει έναν τέτοιο τερματοφύλακα».

Η γνώμη σας για τις μεταγραφές που έχουν γίνει; Περιμένατε από κάποιον περισσότερα, σας έχει κάνει κάποιος θετική εντύπωση;

«Είναι νωρίς ακόμα, έχουμε δρόμο. Είναι το πρώτο… κομμάτακι της σεζόν, ο ποδοσφαιριστής κρίνεται στην διάρκεια. Η διάρκεια είναι αυτή που διακρίνει. Μετά το τέλος, θα κάνουμε τον απολογισμό. Δεν είναι μόνο εντός έδρας όμως, πρέπει να είσαι καλός και μακριά από το γήπεδό σου. Στο τέλος της χρονιάς, πάντως, εγώ πιστεύω ότι ο πολυτιμότερος παίκτης θα είναι η ίδια η ομάδα».

Μπορεί ο Παναθηναϊκός, με βάση όσα έχει δείξει ο ίδιος αλλά και οι αντίπαλοί του, να φτάσει μέχρι τέλους και να κατακτήσει το πρωτάθλημα;

«Ναι, έτσι φαίνεται. Δεν ξέρω αν καλύπτεται τόσο εύκολα μια τέτοια μεγάλη διαφορά, το είπα και πριν. Αν δούμε τα στατιστικά, μια ομάδα που κερδίζει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα δεν κάνει πάνω από τρεις ήττες. Άρα, ο Παναθηναϊκός έχει καταφέρει να βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτό. Και έχει μεγάλο ποσοστό να το πετύχει, αφού δεν έχει καν ήττα ακόμα. Το ποδόσφαιρο είναι… ποδόσφαιρο, βέβαια, έχουμε δει τα πάντα!».

Στο πρόσφατο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός σας βράβευσε και το γήπεδο σας αποθέωσε, για μια ακόμα φορά! Τα συναισθήματα; Νιώσατε ξανά μέλος της πράσινης οικογένειας;

«Είμαι ρομαντικός, μου θύμισε λιγάκι την εποχή της Λεωφόρου πριν να μεταφερθει στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός σε καλύτερη έκδοση. Πιο μοντέρνα (σ.σ. γέλια). Εκείνη την εποχή το γήπεδο ήταν χωρίς καθίσματα, με έναν αγωνιστικό χώρο άθλιο. Τώρα είναι πολύ καλύτερη η κατάσταση, πιο ωραία. Χάρηκα πάρα πολύ γιατί κατέβηκα στο γήπεδο με δύο συμπαίκτες μου που κάναμε κάποια πράγματα πολύ ωραία κι έμειναν στην ιστορία του Παναθηναϊκού και τα θυμάται ο κόσμος. Και μετά ένα άλλο παιδί που, κουβεντιάζαμε με τα παιδιά του Θεσπρωτού, για την ιστορία του.

Την ξέρετε; Σαν σήμερα το 1990 ήμουν στον Πανηλειακό και μια μέρα έρχεται ο πατέρας του και ζητάει ο Καραγκούνης να κάνει προπόνηση με την ανδρική ομάδα. Δεν ήταν εκεί ο Γιώργος. Τον ρωτάω πόσο χρονών είναι, μου λέει 13 και του απαντάω ότι δεν γίνεται, αφού είναι παιδί. “Όχι, θα τον δείτε, έχει καλή σωματοδομή, θα τον φέρω”, μου λέει. Φάνηκε το ταλέντο του από την πρώτη στιγμή. Μου λέει μετά ο πατέρας του “αν μείνεις θα τον αφήσω κι εγώ, αν όχι θέλω να με βοηθήσεις να τον πάμε να δοκιμαστεί στον Παναθηναϊκό”. Φεύγω εγώ από τον Πύργο και πάμε όντως την τελευταία στιγμή, τον Αύγουστο του ’90 για δοκιμή στην Παιανία. Με Λάκη Πετρόπουλο διευθυντή της Ακαδημίας και Μιχάλη Κίτσιο πρόεδρο του Ερασιτέχνη. Έπαιξε, σαν σήμερα το θυμάμαι, σαν να ήταν 20χρονος με παιδιά 10 ετών! Τόσο μεγάλη ήταν η διαφορά… Μέχρι το βράδυ δεν μας είχε δώσει σημασία κανένας. Όταν λέω θα φύγουμε γιατί πρέπει να τον πάω στα ΚΤΕΛ να φύγουν οι άνθρωποι, έρχεται ο Πετρόπουλος και μου λέει “είναι πολύ καλός ποδοσφαιριστής, αλλά δεν χρειαζόμαστε σε αυτή την ηλικία κάποιον”. Του λέω πόσο χρονών τον κάνετε; Μου λέει 19-20. Του απαντάω είναι 13. “Δεν γίνεται, αποκλείεται”. Να επιμένει σαν τρελός! Έρχεται και ο Κίτσιος, τα ίδια κι αυτός! Φέρνω τον πατέρα του, λέει ξανά την ηλικία του Γιώργου, τίποτα αυτοί… “Εντάξει, πάμε να φύγουμε θα χάσουμε το λεωφορείο”, λέω εγώ.

