Τελικά, καλά μας κάνουν!

Ο Πράσινος Δικαστής σε ένα όχι και τόσο εορταστικό κείμενο, αναλύει πως η εσωστρέφεια που επικρατεί εδώ και χρόνια στον Παναθηναϊκό, κάνει μεγαλύτερο κακό στον σύλλογο από ότι του κάνουν αντίστοιχα οι Μαρινάκηδες και οι λοιποί -εντός και εκτός γηπέδων- αντίπαλοί του. Αφορμή για αυτή την κουβέντα, η μεταγραφή Μπουμάλ.

Όπως είχε προαναγγελθεί στις αρχές αυτής της εβδομάδας από το άρθρο του Χρήστου Δημόπουλου, το εορταστικό κείμενο του Πράσινου Δικαστή ήταν προγραμματισμένο να παρουσιάσει ένα εκτενές αφιέρωμα στα ρεκόρ από τα… Lidl του Ολυμπιακού. Ενός Ολυμπιακού που με σημαία του τα μούφα πέναλτι, τα ανύπαρκτα οφσάιντ, τα μακροβούτια κι άλλα τόσα καραγκιοζιλίκια στα οποία φυσικά «κλείνουν το μάτι» οι Έλληνες διαιτητές, θέλει ντε και καλά να μας πείσει -αποτυχημένα- πόσο υπερομάδα είναι. Υπερηφανευόμενος μάλιστα και το 15×15 στην Σούπερ Λιγκ, ξεχνώντας ασφαλώς πως στην Λεωφόρο δεν έπαιξε ΠΟΤΕ!

Με αφορμή όμως τα όσα διάβασα και διαβάσαμε όλοι, για την μεταγραφή του Μπουμάλ από τον Πανιώνιο στον Παναθηναϊκό, ήμουν αναγκασμένος να αφήσω τους απέναντι να συνεχίζουν να ζουν στο ψεύτικο σύννεφο τους και να ασχοληθώ με τα του οίκοι μας. Τα όσα άκουσα για την μεταγραφή του Καμερουνέζου στο τριφύλλι με εξέπληξαν αρνητικά. «Γιατί πήραμε αυτόν τον παίκτη;», το ένα σχόλιο «τώρα του ήρθε του Αλαφούζου να βάλει λεφτα;» το άλλο σχόλιο, «πόσο έχει μικρύνει ο Παναθηναϊκός μας για να παίρνει τον Μπουμάλ» το παράλλο.

Ζούμε σε μια ποδοσφαιρική Ελλάδα που ο Ολυμπιακός μπορεί να πάρει τον Μαρτίνεζ και μάλιστα με 700.000 ευρώ πέρσι από τον Παναιτωλικό και να μιλάνε όλοι για το πως στο Λιμάνι φέρνουν ό,τι καλύτερο υπάρχει στο εγχώριο πρωτάθλημα. Ζούμε σε μια χώρα που ο Μελισσανίδης στην ΑΕΚ δίνει στην Κέρκυρα 300.000 ευρώ για να πάρει τον άσημο νεαρό χαφ Ανδρεόπουλο, ο οποίος ούτε αποστολή δεν έχει δει στην Ένωση. Ζούμε σε μια χώρα που το καλοκαίρι ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός κονταροχτυπιόντουσαν για τον Γούτα της Ξάνθης ώστε να αποκτήσουν, λέει, τον «νέο Μανωλά». Που για την ιστορία επιστρέφει σαν δανεικός από τον Ολυμπιακό στην Ξάνθη τον Γενάρη του 2016.

Και ξαφνικά όταν ο Παναθηναϊκός παίρνει κατά γενική ομολογία έναν από τους καλύτερους -αν όχι τον καλύτερο- ξένο της λίγκας (εκτός ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, ΟΣΦΠ), με μία εκπλητική σεζόν πέρσι και με ανάλογη συνέχεια στον πρώτο γύρο φέτος, γίνεται ο κακός χαμός. Γιατί δηλαδή πρέπει μια ζωή εμείς οι Παναθηναϊκοί να τρωγόμαστε για το τίποτα; Αν ο Μπουμάλ είχε καταλήξει στον Ολυμπιακό είμαι 100% ΣΙΓΟΥΡΟΣ πως οι ίδιοι που κατακρίνουν τώρα την μεταγραφή θα έλεγαν «Μπράβο εκεί στην ΠΑΕ, τον πήρε κι αυτόν ο Ολυμπιακός κι εμείς δεν βλέπαμε μπροστά μας» και θα έκλειναν το σχόλιό τους και με ένα «ουστ!».