Την άλλη μέρα, παίρνω τηλέφωνο τον Δημήτρη τον Σκιάνη και του λέω υπάρχει πουθενά ο Καραγκούνης; Όχι μου λέει. Ήταν Πέμπτη και Παρασκευή τελείωναν οι μεταγραφές. Πάω την επόμενη στο Σύνταγμα στα τότε γραφεία της Motor Oil και βρίσκω τον κύριο Βαρδή. “Έχω φέρει ένα τρομερό ταλέντο από τον Πύργο, αλλά δεν τον κράτησαν”, του εξηγώ. Παίρνει αυτός αμέσως τηλέφωνο τον Σκιάνη και του ζητάει να τον φέρουν από τον Πύργο. “Κύριε Βαρδή, δεν είναι μόνο το παιδί, θέλουν να έρθουν και οι γονείς του κοντά να τον προσέχουν για έναν χρόνο”, είναι τα επόμενα λόγια μου. “Εντάξει”, μου απαντάει, “θα τους φέρουμε, θα τους βρούμε δουλειά” και έτσι έγινε όντως, έπιασαν σπίτι στο Γαλάτσι και δούλευαν στην Παιανία. Έχει και συνέχεια, όμως, η… περιπέτεια. Έφτασαν στην Αθήνα Κυριακή, Αύγουστο μήνα, δεν υπήρχε κανένας εκείνη την εποχή. “Φωτογραφία να κάνουμε το δελτίο έχετε;” τους λένε. Έλα που δεν είχαν οι άνθρωποι! Άντε να βρούμε τώρα, λέω. Και τι σκέφτηκε ο Δημήτρης; Πήγαμε στην Ομόνοια, σε εκείνα τα αυτόματα μηχανήματα! Την έχω ακόμα… Όντως, πάντως, ο Γιώργος φαινόταν πιο μεγάλος όταν υπέγραψε το συμβόλαιό του. Χάρηκα πάρα πολύ που βραβεύτηκε αλλά και που έμεινε κι έκανε αυτή την καριέρα.

Για τον Δημήτρη (σ.σ. Σαραβάκο) δεν το συζητάμε. Για εμένα είναι ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής που έχω δει, παρότι ερχόταν στην προπόνηση και δεν έλεγε ούτε καλημέρα που του έλεγα εγώ πάντα. Με τον Ζέκο είχαμε μια εκπληκτική συνεργασία, χωρίς να είμαστε φίλοι, γιατί έξω από το γήπεδο δεν κάναμε ποτέ παρέα. Αλλά μέσα στο γήπεδο υπήρχε αλληλοσεβασμός, για αυτό και είχαμε τα αποτελέσματα που έμειναν στην ιστορία. Για αυτό χάρηκα. Μου άρεσε πάρα πολύ η βράβευση. Ήταν πολύ ωραία η κίνηση. Πρώτα πρώτα ότι μπήκαν τα ονόματά μας στην φανέλα και μετά η βράβευση. Ήταν πολύ όμορφο».