Ο Μπουμάλ αγαπητοί μου φίλοι δεν έρχεται στον Παναθηναϊκό ούτε για να αναπληρώσει τον Μπεργκ, ούτε τον Καρέλη (που αν αποχωρήσει θα αντικατασταθεί), ούτε να πάρει την φανέλα σπίτι του. Έρχεται στον Παναθηναϊκό ως πολύ καλή λύση στα χέρια του Στραματσόνι για τα άκρα της επίθεσης, καθώς ο Ιταλός θέλει να εφαρμόσει σύστημα 4-3-3 και οι μοναδικοί εξτρέμ που υπήρχαν μέχρι σήμερα στην ομάδα ήταν ο Κλωναρίδης και ο Καλτσάς.

Ο Μπουμάλ έρχεται στο Κορωπί ως ΠΡΟΣΘΗΚΗ και όχι ως αντικατάσταση κανενός. Πόσο δηλαδή σας χαλάει αυτό; Σε συζητήσεις με φίλους άλλων ομάδων από χθες ακούω πως «να που ο Παναθηναϊκός επιτέλους έκανε και μια μεταγραφή της προκοπής». Στις συζητήσεις με Παναθηναϊκούς το μόνο που θα ακούσεις είναι μίρλα, γκρίνια και κακό για τα εξής: το πόσα λεφτά δώσαμε, το ότι τα δώσαμε στον Πανιώνιο, το πόσο λίγος παίκτης είναι για την ομάδα και κορυφαίο όλων για το πόσο θα αδικηθούν τα παιδιά των ακαδημιών που είναι στην πρώτη ομάδα εδώ και μια τριετία.

Ο λόγος γίνεται για τους Τριανταφυλλόπουλο, Χουχούμη, Μαρινάκη και Δώνη. Έδω θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Αν κάποιοι θέλουν να χαϊδεύουν αυτιά καλώς, αλλά εγώ δεν θα το κάνω. Και οι τέσσερις παραπάνω παίκτες δεν απέδειξαν στις ευκαιρίες που πήραν ότι αξίζουν να φοράνε την φανέλα με το τριφύλλι. Και στον Τριανταφυλλόπουλο και στον Μαρινάκη, αλλά και στον Δώνη συγκεκριμένα δόθηκαν πολλές ευκαιρίες και τις πέταξαν στα σκουπίδια. Δηλαδή κάποιοι προτείνουν επειδή τα παιδιά αυτά προέρχονται από την Ακαδημία μας, ντε και καλά να παίζουν; Και εν πάσει περιπτώσει δανεικοί θα φύγουν οι περισσότεροι οπότε δεν θα τους χάσει η ομάδα. Στην φημολογούμενη αποχώρηση του Νίνη πάλι, διαφωνώ κάθετα και ξεκάθαρα με την απόφαση Στραματσόνι.

Πραγματικά αυτό το δίημερο με όλα όσα είδα από σχόλια φίλων του Παναθηναϊκού είπα για μια στιγμή πως «καλά μας κάνουν και μας χτυπάνε όπως μπορούν οι άλλοι». Αφού τρωγόμαστε και μόνοι μας και γινόμαστε ακόμα πιο εύκολη λεία για αυτούς καλά να μας κάνουν. Δεν θα καταφέρουμε ποτέ να επιστρέψουν εκεί που ήμασταν αν δεν σταματήσουμε να αναζητούμε συνεχώς ενόχους και θύματα. Και στην περίπτωση Μπουμάλ ακούστηκαν τόσα πολλά, για μια ΑΠΛΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ διάολε, ενός παίκτη που τον χρειαζόσουν σαν ομάδα κατά κοινή παραδοχή. Το γεγονός πως ακόμα και για μια μεταγραφή και μάλιστα αξιόλογη, οι Παναθηναϊκοί θα βρούμε τρόπο να φαγωθούμε, δείχνει ξεκάθαρα πιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά μας σαν πράσινος λαός: Η εσωστρέφεια!

Καλές και καταπράσινες γιορτές!