Είστε καθολικά αποδεκτός από τον κόσμο της ομάδας, όντας συνυφασμένος με τον Παναθηναϊκό, αλλά και τους υπόλοιπους φιλάθλους η αλήθεια είναι! Θα θέλατε κάποια στιγμή να επιστρέψετε;

«Εγώ εδώ κάνω παρέα με τον πιο φανατικό φίλο του Ολυμπιακού (σ.σ. γέλια). Δεν το ξέρω, εμείς εδώ έχουμε ένα project που είναι πολύ όμορφο. Για πρώτη φορά σε παιχνίδι του Παναθηναϊκού στην άλλη πλευρά ήμουν σε ένα παιχνίδι με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ένα 2-2 που ήμουν καλεσμένος του Χόρχε Βαλντάνο, ήταν τότε αθλητικός διευθυντής και ήταν φίλος μου, καθίσαμε στην Θύρα 3. Είναι το σπίτι μου ο Παναθηναϊκός, τι να κάνουμε; Πέρασα πολλά. Να σου πω κάτι; Εγωιστικό είναι αυτό, αλλά είναι η αμαρτία μου. Με την πορεία που είχα εγώ, σαν παίκτης, σαν προπονητής, σαν μέλος της Ακαδημίας, σαν σκάουτερ, δεν έπρεπε να είχα φύγει ποτέ από τον Παναθηναϊκό! Αυτό είναι κατάθεση ψυχής, δεν είναι υπερβολή. Ειλικρινά, δεν έπρεπε να έχω φύγει αλλά είναι μια άλλη ιστορία. Ο Παναθηναϊκός είχε πάντα έναν τρόπο σκέψης και μια νοοτροπία που τον χαρακτήριζε σε όλους κι εγώ από τις 22 Δεκεμβρίου του 1979 που ήρθα, μπήκα σε αυτό. Αυτό είναι, για αυτό δεν έπρεπε να είχα φύγει. Έτυχε και για αυτό τώρα είμαι αλλού».

Για τον Παναθηναϊκό Β’, τι γνώμη έχετε; Υπήρξατε χρόνια μέλος της ακαδημίας του Συλλόγου, κατακτήσατε και το πρωτάθλημα Νέων το 2012. Πως κρίνετε την δημιουργία του και το όλο εγχείρημα γενικώς;

«Όχι μόνο του Παναθηναϊκού, όλων των ομάδων ήταν λάθος. Γιατί το λέω; Έπρεπε να μπουν με τους κανόνες που έχουμε εμείς. Όταν οι τέσσερις ομάδες δεν προβιβάζονται, ούτε υποβιβάζονται, εκεί υπάρχει ένα πρόβλημα. Για να μπορούν τα παιδιά να έχουν άλλα κίνητρα. Και οι προπονητές, αλλά και το σωματείο… Είναι πολύ καλό που μπορούν και παίζουν τα παιδιά σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά οι κανόνες έπρεπε να είναι ίδιοι για όλους. Τουλάχιστον για το Πρωτάθλημα, κακώς μπήκαν, αλλά αφού μπήκαν έπρεπε να είχαν τους ίδιους όρους. Εμείς πέρα από αυτό είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι γιατί εδώ στην Ηγουμενίτσα δεν είχαν έρθει ποτέ τόσο μεγάλες ομάδες. Πέρυσι ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός, φέτος ο Παναθηναϊκός, του χρόνου θα έρθει η ΑΕΚ. Είναι πολύ ωραίο, χαίρεται και ο κόσμος».

Το «Όλα Πράσινα» … σαρώνει στο YouTube! Πάτα ΕΔΩ, κάνε subscribe στο κανάλι μας και μάθε πρώτος τις μεταγραφές του «Τριφυλλιού» από το site όλων των Παναθηναϊκών.

Διαβάστε ακόμη…

• Μεγαλειώδης ευρωπαϊκή νίκη για τον Παναθηναϊκό!
• Βοτανικός: Νέες εκτιμήσεις για τη θεμελίωση – Πότε μπαίνει στο γήπεδο ο Παναθηναϊκός!
• Η… ώρα του Σερέλη στον Παναθηναϊκό!
• Ζαλγκίρις Κάουνας – Παναθηναϊκός: Οι απουσίες των «πράσινων» από τη «μάχη» της Λιθουανίας
• Ζαλγκίρις Κάουνας – Παναθηναϊκός: Ζητείται… Επτάστερο «διπλό»! – Η τηλεοπτική μετάδοση